Jesaja 42 – HTB & YCB

Het Boek

Jesaja 42:1-25

De Messias, dienaar van de Here God

1Let op mijn dienaar, die Ik mijn steun geef, die Ik heb uitgekozen, Hij verheugt mijn hart. Ik heb Hem mijn Geest gegeven en Hij zal rechtspreken over de volken. 2Hij zal geen ruzie maken en niet schreeuwen, op straat zal niemand zijn stem horen. 3Hij zal het geknakte riet niet breken, de kwijnende vlam zal Hij niet doven, Hij zal recht doen aan wie onrecht is gedaan. 4Hij zal niet rusten voordat waarheid en rechtvaardigheid overal op aarde heersen en verre overzeese volken hun vertrouwen op Hem hebben gesteld. 5De Here God, die de hemelen schiep en uitstrekte en die de aarde maakte en alles wat erop leeft, degene die iedereen die op aarde leeft, adem en geest geeft, zegt tegen zijn dienaar: 6‘Ik, de Here, heb U geroepen om mijn rechtvaardigheid te tonen. Ik bescherm en steun U, want Ik heb U aan mijn volk gegeven als een persoonlijke bevestiging van mijn verbond met hen. U zult ook een licht zijn dat de volken naar Mij toeleidt. 7U zult de ogen van de blinden openen en gevangenen uit hun donkere kerker bevrijden. 8Ik ben de Here! Dat is mijn naam en Ik zal mijn glorie niet aan iemand anders geven, Ik zal de lof die Mij toekomt, niet delen met gesneden beelden. 9Alles wat Ik profeteerde, is uitgekomen en nu zal Ik opnieuw profeteren. Ik zal U vertellen wat in de toekomst gaat gebeuren, voordat het echt gebeurt.’

10Zing een nieuw lied voor de Here, zing zijn lof, allen die in de verste uithoeken van de aarde leven! Zing, o zee! Zing, allen die in verre overzeese landen wonen! 11Voeg u bij het koor, steden in de woestijn, Kedar en Sela! En u ook, bewoners van de bergen. 12Laten de kustlanden in het westen de Here eer bewijzen en zijn grote macht bezingen. 13De Here zal een machtig strijder zijn, een krijgsman voor zijn tegenstanders. Hij zal een strijdkreet slaken en hen overwinnen. 14Hij heeft lang gezwegen en Zich ingehouden. Maar nu zal Hij zijn toorn de vrije loop laten, Hij zal roepen en hijgen als een vrouw die een kind baart. 15Hij zal bergen en heuvels met de grond gelijk maken en het groen op de hellingen verschroeien. Hij zal de rivieren en waterplassen laten opdrogen. 16Hij zal het blinde Israël langs een pad laten lopen dat het nog nooit heeft gezien. Hij zal de duisternis voor haar verlichten en de weg voor haar effenen. Hij zal haar niet in de steek laten. 17Maar zij die op afgoden vertrouwen en hén goden noemen, zullen bedrogen uitkomen, zij zullen terugdeinzen.

18O, mijn volk, wat bent u blind en doof ten opzichte van God! Waarom wilt u niet luisteren? Waarom wilt u het niet zien? 19Wie ter wereld is zo blind als mijn knecht, die is voorbestemd mijn boodschapper van de waarheid te zijn? Wie is zo blind als mijn ‘gekozene,’ de ‘dienaar van de Here’? 20U ziet en begrijpt wat goed is, maar u slaat er geen acht op en doet het niet, u hoort het, maar wilt niet luisteren. 21De Here heeft zijn grote en heerlijke wet gegeven. Hij was van plan de wereld daarmee te laten zien dat Hij rechtvaardig is. 22Maar wat ziet zijn volk eruit, zij die de hele wereld de glorie van zijn wet moesten laten zien, zij zijn beroofd en gevangengenomen, uitgezogen en tot slaaf gemaakt. Iedereen kon met hen doen wat hij wilde en er was niemand die hen te hulp kwam. 23Wil niet een van u de les van de geschiedenis leren en inzien wat een ellende u in de toekomst te wachten staat? 24Wie liet Israël beroven en verwonden? Was het de Here niet? Het is de Here tegen wie zij zondigden, want zij wilden niet gaan waarheen Hij hen stuurde en weigerden naar zijn wetten te luisteren. 25Daarom stortte de Here zoʼn vreselijke toorn over zijn volk uit en trof het met oorlog. Al worden de Israëlieten omringd door vuur en branden zij zich, dan nog zullen zij niet begrijpen waarom God het doet, want zij nemen zijn woord niet ter harte.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Isaiah 42:1-25

