Josia zuivert de tempel
1Koning Josia riep alle leiders van Juda en Jeruzalem bijeen om met hem naar de tempel te gaan. 2Alle priesters, profeten en andere mensen, van groot tot klein, verzamelden zich bij de tempel. Daar liet de koning het boek van het verbond dat in de tempel was gevonden, voorlezen. 3De koning stond naast de pilaar en samen met het aanwezige volk beloofde hij de Here plechtig dat hij Hem met hart en ziel zou gehoorzamen en zou doen wat in het boek werd bevolen.
4Daarna gaf de koning de hogepriester Hilkia, de rest van de priesters en de tempelwachters opdracht alle voorwerpen in de tempel te vernietigen die iets te maken hadden met de verering van Baäl, Asjéra en de zon, de maan en de sterren. De koning liet alles naar buiten brengen en verbranden in de velden van het Kidron-dal buiten Jeruzalem en hij liet de as naar Betel brengen. 5Hij zette de valse priesters af, die waren aangesteld door de vroegere koningen van Juda. Zij hadden reukwerk verbrand op de heuvels door heel Juda en zelfs in Jeruzalem. Tevens hadden zij reukwerk geofferd aan Baäl en aan de zon, de maan en de sterren. 6Hij verwijderde het schandelijke afgodsbeeld van Asjéra uit de tempel en bracht het buiten Jeruzalem naar de beek Kidron. Daar verbrandde hij het en gooide de overgebleven as op de begraafplaats van de gewone mensen. 7Hij verwijderde ook de bordelen rond de tempel, waar mannelijke prostituees huisden en de vrouwen gewaden weefden voor het beeld van Asjéra. 8Hij haalde de priesters van de Here, die al die tijd in de andere steden van Juda hadden gewoond, terug naar Jeruzalem en verwoestte alle altaren op de heuvels waar men reukwerk had verbrand, zelfs in uithoeken als Geba en Berseba. Eenzelfde lot trof de altaren bij de ingang van het paleis van Jozua, de vroegere stadsbestuurder, dat bij de binnenkomst door de stadspoort aan de linkerkant ligt. 9Deze priesters mochten echter geen dienst doen bij het altaar van de Here in Jeruzalem, ook al aten zij wel samen met de andere priesters van het ongezuurde brood. 10Daarna ontwijdde en verwoestte de koning het altaar van Tofeth in het dal van Ben-Hinnom, zodat daar voortaan niemand meer zijn zoon of dochter levend kon verbranden als offer aan Moloch. 11Ook haalde hij de standbeelden van paarden en strijdwagens weg die bij de ingang van de tempel stonden, vlakbij de verblijven van de hofdienaar Nathan-Melech. Deze standbeelden waren door vroegere koningen van Juda aan de zon gewijd. 12Vervolgens verwoestte hij de altaren die de koningen van Juda op het dak van het paleis boven de zaal van Achaz hadden neergezet. Hetzelfde gebeurde met de altaren die Manasse had geplaatst in de twee binnenhoven van de tempel. Hij sloeg ze in stukken en wierp het puin in het dal van de beek Kidron. 13Vervolgens ontwijdde en vernietigde hij de altaren op de heuvels ten oosten van Jeruzalem en ten zuiden van de Verwoestingsberg. Salomo had die gebouwd voor Astoreth, de afschuwelijke godin van de Sidoniërs, voor Kemos, de afschuwelijke god van Moab, en voor Milkom, de weerzinwekkende god van de Ammonieten. 14Ook sloeg hij de gewijde pilaren kapot en haalde de beelden van Asjéra omver, waarna hij die plaatsen verontreinigde door er menselijke beenderen op te gooien. 15Hij verwoestte ook het altaar en de offerheuvel in Betel die Jerobeam de Eerste had gemaakt toen hij Israël zijn zondige voorbeeld gaf. Hij sloeg de stenen tot gruis en verbrandde het walgelijke beeld van Asjéra.
