Sauls leven weer door David gespaard
1De inwoners van Zif gingen opnieuw naar Saul in Gibea en vertelden hem dat David zich verborg op de heuvel van Hachila. 2Saul haalde zijn keurkorps van drieduizend man bijeen en trok op naar de woestijn van Zif. 3Hij sloeg zijn kamp op bij de heuvel van Hachila tegenover de Jesimonsteppe waar David zich verborg. Maar David wist van Sauls komst en 4stuurde spionnen die zijn vermoeden bevestigden.
5Op een nacht sloop David naar Sauls kamp om poolshoogte te nemen. Hij zag koning Saul en zijn bevelhebber Abner slapen binnen een ring van soldaten. 6‘Zijn er vrijwilligers om met mij mee het kamp in te gaan?’ vroeg David aan de Hethiet Achimélech en aan Abisaï, een broer van Joab en de zoon van Zeruja. ‘Ik ga wel met u mee,’ antwoordde Abisaï. 7Zo gingen David en Abisaï ʼs nachts naar Sauls kamp, waar zij de koning slapend aantroffen, met zijn speer naast zijn hoofd in de grond gestoken. Abner en de soldaten lagen in een kring om hem heen. 8‘Deze keer heeft God uw vijand wel degelijk in uw macht gegeven,’ fluisterde Abisaï David toe. ‘Laat mij hem met zijn eigen speer doorsteken. Ik zal hem er in één keer mee aan de grond vastpinnen, ik zal niet voor een tweede keer hoeven toe te steken!’ 9Maar David weigerde. ‘Dood hem niet, want wie kan ongestraft blijven als hij de door de Here gezalfde koning aanvalt? 10God zelf zal Saul op een dag ongetwijfeld neerslaan en anders sterft hij wel in een gevecht of door ouderdom. 11God zal ervoor zorgen dat ik de man die Hij als koning heeft gezalfd, niet zal doden! Maar wat we wel kunnen doen, is zijn speer en zijn veldfles wegpakken en dan teruggaan!’
12David pakte de speer en de veldfles en zij verdwenen weer zonder dat iemand hen had gezien of wakker was geworden. De Here had ervoor gezorgd dat zij allemaal heel diep sliepen. 13David en zijn metgezel beklommen de berghelling tegenover het kamp en stopten op een veilige hoogte. 14Toen riep David naar Saul en Abner beneden in het kamp: ‘Word wakker, Abner!’ ‘Wie is daar?’ vroeg Abner. 15‘Abner, u bent een flinke kerel, nietwaar?’ spotte David. ‘Zou er wel iemand in heel Israël zijn die net zo goed is als u? Waarom hebt u dan de koning niet beter beschermd, toen er iemand kwam om hem te doden? 16Wat een schande! Ik zweer bij de Here dat u zou moeten sterven om uw zorgeloosheid. Waar zijn de speer en de veldfles van de koning die naast zijn hoofd lagen? Kijk maar eens goed!’
17-18 Saul herkende Davids stem en riep: ‘Ben jij dat, David?’ David antwoordde: ‘Ja heer, ik ben het. Waarom achtervolgt u mij toch? Wat heb ik verkeerd gedaan? Vertel mij wat mijn misdaad is. 19Luister toch naar wat ik u te zeggen heb. Als de Here u tegen mij heeft opgezet, wend dan zijn toorn af met een offer. Maar als dit uitsluitend de opzet van een mens is, laat hij dan door God vervloekt zijn. Want u hebt mij uit mijn huis gejaagd, zodat ik niet meer bij het volk van de Here kan zijn. Ja, u hebt mij weggestuurd en gezegd: “Ga de heidense goden maar aanbidden.” 20Moet ik soms op vreemde grond sterven, ver van de aanwezigheid van de Here? Waarom jaagt de koning van Israël op mijn leven als op een vlo of zoals men jaagt op een veldhoen in de bergen?’
