Gods profetie over Jeruzalem
1Wee Jeruzalem, de stad van David. Jaar na jaar brengt u uw vele offers, maar Ik zal een zwaar gericht over u laten gaan. U zult huilen en veel verdriet hebben.
2Want Jeruzalem zal dan haar bijnaam, Vuuraltaar, eer aandoen: het zal een altaar worden dat bedekt is met bloed. 3Ik zal uw vijand zijn. Ik zal Jeruzalem omsingelen en haar belegeren met forten om haar te vernietigen, zoals eens David deed. 4Uw stem zal als een geest vanuit de aarde fluisteren als u zich onder de grond verstopt.
5Maar plotseling zullen uw meedogenloze vijanden worden weggedreven als kaf in de wind. 6In een oogwenk zal Ik, de Here van de hemelse legers, Mij op hen werpen met donder, aardbevingen, wervelwinden en vuur. 7Alle volken die Jeruzalem bestrijden, zullen als een droom verdwijnen! 8Zoals iemand die honger heeft van eten droomt, maar toch hongerig blijft en iemand die versmacht van de dorst, over drinken droomt maar nog steeds dorst heeft als hij wakker wordt. Zo zullen uw vijanden dromen van een glorieuze overwinning en er geen behalen.
9Verbaast u dat? Gelooft u het niet? Ga uw gang dan maar en wees blind als u dat wilt! U bent dronken, maar niet van het drinken. U waggelt, maar niet door de wijn! 10Want de Here heeft een geest van diepe slaap over u uitgegoten. Hij heeft uw ogen, dat zijn de profeten en uw geestelijke leiders, gesloten, 11zodat al deze toekomstige gebeurtenissen een gesloten boek voor hen zijn. Als u het aan iemand geeft die kan lezen, zegt hij: ‘Ik kan het niet lezen, want het is verzegeld.’ 12En als u het aan iemand geeft die niet kan lezen, zegt die: ‘Het spijt me, ik kan niet lezen.’
13En daarom zegt de Here: ‘Deze mensen eren God met de mond, maar in hun hart moeten zij niets van Mij hebben. Hun godsdienst is slechts door mensen opgelegd en aangeleerd. 14Daarom zal Ik de wijsheid van de wijze mensen wegnemen en het inzicht van de verstandigen benevelen.’
15Wee degenen die hun plannen voor God proberen te verbergen, die Hem niet op de hoogte stellen van hun doen en laten! ‘God kan ons toch niet zien,’ zeggen zij bij zichzelf. ‘Hij weet niet wat er aan de hand is!’ 16Wat halen zij zich toch in het hoofd! Is Hij, de pottenbakker, niet veel belangrijker dan de potten die Hij maakt? Durft u tegen Hem zeggen: ‘Hij heeft ons niet gemaakt?’
17Binnenkort zal de wildernis van de Libanon een boomgaard zijn, een prachtig, weelderig woud. 18Op die dag zullen doven de woorden van de Schrift horen en vanuit hun diepe duisternis zullen blinden mijn plannen zien. 19De nederigen zullen blij zijn om de Here en de armen zullen juichen vanwege de Heilige van Israël. 20De gewelddadigen zullen verdwijnen en de spotters verstommen. Allen die slechte dingen beramen, zullen worden gedood, 21zij die er bij het minste of geringste op los slaan, die vanuit een hinderlaag de rechter die hen veroordeelde, overvallen en slaan en zij die elk excuus gebruiken om oneerlijk te zijn.
22Daarom zegt de Here, die Abraham verloste: ‘Mijn volk zal niet langer verbleken van schrik of te kijk worden gezet. 23Want als Jakob en zijn kinderen zien wat Ik in hun land heb gedaan, zullen zij mijn naam vrezen en prijzen. Zij zullen de Heilige van Israël loven en ontzag voor Hem hebben.’ 24Zij die dwaalden zullen tot inzicht komen en dwarsliggers zullen kennis verwerven.
Ay de la Ciudad de David
1¡Ay, Ariel, Ariel,
ciudad donde acampó David!
