Sauls ongehoorzaamheid
1Saul was nu al meer dan een jaar koning. In zijn tweede regeringsjaar 2koos hij drieduizend man uit als speciale troepen. Hij nam tweeduizend man mee naar Michmas en het gebergte bij Betel. De andere duizend bleven onder bevel van Sauls zoon Jonathan bij Gibea in het land van Benjamin. De rest van het leger werd naar huis gestuurd. 3-4 Jonathan viel het Filistijnse garnizoen bij Geba aan en vernietigde het. Dat nieuws ging als een lopend vuurtje door het Filistijnse land en Saul liet de bazuinblazers het nieuws door heel Israël verspreiden. Hij maakte bekend dat hij het Filistijnse garnizoen had vernietigd en waarschuwde dat de Filistijnen uit woede wraak zouden nemen. Zo werd het hele Israëlitische leger opnieuw gemobiliseerd en verzamelde het zich bij Gilgal.
5De Filistijnen brachten een machtig leger op de been met drieduizend strijdwagens, zesduizend ruiters en een ontelbaar aantal soldaten. Zij verzamelden zich bij Michmas, ten oosten van Bet-Aven.
6Toen de mannen van Israël die enorme troepenmacht tegenover zich zagen, raakten zij in paniek en zochten een veilig heenkomen in grotten, dicht struikgewas en onder rotsen, ja, zelfs in rotsgraven en putten. 7Enkelen staken de Jordaan over en ontkwamen naar het land van Gad en Gilead. Ondertussen bleef Saul in Gilgal en de mannen die bij hem waren, beefden van angst voor wat hun te wachten stond.
8Samuël had Saul eerder gezegd dat hij zeven dagen op zijn komst moest wachten. Maar toen hij niet kwam opdagen en Sauls leger steeds verder slonk, 9besloot Saul het brandoffer en de vredeoffers zelf te brengen. 10Net toen hij het brandoffer had gebracht, verscheen Samuël. Saul ging hem tegemoet om hem te begroeten. 11Maar Samuël vroeg: ‘Wat hebt u nu gedaan?’ Saul antwoordde: ‘Ik zag dat steeds meer mannen mij in de steek lieten en dat u later arriveerde dan dat u had gezegd. En ondertussen liggen de Filistijnen al bij Michmas en ze zijn klaar om aan te vallen. 12Ik dacht bij mijzelf: de Filistijnen zijn klaar voor de strijd en ik heb nog niet eens de hulp van de Here gevraagd! Toen voelde ik mij gedwongen het brandoffer te brengen zonder op u te wachten.’
13‘U hebt dwaas gehandeld!’ viel Samuël uit. ‘U bent ongehoorzaam geweest aan het gebod van de Here, uw God. Hij was van plan uw koningschap voorgoed op uw nakomelingen te laten overgaan, 14maar nu zal er voortijdig een eind aan komen. Want de Here wil alleen een man die Hem gehoorzaamt. Hij heeft die man naar zijn hart al gevonden en hem benoemd tot koning over zijn volk, want u hebt het gebod van de Here niet gehoorzaamd.’ 15Na die woorden verliet Samuël Gilgal en begaf zich naar Gibea in het land van Benjamin. Toen Saul de soldaten telde die nog waren overgebleven, kwam hij slechts tot zeshonderd man. 16Saul, Jonathan en deze zeshonderd mannen sloegen hun kamp op bij Geba in het land van Benjamin, terwijl de Filistijnen gelegerd waren bij Michmas.
17Al spoedig verlieten drie groepen plunderaars het Filistijnse kamp, 18de ene trok in de richting van Ofra in het land van Sual, de tweede trok naar Bet-Horon en de derde begaf zich naar een streek boven in het dal van Seboïm, vlakbij de woestijn. 19In die tijd was in het land Israël geen enkele smid te vinden. Daar hadden de Filistijnen voor gezorgd, omdat zij bang waren dat zij wapens zouden maken voor de Israëlieten. 20Wanneer de Israëlieten hun gereedschappen wilden laten slijpen, moesten zij naar een Filistijnse smid. 21Die rekende zeven gram zilver voor het slijpen van een zeis of een ploegijzer en drieënhalf gram zilver voor kleiner gereedschap. 22Zo kwam het dat er geen speer of zwaard in het Israëlitische leger te vinden was, uitgezonderd de wapens van Saul en Jonathan. 23De bergpas bij Michmas werd ondertussen afgezet door een eenheid van het Filistijnse leger.