16Terwijl hij rondkeek, zag Josia diverse graven in de berghelling. Hij beval zijn mannen de beenderen eruit te halen en ze te verbranden op het altaar in Betel, zodat dat werd verontreinigd. Dat was precies wat de profeet van de Here had gezegd dat zou gebeuren met het altaar van Jerobeam. 17‘Wat is dat voor een monument daar?’ vroeg hij. En de mannen van de stad zeiden: ‘Dat is het graf van de profeet uit Juda, die voorspelde dat wat u nu juist hebt gedaan, zou gebeuren met dit altaar hier in Betel.’ 18Koning Josia beval: ‘Laat dat graf maar liggen. Verstoor de rust van zijn overblijfselen niet.’ Zo werden zijn beenderen en die van de profeet uit Samaria niet verbrand. 19Verder verwoestte Josia alle tempels op de heuvels in heel Samaria. Deze waren gebouwd door de vroegere koningen van Israël en waren de Here altijd een doorn in het oog geweest. Maar Josia veranderde die in puinhopen, net zoals hij in Betel had gedaan. 20Hij doodde de priesters van de heidense tempels op hun eigen altaren en verbrandde menselijke beenderen op de altaren om ze te verontreinigen. Nadat dit alles was uitgevoerd, ging hij terug naar Jeruzalem.
21De koning gaf zijn onderdanen vervolgens opdracht Pesach, het Paasfeest, te vieren, zoals de Here, hun God, dat in het Boek van het Verbond had geschreven. 22Sinds de tijd van de richters van Israël was Pesach niet meer zo gevierd, ook niet onder de koningen van Israël en Juda. 23Deze Pesach-viering had plaats in het achttiende regeringsjaar van koning Josia en werd in Jeruzalem gevierd. 24Josia maakte ook een eind aan het bestaan van waarzeggers, tovenaars en elk soort afgodenverering, zowel in Jeruzalem als in de andere delen van het land. Josia wilde namelijk alle wetten naleven die waren opgetekend in het boek dat de priester Hilkia in de tempel had gevonden. 25Niet eerder was er een koning geweest die zich zo overtuigd tot de Here had gekeerd en alle wetten van Mozes gehoorzaamde. Ook van Josiaʼs opvolgers kon niemand zich met hem vergelijken. 26Maar ondanks dit alles was de Here nog steeds zeer toornig op Juda wegens de zonden van koning Manasse. 27Want de Here had gezegd: ‘Ik zal Juda net zo uit mijn ogen verwijderen als Ik met Israël heb gedaan. Ik zal mijn uitverkoren stad Jeruzalem de rug toekeren, evenals de tempel, waarvan Ik zei dat Ik er voor eeuwig mijn naam aan zou verbinden.’
28De rest van de levensbeschrijving van Josia is te vinden in de Kronieken van de koningen van Juda.
29In die tijd trok koning Necho van Egypte op tegen de koning van Assyrië bij de Eufraat. Koning Josia wilde hem tegenhouden, maar koning Necho doodde Josia bij Megiddo, zodra hij hem zag. 30Zijn officieren brachten zijn lijk met een wagen van Megiddo naar Jeruzalem en begroeven hem op de plaats die hij zelf had uitgekozen. De inwoners van Juda zalfden zijn zoon Joahaz tot nieuwe koning.
31-32 Bij de troonsbestijging was Joahaz drieëntwintig jaar en zijn bewind in Jeruzalem duurde slechts drie maanden. Zijn moeder heette Hamutal en was een dochter van Jeremia uit Libna. Hij voerde een goddeloos bewind, evenals zijn voorgangers. 33Farao Necho sloot hem op in de stad Ribla in de streek Hamath om te voorkomen dat hij in Jeruzalem aan de macht kwam. Hij eiste van Juda een belasting van drieduizend kilo zilver en dertig kilo goud. 34Daarna koos de Egyptische koning Eljakim, een andere zoon van Josia, uit om in Jeruzalem als koning te regeren en veranderde diens naam in Jojakim. Koning Joahaz werd meegenomen naar Egypte, waar hij enige tijd later stierf. 35Jojakim zorgde ervoor dat de belasting die de farao eiste, ook werd opgebracht overeenkomstig de aanslagen die hij oplegde.
