Moab en Ammon door Josafat verslagen
1Enige tijd later verklaarden de legers van Moab, Ammon en van de Meünieten koning Josafat en het volk van Juda de oorlog. 2Josafat kreeg de mededeling: ‘Een groot leger trekt tegen u op vanaf de overkant van de Dode Zee, vanuit Syrië! Ze zijn al bij Chaseson-Tamar’ (die plaats werd ook wel Engédi genoemd). 3Josafat schrok erg van dit slechte nieuws en hij besloot de Here om hulp te smeken. Daarom liet hij afkondigen dat alle inwoners van Juda voor onbepaalde tijd moesten vasten. 4Uit alle hoeken van het land kwamen de mensen naar Jeruzalem om samen met hem de Here aan te roepen.
5Toen het volk zich had verzameld op het nieuwe voorplein van de tempel, kwam Josafat naar voren en sprak dit gebed uit: 6‘O Here, God van onze voorouders, de enige God in de hemel, Heerser over alle koninkrijken op aarde, U bent zo machtig en hebt zoveel kracht. Wie kan het tegen U opnemen? 7O, onze God, hebt U de vroegere inwoners van dit land niet verdreven toen uw volk hier aankwam? En hebt U dit land niet voor altijd aan de nakomelingen van uw vriend Abraham gegeven? 8Uw volk vestigde zich hier en bouwde deze tempel voor U, 9in oprecht vertrouwen dat wij in een tijd als deze—waarin wij oog in oog met oorlog, ziekten of hongersnood staan—voor deze tempel en voor U kunnen gaan staan, want U woont hier in deze tempel. Wij roepen tot U dat U ons zult horen en ons zult redden. 10Kijk wat de legers van Ammon, Moab en het gebergte Seïr doen. U wilde niet dat onze voorouders die landen zouden binnenvallen toen zij uit Egypte kwamen. Daarom trokken zij er omheen en vernietigden hen niet. 11Maar kijk nu eens wat onze beloning is. Zij komen hier met de bedoeling ons te verjagen uit het land dat U ons hebt gegeven. 12O, onze God, wilt U hen veroordelen? Wij hebben immers niet de kracht het tegen dit grote leger op te nemen? Wij weten niet wat wij moeten doen, maar onze ogen zijn op U gericht.’ 13Terwijl de mannen uit alle delen van Juda met hun vrouwen en kinderen daar voor de Here stonden, 14kwam de Geest van de Here over een van de mannen die daar stond. Het was Jahaziël, de zoon van Zecharja, zoon van Benaja, zoon van Jehiël, zoon van de Leviet Matthanja, die een van de zonen van Asaf was. 15‘Luister naar mij, mensen van Juda en Jeruzalem, en u ook, koning Josafat,’ riep hij. ‘De Here zegt: “Wees niet bang! Laat de angst voor dit grote leger u niet verlammen. Want dit is niet uw strijd, maar de strijd van God. 16Trek hen morgen tegemoet en val hen aan. U zult hen tegenkomen terwijl zij de hellingen van Ziz beklimmen, aan het eind van het dal dat uitloopt in de woestijn van Jeruël. 17Maar u zult niet hoeven te vechten. Neem uw plaatsen in, blijf staan en kijk toe hoe God u allen op een wonderlijke manier gaat redden, inwoners van Juda en Jeruzalem! Wees niet bang of ontmoedigd. Ga hen morgen tegemoet, want de Here staat aan uw kant!” ’ 18Koning Josafat liet zich met het gezicht naar beneden op de grond vallen en alle inwoners van Juda en Jeruzalem volgden zijn voorbeeld. Samen aanbaden zij de Here. 19Toen gingen de Levieten van de Kehat-Korachfamilie staan om de Here, de God van Israël, uit volle borst met lofliederen te prijzen.
20De volgende morgen trok het leger van Juda naar de woestijn van Tekoa. Onderweg liet Josafat halthouden en hij vroeg ieders aandacht. ‘Luister naar mij, inwoners van Juda en Jeruzalem,’ zei hij, ‘geloof in de Here, uw God, dan zult u slagen. Geloof zijn profeten en alles zal goed komen.’ 21Na overleg met de leiders van het volk besloot hij dat een koor voor het leger uit moest lopen om Gods majesteit te prijzen en het lied te zingen: ‘Looft de Here, want zijn goedheid en liefde duurt tot in eeuwigheid.’ 22En op hetzelfde moment dat zij begonnen met zingen en loven, zorgde de Here ervoor dat de legers van Ammon, Moab en het gebergte Seïr het met elkaar aan de stok kregen. 23De Ammonieten en Moabieten keerden zich tegen hun bondgenoten uit het gebergte Seïr en doodden iedereen. Daarna vielen zij elkaar aan.
