God roept Samuël
1De jonge Samuël diende de Here onder toezicht van Eli. De Here sprak in die tijd maar zelden door een profetie. 2Op een nacht lag Eli op bed. Hij was op hoge leeftijd en al bijna blind. 3Samuël lag te slapen in de buurt van de ark in het heiligdom. Terwijl de godslamp al bijna uit was, 4-5 riep de Here: ‘Samuël! Samuël!’ ‘Ja, wat is er?’ reageerde Samuël. Hij sprong uit bed en liep snel naar Eli. ‘Hier ben ik. Waarom riep u mij?’ vroeg hij Eli. ‘Ik heb je niet geroepen,’ zei Eli. ‘Ga maar weer terug naar bed.’ Samuël deed dat. 6Maar kort daarna riep de Here opnieuw zijn naam. Samuël kwam weer uit bed en liep naar Eli. ‘Hebt u iets nodig?’ vroeg hij. ‘Nee, mijn zoon. Ik heb je niet geroepen,’ zei Eli, ‘ga maar weer gauw slapen.’
7Samuël had de Here nog niet leren kennen, want hij had nog nooit eerder een boodschap van de Here gekregen. 8Toen riep de Here hem voor de derde keer en opnieuw sprong Samuël uit bed en liep snel naar Eli. ‘Ja, wat is er?’ vroeg hij, ‘u hebt toch geroepen.’ Toen begreep Eli dat het de Here was die tegen de jongen had gesproken. 9Daarom zei hij tegen Samuël: ‘Ga maar weer liggen en als je weer wordt geroepen, moet je zeggen: “Ja Here, ik luister.” ’ Samuël ging terug naar bed.
10Daarna kwam de Here bij Samuël en riep net als de vorige keren zijn naam. Samuël deed wat Eli hem had gezegd en zei: ‘Ja Here, ik luister.’ 11Toen zei de Here tegen Samuël: ‘Ik ben van plan in Israël dingen te doen, die niemand zal willen geloven. 12Ik ga alle vreselijke dingen uitvoeren die Ik Eli heb voorzegd. 13Ik heb hem en zijn familie gedreigd met een eeuwige straf, omdat zijn zonen zich godslasterlijk hebben gedragen, maar hij heeft hen niet onder handen genomen. 14Daarom heb Ik gezworen dat de zonden van Eli en zijn zonen nooit meer vergeven zullen worden door geschenken en offers.’
15Samuël bleef tot de volgende morgen in bed en opende toen de deuren van het heiligdom, zoals hij altijd deed. Hij zag er erg tegenop Eli te vertellen wat de Here had gezegd. 16-17 Maar Eli riep hem. ‘Jongen,’ zei hij, ‘wat heeft de Here tegen je gezegd? Vertel mij alles. God zal je straffen als je ook maar iets voor mij achterhoudt van wat Hij heeft gezegd!’ 18Samuël vertelde hem alles. ‘Het is de wil van de Here. Laat Hij doen wat naar zijn inzicht het beste is,’ was Eliʼs reactie.
19Toen Samuël ouder werd, gaf de Here hem wijsheid en bracht alles in vervulling wat hij had voorzegd. 20Daardoor raakte heel Israël, van Dan tot Berseba, ervan overtuigd dat Samuel door de Here als profeet was aangewezen. 21De Here verscheen steeds weer in Silo en sprak dan tegen Samuël.
The Lord Calls Samuel
1The boy Samuel ministered before the Lord under Eli. In those days the word of the Lord was rare; there were not many visions.
2One night Eli, whose eyes were becoming so weak that he could barely see, was lying down in his usual place. 3The lamp of God had not yet gone out, and Samuel was lying down in the house of the Lord, where the ark of God was. 4Then the Lord called Samuel.
Samuel answered, “Here I am.” 5And he ran to Eli and said, “Here I am; you called me.”
But Eli said, “I did not call; go back and lie down.” So he went and lay down.
6Again the Lord called, “Samuel!” And Samuel got up and went to Eli and said, “Here I am; you called me.”
“My son,” Eli said, “I did not call; go back and lie down.”
7Now Samuel did not yet know the Lord: The word of the Lord had not yet been revealed to him.
8A third time the Lord called, “Samuel!” And Samuel got up and went to Eli and said, “Here I am; you called me.”
Then Eli realized that the Lord was calling the boy. 9So Eli told Samuel, “Go and lie down, and if he calls you, say, ‘Speak, Lord, for your servant is listening.’ ” So Samuel went and lay down in his place.
10The Lord came and stood there, calling as at the other times, “Samuel! Samuel!”
Then Samuel said, “Speak, for your servant is listening.”
11And the Lord said to Samuel: “See, I am about to do something in Israel that will make the ears of everyone who hears about it tingle. 12At that time I will carry out against Eli everything I spoke against his family—from beginning to end. 13For I told him that I would judge his family forever because of the sin he knew about; his sons blasphemed God,3:13 An ancient Hebrew scribal tradition (see also Septuagint); Masoretic Text sons made themselves contemptible and he failed to restrain them. 14Therefore I swore to the house of Eli, ‘The guilt of Eli’s house will never be atoned for by sacrifice or offering.’ ”
15Samuel lay down until morning and then opened the doors of the house of the Lord. He was afraid to tell Eli the vision, 16but Eli called him and said, “Samuel, my son.”
Samuel answered, “Here I am.”
17“What was it he said to you?” Eli asked. “Do not hide it from me. May God deal with you, be it ever so severely, if you hide from me anything he told you.” 18So Samuel told him everything, hiding nothing from him. Then Eli said, “He is the Lord; let him do what is good in his eyes.”
19The Lord was with Samuel as he grew up, and he let none of Samuel’s words fall to the ground. 20And all Israel from Dan to Beersheba recognized that Samuel was attested as a prophet of the Lord. 21The Lord continued to appear at Shiloh, and there he revealed himself to Samuel through his word.