Ìránṣẹ́ Olúwa náà

142.1-4: Mt 12.18-21.“Ìránṣẹ́ mi nìyìí, ẹni tí mo gbéró,

àyànfẹ́ mi nínú ẹni tí mo láyọ̀;

Èmi yóò fi Ẹ̀mí mi sínú rẹ̀

òun yóò sì mú ìdájọ́ wá sórí àwọn orílẹ̀-èdè.

2Òun kì yóò pariwo tàbí kígbe sókè,

tàbí kí ó gbóhùn rẹ̀ sókè ní òpópónà.

3Koríko odò títẹ̀ kan ni òun kì yóò fọ́,

àti òwú-fìtílà tí ń jó tan an lọ lòun kì yóò fẹ́ pa.

Ní òdodo ni yóò mú ìdájọ́ wá;

4òun kì yóò kọsẹ̀ bẹ́ẹ̀ ni kò ní rẹ̀wẹ̀sì

títí tí yóò fi fi ìdájọ́ múlẹ̀ ní ayé.

Nínú òfin rẹ̀ ni àwọn erékùṣù yóò fi ìrètí wọn sí.”

542.5: Ap 17.24-25.Èyí ni ohun tí Olúwa Ọlọ́run wí

Ẹni tí ó dá àwọn ọ̀run tí ó sì tẹ́ wọ́n sóde,

tí ó tẹ́ ilẹ̀ ayé àti ohun gbogbo tí ó jáde nínú wọn,

Ẹni tí ó fún àwọn ènìyàn rẹ̀ ní èémí

àti ẹ̀mí fún gbogbo àwọn tí ń rìn nínú rẹ̀:

642.6: Isa 49.6; Lk 2.32; Ap 13.47; 26.23.“Èmi, Olúwa, ti pè ọ́ ní òdodo;

Èmi yóò di ọwọ́ rẹ mú.

Èmi yóò pa ọ́ mọ́, n ó sì ṣe ọ́

láti jẹ́ májẹ̀mú fún àwọn ènìyàn

àti ìmọ́lẹ̀ fún àwọn aláìkọlà

742.7,16: Ap 26.18.láti la àwọn ojú tí ó fọ́,

láti tú àwọn òǹdè kúrò nínú túbú

àti láti tú sílẹ̀ kúrò nínú ẹ̀wọ̀n

àwọn tí ó jókòó nínú òkùnkùn.

8“Èmi ni Olúwa; orúkọ mi nìyìí!

Èmi kì yóò fi ògo mi fún ẹlòmíràn

tàbí ìyìn mi fún ère òrìṣà.

9Kíyèsi i, àwọn nǹkan àtijọ́ ti wáyé,

àti àwọn nǹkan tuntun ni mo ti wí pé;

kí wọn tó hù jáde

mo ti kéde rẹ̀ fún ọ.”

Orin ìyìn sí Olúwa

10Kọ orin tuntun sí Olúwa

ìyìn rẹ̀ láti òpin ilẹ̀ ayé wá,

ẹ̀yin tí ó sọ̀kalẹ̀ lọ sínú Òkun, àti

ohun gbogbo tí ń bẹ nínú rẹ̀

ẹ̀yin erékùṣù, àti gbogbo àwọn tí ń gbé inú wọn.

11Jẹ́ kí aginjù àti àwọn ìlú rẹ̀ kí ó gbé ohùn wọn sókè;

jẹ́ kí ibùdó ti àwọn igi Kedari ń gbé máa yọ̀.

Jẹ́ kí àwọn ènìyàn Sela kọrin fún ayọ̀;

jẹ́ kí wọn pariwo láti orí òkè.

12Jẹ́ kí wọn fi ògo fún Olúwa

àti kí wọn sì kéde ìyìn rẹ̀ ní erékùṣù.

