De wijngaard van Naboth
1Naboth, een man uit Jizreël, bezat een wijngaard aan de buitenkant van de stad, vlakbij Achabs buitenpaleis. 2Op een dag vroeg de koning hem of hij de wijngaard niet wilde verkopen. ‘Ik zou er graag een moestuin van willen maken,’ legde de koning uit, ‘omdat hij zo dicht naast het paleis ligt.’ Hij bood aan met contant geld te betalen of, als Naboth dat liever had, hem een beter stuk grond in ruil te geven. 3Maar Naboth antwoordde: ‘De Here verhoede dat ik dit stuk grond dat ik van mijn vader geërfd heb, verkoop. Het is al tijdenlang in het bezit van mijn familie.’ 4Achab ging kwaad en teleurgesteld terug naar zijn paleis. Hij weigerde iets te eten en ging op bed liggen met zijn gezicht naar de muur. 5‘Wat is er toch aan de hand?’ vroeg zijn vrouw Izébel hem. ‘Waarom eet je niet? Hoe kom je zo nukkig en boos?’ 6‘Ik heb Naboth gevraagd of hij mij zijn wijngaard wil verkopen of wil ruilen voor een ander stuk grond, maar hij weigert,’ vertelde Achab. 7‘Ben jij nu de koning van Israël of hoe zit dat?’ wilde Izébel van hem weten. ‘Sta op, eet wat en maak je geen zorgen meer. Ik zal zorgen dat je Naboths wijngaard krijgt.’
8Zij schreef enkele brieven namens Achab, sloot ze met zijn zegel en stuurde ze naar de stadsbestuurders van Jizreël, waar Naboth woonde. 9In de brief beval zij: ‘Roep de burgers bijeen om te vasten en te bidden. Haal Naboth naar voren 10en zorg dat twee nietsnutten tegen hem getuigen en hem beschuldigen van het vervloeken van God en de koning. Breng hem daarna buiten de stad en stenig hem, zodat hij sterft.’
11De stadsbestuurders en de aanzienlijkste mannen in Naboths woonplaats deden wat Izébel in haar brieven van hen had gevraagd. 12Zij belegden een samenkomst en sleurden Naboth voor de rechtbank. 13Twee gewetenloze mannen beschuldigden hem ervan God en de koning te hebben vervloekt. Daarop werd hij buiten de stad gebracht en met stenen doodgegooid. 14De stadsbestuurders stuurden Izébel daarna de boodschap dat Naboth dood was. 15Toen Izébel het nieuws had vernomen, zei zij tegen Achab: ‘Herinner jij je die wijngaard nog die Naboth niet wilde verkopen? Wel, je kunt hem op dit moment krijgen. Naboth is dood.’ 16Achab ging naar de wijngaard om die in bezit te nemen.
17Maar de Here zei tegen Elia: 18‘Ga naar Samaria en zoek koning Achab op. Hij is te vinden bij de wijngaard van Naboth, want die wil hij in bezit nemen. 19Geef hem de volgende boodschap van Mij door: “Is het vermoorden van Naboth nog niet erg genoeg? Moet u hem ook nog beroven? Omdat u dit hebt gedaan, zullen de honden uw bloed oplikken, net zoals zij Naboths bloed hebben opgelikt.” ’ 20‘Dus mijn vijand heeft mij gevonden,’ riep Achab Elia toe. ‘Ja,’ antwoordde Elia, ‘ik ben hier gekomen om Gods vloek over u uit te spreken, omdat u alleen nog maar doet wat kwaad is in de ogen van de Here. 21De Here gaat een ramp over u brengen en zal u uitroeien, geen van uw mannelijke nakomelingen, van hoog tot laag, zal het overleven. 22Hij gaat uw familie vernietigen, net zoals dat gebeurde met de families van koning Jerobeam en koning Baësa. U hebt zijn toorn opgewekt en heel Israël aangevoerd bij het zondigen. 23De Here heeft ook gezegd dat de honden van Jizreël uw vrouw Izébel zullen verscheuren bij de stadsmuur. 24De leden van uw familie die in de stad sterven, zullen door honden worden opgegeten en de gieren zullen zich storten op hen die op het land sterven.’ 25Niemand anders had zich zo volledig aan de zonde overgegeven als Achab, want zijn vrouw Izébel moedigde hem voortdurend aan tot allerlei goddeloze dingen. 26Hij was vooral schuldig omdat hij, net als de Amorieten, afgoden diende. En dat volk had de Here nu juist het land uitgejaagd om ruimte te maken voor zijn volk Israël.
27Toen Achab deze profetieën hoorde, scheurde hij zijn kleren, trok vodden aan, vastte, sliep in dezelfde vodden en liep rond als een toonbeeld van vernedering. 28Elia kreeg daarop een andere boodschap van de Here: 29‘Ziet u hoe Achab zich voor Mij heeft vernederd? Omdat hij dat heeft gedaan, zal Ik wat Ik heb beloofd, pas na zijn dood doen. Tijdens het leven van zijn zoon zal ik deze ramp over zijn familie brengen.’
