1Ik ben een narcis uit Saron, een lelie in het dal.
2Als ik naar mijn allerliefste kijk te midden van andere meisjes, zie ik een blanke lelie tussen distelstruiken.
3Als ik mijn liefste zie zitten tussen de andere jonge mannen, zie ik een appelboom tussen gewone loofbomen. Ik verlang ernaar in zijn schaduw te zitten en zijn vruchten te proeven.
4Hij heeft mij naar het wijnhuis gebracht en ik koesterde mij in zijn liefde.
5Geef mij rozijnenkoekjes om aan te sterken en appels om nieuwe energie te krijgen, want door de liefde ontbreekt mij elke kracht.
6Met mijn hoofd lig ik op zijn linkerarm. Zijn rechterarm is om mij heen.
7Meisjes van Jeruzalem, let op wat ik jullie met nadruk zeg. Kijk daarbij naar de gazellen en hinden op het veld. Zij kunnen jullie een les leren. Loop niet vooruit op de liefde, overhaast niets. Laat de liefde zichzelf openbaren als de tijd daarvoor gekomen is.
8Luister! Daar komt mijn liefste. Hij springt door de bergen en komt huppelend over de heuvels aan.
9Mijn liefste loopt als een gazel of een hertenjong. Kijk, nu staat hij achter de muur van ons huis en kijkt door de ramen.
10Hij spreekt tegen mij: sta nu op, mijn allerliefste. Jij bent voor mij de mooiste. Kom, ga met me mee.
11Kijk maar, de winter is voorbij en ook de regentijd is over.
12De bloemen ontluiken op de velden. Nu is de tijd om te zingen aangebroken. Overal hoor je het koeren van de tortelduiven.
13De eerste vijgen rijpen aan de bomen en de bloeiende druivenstruiken geuren. Sta op, mijn allerliefste. Je bent zo mooi, kom met me mee.
14Jij bent mijn duifje, verborgen in de rotsspleten. Laat me je gezicht zien en je stem horen. Je stem klinkt zo zoet en je gezicht is zo lief.
15Vang de jonge vossen die onze wijngaarden ruïneren. De druiven bloeien nu immers?
16Mijn liefste en ik zijn van elkaar. Hij weidt zijn kudde in de bloeiende velden.
17Hij gaat wanneer de avondwind opsteekt en de schaduwen langer worden. Kom dan naar mij toe en doe als de gazel, mijn liefste. Of als een jong hert dat rondspringt in de bergen.
Ababaawa:
1Meyɛ Saron nhwiren2.1 Yɛhunu Saron nhwiren wɔ Karmel mpoano anafoɔ fam.
ne bɔnhwa mu sukooko.
Aberanteɛ:
2Sɛdeɛ sukooko a ɛwɔ nkasɛɛ mu teɛ no
saa ara na me dɔfoɔ te wɔ mmabaawa mu.
Ababaawa:
3Sɛdeɛ aprɛ teɛ wɔ kwaeɛ mu nnua mu no
saa ara na me dɔfoɔ teɛ wɔ mmaranteɛ mu.
Sɛ metena ne nwunu mu a, menya ahomeka
na nʼaba nso yɛ mʼanom dɛ.
4Ɔde me akɔ apontoɔ ase,
na mʼahyɛnsodeɛ yɛ ɔdɔ.
5Momma me bobe aba na menya ahoɔden,
momma me aprɛ na ɛnnwodwo me,
ɛfiri sɛ ɔdɔ ama matɔ baha.
6Ne nsa benkum da mʼatikɔ,
na ne nsa nifa aka me afam ne bo.
7Yerusalem mmammaa, mehyɛ mo sɛ,
Momfa wiram atwewa ne ɔforoteɛ nka ntam sɛ
morennyane, na morenhwanyane ɔdɔ mu
kɔsi ɛberɛ a ɛsɛ mu.
8Tie! Me dɔfoɔ!
Hwɛ! Ɔno na ɔreba no,
ɔrehurihuri wɔ mmepɔ no so
na ɔbɔ pentenkwa wɔ nkokoɔ no so.
9Me dɔfoɔ te sɛ ɔtwe anaa ɔforoteɛ.
Hwɛ! Ɔgyina yɛn ɔfasuo akyi,
ɔhwɛ mpomma no mu,
wagyene nʼani hwɛ ntokua no mu.
10Me dɔfoɔ kasa kyerɛɛ me sɛ,
“Sɔre, me dɔfoɔ ne mʼahoɔfɛ
na bra me nkyɛn.
11Hwɛ! Awɔberɛ atwam;
na osutɔ atwam kɔ.
12Nhwiren afifiri asase ani:
nnwontoɔ berɛ aso.
Wɔte mmorɔnoma su
wɔ yɛn asase so.
13Borɔdɔma agu nhyerɛnne;
na bobe hwa agye baabiara.
Sɔre bra, me dɔfoɔ;
mʼahoɔfɛ bra me nkyɛn.”
Aberanteɛ:
14Mʼaborɔnoma a wohyɛ abotan ntokuro mu
ahinta wɔ mmepɔ so,
ma me nhunu wʼanim;
ma mente wo nne;
wo nne yɛ dɛ,
na wʼanim yɛ fɛ.
15Monkyekyere sakraman no mma yɛn,
sakraman nketewa no
a wɔsɛe bobe nturo,
yɛn bobe nturo a ayɛ frɔmm no.
Ababaawa:
16Me dɔfoɔ yɛ me dea, na mewɔ no;
ɔhwehwɛ sukooko no mu.
17Ɛnkɔsi sɛ adeɛ bɛkye
na sunsumma bɛsene akɔ no,
dane wo ho me dɔfoɔ,
na yɛ sɛ ɔtwewa
anaa ɔforoteɛ a
ɔwɔ nkokoɔ mmɔnkyi mmɔnka no so.