13Olúwa yóò rìn jáde gẹ́gẹ́ bí i ọkùnrin alágbára,

yóò ru owú sókè bí ológun;

yóò kígbe nítòótọ́, òun yóò ké igbe ogun,

òun yóò sì ṣẹ́gun àwọn ọ̀tá rẹ̀.

14“Fún ìgbà pípẹ́ ni mo ti dákẹ́ jẹ́ẹ́,

mo ti wà ní ìdákẹ́ jẹ́ẹ́, mo sì kó ara ró.

Ṣùgbọ́n ní àkókò yìí, gẹ́gẹ́ bí obìnrin tí ó ń rọbí,

mo sọkún, mo sì ń mí hẹlẹ hẹlẹ.

15Èmi yóò sọ òkè ńlá àti kékeré di ahoro

tí n ó sì gbẹ gbogbo ewéko rẹ̀ dànù;

Èmi yóò sọ àwọn odò di erékùṣù

n ó sì gbẹ àwọn adágún.

16Èmi yóò tọ àwọn afọ́jú ní ọ̀nà tí wọn kò tí ì mọ̀,

ní ipa ọ̀nà tí ó ṣàjèjì sí wọn ni èmi yóò tọ́ wọn lọ;

Èmi yóò sọ òkùnkùn di ìmọ́lẹ̀ níwájú wọn

àti ibi pálapàla ni èmi ó sọ di kíkúnná.

Àwọn nǹkan tí máa ṣe nìyìí;

Èmi kì yóò kọ̀ wọ́n sílẹ̀.

17Ṣùgbọ́n àwọn tí ó gbẹ́kẹ̀lé òrìṣà,

tí wọ́n wí fún ère pé, ‘Ẹ̀yin ni Ọlọ́run wa,’

ni a ó dá padà pẹ̀lú ìtìjú.

Israẹli fọ́jú ó dití

18“Gbọ́, ìwọ adití,

wò ó, ìwọ afọ́jú, o sì rí!

19Ta ló fọ́jú bí kò ṣe ìránṣẹ́ mi,

àti odi gẹ́gẹ́ bí oníṣẹ́ tí mo rán?

Ta ni ó fọ́jú gẹ́gẹ́ bí ẹni tí a fi jìnmí,

ó fọ́jú gẹ́gẹ́ bí ìránṣẹ́ Olúwa?

20Ẹ̀yin ti rí ọ̀pọ̀lọpọ̀ nǹkan, ṣùgbọ́n ẹ kò ṣe àkíyèsí;

etí yín yà sílẹ̀, ṣùgbọ́n ẹ kò gbọ́ nǹkan kan.”

21Ó dùn mọ́ Olúwa

nítorí òdodo rẹ̀

láti mú òfin rẹ lágbára àti ògo.

22Ṣùgbọ́n àwọn ènìyàn kan nìyìí tí a jà lógun

tí a sì kó lẹ́rú,

gbogbo wọn ni ó wà nínú ọ̀gbun,

tàbí tí a fi pamọ́ sínú ẹ̀wọ̀n.

Wọ́n ti di ìkógun,

láìsí ẹnìkan tí yóò gbà wọ́n sílẹ̀;

wọ́n ti di ìkógun,

láìsí ẹni tí yóò sọ pé, “Dá wọn padà.”

23Ta ni nínú yín tí yóò tẹ́tí sí èyí

tàbí kí ó ṣe àkíyèsí gidi ní àsìkò tí ó ń bọ̀?

24Ta ni ó fi Jakọbu lélẹ̀ fún ìkógun,

àti Israẹli sílẹ̀ fún onísùnmọ̀mí?

Kì í ha ṣe Olúwa ni,

ẹni tí àwa ti ṣẹ̀ sí?

Nítorí pé wọn kò ní tẹ̀lé ọ̀nà rẹ̀;

wọn kò mú òfin rẹ̀ ṣẹ.

25Nítorí náà ni ó ṣe rọ̀jò ìbínú un rẹ̀ lé wọn lórí,

rògbòdìyàn ogun.

Èyí tí ó fi ahọ́n iná yí wọn po, síbẹ̀

èdè kò yé wọn;

ó jó wọn run, síbẹ̀ wọn kò fi sọ́kàn wọn rárá.