21‘Ik heb gezondigd,’ gaf Saul toe. ‘Kom terug naar huis, mijn jongen, en ik zal niet langer proberen je kwaad te doen, omdat je vandaag mijn leven hebt gespaard. Ik ben een dwaas geweest en heb grote fouten gemaakt.’ 22‘Hier is uw speer,’ antwoordde David. ‘Laat een van uw mannen hier komen om hem op te halen. 23De Here zal aan ieder zijn goedheid en trouw vergelden. Hij heeft u vandaag aan mij overgeleverd, maar ik weigerde u te doden, zelfs toen de Here u in mijn macht gaf, omdat u de gezalfde van de Here bent. 24Net zoals ik vandaag uw leven van grote waarde heb geacht, zo bid ik dat de Here datzelfde met mij zal doen en mij uit alle moeilijkheden zal helpen.’ 25Saul zei tegen David: ‘God zegene je, David. Jij zult nog vele dingen ondernemen en alles tot een goed einde brengen.’ Daarna verliet David die plaats en Saul ging naar huis terug.
大衛再次放過掃羅
1西弗人到基比亞見掃羅，說：「大衛正躲在曠野附近的哈基拉山中。」 2掃羅就帶領三千以色列精兵到西弗的曠野去追捕大衛。 3他們在曠野附近路邊的哈基拉山上紮營。大衛在曠野聽說掃羅追來了， 4就派人去打探消息，得知掃羅的追兵果然已到。 5大衛來到掃羅的營地，看見了他和他的元帥——尼珥的兒子押尼珥睡覺的地方，他睡在軍營中間，其他人圍繞著他紮營。 6大衛問赫人亞希米勒和洗魯雅的兒子約押的兄弟亞比篩：「誰願意跟我到掃羅的營裡？」亞比篩答道：「我願意。」 7大衛和亞比篩就趁夜間走進掃羅的軍營，發現掃羅正在熟睡，他的矛插在地上，靠近他的頭，押尼珥和其他人睡在他周圍。 8亞比篩對大衛說：「現在上帝把你的敵人交在你手中了，讓我一矛把他釘在地上，決不用刺第二下。」 9大衛卻說：「不要殺他，誰殺害耶和華所膏立的王，都難逃罪責。 10我憑永活的耶和華起誓，耶和華必親手擊殺他。他要麼壽終而死，要麼命喪沙場。 11我在耶和華面前絕不敢出手傷害祂所膏立的王。我們拿走他旁邊的矛和水瓶吧。」 12大衛拿上掃羅的矛和水瓶同亞比篩離開了，沒有人看見，沒有人知道，他們都在沉睡，沒有人醒來，因為耶和華使他們都熟睡了。
13大衛爬上營地對面的山坡，遠遠地站在山頂上，與他們相距很遠。 14他呼喊掃羅的士兵和尼珥的兒子押尼珥：「押尼珥，你回答我！」押尼珥問道：「你是誰，竟敢在王面前喊叫？」 15大衛說：「你不是勇士嗎？在以色列有誰比得上你呢？有人來刺殺你的王，你的主，你為何沒有保護他呢？ 16你失職了。我憑永活的耶和華起誓，你們都該死。因為你們沒有保護你們的主——耶和華所膏立的王。你看看王身邊的矛和水瓶在哪裡？」
17掃羅聽出是大衛的聲音，就說：「我兒大衛！是你嗎？」大衛答道：「我主我王啊，是我。 18我主為什麼又要追殺僕人呢？我做錯了什麼，犯了什麼罪？ 19我主我王，請聽僕人說，如果是耶和華使你與我作對，願祂悅納我獻上的祭物；如果這是出於人的主意，願他們在耶和華面前受咒詛。因為他們趕我離開耶和華所賜的產業，叫我去服侍外族人的神明。 20求你不要讓我死在遠離耶和華的異鄉！以色列王為何要像在山上獵殺鷓鴣一樣追捕一隻跳蚤呢？」
21掃羅說：「我犯罪了。我兒大衛，你回來吧，我不會再傷害你，因為你今日保存了我的性命。我真是糊塗，犯了大錯。」 22大衛答道：「王的矛在這裡，請派一個人來拿回去吧。 23耶和華賜福給公義、信實的人。今天耶和華把你交在我手中，但我不願下手傷害耶和華所膏立的王。 24我今天保存了你的性命，願耶和華也保存我的性命，救我脫離一切患難。」 25掃羅對大衛說：「我兒大衛，願你蒙福。你一定能建功立業，戰勝仇敵。」於是，大衛起身離開，掃羅也回家去了。
