De Ammonieten door David verslagen
1Toen koning Nachas van Ammon stierf, volgde zijn zoon Hanun hem op. 2-3 David verklaarde daarop: ‘Ik zal mijn vriendschappelijke gevoelens aan Hanun tonen, want zijn vader heeft veel goeds voor mij gedaan.’ Hij stuurde boodschappers om Hanun te condoleren met de dood van zijn vader. Maar toen Davids afgevaardigden bij Hanun arriveerden, zeiden zijn adviseurs waarschuwend tegen hem: ‘Maak uzelf niets wijs door te denken dat David deze mannen heeft gestuurd om uw vader de laatste eer te bewijzen. Zij zijn hier om te spioneren, zodat zij het land kunnen binnenvallen en veroveren.’ 4Koning Hanun luisterde naar hen en liet de afgevaardigden onteren door hun baarden af te scheren en hun mantels half af te knippen, zodat zij met ontblote billen liepen. Zo stuurde hij hen terug naar David. 5Toen David ter ore kwam hoe schaamteloos deze mannen erbij liepen, stuurde hij hun een boodschap dat zij in Jericho moesten blijven tot hun baarden weer waren aangegroeid.
6Intussen beseften de Ammonieten dat zij David hadden beledigd en besteedden dertigduizend kilo zilver aan huurlingen, strijdwagens en berijders, die zij betrokken uit Mesopotamië, Aram-Maächa en Zoba. 7Zij huurden tweeëndertigduizend strijdwagens, evenals de steun van de koning van Maächa en zijn leger. Deze strijdmacht sloeg zijn kamp op bij Medeba, waar enige tijd later de troepen die koning Hanun uit zijn steden had opgeroepen, bijkwamen. 8David stuurde Joab samen met zijn beste soldaten en het hele leger van Israël erop af. 9Het leger van Ammon ging hen tegemoet en stelde zich op voor de stadspoorten van Medeba. Ondertussen bevond het huurlingenleger zich nog steeds op de vlakte. 10Joab zag dat hij het risico liep te worden ingesloten door vijandelijke troepen. Daarom deelde hij zijn troepen in tweeën en stelde één groep op tegenover de Syriërs. 11De andere groep, onder commando van zijn broer Absai, koos de Ammonieten als tegenstanders. 12‘Als de Syriërs te sterk zijn voor mij, kom mij dan te hulp,’ drukte Joab zijn broer op het hart, ‘en als de Ammonieten te sterk voor jou zijn, kom ik jou helpen. 13Wees moedig en laten wij ons als mannen gedragen om het volk en de steden van onze God te beschermen. En moge de Here doen wat Hem het beste lijkt.’ 14Joab en zijn mannen vielen de Syriërs aan, die na een korte strijd op de vlucht sloegen. 15Toen de Ammonieten dat zagen, vluchtten zij voor Absai weg de stad in. Daarna keerde Joab terug naar Jeruzalem. 16Na hun nederlaag lieten de Syriërs verse troepen komen uit het gebied ten oosten van de Eufraat, onder commando van Sofach, de opperbevelhebber van koning Hadadezer. 17Daarop mobiliseerde David alle Israëlieten, stak de Jordaan over en bond de strijd aan met de talrijke vijanden. 18Maar opnieuw sloegen de Syriërs op de vlucht voor David. Hij doodde zevenduizend wagenmenners en veertigduizend soldaten. Onder de gevallenen bevond zich ook Sofach, de opperbevelhebber van het Syrische leger. 19Ten slotte gaven koning Hadadezers troepen zich over aan koning David en betaalden hem voortaan belasting. Na die tijd kwamen de Syriërs de Ammonieten nooit meer bij hun oorlogen te hulp.
David Wins the Battle Over the Ammonites
1Nahash was king of Ammon. After he died, his son became the next king after him. 2David thought, “I’m going to be kind to Hanun. His father Nahash was kind to me.” So David sent messengers to Hanun. He wanted them to tell Hanun how sad he was that Hanun’s father had died. David’s messengers went to the land of Ammon. They told Hanun how sad David was.
3The Ammonite commanders spoke to Hanun. They said, “David has sent messengers to tell you he is sad. They say he wants to honor your father. But the real reason they’ve come is to look the land over. They want to destroy it.” 4So Hanun grabbed David’s messengers. He shaved them. He cut off their clothes just below the waist and left them half naked. Then he sent them away.
5Someone came and told David what had happened to his men. So David sent messengers to them because they were filled with shame. King David said to them, “Stay at Jericho until your beards grow out again. Then come back here.”
6The Ammonites realized that what they had done had made David very angry with them. So Hanun and the Ammonites got 38 tons of silver. They used it to hire chariots and chariot riders from Aram Naharaim, Aram Maakah and Zobah. 7They hired 32,000 chariots and riders. They also hired the king of Maakah and his troops. All of them came out and camped near Medeba. At the same time the Ammonites brought their troops together from their towns. Then they marched out to fight.
8David heard about it. So he sent Joab out with the entire army of Israel’s fighting men. 9The Ammonites marched out. They took up their battle positions at the entrance to their city. The kings who came to help them gathered their troops together in the open country.
10Joab saw that there were lines of soldiers in front of him and behind him. So he chose some of the best troops in Israel. He sent them to march out against the Arameans. 11He put the rest of the men under the command of his brother Abishai. They were sent to march out against the Ammonites. 12Joab said, “Suppose the Arameans are too strong for me. Then you must come and help me. But suppose the Ammonites are too strong for you. Then I’ll come and help you. 13Be strong. Let’s be brave as we fight for our people and the cities of our God. The Lord will do what he thinks is best.”
14Then Joab and the troops with him marched out to attack the Arameans. They ran away from him. 15The Ammonites realized that the Arameans were running away. So they also ran away from Joab’s brother Abishai. They went inside the city. Then Joab went back to Jerusalem.
16The Arameans saw that they had been driven away by Israel. So they sent messengers to get some Arameans from east of the Euphrates River. The Arameans were under the command of Shophak. He was the commander of Hadadezer’s army.
17David was told about it. So he gathered together the whole army of Israel. They went across the Jordan River. David marched out against the Arameans. He lined up his soldiers opposite them. He lined them up to meet the Arameans in battle. The Arameans began to fight against him. 18But then they ran away from Israel. David killed 7,000 of their chariot riders. He killed 40,000 of their soldiers who were on foot. He also killed Shophak, the commander of their army.
19The people who were under the rule of Hadadezer saw that Israel had won the battle over them. So they made a peace treaty with David. They were brought under his rule.
After that, the Arameans wouldn’t help the Ammonites anymore.
