Israël weigert Gods hulp
1‘Ik wilde Israël vergeven, maar haar zonden bleken reusachtig groot te zijn. In Samaria lijkt iedereen wel een leugenaar, dief of bandiet te zijn! 2Haar inwoners schijnen er nooit aan te denken dat Ik hun zonden in gedachten houd. Zij zijn omringd door hun misdaden, Ik zie ze voortdurend.
3De koning geniet van hun slechtheid en de vorsten stemmen in met hun leugens. 4Het zijn allemaal echtbrekers. Zoals een bakkersoven voortdurend heet is, vanaf het kneden van het deeg totdat het deeg gerezen is, zo branden zij ook voortdurend van verlangen naar wellust. 5Op de verjaardag van de koning bedrinken de vorsten zich tot zij er doodziek van zijn. En de koning drinkt mee met hen die hem belachelijk maken.
6Hun harten gloeien als een oven van hun listen. Hun complot smeult ʼs nachts als een oven, maar laait ʼs ochtends hoog op. 7Zij vermoorden hun koningen, de een na de ander, en niemand van hen roept Mij te hulp.
8Israël vermengt zich met de heidenen en neemt hun zondige levenswijze over. Zo wordt zij zo waardeloos als een halfgare cake! 9Het vereren van vreemde goden heeft Israël van haar kracht beroofd, maar zij is zich dat niet bewust. Israëls haar wordt grijs, maar zij ziet niet in hoe oud en zwak zij wordt. 10Israël wordt openlijk aangeklaagd door haar eigen hoogmoed en toch keert zij niet terug naar de Here, haar God, en probeert zelfs niet Hem te vinden.
11Zij gedraagt zich als een onnozele duif, zonder verstand, want zij roept Egypte te hulp of trekt naar Assyrië. 12Maar terwijl zij vliegt, werp Ik mijn vangnet over haar en haal haar neer als een vogel uit de lucht. Ik zal haar straffen voor haar slechte gedrag.
13Mijn volk gaat ten onder, want het is van Mij weggevlogen! Laten de mensen maar omkomen, want zij hebben tegen Mij gezondigd. Ik wilde hen wel verlossen, maar zij vertelden leugens over Mij. 14Zij brengen slapeloze nachten door vanwege hun zorgen, maar willen mijn hulp niet inroepen. In plaats daarvan aanbidden zij heidense goden en vragen die om graan en jonge wijn, maar van Mij keren zij zich af. 15Ofschoon Ik het was die hen heb geoefend en sterk gemaakt, komen zij tegen Mij in opstand. 16Zij kijken overal om zich heen, behalve naar omhoog, naar Mij. Zij zijn als een kromme boog die altijd zijn doel mist. Hun leiders zullen sneuvelen door het zwaard van de vijand vanwege hun onbeschaamde gedrag tegen Mij. En heel Egypte zal hen hierom uitlachen.’
1whenever I would heal Israel,
the sins of Ephraim are exposed
and the crimes of Samaria revealed.
They practise deceit,
thieves break into houses,
bandits rob in the streets;
2but they do not realise
that I remember all their evil deeds.
Their sins engulf them;
they are always before me.
3‘They delight the king with their wickedness,
the princes with their lies.
4They are all adulterers,
burning like an oven
whose fire the baker need not stir
from the kneading of the dough till it rises.
5On the day of the festival of our king
the princes become inflamed with wine,
and he joins hands with the mockers.
6Their hearts are like an oven;
they approach him with intrigue.
Their passion smoulders all night;
in the morning it blazes like a flaming fire.
7All of them are hot as an oven;
they devour their rulers.
All their kings fall,
and none of them calls on me.
8‘Ephraim mixes with the nations;
Ephraim is a flat loaf not turned over.
9Foreigners sap his strength,
but he does not realise it.
His hair is sprinkled with grey,
but he does not notice.
10Israel’s arrogance testifies against him,
but despite all this
he does not return to the Lord his God
or search for him.
11‘Ephraim is like a dove,
easily deceived and senseless –
now calling to Egypt,
now turning to Assyria.
12When they go, I will throw my net over them;
I will pull them down like the birds in the sky.
When I hear them flocking together,
I will catch them.
13Woe to them,
because they have strayed from me!
Destruction to them,
because they have rebelled against me!
I long to redeem them
but they speak about me falsely.
14They do not cry out to me from their hearts
but wail on their beds.
They slash themselves,7:14 Some Hebrew manuscripts and Septuagint; most Hebrew manuscripts They gather together appealing to their gods
for grain and new wine,
but they turn away from me.
15I trained them and strengthened their arms,
but they plot evil against me.
16They do not turn to the Most High;
they are like a faulty bow.
Their leaders will fall by the sword
because of their insolent words.
For this they will be ridiculed
in the land of Egypt.
