Seba door Davids lijfwacht achtervolgd
1Plotseling pakte een heethoofd, Seba, de zoon van de Benjaminiet Bikri, een bazuin, blies erop en schreeuwde: ‘Wij willen niets te maken hebben met David. Vooruit, mannen van Israël, laten we gaan. Hij is onze koning niet!’ 2Zo verliet iedereen die plek en allen lieten David in de steek, uitgezonderd de mannen van Juda. Ze gingen achter Seba aan! Maar de mannen van Juda bleven bij hun koning en begeleidden hem van de Jordaan naar Jeruzalem.
3Toen zij bij zijn paleis in Jeruzalem aankwamen, beval David dat de tien vrouwen die hij had achtergelaten om voor het huishouden te zorgen, moesten worden opgesloten. Er moest goed voor hen worden gezorgd, zei hij, maar hij zou niet meer met hen slapen als met zijn vrouwen. Zo bleven deze vrouwen tot hun dood weduwen. 4Daarna gaf de koning Amasa opdracht het leger van Juda binnen drie dagen te mobiliseren en zich daarna opnieuw bij hem te melden. 5Amasa vertrok om de troepen op de been te brengen, maar hij had wel langer nodig dan de drie dagen die hem waren gegeven. 6Toen zei David tegen Abisaï: ‘Die Seba gaat ons meer moeilijkheden bezorgen dan Absalom. Snel, neem mijn lijfwacht en ga hem achterna, voordat hij een paar versterkte steden bereikt en nog meer kwaad aanricht.’ 7Zo zetten Abisaï en Joab met een keurkorps uit Joabs leger en Davids eigen lijfwacht de achtervolging op Seba in.
8-10Toen zij bij de grote steen in Gibeon aankwamen, stonden zij plotseling oog in oog met Amasa. Joab droeg zijn uniform met opzij een kort zwaard. Toen hij naar voren stapte om Amasa te begroeten, viel het zwaard uit de schede. ‘Hoe is het met u, mijn broeder,’ zei Joab en pakte hem met zijn rechterhand bij de baard om hem een kus te geven. Amasa zag het zwaard in zijn linkerhand niet en Joab stak Amasa zo hard in zijn buik dat zijn ingewanden naar buiten kwamen. Joab hoefde niet nog eens toe te steken en Amasa stierf ter plekke. Joab en zijn broer Abisaï zetten daarna de achtervolging op Seba voort. 11Een van Joabs jonge officieren schreeuwde naar Amasaʼs mannen: ‘Als jullie vóór David zijn, kom dan mee en volg Joab.’ 12Maar het lijk van Amasa lag in een bloedplas midden op straat en toen de jonge officier van Joab zag dat er steeds meer mensen omheen gingen staan om te kijken, sleepte hij het lichaam naar een veld langs de weg en gooide er een kleed overheen. 13Nu het lijk niet meer op de weg lag, sloot iedereen zich bij Joab aan om Seba gevangen te nemen.
14Seba trok langs alle stammen van Israël en kwam ten slotte bij Abel en Bet-Maächa en Berim. Velen sloten zich bij hem aan. 15Toen Joabs troepen bij Abel aankwamen, belegerden zij deze stad. Zij bouwden een aarden wal die tot de bovenkant van de stadsmuur reikte en begonnen tegelijkertijd de muur te ondermijnen. 16Toen riep een wijze vrouw vanuit de stad: ‘Luister! Vraag Joab of hij hier wil komen, ik wil hem spreken.’ 17Toen Joab verscheen, vroeg de vrouw hem: ‘Bent u Joab?’ En hij antwoordde: ‘Jazeker.’ 18Zij zei tegen hem: ‘Vroeger bestond het gezegde: “Voor goede raad moet je in Abel zijn”. Pas als men dan hier was geweest, ging men iets ondernemen. 19U bent bezig een oude, vredelievende stad te verwoesten, die altijd als een moeder voor Israël is geweest. Is het goed dat u iets verwoest wat van de Here is?’ 20Joab antwoordde: ‘Daar gaat het helemaal niet om. 21Het enige dat wij willen is een man die Seba heet en uit het gebergte van Efraïm komt. Hij is in opstand gekomen tegen koning David. Als u hem aan mij uitlevert, zullen wij de stad verder ongemoeid laten.’ ‘Dat is goed,’ antwoordde de vrouw, ‘wij zullen zijn hoofd over de muur naar u toegooien.’ 22Daarna ging de vrouw met haar wijze raad naar de mensen. Zij hakten Sebaʼs hoofd af en gooiden het over de muur naar Joab. Daarop blies deze op de bazuin en riep zijn troepen terug. Zij gingen terug naar de koning in Jeruzalem. 23Joab was nu weer opperbevelhebber van het leger en Benaja stond aan het hoofd van de lijfwacht van Keretieten en Peletieten. 24Adoram had de leiding over de dwangarbeiders en Josafat fungeerde als kanselier. 25Seja was secretaris en Zadok en Abjathar waren de overpriesters. 26De Jaïriet Ira was Davids persoonlijke priester.
Мятеж Шевы
1Случайно там оказался один смутьян, по имени Шева, сын Бихри, вениамитянин. Он затрубил в рог и воскликнул:
– Нет у нас ничего общего с Давудом,
ничего не дал нам сын Есея!
По шатрам своим, Исраил!
2И все исраильтяне оставили Давуда, чтобы последовать за Шевой, сыном Бихри. Но иудеи остались верны своему царю и последовали за ним от Иордана в Иерусалим.
3Когда Давуд вернулся в свой дворец в Иерусалиме, он взял десять наложниц, которых он оставил, чтобы присматривать за дворцом, и поместил их в доме под стражей. Он обеспечивал их всем необходимым, но уже не ложился с ними. Они содержались взаперти до самой смерти, живя как вдовы.
4Царь сказал Амасе:
– В течение трёх дней собери ко мне иудеев, и сам будь здесь.
5Но когда Амаса пошёл призвать Иудею, он промешкал больше того времени, что определил ему царь.
6Давуд сказал Авишаю:
– Теперь Шева, сын Бихри, причинит нам больше вреда, чем Авессалом. Возьми людей своего господина и преследуй его, иначе он отыщет укреплённые города и скроется от нас.
7И люди Иоава вместе с керетитами и пелетитами и всеми могучими воинами выступили под началом Авишая. Они выступили из Иерусалима, чтобы преследовать Шеву, сына Бихри. 8Когда они находились у большой скалы в Гаваоне, Амаса вышел им навстречу. На Иоаве была воинская одежда, и он был опоясан ремнём, на котором висел меч в ножнах. Когда он вышел вперёд, меч выскользнул из ножен. 9Иоав сказал Амасе:
– Здоров ли ты, мой брат?
Иоав взял Амасу за бороду правой рукой, чтобы поцеловать его. 10Амаса не остерёгся меча в руке Иоава, а Иоав вонзил его ему в живот так, что его внутренности вывалились на землю, и он умер. Ему не понадобилось бить дважды. Иоав же и его брат Авишай пустились в погоню за Шевой, сыном Бихри. 11Один из людей Иоава встал над Амасой и сказал:
– Пусть всякий, кто предан Иоаву и кто за Давуда, – идёт за Иоавом!
12Амаса лежал в луже крови посреди дороги, и тот человек видел, что все воины останавливаются. Поняв, что все, кто проходит мимо Амасы, останавливаются, он оттащил его с дороги в поле и набросил на него одежду. 13После того как Амасу оттащили с дороги, весь народ пошёл за Иоавом преследовать Шеву, сына Бихри.
14Шева же прошёл через территорию всех родов Исраила до города Авель-Бет-Маахи, и все бериты собрались к нему и последовали за ним в город. 15А войска Иоава подошли и осадили его в городе Авель-Бет-Маахе. Они насыпали осадный вал у внешних укреплений города. Когда они старались разрушить стену, 16одна мудрая женщина крикнула со стены города:
– Послушайте! Послушайте! Скажите Иоаву, чтобы он пришёл сюда, и я поговорю с ним.
17Он подошёл к ней, и она спросила:
– Ты Иоав?
– Я, – ответил он.
18Она сказала:
– Издавна привыкли говорить: «Поищи ответа в Авеле» – и так решали дело. 19Мы из тех, кто хранит в Исраиле мир и верность, ты же пытаешься уничтожить важнейший город в Исраиле20:19 Букв.: «уничтожить город, и притом мать в Исраиле».. Зачем ты хочешь разорить наследие Вечного?
20– Никогда! – ответил Иоав. – Я никогда не разорю и не погублю! 21Это не так. Один человек, по имени Шева, сын Бихри, из нагорий Ефраима, поднял руку на царя, на Давуда. Выдайте его одного, и я отступлю от города.
Женщина сказала Иоаву:
– Его голова будет брошена тебе со стены.
22Женщина пошла ко всему народу со своим мудрым советом. И Шеве, сыну Бихри, отрубили голову и бросили её Иоаву. Тогда Иоав затрубил в рог, и его люди отошли от города, и все пошли по домам. А Иоав возвратился к царю в Иерусалим.
Приближённые Давуда
(2 Цар. 8:15-18; 1 Лет. 18:14-17)
23Иоав был начальником всего исраильского войска; Беная, сын Иодая, командовал керетитами и пелетитами; 24Адонираму был вверен надзор за подневольными рабочими; Иосафат, сын Ахилуда, был летописцем; 25Шава был писарем; Цадок и Авиатар были священнослужителями, 26и иаритянин Ира также был священнослужителем у Давуда.
