Rehabeam en Jerobeam
1Rehabeam ging naar Sichem waar heel Israël samenkwam om hem tot koning te kronen. 2-4Jerobeam, die nog steeds in Egypte was, waarheen hij voor Salomo was gevlucht, hoorde van zijn vrienden over deze plannen. Zij drongen er bij hem op aan de plechtigheid ook bij te wonen. Daarom mengde hij zich onder de Israëlieten in Sichem waar hij samen met de Israëlieten eisen begon te stellen aan Rehabeam. ‘Uw vader was een harde meester,’ zeiden zij tegen Rehabeam. ‘Wij willen u niet als koning, tenzij u belooft dat u onze lasten zult verlichten en ons beter zult behandelen dan uw vader deed.’ 5‘Geef mij drie dagen de tijd om hierover na te denken,’ antwoordde Rehabeam. ‘Kom dan terug voor het antwoord.’ Zij gingen daarmee akkoord.
6Rehabeam besprak deze zaak met de leiders die zijn vader Salomo altijd raad hadden gegeven. ‘Wat vindt u dat ik moet antwoorden?’ vroeg hij hun. 7En zij antwoordden: ‘Als u hun een bevestigend antwoord geeft en belooft goed voor hen te zijn en hen op de juiste manier te dienen, zult u voor altijd hun koning kunnen zijn.’ 8Maar Rehabeam schoof dat advies terzijde en wendde zich met dezelfde vraag tot de jonge mannen met wie hij was opgegroeid. 9‘Wat denken jullie dat ik het beste kan doen?’ vroeg hij hun. 10En deze jonge mannen zeiden: ‘Zeg tegen de mensen: “Als u denkt dat mijn vader machtig was, vergist u zich, want ik zal nog veel machtiger zijn. 11Ja, mijn vader was hard voor u, maar ik zal nog harder voor u zijn. Mijn vader sloeg u met de gesel, maar ik zal u afranselen met schorpioenen.” ’
12Toen Jerobeam en de Israëlieten drie dagen later bij Rehabeam terugkwamen, 13-14 antwoordde de nieuwe koning hen op een ruwe manier. Hij negeerde het advies van de wijze leiders en volgde dat van de jonge mannen op, 15hij weigerde dus in te gaan op de eisen van het volk. Maar de Here had hierop aangestuurd, zodat Hij kon laten uitkomen wat Hij door de profeet Ahia uit Silo aan Jerobeam had gezegd.
16-17 Toen de mensen beseften dat de koning het meende en weigerde naar hen te luisteren, begonnen zij te schreeuwen: ‘Weg met David en zijn familieleden. Laten we naar huis gaan. Laat Rehabeam maar koning zijn over zijn eigen familie.’ En zo liet heel Israël hem in de steek, uitgezonderd de stam van Juda. De leden van die stam bleven trouw en aanvaardden Rehabeam als hun koning. 18Toen koning Rehabeam enige tijd later Adoram, de ontvanger van de belastingen, eropuit stuurde om met het volk te gaan onderhandelen, gooide een grote menigte hem met stenen dood. Koning Rehabeam wist echter te ontkomen en vluchtte in een rijtuig naar Jeruzalem. 19Zo kwam Israël in opstand tegen het nageslacht van David en hierin is tot op de huidige dag niets veranderd.
20Toen de Israëlieten hoorden dat Jerobeam uit Egypte was teruggekeerd, werd hij uitgenodigd voor een grote bijeenkomst van het volk, daar werd hij tot koning over Israël uitgeroepen. Alleen de stam van Juda bleef het koningshuis van David trouw. 21Na zijn intocht in Jeruzalem bracht koning Rehabeam zijn leger—alle strijdbare mannen van Juda en Benjamin, honderdtachtigduizend man speciale troepen—op de been om de rest van Israël met geweld te dwingen hem als koning te erkennen. 22Maar God stuurde de volgende boodschap aan de profeet Semaja: 23-24 ‘Zeg tegen Salomoʼs zoon Rehabeam, de koning van Juda, en tegen alle stamleden van Juda en Benjamin dat zij niet tegen hun broeders, de Israëlieten, mogen vechten. Zeg dat het leger moet worden ontbonden en dat zij naar huis moeten gaan, want wat Rehabeam is overkomen, gebeurde omdat Ik dat zo wilde.’ En zo ging het leger naar huis, zoals de Here had bevolen.
