Elisa voorspelt de overwinning op Moab
1Achabs zoon Joram kwam in Israël aan de regering in het achttiende regeringsjaar van koning Josafat van Juda. Joram regeerde twaalf jaar vanuit de hoofdstad Samaria. 2Hij was een slecht man in de ogen van de Here, maar toch niet zo goddeloos als zijn vader en moeder, want hij verwijderde het beeld dat zijn vader had opgericht ter ere van Baäl. 3Desondanks maakte ook hij zich voortdurend schuldig aan de grote zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat, die het volk van Israël had aangezet tot de verering van afgoden.
4Koning Mesa van Moab en zijn onderdanen waren schapenfokkers. Jaarlijks betaalden zij Israël een belasting van honderdduizend lammeren en de wol van honderdduizend rammen. 5Maar na Achabs dood kwam de koning van Moab in opstand tegen de Israëlitische overheersing.
6Daarom mobiliseerde koning Joram het Israëlitische leger en stuurde de volgende boodschap naar koning Josafat van Juda: ‘De koning van Moab is tegen mij in opstand gekomen. 7Wilt u met mij tegen hem ten strijde trekken?’ ‘Maar natuurlijk,’ antwoordde Josafat. ‘Mijn mensen en paarden staan u ter beschikking.’ 8‘Via welke weg kunnen we het beste optrekken?’ vroeg Joram. ‘Wij zullen ze aanvallen vanuit de woestijn van Edom,’ liet Josafat weten. 9Zo maakten hun twee legers, nog extra versterkt met de troepen van de koning van Edom, een omtrekkende beweging door de woestijn die hun zeven dagen kostte. Het nadeel daarvan was echter dat er geen water was voor de manschappen en de lastdieren. 10‘Wat moeten we doen?’ vroeg de koning van Israël ten slotte vertwijfeld. ‘De Here heeft ons drieën hier gebracht om de koning van Moab de kans te geven ons te verslaan.’ 11Maar koning Josafat van Juda vroeg: ‘Is er geen profeet van de Here bij ons? Als dat zo is, kunnen wij erachter komen wat wij moeten doen.’ ‘Elisa is hier,’ antwoordde een van de dienaren van de koning van Israël. ‘Hij was de helper van Elia.’ 12‘Prachtig,’ zei Josafat opgelucht, ‘dat is de man die het woord van de Here spreekt.’ Zo gingen de koningen van Israël, Juda en Edom naar Elisa om raad te vragen. 13‘Met u wil ik niets te maken hebben,’ viel Elisa uit tegen koning Joram van Israël. ‘Ga maar naar de profeten van uw ouders!’ Maar koning Joram zei: ‘Nee! De Here heeft ons hierheen geroepen om door de koning van Moab te worden verslagen.’ 14‘Ik zweer bij de Here van de hemelse legers, die ik dien, dat ik niets met u te maken zou willen hebben als koning Josafat van Juda er niet bij zou zijn,’ antwoordde Elisa. 15‘Laat iemand komen die voor mij op de harp speelt.’ En terwijl op de harp werd gespeeld, raakte Elisa in de ban van de Here en zei: 16‘De Here zegt dat in deze droge vallei greppels moeten worden gegraven om het water vast te houden dat Hij zal geven. 17U zult geen wind of regen voelen, maar deze vallei zal met water worden gevuld, zodat u voldoende hebt voor uzelf en uw dieren. 18Maar dit is slechts het begin, want de Here zal ook het leger van Moab aan u uitleveren. 19U zult hun mooiste steden innemen—ook die versterkt zijn—alle goede bomen vellen, alle waterbronnen dichtgooien en hun goede land zult u met stenen onbruikbaar maken.’ 20En inderdaad, de volgende dag, rond de tijd van het morgenoffer, kwam uit de richting van Edom het water de vallei binnenstromen. Al spoedig stond het water overal.
21Intussen had men in Moab gehoord dat er drie legers naderden en alle mannen, van jong tot oud, werden onder de wapens geroepen. De Moabitische troepen betrokken stellingen langs de grens. 22Maar toen de volgende morgen de zonnestralen over het water schenen, leek het wel bloed. 23‘Bloed,’ schreeuwden zij. ‘De drie legers zijn elkaar te lijf gegaan en hebben elkaar afgeslacht. Vooruit, laten we ons tegoed doen aan de buit!’ 24Maar toen zij bij het Israëlitische kamp aankwamen, stormde het Israëlitische leger op hen af en begon een slachting aan te richten onder de Moabieten. Die sloegen meteen op de vlucht. De mannen van Israël trokken verder het land Moab in en doodden onderweg alle inwoners die zij tegenkwamen.
