Eerbetoon voor Mordechai
1Die nacht kon de koning niet in slaap komen. Daarom besloot hij zich wat te laten voorlezen. Hij vroeg om de jaarboeken met de geschiedenis van zijn koninkrijk. 2Op een gegeven moment hoorde hij de passage waarin stond dat Mordechai een samenzwering had ontmaskerd van Bigtan en Teres, twee poortwachters van het paleis. Die twee hadden het plan beraamd de koning te vermoorden.
3‘Wat voor beloning hebben wij Mordechai hiervoor gegeven?’ vroeg de koning zijn dienaren. ‘Hij heeft nooit iets gekregen,’ antwoordden zij. 4‘Wie is er op het ogenblik in de buitenste voorhof?’ vroeg de vorst. Nu was Haman juist de buitenste voorhof ingelopen. Hij was van plan de koning te vragen of hij Mordechai mocht ophangen aan de pasgebouwde galg. 5De dienaren antwoordden: ‘Haman staat buiten te wachten.’ ‘Laat hem binnenkomen,’ beval de koning. 6Toen Haman was binnengekomen, vroeg de koning: ‘Wat kan ik doen voor iemand aan wie ik graag eer wil bewijzen?’ Haman dacht bij zichzelf: ‘Aan wie anders zou de koning eer willen bewijzen dan aan mij?’ 7Daarom antwoordde hij: 8‘Laat een koninklijk gewaad halen dat u zelf hebt gedragen. Laat ook een paard halen waarop alleen u rijdt en dat op zijn hoofd de koninklijke rozet draagt. 9Laat een van uw aanzienlijkste hofleden die man helpen dat gewaad aan te trekken. Daarna moet hij hem op uw paard door de stad leiden en voor hem uit roepen: “Dit doet de koning met de man aan wie hij eer wil bewijzen!” ’
10‘Prachtig!’, zei de koning tegen Haman. ‘Haal snel de kleren en het paard. Doe wat u hebt gezegd bij de Jood Mordechai. Hij bevindt zich bij de paleispoort. Doe precies wat u hebt voorgesteld.’ 11Toen haalde Haman de kleren en trok deze bij Mordechai aan. Hij hielp hem op het paard van de koning en leidde hem door de straten van de stad. ‘Zo doet de koning met de man aan wie hij eer wil bewijzen!’, riep hij steeds.
12Na afloop van dit eerbetoon ging Mordechai terug naar de Paleispoort. Maar Haman haastte zich diepvernederd naar huis. 13Hij vertelde zijn vrouw en vrienden wat hem was overkomen. Zij zeiden: ‘Als Mordechai een Jood is, lukken je plannen tegen hem nooit. En als je tegen hem blijft strijden, zal dat fatale gevolgen voor je hebben.’ 14Zij waren nog niet uitgesproken of enkele hofleden dienden zich aan om hem te begeleiden naar Esthers diner.
Мардохею оказываются почести
1Той ночью царь никак не мог уснуть и велел принести и читать ему книгу памятных записей, летопись его царствования. 2Там было найдено, как Мардохей разоблачил Бигтана и Тереша, двух царских евнухов, охранявших порог, которые составили заговор, чтобы убить царя Ксеркса.
3– Какие почести и сан получил за это Мардохей? – спросил царь.
– Ничего для него не сделали, – ответили слуги, которые прислуживали ему.
4Царь сказал:
– Кто сейчас во дворе?
А Аман только что вошёл тогда во внешний двор дворца говорить с царём о том, чтобы повесить Мардохея на виселице, которую он для него поставил.
5Его слуги ответили:
– Во дворе сейчас стоит Аман.
– Пусть войдёт, – сказал царь.
6Когда Аман вошёл, царь спросил его:
– Что следует сделать для человека, которого царь желает почтить?
Аман подумал про себя: «Кого же ещё царь хочет почтить, как не меня?» 7И он ответил царю:
– Пусть для человека, которого царь желает почтить, 8принесут одежды, что носит царь, и приведут коня, на котором ездит царь, – того коня, у которого на голове царский венец. 9Потом пусть одежды и коня дадут одному из самых высоких царских сановников. Пусть он оденет человека, которого царь желает почтить, и ведёт его коня под уздцы по городским улицам, возвещая перед ним во всеуслышание: «Вот что делается для человека, которого царь желает почтить!»
10– Ступай тотчас же, – приказал Аману царь, – возьми одежды и коня и сделай так, как только что посоветовал, для иудея Мардохея, который сидит у царских ворот. Не забудь ничего из того, что ты предложил.
11И Аман взял одежды и коня. Он одел Мардохея и повёл его коня под уздцы по городским улицам, возвещая перед ним во всеуслышание: «Вот что делается для человека, которого царь желает почтить!»
12После этого Мардохей вернулся к царским воротам. А Аман поспешил домой, закрыв от горя голову, 13и рассказал своей жене Зерешь и всем своим друзьям обо всём, что с ним случилось.
Его советники и жена Зерешь сказали ему:
– Раз Мардохей, из-за которого началось твоё падение, из иудеев, то ты не сможешь устоять против него и непременно погибнешь!
14Когда они ещё говорили с ним, прибыли царские евнухи и стали торопить его идти на пир, который приготовила Есфирь.