25Jerobeam bouwde in de heuvels van Efraïm de stad Sichem uit, versterkte haar en maakte haar tot zijn hoofdstad. Later deed hij hetzelfde met Penuël. 26Jerobeam dacht: ‘Als ik niet voorzichtig ben, zal het volk weer een nakomeling van David als koning willen hebben. 27Als zij naar Jeruzalem gaan om in de tempel te offeren, zal hun houding ten opzichte van koning Rehabeam snel verbeteren. Dan zullen zij mij doden en hem vragen koning te worden.’ 28-29 En na beraad met zijn adviseurs liet de koning toen twee gouden kalveren maken en zei tegen het volk: ‘Het is veel te veel moeite steeds de tocht naar Jeruzalem te maken, van nu af zullen deze twee beelden uw goden zijn, zij hebben u uit uw gevangenschap in Egypte bevrijd.’ Het ene afgodsbeeld werd in Betel en het andere in Dan geplaatst. 30Dit was natuurlijk een grote zonde, want de mensen uit het hele land, tot aan Dan toe, gingen nu deze beelden aanbidden. 31Tevens bouwde hij tempels op de heuvels en stelde hij priesters uit alle lagen van de bevolking aan, ook al behoorden zij niet tot de stam van Levi. 32-33 Jerobeam liet afkondigen dat het jaarlijkse tempelfeest voortaan op de vijftiende dag van de achtste maand in Betel zou worden gehouden (een datum die hij eigenmachtig veranderde), een gelijksoortig feest als dat in Jeruzalem. Hij offerde zelf op het altaar van de kalveren in Betel en verbrandde reukwerk. Ook in Betel wees hij priesters aan die dienst moesten doen in de tempels op de heuvels.
Мятеж исраильтян против Реховоама
(2 Лет. 10:1-19)
1Реховоам пошёл в Шехем, потому что там собрались все исраильтяне, чтобы сделать его царём. 2Когда об этом услышал Иеровоам, сын Невата (а он всё ещё оставался в Египте, куда бежал от царя Сулеймана), он возвратился из Египта12:2 Или: «был в Египте».. 3За Иеровоамом послали, и вместе со всеми исраильтянами он пришёл к Реховоаму. Они сказали Реховоаму:
4– Твой отец придавил нас тяжкой ношей, но теперь ты облегчи нам непосильный труд и тяжкую ношу, которую он на нас взвалил, и мы будем тебе служить.
5Реховоам ответил:
– Ступайте, а через три дня придите ко мне снова.
И народ ушёл. 6А царь Реховоам стал советоваться со старейшинами, которые служили его отцу Сулейману, пока тот был жив.
– Как вы посоветуете мне ответить этому народу? – спросил он.
7Они ответили:
– Если сегодня ты станешь слугой этому народу, послужишь им и дашь им добрый ответ, они всегда будут твоими рабами.
8Но Реховоам отверг совет, который дали ему старейшины, и стал советоваться с молодыми людьми, со своими сверстниками, которые выросли вместе с ним и служили ему. 9Он спросил их:
– Каков будет ваш совет? Как нам ответить этому народу, который говорит мне: «Облегчи ношу, которую взвалил на нас твой отец»?
10Молодые люди, которые выросли вместе с ним, ответили:
– Этому народу, который говорил тебе: «Твой отец придавил нас тяжкой ношей, но ты облегчи нам её», скажи: «Мой мизинец толще, чем бёдра моего отца. 11Мой отец взвалил на вас тяжкую ношу, а я сделаю её ещё тяжелее. Мой отец наказывал вас плетьми, а я буду наказывать вас шипованным бичом»12:11 Букв.: «скорпионами»; также в ст. 14..
12Три дня спустя Иеровоам и весь народ вернулись к Реховоаму, как царь и велел им, сказав: «Придите ко мне снова через три дня». 13Царь ответил народу сурово. Отвергнув совет, который дали ему старейшины, 14он последовал совету молодых людей и сказал:
– Мой отец придавил вас тяжкой ношей, а я сделаю её ещё тяжелее. Мой отец наказывал вас плетьми, а я буду наказывать шипованным бичом.
15Так царь не послушал народа, потому что это было по воле Вечного, чтобы исполнилось слово, которое Он сказал Иеровоаму, сыну Невата, через Ахию из Шило. 16Исраильтяне увидели, что царь отказывается их слушать, и ответили царю:
– Что общего у нас с Давудом,
что дал нам сын Есея?
По шатрам своим, