Jozef in het huis van Potifar
1Nadat Jozef door de Ismaëlitische handelaars was meegevoerd naar Egypte, werd hij gekocht door Potifar, de commandant van de lijfwacht van de farao. 2De Here zegende Jozef tijdens zijn verblijf in het huis van zijn meester. Alles wat hij deed, lukte hem. 3Potifar merkte dit en besefte dat de Here Jozef op een bijzondere manier zegende. 4Op die manier werd Jozef Potifars meest gewaardeerde dienaar. Hij kreeg de leiding over de hele huishouding en al zijn zakentransacties. 5-6 Ter wille van Jozef zegende de Here de hele huishouding van Potifar, evenals zijn oogst en zijn vee. Potifar liet al zijn zaken aan Jozef over en had nergens meer omkijken naar. Hij bemoeide zich alleen nog met zijn eigen eten! Jozef was intussen echter een knappe, aantrekkelijke jongeman geworden.
7In die tijd liet Potifars vrouw haar oog op Jozef vallen en zij vroeg hem of hij met haar naar bed wilde gaan. 8Maar Jozef weigerde met de woorden: ‘Mijn meester heeft mij zijn hele huishouding toevertrouwd, ik heb hier eigenlijk net zoveel te zeggen als hij! 9Hij heeft mij niets geweigerd, uitgezonderd u, omdat u zijn vrouw bent. Hoe kan ik dan zoiets slechts doen? Bovendien zou het een grote zonde tegen God zijn.’ 10Maar zij bleef aandringen, elke dag weer. Ook al luisterde hij niet en ontliep hij haar zoveel mogelijk, het hielp niet.
11Op een dag was hij binnenshuis aan het werk—er was niemand in de buurt—toen zij weer bij hem kwam. 12Zij greep hem bij de mouw en eiste: ‘Ga met me naar bed!’ Hij rukte zich los, maar daarbij gleed zijn mantel af. Hij rende het huis uit en zij bleef achter met zijn mantel in haar handen. 13Toen begon ze te gillen. 14Tegen de mannen die op haar gegil afkwamen, schreeuwde ze: ‘Mijn man heeft die Hebreeuwse slaaf gekocht om ons te beledigen! 15Hij probeerde mij te verkrachten, maar toen ik begon te schreeuwen, sloeg hij op de vlucht. Kijk maar, hij heeft zijn mantel in de haast vergeten.’ 16Ze hield de mantel bij zich en toen haar man die avond thuiskwam, vertelde zij hem haar verhaal. 17‘Die Hebreeuwse slaaf die je hier hebt rondlopen, probeerde mij te verkrachten. 18Hij is er vandoor gegaan toen ik schreeuwde. Maar hij heeft zijn mantel achtergelaten.’ 19Haar man was woest toen hij het verhaal hoorde. 20Hij gooide Jozef in de gevangenis, waar alle andere gevangenen van de farao ook in de ketens zaten.
21Maar de Here was ook daar bij Jozef, zodat de hoofdcipier hem de beste baantjes gaf. 22Het kwam zelfs zover dat de hoofdcipier hem de hele administratie van de gevangenis liet doen, zodat de andere gevangenen verantwoording aan hem schuldig waren. 23De hoofdcipier hoefde zich vanaf dat moment nergens meer druk over te maken, want Jozef regelde alles tot in de puntjes en de Here zorgde voor hem, zodat alles goed bleef gaan.
Иосиф в доме Потифара
1Иосифа привели в Египет, и египтянин Потифар, сановник фараона и начальник его стражи, купил Иосифа у измаильтян, которые его туда привели.
2Господь был с Иосифом, и он преуспевал, живя в доме у своего египетского господина. 3Его господин увидел, что Господь с Иосифом и что Он дает ему успех во всем, что он делает. 4Иосиф нашел расположение в его глазах и стал его личным слугой. Потифар поставил его над своим домом и доверил ему все свои владения. 5И с тех пор как он поставил его над своим домом и всеми владениями, Господь благословил дом египтянина ради Иосифа. Благословение Господа было на всем, что было у Потифара, – и в доме, и в поле. 6Поэтому он доверил Иосифу все, что у него было; благодаря Иосифу он мог ни о чем не заботиться, кроме того, чтобы поесть.
Иосиф же был хорошо сложен и красив, 7и через некоторое время жена его господина стала заглядываться на него и сказала:
– Ложись со мной!
8Но он отказался, сказав:
– При мне мой господин может ни о чем не заботиться в доме; все, чем он владеет, он доверил мне. 9В этом доме я самый главный; мой господин не отказал мне ни в чем, кроме тебя, потому что ты – его жена. Как же я могу совершить такое великое зло и грех против Бога?
10И хотя она уговаривала его каждый день, он отказывался лечь с ней и даже быть с ней.
11Однажды он вошел в дом по своим делам, когда никого из домашних не было в доме. 12Она схватила его за одежду и сказала:
– Ложись со мной!
Но он вырвался и убежал, оставив верхнюю одежду у нее в руках. 13Увидев, что он убежал и оставил одежду у нее в руках, 14она позвала домашнюю прислугу и сказала им:
– Смотрите, этого еврея привели к нам в дом, а он оскорбляет нас! Он пришел сюда и хотел лечь со мной, но я стала кричать, 15а он от моего крика оставил свою одежду и убежал.
16Она держала одежду Иосифа у себя, пока не пришел домой его хозяин. 17Она рассказала ему ту же историю:
– Этот раб-еврей, которого ты к нам привел, пришел ко мне и хотел надо мной надругаться, 18но я стала кричать, и он, оставив у меня свою одежду, убежал.
Заключение Иосифа в темницу
19Когда его господин выслушал рассказ жены, которая сказала: «Вот как твой раб обошелся со мной», он сильно разгневался: 20он взял Иосифа и посадил его в темницу, где были заключены царские узники; и так Иосиф оказался в темнице.
21Но Господь был с ним; Он явил ему милость и даровал ему расположение в глазах главного стража. 22Главный страж поставил Иосифа над всеми узниками, и он отвечал за все дела в темнице. 23Главный страж мог не заботиться о том, что было вверено Иосифу, потому что Господь был с Иосифом и давал ему успех во всех делах.
