Uit Gods terechtwijzing blijkt zijn liefde
1Nu zoʼn grote menigte van getuigen ons ziet en aanmoedigt, moeten wij alles afleggen wat ons hindert en ons bevrijden van de zonde die zich aan ons vastklemt. Wij moeten de wedstrijd voltooien die voor ons ligt, zonder op te geven. 2Daarbij moeten wij blijven kijken naar Jezus, die ons de weg wijst. Hij is het doel van ons geloof. Hij kon Zich aan het kruis laten slaan en de schande negeren, omdat Hij wist welke blijdschap Hem te wachten stond. En nu zit Hij aan de rechterzijde van de troon van God. 3Denk aan Hem die zoveel heeft doorstaan, zodat je niet verzwakt of onverschillig wordt. Hij heeft verdragen dat slechte mensen vreselijke dingen van Hem zeiden. 4Maar u hebt nog niet op leven en dood tegen de zonde gestreden.
5U bent zeker vergeten hoe God u als zijn kinderen moed gegeven heeft. Hij zei: ‘Denk niet licht over de tucht van de Here, mijn zoon. Laat de moed niet zakken als de Here u terechtwijst. 6Want daaruit blijkt dat Hij van u houdt. Als Hij u slaat, blijkt dat u zijn zoon bent.’ 7Laat u door God opvoeden, Hij behandelt u als zijn kinderen. 8Hebt u ooit gehoord van een kind dat niet gestraft werd? Als God u niet terechtwijst, wanneer u het nodig hebt, betekent het dat u niet zijn kind bent.
9Vroeger, toen wij nog kinderen waren, kregen wij straf van onze natuurlijke vaders en wij hadden respect voor hen. Moeten wij ons dan niet nog veel meer onderwerpen aan de opvoeding van onze geestelijke Vader? Dan pas zullen wij leven. 10Onze natuurlijke vaders hebben ons een aantal jaren naar hun beste weten opgevoed. Maar God weet pas echt wat goed voor ons is, Hij voedt ons op om ons te laten delen in zijn volmaaktheid. 11Niemand vindt het prettig terechtgewezen te worden, op het moment zelf worden wij er alleen maar verdrietig van. Maar later zien wij dat het toch goed is geweest, de terechtwijzing heeft ons geholpen mensen te worden die goed doen en vrede brengen.
12Steek dus de handen uit de mouwen en ga stevig op uw benen staan. 13Zet bij het lopen uw voeten recht neer, anders verstuikt u uw kreupele voeten en die moeten nu juist genezen. 14Probeer de vrede met uw medemensen te bewaren en leef als afgezonderd voor de Here, anders zult u Hem nooit zien. 15Let erop dat niemand van u de genade van God aan zich voorbij laat gaan. Er mag geen verbittering onder u komen, want als dat gebeurt, zullen velen erdoor aangestoken worden en zijn de gevolgen niet te overzien. 16Let er ook op dat niemand van u betrokken raakt in seksuele zonden of het heilige zo minacht als Esau, die als oudste zoon zijn rechten ruilde voor een bord eten. 17Want u weet het! Toen hij die rechten terug wilde hebben, was het te laat. Het hielp niets dat hij huilde, hij kreeg geen kans meer tot inkeer.
18U bent niet oog in oog komen te staan met iets ontzettends—met laaiend vuur, diepe duisternis en gierende wind—zoals de Israëlieten in de tijd van Mozes, toen God op de berg Sinaï zijn wet gaf. 19U hebt ook geen luid trompetgeschal gehoord of de donderende stem van God. De Israëlieten werden daar zo bang van dat zij God vroegen niets meer tegen hen te zeggen. 20Zij trilden van angst, omdat God had gezegd: ‘Zelfs een dier dat de berg aanraakt, zal worden gestenigd.’ 21Mozes was zo ontzet door wat hij zag en hoorde, dat hij zei: ‘Ik ben zo bang, dat ik sta te trillen op mijn benen.’
22Nee, u staat voor de berg Sion en voor de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, waar tienduizenden engelen wonen. 23U bent gekomen naar een feestelijke samenkomst van Gods oudste kinderen, die in het bevolkingsregister van de hemel staan. U staat voor God, die de rechter van alle mensen is en voor de geesten van de mensen die volmaakt geworden zijn. 24U bent naar Jezus gekomen, die ervoor gezorgd heeft dat er een nieuw verbond tussen God en de mensen kwam. Hij heeft daarvoor zijn bloed gegeven en zijn bloed roept om vergeving in plaats van om wraak, zoals dat van Abel.
25Pas op dat u God, die tot u spreekt, niet de rug toekeert! Want toen de Israëlieten weigerden te luisteren naar de waarschuwingen van Mozes, die namens God sprak, liep het niet goed met hen af. Maar als wij niet willen luisteren naar wat Jezus Christus zegt, zal het met ons nog veel slechter aflopen. 26Toen God vanaf de berg Sinaï sprak, schudde de aarde van zijn stem. ‘Nog één keer,’ zegt Hij nu, ‘zal Ik niet alleen de aarde, maar ook de hemel laten schudden.’ 27Daarmee bedoelt Hij dat alles wat niet vaststaat, zal verdwijnen, alles wat gemaakt is. Maar alles wat niet aan het wankelen gebracht kan worden, zal blijven.
28Omdat wij een blijvend vaderland krijgen, moeten wij dankbaar zijn en God dienen zoals Hij het graag wil, met eerbied en ontzag. 29Want onze God is een verterend vuur.