25Zij verwoestten de steden, gooiden stenen op elke goede akker, dempten de bronnen en hakten de fruitbomen om. Ten slotte stonden alleen de muren van fort Kir-Hareseth nog overeind. Toen de slingeraars het fort omsingelden en beschoten, 26zag de koning van Moab dat hij de strijd had verloren en trachtte hij aan het hoofd van zevenhonderd zwaardvechters nog een laatste vertwijfelde doorbraak te forceren om de koning van Edom aan te vallen. Maar ook dat plan slaagde niet. 27Toen nam hij uit wanhoop zijn oudste zoon, die hem had moeten opvolgen, doodde hem en offerde hem als brandoffer op de muur. De Israëlieten zagen dat met afgrijzen gebeuren, vol afkeer lieten zij hem verder met rust en gingen terug naar hun land.
Moab’s King Refuses to Obey Israel’s King
1Joram became king of Israel in Samaria. It was in the 18th year that Jehoshaphat was king of Judah. Joram ruled for 12 years. He was the son of Ahab. 2Joram did what was evil in the sight of the Lord. But he wasn’t as bad as his father and mother had been. Joram’s father had made a sacred stone used to worship the god named Baal. Joram got rid of it. 3But he kept on committing the sins of Jeroboam, the son of Nebat. Jeroboam had also caused Israel to commit those same sins. Joram didn’t turn away from them.
4Mesha raised sheep. He was king of Moab. He had to pay the king of Israel 100,000 lambs a year. He also had to pay him with the wool of 100,000 rams a year. 5After Ahab died, Moab’s king refused to obey the next king of Israel. 6So at that time King Joram started out from Samaria. He gathered together all of Israel’s troops. 7He also sent a message to Jehoshaphat, the king of Judah. Joram said, “The king of Moab is refusing to obey me. Will you go with me to fight against Moab?”
“Yes. I’ll go with you,” Jehoshaphat replied. “My men will go with you. My horses will also go with you.”
8“What road should we take to attack Moab?” Joram asked.
“The one that goes through the Desert of Edom,” Jehoshaphat answered.
9So the king of Israel marched out. The king of Judah and the king of Edom went with him. Their armies marched around the southern end of the Dead Sea. After seven days they ran out of water. There wasn’t any water for the men or their animals.
10“What should we do now?” exclaimed the king of Israel. “The Lord has called us three kings together. Did he do it only to hand us over to Moab?”
11But Jehoshaphat asked, “Isn’t there a prophet of the Lord here? Can’t we ask the Lord for advice through him?”
An officer of the king of Israel answered, “Elisha is here. He’s the son of Shaphat. Elisha used to serve Elijah.”
12Jehoshaphat said, “The Lord speaks through him.” So the king of Israel went down to see Elisha. Jehoshaphat and the king of Edom also went there.
13Elisha said to the king of Israel, “Why do you want to come to me? Go to your father’s prophets. Go to your mother’s prophets.”
“No,” the king of Israel answered. “The Lord called us three kings together. He did it to hand us over to Moab.”
14Elisha said, “I serve the Lord who rules over all. You can be sure that he lives. And you can be just as sure that I have respect for Jehoshaphat, the king of Judah. If I didn’t, I wouldn’t pay any attention to you. 15But now bring me someone who plays the harp.”
While that person was playing the harp, the Lord’s power came on Elisha. 16Elisha announced, “The Lord says, ‘I will fill this valley with pools of water.’ 17This will happen because the Lord says, ‘You will not see wind or rain. But this valley will be filled with water. Then you, your cattle and your other animals will have water to drink.’ 18This is an easy thing for the Lord to do. He will also hand Moab over to you. 19You will destroy every city that has high walls around it. You will destroy every major town. You will cut down every good tree. You will stop up all the springs of water. And you will cover every good field with stones.”
20The next day, the time came to offer the morning sacrifice. And then it happened! Water was flowing from the direction of Edom! In fact, the land was filled with water!
21Now all the people of Moab had heard that the kings had come to fight against them. So the king of Moab sent for all Moab’s fighting men. It didn’t matter whether they were young or old. He sent for everyone who could carry a weapon. All of them were stationed at the border. 22They got up early in the morning. The sun was already shining on the water. Across the way, the water looked red to the men of Moab. It looked like blood. 23“That’s blood!” they said. “Those kings must have fought and killed each other. Let’s go, Moab! Let’s take everything that has any value.”
24So the men of Moab went to the camp of Israel. Just as they arrived there, the men of Israel got ready to fight. They fought against the men of Moab until those men ran away. The men of Israel marched into the land and attacked it. They killed the people of Moab. 25They destroyed the towns. Each man threw a large stone on every good field. They did that until the fields were covered. They stopped up all the springs of water. And they cut down every good tree. The only town left with any stones in place was Kir Hareseth. But some of the Israelites armed with slings surrounded it. Then they attacked it.
26The king of Moab saw that the battle had gone against him. So he took with him 700 men who had swords. They tried to break through the battle lines to the king of Edom. But they couldn’t do it. 27Then the king of Moab took his oldest son. He was the son who would become the next king of Moab. But the king offered his son as a sacrifice on the city wall. That shocked and terrified the men of Israel. So they pulled back and returned to their own land.