Виноградник Навота
1Через некоторое время произошли следующие события. У Навота из Изрееля был виноградник в Изрееле, рядом с дворцом Ахава, царя Самарии. 2Ахав сказал Навоту:
– Отдай мне твой виноградник под огород, ведь он расположен вблизи моего дворца. В обмен я дам тебе виноградник ещё лучше или, если хочешь, заплачу тебе его цену.
3Но Навот ответил:
– Не приведи Вечный, чтобы я отдал наследие моих отцов.
4Ахав пошёл домой мрачный и разгневанный, потому что Навот из Изрееля сказал: «Я не отдам тебе наследия моих отцов». Он отказался есть, лёг в постель и отвернулся.
5Его жена Иезевель вошла к нему и спросила:
– Почему ты такой мрачный? Почему ты не ешь?
6Он ответил ей:
– Потому что я сказал Навоту из Изрееля: «Продай мне виноградник или, если хочешь, я дам тебе вместо него другой». А он сказал: «Я не отдам тебе виноградник».
7Его жена Иезевель сказала:
– Разве ты поступаешь как царь Исраила? Встань и поешь! Ободрись, я добуду тебе виноградник Навота из Изрееля.
8Она написала письма от лица Ахава, скрепила их его печатью и разослала старейшинам и знатным людям, жившим в городе Навота. 9В этих письмах она написала:
«Объявите день поста и усадите Навота на почётное место среди народа. 10Но напротив него посадите двух негодяев, и пусть они произнесут свидетельство, что он оскорбил и Аллаха, и царя21:10 См. Лев. 24:16; Втор. 17:6-7.. После этого выведите его и забейте камнями до смерти».
11Старейшины со знатными людьми, которые жили в городе Навота, сделали так, как приказала им в письмах Иезевель. 12Они объявили пост и усадили Навота на почётное место среди народа. 13Затем пришли два негодяя, сели напротив него и обвинили Навота перед народом:
– Навот оскорблял и Аллаха, и царя.
После этого его вывели за город и забили камнями. 14Потом они послали известить Иезевель:
– Навота забили камнями, и он умер.
15Как только Иезевель услышала о том, что Навота забили камнями, она сказала Ахаву:
– Вставай и бери себе виноградник Навота из Изрееля, который он отказался продать тебе. Его больше нет в живых, он мёртв.
16Когда Ахав услышал, что Навот мёртв, он встал и пошёл, чтобы взять себе виноградник Навота.
Пророчество Ильяса против Ахава и Иезевели
17И к Ильясу из Тишбы было слово Вечного:
18– Иди навстречу Ахаву, царю Исраила, который правит в Самарии. Он сейчас в винограднике Навота, куда он пришёл, чтобы завладеть им. 19Скажи ему: Так говорит Вечный: «Ты убил человека, а теперь ещё захватываешь его имущество?» Потом скажи ему: Так говорит Вечный: «Там, где псы лизали кровь Навота, псы будут лизать и твою кровь!»21:19 Об исполнении этого пророчества см. 22:29-38; 4 Цар. 9:24-26.
20И Ильяс пошёл к Ахаву. Ахав сказал Ильясу:
– Итак, ты нашёл меня, мой враг!
– Нашёл, – ответил он, – потому что ты решил творить зло в глазах Вечного. 21Поэтому так говорит Вечный: «Я наведу на тебя беду. Я истреблю твоих потомков и искореню у тебя всякого человека мужского пола – и раба, и свободного. 22Я уподоблю твой дом дому Иеровоама, сына Невата, и дому Бааши, сына Ахии, потому что ты вызвал Мой гнев и склонил Исраил к греху»21:22 См. 14:10-11; 16:3-4.. 23Также и о Иезевели Вечный говорит: «Псы сожрут Иезевель у стены Изрееля». 24Тех из людей Ахава, кто умрёт в городе, сожрут псы, а тех, кто умрёт в поле, склюют птицы21:23-24 Об исполнении этих пророчеств см. 4 Цар. 9:24-26, 30-37; 10:1-11, 17..
25(Не было ещё подобного Ахаву, который решил делать зло в глазах Вечного, подстрекаемый своей женой Иезевелью. 26Он поступал крайне омерзительно, поклоняясь идолам, подобно аморреям, которых Вечный прогнал от исраильтян.)
27Когда Ахав услышал эти слова, он разорвал на себе одежду, оделся в рубище и постился. Он спал на мешковине и ходил мрачный.
28И к Ильясу из Тишбы было слово Вечного:
29– Ты видел, как Ахав смирился передо Мной? Из-за того, что он смирился передо Мной, Я не наведу беду при его жизни, но наведу её на его дом при жизни его сына.