36-37 Toen Jojakim koning werd, was hij vijfentwintig jaar en zijn bewind in Jeruzalem duurde elf jaar. De naam van zijn moeder was Zebudda, een dochter van Podaja uit Ruma. Ook zijn bewind was goddeloos, net als dat van zijn voorgangers.
Josiah Promises Again to Obey the Covenant
1Then the king called together all the elders of Judah and Jerusalem. 2He went up to the Lord’s temple. The people of Judah and Jerusalem went with him. So did the priests and prophets. All of them went, from the least important of them to the most important. The king had all the words of the Book of the Covenant read to them. The book had been found in the Lord’s temple. 3The king stood next to his pillar. He agreed to the terms of the covenant in front of the Lord. The king promised to serve the Lord and obey his commands, directions and rules. He promised to obey them with all his heart and with all his soul. So he agreed to the terms of the covenant written down in that book. Then all the people committed themselves to the covenant as well.
4Certain things in the Lord’s temple had been made to honor other gods. They were the god named Baal, the female god named Asherah and all the stars in the sky. The king ordered Hilkiah the high priest to remove those things. The king ordered the priests who were next in rank and the men who guarded the doors to help Hilkiah. Josiah took those things that had been in the Lord’s temple and burned them outside Jerusalem. He burned them in the fields in the Kidron Valley. And he took the ashes to Bethel. 5Josiah got rid of the priests who served other gods. The kings of Judah had appointed those priests to burn incense. They burned the incense on the high places of the towns of Judah. And they burned it on the high places around Jerusalem. They burned incense to honor Baal and the sun and moon. They burned it to honor all the stars. 6Josiah removed the Asherah pole from the Lord’s temple. It had been used to worship the female god named Asherah. He took it to the Kidron Valley outside Jerusalem. There he burned it. He ground it into powder. And he scattered it over the graves of the ordinary people. 7He also tore down the rooms where the male temple prostitutes stayed. Those rooms were in the Lord’s temple. Women had made cloth for Asherah in them.
8Josiah brought all the priests from the towns of Judah and destroyed the high places. He destroyed them from Geba all the way to Beersheba. The priests had burned incense on them. Josiah broke down the gate at the entrance of the Gate of Joshua. It was on the left side of Jerusalem’s city gate. Joshua was the city governor. 9The priests of the high places didn’t serve at the Lord’s altar in Jerusalem. In spite of that, they ate with the other priests. All of them ate bread made without yeast.
10Josiah destroyed the high place at Topheth in the Valley of Ben Hinnom. He didn’t want anyone to use the high place to sacrifice his son or daughter in the fire to the god named Molek. 11Josiah removed the statues of horses from the entrance to the Lord’s temple. The kings of Judah had set them apart to honor the sun. The statues were in the courtyard. They were near the room of an official named Nathan-Melek. Josiah burned the chariots that had been set apart to honor the sun.
12He pulled down the altars the kings of Judah had set up. They had put them on the palace roof near the upstairs room of Ahaz. Josiah also pulled down the altars Manasseh had built. They were in the two courtyards of the Lord’s temple. Josiah removed the altars from there. He smashed them to pieces. Then he threw the broken pieces into the Kidron Valley. 13The king also destroyed the high places that were east of Jerusalem. They were at the southern end of the Mount of Olives. They were the ones Solomon, the king of Israel, had built. He had built a high place for worshiping Ashtoreth. She was the evil female god of the people of Sidon. Solomon had also built one for worshiping Chemosh. He was the evil god of Moab. And Solomon had built one for worshiping Molek. He was the god of the people of Ammon. The Lord hated that god. 14Josiah smashed the sacred stones. He cut down the poles used to worship the female god named Asherah. Then he covered all those places with human bones.
15There was an altar at Bethel. It was at the high place made by Jeroboam, the son of Nebat. Jeroboam had caused Israel to commit sin. Even that altar and high place were destroyed by Josiah. He burned the high place. He ground it into powder. He also burned the Asherah pole. 16Then Josiah looked around. He saw the tombs on the side of the hill. He had the bones removed from them. And he burned them on the altar to make it “unclean.” That’s what the Lord had said would happen. He had spoken that message through a man of God. The man had announced those things long before they took place.