24Toen het leger van Juda een hoog punt bereikte vanwaar men over de woestijn kon uitkijken, zagen ze overal lijken, zover het oog reikte. Geen enkele vijand had het overleefd. 25Vervolgens gingen koning Josafat en zijn mannen het slagveld op om de lijken te plunderen en kwamen terug met bruikbare voorwerpen, kleding en kostbare spullen die zij op de lijken hadden buitgemaakt. Het was zoveel dat zij drie dagen nodig hadden om alles met wagens weg te brengen. 26Op de vierde dag verzamelden zij zich in het Dal van de Lofprijzing, zoals het ook nu nog heet, en prezen daar de Here. 27Daarna keerden zij onder leiding van Josafat terug naar Jeruzalem, vol blijdschap over het feit dat de Here hen op zoʼn wonderbaarlijke manier van hun vijanden had gered. 28Onder begeleiding van harpen, citers en trompetten trokken zij Jeruzalem binnen en gingen naar de tempel. 29En de omringende koninkrijken werden bang voor God, toen zij hoorden dat de Here in eigen persoon de strijd had aangebonden met de vijanden van Israël. 30Daarom werd Josafats koninkrijk met rust gelaten, want zijn God gaf hem rust.
31Een kort overzicht van het leven van koning Josafat: toen hij koning van Juda werd, was hij vijfendertig jaar. Hij regeerde het land vijfentwintig jaar vanuit Jeruzalem. Zijn moeder heette Azuba en was een dochter van Silhi. 32Hij was een goede koning, net als zijn vader Asa. Hij probeerde steeds de Here te volgen. 33Maar toch had hij de afgodentempels in de heuvels niet verwoest en de Judeeërs hadden nog steeds niet met heel hun hart gekozen voor het volgen van de God van hun voorouders.
34De gebeurtenissen onder het bewind van Josafat staan nauwkeurig beschreven in de geschiedschrijving van Jehu, de zoon van Hanani, die weer deel uitmaakt van het Boek van de Koningen van Israël. 35Maar aan het eind van zijn leven sloot koning Josafat van Juda een bondgenootschap met koning Ahazia van Israël, een zeer goddeloze man. 36Zij bouwden schepen in Ezéon-Géber die bestemd waren voor de vaart op Tarsis. 37Daarover profeteerde Eliëzer, de zoon van Dodava uit Maresa, tegen Josafat en zei: ‘Omdat u een bondgenootschap hebt gesloten met koning Ahazia, heeft de Here besloten uw werk te verwoesten.’ En inderdaad, de schepen leden schipbreuk, zodat zij nooit in Tarsis aankwamen.
Gipildi ni Jehoshafat ang Moab ug Ammon
1Human niini, nakiggira kang Jehoshafat ang mga Moabihanon, ang mga Amonihanon, ug ang uban sa mga Meunhon.20:1 Meunhon: Mao kini sa ubang mga kopya sa Septuagint. Sa Hebreo, Amonihanon. 2May mga tawo nga miadto kang Jehoshafat ug miingon, “May daghan kaayong mga sundalo nga nagapadulong sa pagsulong kanimo. Gikan kini sila sa Edom20:2 Edom: Mao kini sa usa ka kopya sa Hebreo. Sa kadaghanan nga kopya sa Hebreo ug sa Septuagint, Aram. sa pikas nga bahin sa Patay nga Dagat. Anaa na sila sa Hazazon Tamar” (nga mao ang En Gedi). 3Nahadlok si Jehoshafat, ug midangop siya sa Ginoo. Unya nagmando siya nga magpuasa ang tanang taga-Juda. 4Busa nagtigom ang mga tawo gikan sa tanang mga lungsod sa Juda sa pagpangayo ug tabang sa Ginoo. 5Mitindog si Jehoshafat atubangan sa katawhan sa Juda ug sa Jerusalem didto sa atubangan sa bag-ong hawanan sa templo sa Ginoo 6ug miingon, “Ginoo, Dios sa among mga katigulangan, ikaw ang Dios nga anaa sa langit. Ikaw ang nagagahom sa tanan nga gingharian sa kalibotan. Gamhanan ka gayod ug walay makasukol kanimo. 7O among Dios, dili ba nga gipang-abog mo man ang mga lumulupyo niini nga yuta sa dihang miabot ang imong katawhan? Ug dili ba nga gihatag mo kini sa mga kaliwat ni Abraham nga imong higala aron ilang panag-iyahon, hangtod sa kahangtoran? 8Gipuy-an kini nila ug gitukoran ug templo sa pagpasidungog kanimo. Miingon sila, 9‘Kon adunay kalamidad nga moabot kanamo sama sa gira, baha,20:9 baha: Mao kini sa usa ka kopya sa Griego. Sa Hebreo, paghukom. katalagman, o kagutom, motindog kami sa imong presensya atubangan niini nga templo diin ginapasidunggan ikaw. Magpakitabang kami kanimo ug patalinghogan mo kami ug luwason.’
