Abram en Lot gaan hun eigen weg
1Zo verlieten zij Egypte en trokken weer noordwaarts naar de Negev: Abram, zijn vrouw, Lot en alles wat zij bezaten. 2Abram had veel vee, zilver en goud. 3Zij trokken net zo lang in noordelijke richting tot ze bij hun oude kamp tussen Betel en Ai kwamen. 4Het altaar dat Abram daar had gebouwd, stond er nog en opnieuw aanbad Abram daar de naam van de Here.
5Lot had net als Abram veel vee en tenten voor zichzelf en zijn dienaren. 6Daarom konden zij niet bij elkaar blijven, want het land was niet groot genoeg voor al hun vee. 7De herders van Abram en Lot kregen zelfs onderling ruzie, wat gevaarlijk was vanwege de vijandige Kanaänieten en Perizzieten die daar woonden.
8Abram besprak het probleem met Lot. ‘Het is niet goed dat wij ruzie maken en dat onze herders met elkaar overhoop liggen,’ meende hij. ‘Wij zijn tenslotte familie! 9Laten we daarom uit elkaar gaan, er is hier plaats genoeg. Als jij een stuk grond in het oosten kiest, ga ik naar het westen. Als jij een plaats in het westen kiest, ga ik naar het oosten.’ 10Lot keek goed om zich heen en zag het vruchtbare gebied langs de rivier de Jordaan, met overal genoeg water. Voordat de Here Sodom en Gomorra vernietigde, leek het gebied tot Soar aan toe wel op de hof van Eden of het land Egypte. 11Daarom koos Lot voor de Jordaanstreek in het oosten en trok er met zijn vee en zijn dienaren heen. Hij en Abram gingen uit elkaar. 12Abram bleef in Kanaän en Lot vestigde zich in de steden van de Jordaanstreek in de buurt van de stad Sodom. 13Maar de inwoners van dit gebied waren erg slecht en zondigden tegen de Here.
14-15 Nadat Lot was vertrokken, zei de Here tegen Abram: ‘Kijk zo ver u kunt naar alle kanten, want al dit land zal Ik u en uw nakomelingen geven. 16Ik zal u zoveel nakomelingen geven dat ze, net als het stof van de aarde, niet kunnen worden geteld!
17Doorkruis dit land in alle richtingen, dan zult u zien wat Ik u allemaal ga geven.’ 18Abram sloeg zijn kamp op bij de eikenbossen van Mamre, in de buurt van Hebron en bouwde daar een altaar voor de Here.
Разделение Ибрама и Лута
1Ибрам с женой и всем имуществом отправился из Египта в Негев, и Лут пошёл с ним. 2У Ибрама теперь было много скота, серебра и золота. 3Из Негева он продолжил путь, пока не пришёл в Вефиль, к тому месту, где некогда стоял его шатёр, между Вефилем и Гаем, 4к тому месту, где он прежде построил жертвенник. Там Ибрам призвал имя Вечного.
5У Лута, который кочевал с Ибрамом, тоже были стада мелкого и крупного скота и шатры, 6и земля не могла прокормить их обоих: у них было так много всего, что они не могли селиться вместе. 7Между пастухами Ибрама и пастухами Лута случился раздор. (В той земле тогда жили хананеи и перизеи.)
8Тогда Ибрам сказал Луту:
– Пусть не будет раздора ни между тобой и мной, ни между твоими пастухами и моими, потому что мы родственники. 9Не вся ли земля перед тобою? Давай разделимся: если ты пойдёшь налево, то я поверну направо, а если ты пойдёшь направо, то я поверну налево.
10Лут посмотрел и увидел, что вся Иорданская долина до самого Цоара хорошо орошается, как сад Вечного13:10 Сад Вечного – т. е. сад Эдем., как земля египетская. (Это было ещё до того, как Вечный разрушил Содом и Гоморру.) 11Лут выбрал себе всю долину Иордана и отправился на восток. Они разделились: 12Ибрам жил в земле Ханаанской, а Лут жил среди городов долины, поставив шатры невдалеке от Содома. 13Жители Содома были нечестивы и тяжко грешили против Вечного.
14Вечный сказал Ибраму после того, как Лут отделился от него:
– Оглядись вокруг с того места, где ты сейчас; посмотри на север и на юг, на восток и на запад. 15Всю землю, которую ты видишь, Я дам тебе и твоему потомству13:15 Букв.: «твоему семени»; также в ст. 16. навеки. 16Я сделаю твоё потомство многочисленным, как земную пыль, так что если кто сможет пересчитать пылинки, то и твоё потомство будет пересчитано. 17Иди, пройди по этой земле вдоль и поперёк, потому что Я дам её тебе.
18Ибрам свернул шатры и направился жить невдалеке от великих деревьев Мамре в Хевроне. Он построил там жертвенник Вечному.
