De brandende toorn van de Here
1Deze boodschap van de Here aan Jeremia, bestemd voor het hele volk van Juda, kreeg hij tijdens het vierde regeringsjaar van koning Jojakim van Juda, de zoon van Josia. In datzelfde jaar kwam in Babel koning Nebukadnezar aan de macht. 2-3 ‘Tijdens de afgelopen drieëntwintig jaar,’ zei Jeremia, ‘vanaf het dertiende regeringsjaar van koning Josia, de zoon van Amon, tot nu toe heeft God mij zijn berichten gestuurd. Ik heb ze waarheidsgetrouw aan u doorgegeven, maar u hebt niet geluisterd. 4Door de jaren heen heeft God steeds weer zijn profeten naar u toegestuurd, maar u weigerde te luisteren. 5Elke keer zeiden zij hetzelfde tegen u: “Keer terug van de slechte weg waarop u zich bevindt en bekeer u van de slechte daden die u doet. Alleen dán kunt u blijven wonen in dit land dat de Here u en uw voorouders voor altijd gaf. 6Wek mijn toorn niet op door afgoden te aanbidden en beelden te maken. Als u Mij trouw blijft, zal Ik u geen kwaad doen. 7Maar u wilt niet luisteren, u bent uw eigen gang gegaan en hebt Mij toornig gemaakt met uw afgodsbeelden. Alle ellende die over u komt, hebt u zichzelf op de hals gehaald.” 8“En daarom,” zegt de Here, de God van de hemelse legers, “omdat u niet naar Mij hebt geluisterd, 9zal Ik alle legers van het noorden verzamelen en ten strijde laten trekken tegen dit land en zijn inwoners. Zij staan onder bevel van koning Nebukadnezar van Babel, die Ik heb aangewezen als mijn helper. Ook de landen rondom u zal Ik totaal verwoesten en voor anderen tot een aanfluiting en een afschrikwekkend voorbeeld maken. 10Ik zal uw vreugde wegnemen, uw blijdschap en uw bruiloften. Het bedrijfsleven zal stil komen te liggen en in uw huizen zal het stil en donker zijn. 11Dit hele land zal een verlaten wildernis worden. Israël en haar buurlanden zullen zeventig jaar lang onderworpen zijn aan de koning van Babel.
12Daarna, wanneer de zeventig jaar van slavernij voorbij zijn, zal Ik de koning van Babel en zijn volk voor hun zonden straffen, Ik zal het land van de Chaldeeën voor altijd in een woestenij veranderen. 13Ik zal alle rampen over hen brengen waarmee Ik hen bedreigd heb en die Jeremia namens Mij in dit boek heeft aangekondigd. 14Want vele volken en koningen zullen op hun beurt de Chaldeeën tot slaven maken, net zoals zij mijn volk tot slaven maakten. Zoals zij mijn volk hebben behandeld, zo zal Ik hen straffen.”
15De Here, de God van Israël, zei vervolgens tegen mij: “Neem deze beker met wijn uit mijn hand. Hij is gevuld met mijn toorn. Laat alle volken waar Ik u naartoe stuur, uit deze beker drinken. 16Zij zullen eruit drinken en wankelen, dronken van angst door de dodelijke zwaardstoten waarmee Ik hen zal treffen.”
17Dus nam ik de beker met toorn uit de hand van de Here en liet alle volken eruit drinken, elk volk naar wie Hij mij had gestuurd. 18Ik ging naar Jeruzalem en naar de steden van Juda en hun koningen en bestuurders dronken uit de beker. Daarom worden ze tegenwoordig gehaat en vervloekt. 19-20 Ik ging naar Egypte en ook de farao en zijn dienaren, de hoge ambtenaren en het hele volk en alle buitenlanders die daar woonden, dronken uit die vreselijke beker. Hetzelfde deden de koningen van het land Uz en de koningen van de Filistijnse steden Askelon, Gaza, Ekron en wat was overgebleven van Asdod. 21Ik bezocht de volken van Edom, Moab en Ammon. 22Ook alle koningen van Tyrus en Sidon en de koningen van de kustgebieden; 23Dedan, Tema en Buz en de volken die daar wonen; 24alle koningen van Arabië en van de nomadenstammen in de woestijn, 25alle koningen van Zimri, Elam en Medië 26en alle koningen van de noordelijke landen, dichtbij en veraf, de één na de ander: alle koninkrijken van de wereld. En ten slotte dronk ook de koning van Babel zelf uit deze beker, gevuld met Gods toorn. 27Zeg tegen hen: de Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: “Drink uit deze beker tot u dronken bent en moet overgeven, tot u valt en niet meer opstaat, want Ik stuur vreselijke oorlogen over u.” 28En als zij de beker weigeren aan te nemen, zeg dan tegen hen: dit zegt de Here van de hemelse legers: “Drinken zult u! 29Ik ben begonnen mijn eigen volk te straffen, dus waarom zou u vrijuit gaan? Nee, u zult uw straf niet ontlopen. Want Ik zal de oorlog laten verklaren aan alle volken op aarde.