17The king asked, “What’s that stone on the grave over there?”
The people of the city said, “It marks the tomb where the man of God is buried. He came from Judah. He spoke against the altar at Bethel. He announced the very things you have done to it.”
18“Leave it alone,” Josiah said. “Don’t let anyone touch his bones.” So they spared his bones. They also spared the bones of the prophet who had come from the northern kingdom of Israel.
19Josiah did in the rest of the northern kingdom the same things he had done at Bethel. He removed all the small temples at the high places. He made them “unclean.” The kings of Israel had built them in the towns of the northern kingdom. The people in those towns had made the Lord very angry. 20Josiah killed all the priests of those high places on the altars. He burned human bones on the altars. Then he went back to Jerusalem.
21The king gave an order to all the people. He said, “Celebrate the Passover Feast to honor the Lord your God. Do what is written in this Book of the Covenant.” 22A Passover Feast like that one had not been held for a long time. There hadn’t been any like it in the days of the judges who led Israel. And there hadn’t been any like it during the whole time the kings of Israel and Judah were ruling. 23King Josiah celebrated the Passover Feast in Jerusalem to honor the Lord. It was in the 18th year of his rule.
24And that’s not all. Josiah got rid of those who got messages from people who had died. He got rid of those who talked to the spirits of people who had died. He got rid of the statues of family gods and the statues of other gods. He got rid of everything else the Lord hates that was in Judah and Jerusalem. He did it to carry out what the law required. That law was written in the book that Hilkiah the priest had found in the Lord’s temple. 25There was no king like Josiah either before him or after him. None of them turned to the Lord as he did. He obeyed the Lord with all his heart and all his soul. He obeyed him with all his strength. He did everything the Law of Moses required.
26In spite of that, the Lord didn’t turn away from his great anger against Judah. That’s because of everything Manasseh had done to make him very angry. 27So the Lord said, “I will remove Judah from my land. I will do to them what I did to Israel. I will turn my back on Jerusalem. It is the city I chose. I will also turn my back on this temple. I spoke about it. I said, ‘I will put my Name there.’ ” (1 Kings 8:29)
28The other events of the rule of Josiah are written down. Everything he did is written in the official records of the kings of Judah.
29Pharaoh Necho was king of Egypt. He marched up to the Euphrates River. He went there to help the king of Assyria. It happened while Josiah was king. Josiah marched out to meet Necho in battle. When Necho saw him at Megiddo, he killed him. 30Josiah’s servants brought his body in a chariot from Megiddo to Jerusalem. They buried him in his own tomb. Then the people of the land went and got Jehoahaz. They anointed him as king in place of his father Josiah.
Jehoahaz King of Judah
31Jehoahaz was 23 years old when he became king. He ruled in Jerusalem for three months. His mother’s name was Hamutal. She was the daughter of Jeremiah. She was from Libnah. 32Jehoahaz did what was evil in the eyes of the Lord. He did just as the kings who had ruled before him had done. 33Pharaoh Necho put him in chains at Riblah in the land of Hamath. That kept him from ruling in Jerusalem. Necho made the people of Judah pay him a tax of almost four tons of silver and 75 pounds of gold. 34Pharaoh Necho made Eliakim king in place of his father Josiah. Necho changed Eliakim’s name to Jehoiakim. But he took Jehoahaz with him to Egypt. And that’s where Jehoahaz died. 35Jehoiakim paid Pharaoh Necho the silver and gold he required. To get the money, Jehoiakim taxed the land. He forced the people to give him the silver and gold. He made each one pay him what he required.
Jehoiakim King of Judah
36Jehoiakim was 25 years old when he became king. He ruled in Jerusalem for 11 years. His mother’s name was Zebidah. She was the daughter of Pedaiah. She was from Rumah. 37Jehoiakim did what was evil in the eyes of the Lord. He did just as the kings who had ruled before him had done.