Añadan a un año otro año más
y que prosiga el ciclo de las fiestas.
2Pero a Ariel la sitiaré;
habrá llanto y lamento,
y será para mí como un brasero del altar.29:2 un brasero del altar. Esta frase traduce una palabra hebrea que es idéntica al nombre Ariel.
3Acamparé contra ti, te rodearé;
te cercaré con empalizadas
y levantaré contra ti torres de asedio.
4Humillada, desde el suelo elevarás tu voz;
tu palabra apenas se levantará del polvo.
Saldrá tu voz de la tierra como si fuera la de un fantasma;
tu palabra, desde el polvo, apenas será un susurro.
5Pero la multitud de tus enemigos quedará hecha polvo fino,
y la multitud de violentos será como la paja que se lleva el viento.
De repente, en un instante,
6vendrá contra ti el Señor de los Ejércitos;
vendrá con truenos, terremotos y gran estruendo;
vendrá con una violenta tormenta y con devoradoras llamas de fuego.
7La multitud de todas las naciones que batallan contra Ariel,
todos los que luchan contra ella y contra su fortaleza,
aquellos que la asedian, serán como un sueño,
como una visión nocturna.
8Como el hambriento que sueña que está comiendo,
pero despierta y aún tiene hambre;
como el sediento que sueña que está bebiendo,
pero despierta y la sed reseca su garganta.
Así sucederá con la multitud de todas las naciones
que luchan contra el monte Sión.
9Pierdan el juicio, quédense pasmados,
pierdan la vista, quédense ciegos;
embriáguense, pero no con vino;
tambaléense, pero no por la cerveza.
10El Señor ha derramado sobre ustedes un espíritu de profundo sueño;
a los profetas les tapó los ojos,
a los visionarios les cubrió la cabeza.
11Para ustedes, toda esta visión no es otra cosa que palabras en un rollo de pergamino sellado. Si dan el rollo a alguien que sepa leer y dicen: «Lea esto, por favor», este responderá: «No puedo hacerlo; está sellado». 12Si dan el rollo a alguien que no sepa leer y dicen: «Lea esto, por favor», este responderá: «No sé leer».
13El Señor dice:
«Este pueblo se acerca a mí con la boca
y me honra con los labios,
pero su corazón está lejos de mí.
Su adoración es solo un mandamiento humano
que le ha sido enseñado.
14Por eso, una vez más asombraré a este pueblo
con prodigios maravillosos;
perecerá la sabiduría de sus sabios,
y se esfumará la inteligencia de sus inteligentes».
15¡Ay! de los que, para esconder sus planes,
se ocultan del Señor en las profundidades.
Cometen sus fechorías en la oscuridad y piensan:
«¿Quién nos ve? ¿Quién nos conoce?».
16¡Qué manera de pervertir las cosas!
¿Acaso el alfarero es igual al barro?
¿Puede un objeto decir del que lo modeló:
«Él no me hizo»?
¿Puede una vasija decir de su alfarero:
«Él no entiende nada»?
17Muy pronto el Líbano se convertirá en campo fértil,
y el campo fértil se convertirá en bosque.
18En aquel día podrán los sordos oír la lectura del rollo,
y los ojos de los ciegos podrán ver
sin tinieblas ni oscuridad.
19Los pobres volverán a alegrarse en el Señor;
los más necesitados se regocijarán en el Santo de Israel.
20Se desvanecerán los violentos,
desaparecerán los insolentes,
y serán exterminados todos los que se desvelan para hacer el mal:
21los que con una palabra hacen culpable a una persona,
los que en el tribunal ponen trampas al defensor
y con engaños perjudican al inocente.
22Por eso, el Señor, el redentor de Abraham, dice así a los descendientes de Jacob:
«Jacob ya no será avergonzado
ni palidecerá su rostro.
23Cuando él vea a sus hijos
y la obra de mis manos en medio de él,
todos ellos santificarán mi nombre;
santificarán al Santo de Jacob
y temerán al Dios de Israel.
24Los de espíritu extraviado recibirán entendimiento
y los murmuradores aceptarán ser instruidos».
