David door Simi vervloekt
1David was net de top van de Olijfberg gepasseerd toen Ziba, het hoofd van Mefiboseths huishouding, hem achterna kwam. Hij had twee ezels bij zich, met op hun ruggen tweehonderd broden, honderd rozijnenkoeken, honderd vruchten en een zak wijn. 2‘Voor wie is dat allemaal bestemd?’ vroeg de koning aan Ziba. Ziba antwoordde: ‘De ezels zijn bestemd als rijdieren voor uw familie en het brood en het zomerfruit zijn bedoeld als voedsel voor uw dienaren, de wijn moet u meenemen naar de woestijn voor het geval iemand erg verzwakt.’ 3‘En waar is Mefiboseth?’ vroeg de koning hem. ‘Die is in Jeruzalem gebleven,’ was het antwoord. ‘Hij heeft tegen mij gezegd: “Nu kan ik eindelijk koning worden! Vandaag zal ik het koninkrijk van mijn vader Saul terugkrijgen!” ’ 4‘In dat geval,’ zei de koning tegen Ziba, ‘geef ik hierbij al zijn bezittingen aan u.’ ‘Dank u heer,’ antwoordde Ziba blij.
5Toen David en zijn metgezellen langs Bahurim trokken, kwam er een man uit het dorp die hen begon te vervloeken. Het was Simi, de zoon van Gera, een familielid van Saul. 6Hij gooide stenen naar de koning en zijn officieren en alle bekende strijders die om hem heen liepen! 7-8 ‘Maak dat je hier wegkomt, moordenaar, smeerlap!’ krijste hij naar David. ‘De Here zet je nu de moord op Saul en zijn familie betaald: jij stal zijn troon en nu heeft de Here die troon aan je zoon Absalom gegeven! Nu krijg je je verdiende loon, moordenaar!’ 9‘Hoe durft zoʼn dode hond de koning te vervloeken?’ zei Abisaï kwaad. ‘Laat mij maar even mijn gang gaan, dan zal ik zijn hoofd afslaan!’ 10‘Nee, waar bemoeit u zich mee!’ zei de koning. ‘Als de Here hem heeft gezegd dat hij mij moet vervloeken, wie ben ik dan dat ik dat zou verhinderen? 11Mijn eigen zoon probeert mij te doden, wat verwacht u dan anders van deze Benjaminiet? Laat hem zijn gang gaan, want zonder enige twijfel heeft de Here hem daartoe opdracht gegeven. 12En misschien zal de Here mijn schuld zien en mij toch zegenen ondanks deze vervloekingen.’ 13Zo trokken David en zijn mannen verder, terwijl Simi op een tegenover gelegen heuvelrug gelijke tred met hen hield. Hij slingerde vervloekingen en stenen naar Davids hoofd en gooide voortdurend stof in de lucht. 14De koning en zijn metgezellen waren erg vermoeid tegen de tijd dat zij Ajéfim bereikten, daarom bleven zij daar een poosje rusten.
15Ondertussen waren Absalom en zijn mannen in gezelschap van Achitofel in Jeruzalem aangekomen. 16Toen Davids vriend Husai daar aankwam, ging hij meteen naar Absalom toe. ‘Lang leve de koning!’ riep hij. ‘Lang leve de koning!’ 17‘Is dit de manier waarop u uw vriend David behandelt?’ vroeg Absalom hem. ‘Waarom bent u niet bij hem?’ 18‘Omdat ik werk voor de man die is gekozen door de Here en door Israël,’ antwoordde Husai. 19‘En wat dan nog, waarom zou ik dit niet doen? Ik hielp uw vader en nu zal ik u helpen! U bent toch immers zijn zoon!’ 20Absalom wendde zich tot Achitofel en vroeg hem: ‘Wat gaan we nu doen?’
21Achitofel gaf hem het advies: ‘Ga naar bed met uw vaders vrouwen, want hij heeft hen hier achtergelaten om voor het huis te zorgen. Dan zal heel Israël weten dat u hem op een onvergeeflijke manier hebt beledigd en zullen uw aanhangers zich vaster aaneensluiten.’ 22Zo werd op het dak van het paleis, waar iedereen het kon zien, een tent opgezet. En Absalom ging daar bij zijn vaders vrouwen liggen. 23Absalom volgde Achitofels adviezen nauwkeurig op, net als David had gedaan. Alles wat Achitofel zei, klonk zo wijs alsof het Gods woorden waren.
Обман Цивы
1Когда Довуд немного спустился с вершины горы, ему неожиданно встретился Цива, слуга Мефи-Бошета. У него была пара осёдланных ослов, навьюченных двумястами лепёшками, сотней связок изюма, сотней связок инжира и бурдюком вина.
2Царь спросил Циву:
– Для чего это у тебя?
Цива ответил:
– Ослы для того, чтобы на них ездила семья царя, лепёшки и плоды – в пищу юношам, а вино – чтобы подкрепить тех, кто ослабеет в пустыне.
3Тогда царь спросил:
– А где же внук твоего господина?
Цива ответил ему:
– Он сейчас в Иерусалиме, потому что думает: «Сегодня народ Исроила вернёт мне царство моего деда».
4Тогда царь сказал Циве:
– Всё, что ранее принадлежало Мефи-Бошету, теперь твоё.
– Низко кланяюсь тебе, господин мой царь, – сказал Цива. – Да найду я расположение в твоих глазах.
Шимей проклинает Довуда
5Когда Довуд приблизился к Бахуриму, оттуда вышел человек, который был из того же клана, что и семья Шаула. Его звали Шимей, он был сыном Геры. Он шёл и проклинал. 6Он бросал в Довуда и его приближённых камнями, несмотря на то что и справа, и слева от Довуда были его воины и стража. 7И, проклиная, Шимей говорил:
– Прочь! Прочь! Убийца! Негодяй! 8Вечный воздал тебе за всю кровь, пролитую тобой в доме Шаула, вместо которого ты воцарился. Вечный отдал царство твоему сыну Авессалому. А ты попал в беду, потому что ты убийца!
9Авишай, сын Церуи, сказал царю:
– Почему этот мёртвый пёс проклинает господина моего царя? Позволь мне пойти и снести ему голову.
10Но царь сказал:
– Какое ваше дело, сыновья Церуи? Если он проклинает, потому что Вечный сказал ему: «Прокляни Довуда», то кто может сказать: «Зачем ты это делаешь?»
11И Довуд сказал Авишаю и всем своим приближённым:
– Мой сын, который рождён от моей плоти, пытается отнять у меня жизнь. Что же тогда говорить об этом вениамитянине! Оставьте его. Пусть проклинает, потому что так сказал ему Вечный. 12Может быть, Вечный увидит моё горе и воздаст мне добром за проклятия, которые я слышу сегодня.
13И Довуд со своими людьми снова тронулся в путь, а Шимей шёл по склону горы напротив него, проклиная на ходу и бросая в него камни и пыль. 14Царь и все люди, которые были с ним, добрались до Иордана утомлёнными и остановились там на отдых.
Авессалом в Иерусалиме
15А тем временем Авессалом и все исроильтяне вошли в Иерусалим, и Ахитофел был с ними. 16И когда аркитянин Хушай, друг Довуда, пришёл к Авессалому, он сказал ему:
– Да здравствует царь! Да здравствует царь!
17Авессалом спросил Хушая:
– Такова-то твоя верность своему другу? Почему ты не пошёл с ним?
18Хушай сказал Авессалому:
– Нет, я на стороне того, кого избрал Вечный, этот народ и все исроильтяне, и с ним останусь. 19Да и кому я буду служить? Разве не его сыну? Точно так же, как я служил твоему отцу, я буду служить тебе.
20Авессалом сказал Ахитофелу:
– Дай нам совет. Что нам делать?
21Ахитофел ответил:
– Спи с наложницами своего отца, которых он оставил присматривать за дворцом. Тогда весь Исроил услышит, что ты сделался ненавистным отцу, и руки всех, кто на твоей стороне, укрепятся.
22Авессалому разбили шатёр на крыше дворца, и он спал с наложницами своего отца на глазах у всего Исроила.
23А в те дни совет, который давал Ахитофел, считался, как если бы кто спрашивал наставления у Всевышнего. Таков был всякий совет Ахитофела и для Довуда, и для Авессалома.