10“Karon ginasulong kami sa mga tawo nga gikan sa Ammon, Moab, ug sa Bukid sa Seir. Kaniadto wala ka motugot nga sakopon ang ilang mga teritoryo sa mga Israelinhon nga migawas gikan sa Ehipto. Busa milikay ang mga Israelinhon kanila ug wala sila laglaga. 11Apan karon, tan-awa kon unsa ang ilang gibalos kanamo. Gisulong nila kami aron abugon sa yuta nga imong gihatag kanamo ingon nga panulondon. 12O among Dios, dili mo ba sila silotan? Wala kamiy ikasukol niining daghang mga sundalo nga nagasulong kanamo. Dili kami kahibalo kon unsay among buhaton, apan nagasalig kami kanimo.”
13Samtang nagtindog didto ang tanang kalalakin-an sa Juda uban sa ilang mga asawa ug mga anak, apil ang ilang gagmayng kabataan, 14gigamhan sa Espiritu sa Ginoo si Jahaziel nga nagatindog didto uban kanila. Si Jahaziel anak ni Zacarias. Si Zacarias anak ni Benaya. Si Benaya anak ni Jeil. Ug si Jeil anak ni Matania nga Levita ug kaliwat ni Asaf.
15Miingon si Jahaziel, “Pamati Haring Jehoshafat, ug kamong tanan nga nagapuyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda! Mao kini ang gisulti sa Ginoo kaninyo, ‘Ayaw kamo kahadlok o kawad-ig kadasig tungod niining daghang mga sundalo, kay ang away dili inyo kondili iya sa Dios. 16Ugma, lugsong kamo ngadto kanila. Makita ninyo sila nga nagatungas sa tungasanan sa Ziz, sa tumoy sa lugut nga nagapaingon sa kamingawan sa Jeruel. 17Dili na kinahanglan nga makig-away pa kamo. Ipahimutang ang inyong kaugalingon, ug tan-awa ninyo ang buhaton sa Ginoo sa pagluwas kaninyo. Ayaw kamo kahadlok o kawad-ig kadasig, mga taga-Juda ug taga-Jerusalem. Atubanga ninyo sila ugma ug ang Ginoo magauban kaninyo.’ ” 18Mihapa si Jehoshafat ug ang tanang taga-Juda ug taga-Jerusalem sa pagsimba sa Ginoo. 19Unya nanindog ang mga Levita nga gikan sa mga pamilya ni Kohat ug ni Kora ug midayeg sa Ginoo, ang Dios sa Israel, sa makusog kaayo nga tingog.