Аллах воспитывает нас
1Итак, нас окружает целое облако свидетелей! Поэтому давайте сбросим с себя всё, что мешает нам бежать, а также грех, легко запутывающий нас в свои сети, и будем терпеливо преодолевать отмеренную нам дистанцию. 2Будем неотрывно смотреть на Ису. От начала до конца наша вера зависит от Него. Он ради12:2 Или: «вместо». предстоящей радости претерпел смерть на кресте, пренебрёгши позором, и сейчас сидит по правую сторону от престола Аллаха12:2 См. Заб. 109:1.. 3Подумайте о Нём, испытавшем такую вражду со стороны грешников, и это поможет вам не изнемочь душою и не потерять присутствия духа.
4Вам ещё не приходилось сражаться с грехом до крови. 5Вы забыли слова ободрения, обращённые к вам как к сыновьям:
«Сын мой, не относись легко к наказанию от Вечного
и не теряй присутствия духа, когда Он тебя обличает,
6ведь Вечный наказывает того, кого любит,
и бьёт каждого, кого принимает как сына»12:5-6 Мудр. 3:11-12..
7Переносите страдания как часть вашего воспитания. Аллах относится к вам как к сыновьям. Разве есть такой сын, которого бы отец не наказывал? 8Если вы не бывали наказаны (а каждый подвергается наказанию), то вы незаконные дети, а не подлинные сыновья. 9У нас у всех были земные отцы, которые наказывали нас, и мы уважали их. Насколько же больше мы должны быть послушны Небесному Отцу, ведь это послушание даёт нам жизнь! 10Наши отцы воспитывали нас некоторое время и так, как им это казалось правильным, но Аллах воспитывает нас ради нашего блага, чтобы нам стать участниками Его святости. 11Любое наказание кажется нам скорее причиняющим боль, чем несущим радость. Но впоследствии те, кто был научен наказанием, пожинают урожай праведности и мира.
12Поэтому укрепите опустившиеся руки и дрожащие колени12:12 См. Ис. 35:3.. 13Идите по прямому пути12:13 См. Мудр. 4:26., чтобы тому, кто хромает, не покалечиться больше, но опять стать здоровым.
Призыв не отвергать Аллаха
14Старайтесь жить в мире со всеми людьми и быть святыми: без святости никто не увидит Вечного Повелителя. 15Смотрите, чтобы никто из вас не был лишён благодати Аллаха, и чтобы никто не причинил бы вам вреда, подобно горькому корню, который пророс среди вас, и чтобы им не осквернились многие12:15 См. Втор. 29:18.. 16Смотрите, чтобы никто из вас не предавался распутству и не был таким далёким от Аллаха, как Есав, который за одну миску еды продал свои права старшего сына12:16 См. Нач. 25:29-34. Права старшего сына включали в себя двойное наследство (см. Втор. 21:15-17) и особое отцовское благословение (см. Нач. 27:1-40).. 17Вы знаете, что потом он хотел унаследовать благословение, но был отвергнут; он не смог изменить решение отца, хотя и просил об этом со слезами12:17 Или: «И хотя он горько плакал, было слишком поздно для раскаяний»..
18Вы подошли не к горе, как исраильтяне к Синаю, к которой можно притронуться и которая пылает огнём, не ко тьме, не к мраку и не к буре. 19Они слышали звук трубы и голос, говорящий такие слова, что слушающие просили о том, чтобы больше он не говорил им. 20Люди были не в силах вынести то, что им было повелено: «Если и животное прикоснётся к этой горе, оно должно быть побито камнями»12:20 Исх. 19:12-13.. 21Это было так ужасно, что даже Муса сказал: «Я в страхе и трепете»12:18-21 См. Исх. 19:9-25; Втор. 4:11-12; 5:22-26; 9:19..
22Нет! Вы пришли к горе Сион, к городу живого Бога, к Небесному Иерусалиму! Вы пришли к тысячам ангелов, собранным на радостное торжество. 23Вы пришли в собрание первенцев12:23 Собрание первенцев – имеются в виду все верующие, последователи Исы аль-Масиха. В древние времена первенец занимал самое высокое положение в семье после отца (см. Нач. 49:3) и принадлежал Аллаху (см. Исх. 13:2, 12-13). Верующие в Ису имеют то же положение в глазах Аллаха., чьи имена записаны на небесах. Вы пришли к Аллаху, Судье всех людей, и к духам праведников, ставших совершенными. 24Вы пришли к Исе, посреднику нового священного соглашения, и к окропляющей крови, которая очищает, а не взывает о мести, как кровь Авеля12:24 Букв.: «и к крови кропления, говорящей лучше, чем Авелева». См. Нач. 4:10; Евр. 9:13-14..
25Смотрите, не отвергайте Аллаха, Который обращается к вам. Если исраильтяне, отказавшись слушать Мусу, который говорил на земле, не избежали своего наказания, то тем более не избежим его и мы, к которым Сам Аллах обращается с небес. 26Тогда Его голос потрясал землю, но сейчас Он обещает: «Я ещё раз сотрясу землю, и не только землю, но и небеса»12:26 Агг. 2:6.. 27Слова «ещё раз» говорят о том, что всё, что может быть сотрясено, всё сотворённое, временное, исчезнет, останется только то, что непоколебимо.
28Поэтому, получая Царство, которое не может быть поколеблено, будем благодарны и в благодарности будем поклоняться Аллаху так, как Ему приятно, в почтении и страхе, 29потому что наш Бог подобен огню пожирающему12:29 См. Втор. 4:24; 9:3; Ис. 33:14..