30Profeteer daarom tegen hen. Zeg hun dat de Here vanuit zijn woning in de hemel tegen zijn volk en tegen allen die op aarde leven, zal brullen. Hij zal schreeuwen als zij die druiven persen. 31Die schreeuw van Gods vonnis zal tot in de verste uithoeken van de aarde te horen zijn, want de Here heeft een rechtszaak aangespannen tegen alle volken: over alle mensen zal Hij een vonnis vellen. Hij zal alle goddelozen vernietigen. 32Kijk,” verklaart de Here van de hemelse legers, “de rampen zullen van volk op volk overspringen, een wervelwind van toorn steekt op vanuit de verste uithoeken van de aarde. 33De slachtoffers van de Here zullen de aarde van het ene tot het andere eind vullen. Niemand zal om hen treuren of de lijken oprapen om te begraven, zij zullen als mest op de aarde blijven liggen. 34Huil en klaag, slechte herders! Laten de leiders van het volk zich in het stof rollen, want het is nu hun beurt om te worden afgeslacht en uiteengejaagd, zij zullen worden verbrijzeld als kostbaar aardewerk. 35De leiders zullen zich nergens kunnen verbergen en op geen enkele manier kunnen ontsnappen. 36Luister naar de angstige kreten van de herders en naar het schreeuwen van de vertwijfelde leiders, want de Here is hun weiden aan het verwoesten. 37Mensen die nu nog een ongestoord leven leiden, zullen door de brandende toorn van de Here worden verteerd. 38Hij heeft zijn domein verlaten, als een leeuw die op jacht gaat, hun land is door de strijdende legers in een wildernis veranderd en dat allemaal door de brandende toorn van de Here.” ’
Ang 70 ka Tuig nga Pagkabihag
1Ini nga mensahi nga para sa katawhan sang Juda ginhatag sang Ginoo kay Jeremias sang ikaapat nga tuig sang paghari ni Jehoyakim nga anak ni Josia sa Juda. Ini amo ang nahauna nga tuig sang paghari ni Nebucadnezar sa Babilonia.
2Nagsiling si Propeta Jeremias sa tanan nga katawhan sang Juda kag sa tanan nga nagaestar sa Jerusalem: 3Sa sulod sang 23 ka tuig—halin sang ika-13 nga tuig sang paghari ni Josia nga anak ni Amon sa Juda hasta subong—nagapakighambal ang Ginoo sa akon. Kag padayon ko nga ginasugid sa inyo ang iya ginasiling, pero wala gid kamo magpamati. 4Kag bisan padayon nga ginpadala sang Ginoo sa inyo ang tanan niya nga alagad nga mga propeta, wala gihapon kamo magsapak ukon magpamati. 5Nagsiling ang Ginoo paagi sa sini nga mga propeta, “Magbiya na kamo sa inyo malaot nga pagginawi kag mga binuhatan agod padayon kamo nga makaestar hasta san-o sa duta nga ginhatag ko sa inyo kag sa inyo mga katigulangan. 6Indi kamo mag-alagad kag magsimba sa mga dios-dios. Indi ninyo ako pagpaakiga sa mga dios-dios nga inyo lang ginhimo, agod indi ko kamo pagsilutan.”
7Pero wala gid kamo magpamati sa Ginoo. Ginpaakig gid ninyo siya paagi sa inyo ginhimo nga mga dios-dios. Gani kamo mismo ang nagdala sang silot sa inyo kaugalingon. 8Gani amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Tungod wala kamo magpamati sa akon mga mensahi, 9ipasalakay ko kamo sa mga katawhan sa aminhan nga ginapanguluhan sang akon alagad nga si Haring Nebucadnezar sang Babilonia. Salakayon nila ini nga duta kag ang tanan nga pumuluyo sini, pati ang tanan nga nasyon sa palibot sini. Laglagon ko kamo sing bug-os, kag maurungan gid ang mga tawo sa matabo sa inyo kag tamayon nila kamo. Huo, malaglag gid kamo hasta san-o. 10Indi na kamo magkinasadya ukon magkinalipay. Indi na mabatian ang pagkinasadya sang bag-ong kasal. Wala na sing may maggaling sang trigo ukon magpasiga sang suga kon gab-i. 11Mangin mamingaw ining bug-os nga duta. Ini nga nasyon kag ang mga nasyon sa palibot sini magaalagad sa hari sang Babilonia sa sulod sang 70 ka tuig.
12“Pero pagkatapos sang 70 ka tuig, silutan ko ang hari sang Babilonia kag ang iya katawhan tungod sa ila sala. Himuon ko man nga mamingaw ang ila nasyon hasta san-o. 13Ipaagom ko sa ila nasyon ang tanan nga butang nga ginhambal ko kontra sa ila kag sa iban nga mga nasyon, nga ginpanghambal ni Jeremias kag nasulat sa sini nga libro. 14Ulipunon sila sang madamo nga nasyon kag sang gamhanan nga mga hari. Silutan ko sila suno sa ila mga ginhimo.”
