De Ammonieten door David verslagen
1Toen koning Nachas van Ammon stierf, volgde zijn zoon Hanun hem op. 2-3 David verklaarde daarop: ‘Ik zal mijn vriendschappelijke gevoelens aan Hanun tonen, want zijn vader heeft veel goeds voor mij gedaan.’ Hij stuurde boodschappers om Hanun te condoleren met de dood van zijn vader. Maar toen Davids afgevaardigden bij Hanun arriveerden, zeiden zijn adviseurs waarschuwend tegen hem: ‘Maak uzelf niets wijs door te denken dat David deze mannen heeft gestuurd om uw vader de laatste eer te bewijzen. Zij zijn hier om te spioneren, zodat zij het land kunnen binnenvallen en veroveren.’ 4Koning Hanun luisterde naar hen en liet de afgevaardigden onteren door hun baarden af te scheren en hun mantels half af te knippen, zodat zij met ontblote billen liepen. Zo stuurde hij hen terug naar David. 5Toen David ter ore kwam hoe schaamteloos deze mannen erbij liepen, stuurde hij hun een boodschap dat zij in Jericho moesten blijven tot hun baarden weer waren aangegroeid.
6Intussen beseften de Ammonieten dat zij David hadden beledigd en besteedden dertigduizend kilo zilver aan huurlingen, strijdwagens en berijders, die zij betrokken uit Mesopotamië, Aram-Maächa en Zoba. 7Zij huurden tweeëndertigduizend strijdwagens, evenals de steun van de koning van Maächa en zijn leger. Deze strijdmacht sloeg zijn kamp op bij Medeba, waar enige tijd later de troepen die koning Hanun uit zijn steden had opgeroepen, bijkwamen. 8David stuurde Joab samen met zijn beste soldaten en het hele leger van Israël erop af. 9Het leger van Ammon ging hen tegemoet en stelde zich op voor de stadspoorten van Medeba. Ondertussen bevond het huurlingenleger zich nog steeds op de vlakte. 10Joab zag dat hij het risico liep te worden ingesloten door vijandelijke troepen. Daarom deelde hij zijn troepen in tweeën en stelde één groep op tegenover de Syriërs. 11De andere groep, onder commando van zijn broer Absai, koos de Ammonieten als tegenstanders. 12‘Als de Syriërs te sterk zijn voor mij, kom mij dan te hulp,’ drukte Joab zijn broer op het hart, ‘en als de Ammonieten te sterk voor jou zijn, kom ik jou helpen. 13Wees moedig en laten wij ons als mannen gedragen om het volk en de steden van onze God te beschermen. En moge de Here doen wat Hem het beste lijkt.’ 14Joab en zijn mannen vielen de Syriërs aan, die na een korte strijd op de vlucht sloegen. 15Toen de Ammonieten dat zagen, vluchtten zij voor Absai weg de stad in. Daarna keerde Joab terug naar Jeruzalem. 16Na hun nederlaag lieten de Syriërs verse troepen komen uit het gebied ten oosten van de Eufraat, onder commando van Sofach, de opperbevelhebber van koning Hadadezer. 17Daarop mobiliseerde David alle Israëlieten, stak de Jordaan over en bond de strijd aan met de talrijke vijanden. 18Maar opnieuw sloegen de Syriërs op de vlucht voor David. Hij doodde zevenduizend wagenmenners en veertigduizend soldaten. Onder de gevallenen bevond zich ook Sofach, de opperbevelhebber van het Syrische leger. 19Ten slotte gaven koning Hadadezers troepen zich over aan koning David en betaalden hem voortaan belasting. Na die tijd kwamen de Syriërs de Ammonieten nooit meer bij hun oorlogen te hulp.
Победа над аммонитянами и арамеями
(2 Цар. 10:1-19)
1Некоторое время спустя Нахаш, царь аммонитян, умер, и вместо него царем стал его сын. 2Давид подумал: «Я окажу Хануну, сыну Нахаша, милость, потому что его отец оказал милость мне». И Давид отправил к Хануну послов, чтобы выразить соболезнования о его отце.
Когда люди Давида пришли к Хануну в землю аммонитян, чтобы сказать ему слова утешения, 3аммонитские вожди сказали Хануну:
– Неужели ты думаешь, что Давид прислал к тебе этих людей с соболезнованиями из уважения к твоему отцу? Разве не затем они пришли к тебе, чтобы высмотреть, разведать и разрушить эту землю?
4Ханун схватил людей Давида, обрил их, отрезал их одежды наполовину, до ягодиц, и отослал их обратно. 5Когда они еще были в пути, об этих людях рассказали Давиду, и он послал им навстречу людей, потому что они были сильно опозорены. Царь сказал:
– Оставайтесь в Иерихоне, пока не отрастут ваши бороды, а потом возвращайтесь.
6Когда аммонитяне поняли, что сделались ненавистными Давиду, Ханун и аммонитяне послали тысячу талантов19:6 Около 34 000 кг. серебра, чтобы нанять колесницы и колесничих из Арам-Нахараима, из Арам-Маахи и из Цовы. 7Они наняли тридцать две тысячи колесниц и колесничих, а также царя Маахи с его воинами, который пришел, расположившись лагерем возле города Медевы. Аммонитяне собрались из своих городов и приготовились к сражению.
8Услышав об этом, Давид послал Иоава со всем войском сразиться с ними. 9Аммонитяне вышли и расположились боевым порядком у входа в свой город, а пришедшие на помощь цари стояли отдельно в открытом поле.
10Когда Иоав увидел, что сражаться придется и впереди, и сзади, он отобрал лучших воинов Израиля и выстроил их против арамеев. 11Остальных людей он отдал под начало своего брата Авишая, и они выстроились против аммонитян. 12Иоав сказал:
– Если арамеи станут одолевать меня, то ты придешь ко мне на помощь, а если аммонитяне станут одолевать тебя, то я приду к тебе на помощь. 13Будь мужествен! Будем храбро сражаться за наш народ и города нашего Бога, и пусть Господь сделает так, как Ему угодно!
14После этого Иоав со своими воинами вступил в сражение с арамеями, и те побежали перед ним. 15Когда аммонитяне увидели, что арамеи бегут, они тоже побежали от Авишая, брата Иоава, и отступили в город. А Иоав вернулся в Иерусалим.
16Увидев, что они разбиты израильтянами, арамеи послали гонцов за арамеями, жившими за рекой Евфратом, во главе которых был Шофах19:16 В 2 Цар. 10:16 он назван Шовах., начальник войска Ададезера. 17Когда об этом доложили Давиду, он собрал весь Израиль и переправился через Иордан. Он пришел к арамеям и выстроил против них своих воинов. Когда Давид атаковал арамеев, 18те побежали перед Израилем, и Давид перебил из них семь тысяч колесничих и сорок тысяч пеших воинов. Он убил и начальника их войска Шофаха. 19Увидев, что они разбиты Израилем, подданные Ададезера заключили с Давидом мир и покорились ему.
И арамеи больше не хотели помогать аммонитянам.