Начало войны с филистимлянами
1Шаулу было тридцать13:1 Согласно некоторым рукописям древнего перевода. лет, когда он стал царём, и правил он Исраилом сорок13:1 См. округлённое число в Инджиле, Деян. 13:21; в тексте оригинала число сорок отсутствует. два года.
Шаул выбрал себе в войска в Исраиле три тысячи человек. 2Две тысячи были с ним в городе Михмасе и в нагорьях Вефиля, а тысяча – с его сыном Ионафаном в городе Гиве, что в земле Вениамина. Остальной народ он отпустил по домам.
3Ионафан напал на сторожевую заставу филистимлян в Геве, и филистимляне услышали об этом. Тогда Шаул велел трубить в рога по всей стране и сказал:
– Пусть услышат евреи!
4И весь Исраил узнал новость: Шаул напал на филистимскую заставу и теперь филистимляне возненавидели Исраил. Народ был призван присоединиться к Шаулу в Гилгале.
5Филистимляне собрались воевать с Исраилом, у них было три тысячи13:5 В других рукописях: «тридцать тысяч». колесниц, шесть тысяч колесничих и столько воинов, сколько песка на морском берегу. Они поднялись и расположились станом в Михмасе, к востоку от Бет-Авена. 6Когда исраильтяне увидели, что они в опасности и что их сильно потеснили, они спрятались в пещерах и зарослях, среди скал, в ямах и колодцах. 7Некоторые евреи даже перебрались за реку Иордан в землю Гада и в Галаад.
Ослушание Шаула
Шаул остался в Гилгале, и все воины, которые были с ним, тряслись от страха. 8Он выждал семь дней – время, определённое Шемуилом, но Шемуил всё не приходил в Гилгал, и люди Шаула начали разбегаться. 9Тогда Шаул сказал:
– Приведите ко мне животных, предназначенных для жертв всесожжения и жертв примирения.
И он сам принёс жертву всесожжения.
10Как раз в то время, когда он закончил жертвоприношение, пришёл Шемуил, и Шаул вышел, чтобы приветствовать его.
11– Что ты сделал? – спросил Шемуил.
Шаул ответил:
– Когда я увидел, что люди разбегаются, ты не пришёл в назначенное время, а филистимляне собираются в Михмасе, 12я подумал: «Теперь филистимляне спустятся в Гилгал, выступив против меня, а я так и не попросил благословения от Вечного». Поэтому я решил, что должен принести жертву всесожжения.
13– Ты поступил безрассудно, – сказал Шемуил. – Ты не исполнил повеления, которое дал тебе Вечный, твой Бог. Если бы ты не сделал этого, Он установил бы твоё царство над Исраилом навсегда. 14Но теперь твоё царствование не устоит. Вечный нашёл себе человека по сердцу и избрал его вождём своего народа, потому что ты не исполнил повеления Вечного.
15Затем Шемуил пошёл из Гилгала в Гиву, что в земле Вениамина. Шаул пересчитал людей, которые были с ним, и их набралось около шестисот человек.
Безоружный Исраил
16Шаул, его сын Ионафан и люди, которые были с ними, стояли в Геве, что в земле Вениамина, тогда как филистимляне расположились станом в Михмасе. 17Филистимские воины вышли для набега тремя отрядами. Один повернул к Офре, что в земле Шуал, 18другой – к Бет-Хорону, а третий – к пограничной земле, возвышающейся над долиной Цевоим, по направлению к пустыне.
19Во всей земле Исраила невозможно было отыскать ни одного кузнеца, потому что филистимляне не хотели допустить того, чтобы исраильтяне научились делать мечи и копья. 20И весь Исраил ходил к филистимлянам точить свои плужные лемехи, мотыги, топоры и серпы. 21Восемь граммов серебра стоило наточить плужные лемехи и мотыги, и четыре грамма13:21 Букв.: «один пим… треть шекеля». серебра – наточить топоры и поправить рожон для скота.
22Поэтому в день сражения ни у одного воина Шаула и Ионафана не было в руке меча или копья, они были только у Шаула и у его сына Ионафана.
Подвиг Ионафана
23Отряд филистимлян вышел к михмасской переправе.