Ang Kupa nga Puno sang Kaakig sang Dios
15Nagsiling ang Ginoo, ang Dios sang Israel sa akon, “Kuhaa sa akon kamot ining kupa nga puno sang akon kaakig kag ipainom sa tanan nga nasyon nga sa diin ginapadala ko ikaw. 16Kon makainom sila sini, magaduling-duling sila nga daw sa buang tungod sa inaway nga ipadala ko sa ila.”
17Gani ginkuha ko ang kupa sa kamot sang Ginoo kag ginpainom sa tanan nga nasyon nga sa diin ginpadala niya ako. 18Ginpainom ko ang Jerusalem, kag ang mga banwa sang Juda, pati ang ila mga hari kag mga opisyal, agod malaglag sila. Maurungan gid ang mga tawo sa matabo sa ila. Tamayon sila kag pakamalauton, subong man sang ginahimo karon sa ila. 19Ginpainom ko man ang Faraon nga hari sang Egipto, ang iya mga opisyal, mga pangulo kag ang tanan niya nga katawhan, 20pati ang tanan nga indi Egiptohanon nga nagaestar didto. Ginpainom ko man ang mga hari kag mga katawhan sang masunod nga mga lugar: Uz, mga banwa sang Filistia (nga ang mga hari sini nagdumala sa Ashkelon, Gaza, Ekron, kag Ashdod), 21Edom, Moab, Ammon, 22Tyre, Sidon, mga lugar sa tabok sang dagat, 23Dedan, Tema, Buz, mga malayo nga lugar,25:23 mga malayo nga lugar: sa literal, ang mga nagapautod sang ila patilya. 24Arabia, mga tribo sa desierto, 25Zimri, Elam, Media, 26mga lugar sa aminhan, malayo man ukon malapit—ang tanan nga ginharian sa kalibutan. Kag ang katapusan amo ang Babilonia.
27Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Ihambal sa sini nga mga nasyon nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling: Sige, mag-inom kamo sa kupa sang akon kaakig hasta nga magkalahubog kamo, magsululuka, magkalatumba kag indi na makabangon pa, tungod kay padal-an ko kamo sang inaway.
28“Pero kon indi gani sila mag-inom, silinga sila nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling: Kinahanglan nga mag-inom kamo! 29Tan-awa ninyo! Ginasuguran ko na ang pagpadala sang kalaglagan sa Jerusalem, ang siyudad nga akon ginpili para padunggan ako. Karon nagahunahuna bala kamo nga indi ko kamo pagsilutan? Silutan ko gid kamo! Kay paawayon ko ang tanan nga nasyon sa bug-os nga kalibutan. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.
30“Jeremias, isugid sa ila ang tanan ko nga ginsiling, kag silinga sila: Magangurob ang Ginoo halin sa langit; ang iya tingog magadaguob halin sa iya balaan nga puluy-an. Magangurob siya sing mabaskog sa iya katawhan. Magasinggit siya sa tanan nga nagaestar sa kalibutan pareho sang tawo nga nagasinggit samtang nagalinas sang ubas. 31Ang iya tingog mabatian sa bug-os nga kalibutan,25:31 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. kay iakusar niya ang mga nasyon. Sentensyahan niya ang tanan nga katawhan, kag pamatyon ang mga malaot sa inaway. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
32Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom: “Mag-andam kamo! Ang kalaglagan magaabot sa nagkalain-lain nga mga nasyon pareho sang mabaskog nga bagyo nga halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan.”
33Sa sina nga adlaw madamo ang pamatyon sang Ginoo, sa bagay nga ang mga bangkay magalalapta sa punta kag punta sang kalibutan. Wala gid sing may magpangasubo ukon magtipon ukon maglubong sa ila. Pabay-an lang sila pareho sang mga ipot sa palahalban.
34Kamo nga mga pangulo, maghibi kamo sing tudo kag magligid sa yab-ok sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Kay nag-abot na ang tion sa pagpatay sa inyo pareho sang pag-ihaw sang karnero. Malaglag kamo pareho sang espesyal nga kolon nga nabuka. 35Wala gid kamo sing lugar nga mapalagyuhan ukon madalaganan. 36Mabatian ang inyo mga paghibi kag pag-ugayong, kay ginlaglag sang Ginoo ang inyo katawhan. 37Ang mabuganaon nga palahalban mangin desierto tungod sa puwerte nga kaakig sang Ginoo. 38Pareho siya sang leon nga nagguwa sa iya palanaguan sa pagpangita sang tulukbon. Mangin mamingaw ang inyo duta tungod sa pagsalakay sang kaaway, kag tungod sa puwerte nga kaakig sang Ginoo.