20Sayo pa kaayo pagkasunod adlaw, nangadto sila si Jehoshafat sa kamingawan sa Tekoa. Samtang naglakaw sila, mihunong si Jehoshafat ug miingon, “Pamatia ninyo ako, mga taga-Juda ug taga-Jerusalem! Tuo kamo sa Ginoo nga inyong Dios, ug malig-on kamo. Tuo kamo sa iyang mga propeta, ug magmadaogon kamo.” 21Pagkahuman niyag pangayo ug tambag sa mga tawo, nagpili siyag mga mag-aawit nga mag-una kanila ug mag-awit ug mga pagdayeg sa Ginoo tungod sa iyang balaan ug halangdon nga presensya. Mao kini ang ilang giawit, “Pasalamati ang Ginoo kay ang iyang gugma walay kataposan.” 22Ug sa pagsugod nilag awit sa mga pagdayeg, gipaunay ug away sa Ginoo ang mga Amonihanon, mga Moabihanon, ug mga taga-Bukid sa Seir nga nagasulong sa Juda. Nangalaglag sila 23kay gisulong sa mga Amonihanon ug Moabihanon ang mga sundalo sa mga taga-Bukid sa Seir ug gilaglag sila sa hingpit.20:23 gilaglag sila sa hingpit: Ang Hebreo nga pulong nga gigamit dinhi nagkahulogan sa mga butang nga gihalad sa Ginoo pinaagi sa paghalad o paglaglag niini. Pagkahuman, sila na usab ang nagpinatyanay. 24Pag-abot sa mga sundalo sa Juda sa ibabaw nga bahin sa kamingawan, nakita nila ang mga patayng lawas sa ilang mga kaaway nga nanagbuy-od sa yuta. Walay bisan usa nga nakaikyas. 25Busa miadto si Jehoshafat ug ang iyang mga tawo sa pagpanguha sa mga kabtangan sa ilang mga kaaway. Daghan ang ilang nakuha nga mga kagamitan, mga bisti,20:25 mga bisti: Mao kini sa uban nga mga kopya sa Hebreo. Apan sa kadaghanan nga kopya, mga patayng lawas. ug uban pang mahalong mga butang. Tulo gayod ka adlaw silang naghakot tungod sa hilabihan nga kadaghan sa mga kabtangan. 26Sa ikaupat ka adlaw, nagtigom sila sa Kapatagan sa Beraca ug didto nagdayeg sila sa Ginoo. Mao kana ang hinungdan nga gitawag kini nga Kapatagan sa Beraca20:26 Beraca: Ang buot ipasabot, pagdayeg. hangtod karon.
27Unya namalik silang tanan sa Jerusalem pinangulohan ni Jehoshafat. Malipayon kaayo sila tungod kay gipadaog sila sa Ginoo sa ilang mga kaaway. 28Pag-abot nila sa Jerusalem, midiretso sila sa templo sa Ginoo, ug nagtukar sila ug mga harpa, lira, ug mga trumpeta.
29Sa dihang nadungog sa tanang mga gingharian sa palibot nga ang Ginoo mismo ang nakiggira sa mga kaaway sa Israel, nangahadlok sila sa Dios.20:29 nangahadlok sila sa Dios: o, nangahadlok sila pag-ayo. 30Busa nakasinati ug kalinaw ang gingharian ni Jehoshafat kay gihatagan siya sa iyang Dios ug kalinaw sa iyang palibot.
Ang Kataposan sa Paghari ni Jehoshafat
(1 Hari 22:41-50)
31Mao kadto ang kasaysayan sa paghari ni Jehoshafat sa Juda. Nagaedad siya ug 35 ka tuig sa dihang nahimo siyang hari. Sa Jerusalem siya nagpuyo, ug naghari siya sulod sa 25 ka tuig. Ang iyang inahan mao si Azuba nga anak ni Shilhi. 32Gisunod ni Jehoshafat ang pagkinabuhi sa iyang amahan nga si Asa. Gihimo niya ang matarong atubangan sa Ginoo. 33Apan wala niya panguhaa ang mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit, ug ang mga tawo wala magmatinud-anon sa pagsunod sa Dios sa ilang mga katigulangan.
34Ang uban pang sugilanon mahitungod sa paghari ni Jehoshafat, gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan, nahisulat sa mga sugilanon ni Jehu nga Anak ni Hanani, nga nalakip sa libro sa mga sugilanon bahin sa mga hari sa Juda.
35Apan sa kaulahiang panahon sa paghari ni Jehoshafat sa Juda, nakig-abin siya kang Ahazia nga hari sa Israel, nga usa ka daotang tawo. 36Nagkasabot sila nga magpahimog mga barko nga pangnegosyo20:36 mga barko nga pangnegosyo: sa Hebreo, mga barko paingon sa Tarshish. didto sa Ezion Geber. 37Unya miingon si Eliezer nga anak ni Dodavahu nga taga-Maresha kang Jehoshafat, “Tungod kay nakig-abin ka kang Ahazia, gub-on sa Ginoo ang inyong gipahimo nga mga barko.” Busa naguba ang mga barko ug wala na kini makabiyahe.
