Gods profetie over Jeruzalem
1Dit is Gods profetie over Jeruzalem, Dal van het visioen: wat is er aan de hand? Wat is iedereen aan het doen? Waarom rennen ze de daken op en waar staan ze naar te kijken? 2De hele stad is in opschudding. Wat is er mis in deze rumoerige en uitgelaten stad? De doden die overal liggen, zijn niet gevallen in de strijd, niet eervol gesneuveld! 3Al uw leiders vluchtten, zij gaven zich zonder verweer over. De mensen probeerden nog te ontkomen, maar ook zij werden gepakt. 4Laat mij alleen, dan kan ik huilen. Probeer niet mij te troosten. Laat mij huilen om de ondergang van mijn volk. 5Och, wat een vreselijke dag! Een dag van verwarring en verwoesting, een dag van God, de Here van de hemelse legers! De muren van Jeruzalem worden omver gehaald en de doodskreten echoën tussen de berghellingen. 6-7 De boogschutters zijn Elamieten, de wagenmenners Syriërs en de mannen van Kir dragen de schilden. Zij vullen uw mooie dalen en lopen te hoop voor uw poorten. 8God heeft zijn beschermende zorg teruggetrokken. U rent naar het arsenaal om wapens te halen! 9-11U inspecteert de muren van Jeruzalem om te kijken of nog iets moet worden gerepareerd! U keurt de huizen en laat er enkele slopen om aan stenen voor het herstel van de muren te komen. Tussen de stadsmuren bouwt u een reservoir voor het water van de laagstgelegen bron! Maar al uw koortsachtige activiteit zal nutteloos zijn, want u vraagt God niet eenmaal om hulp, hoewel Hij u dit aandoet. Hij heeft Zich dit al lang geleden voorgenomen. 12God, de Here van de hemelse legers, riep u op tot berouw, tot huilen en rouwen. Hij wilde dat u uw hoofden zou scheren uit berouw over uw zonden. Dat u in zakken gekleed zou gaan als teken van spijt. 13Maar nee, u zingt en danst en speelt. U houdt feesten waar flink gedronken wordt. ‘Laten wij eten en drinken en vrolijk zijn,’ zegt u. ‘Wat maakt het nog voor verschil, morgen zullen wij sterven.’ 14De Here van de hemelse legers heeft mij geopenbaard dat deze zonde u tot de dag van uw dood niet zal worden vergeven.
15-16 En diezelfde God, de Here van de hemelse legers, heeft mij verder gezegd: ga naar de hofmaarschalk Sebna en zeg tegen hem: ‘Wie denkt u wel dat u bent dat u deze prachtige grafkamer voor uzelf in de rotsen laat uithakken? 17Want de Here, die het mogelijk heeft gemaakt dat u zo weelderig bent gekleed, zal u met geweld wegslingeren en u in gevangenschap sturen, hoe sterk u ook bent! 18Hij zal u als een bal weggooien naar een groot, onherbergzaam land. Daar zult u sterven. Uw uiterlijk was glorieus, maar u bent een schandvlek voor het koningshuis! 19Ja, Ik ontneem u uw ambt,’ zegt de Here, ‘en u verliest uw hoge positie. 20In uw plaats zal Ik mijn dienaar Eljakim, de zoon van Hilkia, aanstellen. 21Hij zal uw ambtsgewaad en titel dragen, uw waardigheid zal de zijne worden. Hij zal een vader zijn voor de inwoners van Jeruzalem en heel Juda. 22Hij zal de sleutel van het huis van David dragen. Niemand zal kunnen openen of sluiten zonder zijn toestemming. 23Ik zal hem een betrouwbare steunpilaar van mijn volk maken en hem steeds meer verantwoordelijkheden geven 24en vooral zijn familie zal in zijn roem delen en daarvan profiteren.’ 25Maar de Here zal die steunpilaar die zo vast in de grond verankerd lijkt te zijn, eruit trekken! Hij zal losraken en omvallen en alles wat erop steunt, zal met hem vallen, want de Here heeft gesproken.
Ang Mensahi Parte sa Jerusalem
1Ini nga mensahi parte sa pulopatag nga sa diin makita ang mga palanan-awon:22:1 pulopatag nga sa diin makita ang mga palanan-awon: Siguro amo ang Jerusalem.
Ano ang nagakatabo? Ngaa nagasalaka kamo tanan sa mga atop? 2Nagakinagula kag nagasininggit ang mga tawo sa bug-os nga siyudad. Ang mga nagkalamatay sa inyo wala napatay sa inaway. 3Nagpalalagyo ang tanan ninyo nga pangulo, kag nadakpan sila nga wala sing gamo. Ang iban sa inyo nagtinguha nga magpalagyo, pero nadakpan man sila. 4Karon, pabay-i ninyo ako nga maghibi sa akon mga kasimanwa nga nagkalamatay. Indi ninyo ako pag-uloulohi. 5Kay gintalana sang Ginoong Dios nga Makagagahom ang ini nga tion sang pagkinagula, pagdinalagan, kag pagsinalasala sang mga tawo sa pulopatag nga sa diin makita ang mga palanan-awon. Ang mga pader sini nagakalaguba, kag ang pagsininggit sang mga tawo mabatian hasta sa mga bukid. 6Nagasalakay ang mga soldado sang Elam nga may mga pana kag nagasakay sa mga kabayo. Ang mga soldado sang Kir nagasalakay man nga may ginauyatan nga mga taming. 7Ginalikupan nila ang inyo mapatubason nga mga kapatagan, kag nagatipon sila sa mga puwertahan sang inyo siyudad. 8Naagaw nila ang mga depensa sang Juda.
Nagkuha kamo sang inyo mga armas sa talaguan sini. 9Gintan-aw ninyo ang mga pader sang Banwa ni David agod mahibaluan ninyo kon diin ang mga guba sini. Nagtipon kamo sang tubig halin sa punong sa ubos. 10Gintan-aw ninyo ang mga balay sa Jerusalem kag gin-guba ang iban sini agod gamiton ang mga bato sa pagkay-o sa pader sang siyudad. 11Naghimo kamo sang pulunduhan sang tubig sa tunga sang duha ka pader, kag ginpuno ninyo ini sang tubig halin sa daan nga punong. Pero wala kamo nagsalig kag nagsapak sa Dios nga amo ang nagplano sini sang una pa, kag nagbuot nga matabo ini.
12Nagtawag sa inyo ang Ginoong Dios nga Makagagahom nga magpangasubo kag maghibi kamo. Ginhambalan niya kamo nga magpakalbo kag magsuksok sang sako sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. 13Sa baylo, nagkinasadya kag nagselebrar kamo. Nag-ihaw kamo sang mga baka kag mga karnero, kag nagkinaon sang karne kag nag-ininom sang bino. Kay ang inyo rason, “Magpagusto kita, magkaon kag mag-inom, kay basi kon mapatay na kita buwas.”
14Nagsiling sa akon ang Ginoo, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, nga ining sala ninyo indi gid niya pagpatawaron hasta nga mapatay kamo.
Ang Mensahi para kay Shebna
15Ginsugo ako sang Ginoong Dios nga Makagagahom nga kadtuan ko si Shebna, ang administrador sang palasyo, kag ihambal ini sa iya: 16“Sin-o ka gid bala nga magguhab sa banglid kag maghimo sang imo lulubngan upod sa mga dungganon? Sin-o ang nagtugot sa imo sa paghimo sini? 17Mag-andam ka! Bisan gamhanan ka pa, dakpon ka sang Ginoo kag ihaboy. 18Tipulunon niya ikaw nga daw sa bola kag ihaboy sa isa ka malapad nga lugar. Didto ka mapatay, kag didto man magkalaguba ang ginapabugal mo nga mga karwahe. Nagahatag ka sang kahuy-anan sa panimalay sang imo agalon. 19Nagasiling ang Ginoo sa imo, ‘Pahalinon ko ikaw sa imo obra! 20Sa sina nga adlaw, ipatawag ko ang akon alagad nga si Eliakim nga anak ni Helkia. 21Ipasuksok ko sa iya ang imo pang-opisyal nga bayo kag wagkos, kag ihatag ko sa iya ang imo awtoridad. Mangin pareho siya sa isa ka amay sa mga taga-Jerusalem kag mga taga-Juda. 22Itugyan ko sa iya ang yabi sang ginharian ni David. Kon abrihan niya ang puwertahan, wala sing may makasirado; kag kon siradhan niya, wala sing may makaabri. 23Palig-unon ko siya sa iya posisyon pareho sang kalabitan sa dingding. Kag magahatag siya sang dungog sa iya pamilya. 24Ang iya mga kabataan kag mga paryente magadepende sa iya. Pareho siya sa kalabitan nga may nagakalabit nga nagkalain-lain nga mga suludlan nga mga magagmay, halin sa mga yahong hasta sa mga tibod. 25Sa sina nga tion nga damo na ang nagakalabit sa iya, mahulog siya kag magakalawasak ang tanan nga nagakabit sa iya. Matabo gid ini, kay ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.’ ”
