Het Pesach-feest door koning Hizkia weer ingesteld
1Koning Hizkia stuurde daarna bericht door heel Israël en Juda en schreef brieven aan Efraïm en Manasse om iedereen uit te nodigen naar de tempel in Jeruzalem te komen voor de jaarlijkse viering van Pesach, het Paasfeest. 2-3 De koning, zijn helpers en de vertegenwoordigers van de stad Jeruzalem hadden besloten Pesach deze keer in de tweede maand te vieren en niet, zoals gewoonlijk, in de eerste maand. Op de normale datum zouden nog niet genoeg priesters zich geheiligd hebben en zou het voor de meeste mensen te kort dag zijn om op tijd naar Jeruzalem te reizen. 4De koning en zijn adviseurs waren het op dit punt volkomen eens. 5Daarom stuurden zij de aankondiging van Pesach door heel Israël, van Berseba tot Dan, en nodigden zij iedereen uit dit feest ter ere van de Here, de God van Israël, in Jeruzalem te vieren. Pesach was al lange tijd niet, zoals was voorgeschreven, algemeen gevierd. 6‘Keer terug tot de Here, de God van Abraham, Isaak en Israël,’ luidde de brief van de koning, ‘zodat Hij terugkeert naar ons, die uit de macht van de koningen van Assyrië zijn ontsnapt. 7Doe niet als uw voorouders en verwanten die tegen de Here, de God van hun voorouders, zondigden en daarom door Hem werden vernietigd. 8Wees niet zo koppig als zij waren, maar geef u over aan de Here. Kom naar zijn tempel die Hij voor eeuwig heeft geheiligd en dien de Here, uw God, zodat zijn vreselijke toorn niet langer tegen u is gericht. 9Als u zich weer tot de Here wendt, zullen uw broeders en uw kinderen genadig worden behandeld door degenen die hen gevangen hebben genomen en kunnen zij terugkeren naar dit land. Want de Here, uw God, is goed en genadig en Hij zal u niet de rug blijven toekeren als u naar Hem terugkeert.’ 10Boodschappers trokken van stad naar stad door Efraïm en Manasse, tot Zebulon toe. Maar in de meeste gevallen werden zij uitgelachen en bespot. 11Toch waren er wel leden van de stammen van Aser, Manasse en Zebulon die tot inkeer kwamen en naar Jeruzalem gingen. 12Maar in Juda voelde iedereen een sterk, door God ingegeven verlangen om aan de oproep gehoor te geven die God door de koning en zijn mensen had gegeven.
13En zo verzamelde zich in de tweede maand een enorme menigte in Jeruzalem voor de viering van het Feest van de Ongezuurde Broden. 14Men ging aan het werk, verwoestte alle heidense altaren in Jeruzalem, haalde de reukwerkaltaren omver en gooide alles in de Kidron.
15Op de veertiende dag van de tweede maand slachtten de mensen hun paaslammeren. De priesters en de Levieten schaamden zich dat zij zich niet beter hadden voorbereid, zij heiligden zichzelf en brachten de brandoffers de tempel binnen. 16Zij stonden op de plaatsen die hun waren aangewezen in de wet van Mozes, de man van God, en de priesters sprenkelden met het bloed dat zij van de Levieten kregen aangereikt. 17-19Omdat velen van hen die uit Efraïm, Manasse, Issachar en Zebulon waren gekomen, onrein waren doordat zij het reinigingsritueel niet hadden ondergaan en tegen de regels in toch aten van de offerdieren, werden hun paaslammeren voor hen geslacht door de Levieten om hen op die manier te heiligen. Daarna bad koning Hizkia voor hen en zei: ‘Moge de Here, die goed en genadig is, iedereen vergeven die oprecht besluit Hem, de God van onze voorouders, te gaan volgen, ook al is hij mogelijk niet op de juiste manier geheiligd voor deze plechtigheid.’ 20En de Here luisterde naar Hizkiaʼs gebed en nam hen aan. 21Zeven dagen lang vierde het volk Israël in Jeruzalem het Feest van de Ongezuurde Broden. Tegelijkertijd prezen de Levieten en de priesters de Here dag aan dag met zang en muziek. 22Koning Hizkia prees de Levieten dan ook omdat zij met zoveel verstand en inzicht hun werk voor de Here deden. Zeven dagen aten zij van hun deel, waarbij dankoffers werden gebracht en de Here, de God van hun voorouders, werd geloofd en geprezen.
23Het enthousiasme bleef en daarom besloten zij eensgezind het feest met zeven dagen te verlengen. 24Koning Hizkia gaf het volk duizend jonge stieren om te offeren en zevenduizend schapen, de leiders van het volk voegden daar nog eens duizend jonge stieren en tienduizend schapen aan toe. Op dat moment kwam weer een grote groep priesters naar voren en heiligde zich. 25Een uitbundige vreugde heerste onder de inwoners van Juda, de priesters, de Levieten, de buitenlandse bezoekers en onder hen die uit Israël naar de viering waren gekomen. 26Sinds de tijd van Salomo, de zoon van koning David, was er niet meer zoʼn feest als dit in Jeruzalem gevierd. 27Toen gingen de priesters en de Levieten staan en zegenden alle aanwezigen. En vanuit zijn heilige woning in de hemel luisterde de Here naar hun gebeden.
Hezekiah Celebrates the Passover Feast
1Hezekiah sent a message to all the people of Israel and Judah. He also wrote letters to the tribes of Ephraim and Manasseh. He invited everyone to come to the Lord’s temple in Jerusalem. He wanted them to celebrate the Passover Feast to honor the Lord. He is the God of Israel. 2The king, his officials and the whole community in Jerusalem decided to celebrate the Passover Feast in the second month. 3They hadn’t been able to celebrate it at the regular time. That’s because there weren’t enough priests who had set themselves apart to the Lord. Also, the people hadn’t gathered together in Jerusalem. 4The plan seemed good to the king and the whole community. 5They decided to send a message all through Israel. It was sent out from Beersheba all the way to Dan. The message invited the people to come to Jerusalem. It invited them to celebrate the Passover Feast to honor the Lord, the God of Israel. The Passover Feast hadn’t been celebrated by large numbers of people for a long time. It hadn’t been done in keeping with what was written in the law.
6Messengers went all through Israel and Judah. They carried letters from the king and his officials. The king had ordered them to do that. The letters said,
“People of Israel, return to the Lord. He is the God of Abraham, Isaac and Israel. Return to him. Then he will return to you who are left in the land. You have escaped from the power of the kings of Assyria. 7Don’t be like your parents and the rest of your people. They weren’t faithful to the Lord, the God of their people. That’s why he punished them. He made them look so bad that everyone was shocked when they saw them. You can see it for yourselves. 8Don’t be stubborn. Don’t be as your people were. Obey the Lord. Come to his temple. He has set it apart to himself forever. Serve the Lord your God. Then he’ll stop being angry with you. 9Suppose you return to the Lord. Then those who captured your relatives and children will be kind to them. In fact, your relatives and children will come back to this land. The Lord your God is kind and tender. He won’t turn away from you if you return to him.”
10The messengers went from town to town in Ephraim and Manasseh. They went all the way to Zebulun. But people laughed and made fun of them. 11In spite of that, some people from Asher, Manasseh and Zebulun made themselves humble. They went to Jerusalem. 12God helped the people of Judah. He helped them agree with one another. So they did what the king and his officials had ordered. They did what the Lord told them to do.
13A very large crowd of people gathered together in Jerusalem. They went there to celebrate the Feast of Unleavened Bread. It took place in the second month. 14They removed the altars in Jerusalem. They cleared away the altars for burning incense. They threw all the altars into the Kidron Valley.
15They killed the Passover lamb on the 14th day of the second month. The priests and Levites were ashamed of how they had lived. They set themselves apart to the Lord. They brought burnt offerings to his temple. 16Then they did their regular tasks just as the Law of Moses, the man of God, required. The Levites gave the blood of the animals to the priests. The priests splashed it against the altar. 17Many people in the crowd hadn’t set themselves apart to the Lord. They weren’t “clean.” They couldn’t set apart their lambs to him. So the Levites had to kill the Passover lambs for all of them. 18Many people came from Ephraim, Manasseh, Issachar and Zebulun. Most of them hadn’t made themselves pure and “clean.” But they still ate the Passover meal. That was against what was written in the law. But Hezekiah prayed for them. He said, “The Lord is good. May he forgive everyone 19who wants to worship God with all their heart. God is the Lord, the God of their people. May God forgive them even if they aren’t ‘clean’ in keeping with the rules of the temple.” 20The Lord answered Hezekiah’s prayer. He healed the people.
21The people of Israel who were in Jerusalem celebrated the Feast of Unleavened Bread. They celebrated for seven days with great joy. The Levites and priests praised the Lord every day. They praised the Lord with loud musical instruments. The instruments had been set apart to the Lord.
22Hezekiah spoke words that gave hope to all the Levites. They understood how to serve the Lord well. For the seven days of the feast they ate the share given to them. They also sacrificed friendship offerings. They praised the Lord, the God of their people.
23Then the whole community agreed to celebrate the feast for seven more days. So for another seven days they celebrated with joy. 24Hezekiah, the king of Judah, provided 1,000 bulls and 7,000 sheep and goats for the community. The officials provided 1,000 bulls and 10,000 sheep and goats for them. A large number of priests set themselves apart to the Lord. 25The entire community of Judah was filled with joy. So were the priests and Levites. And so were all the people who had gathered together from Israel. That included the outsiders who had come from Israel. It also included those who lived in Judah. 26There was great joy in Jerusalem. There hadn’t been anything like it in Israel since the days of Solomon, the son of David. Solomon had been king of Israel. 27The priests and Levites gave their blessing to the people. God heard them. Their prayer reached all the way to heaven. It’s the holy place where God lives.
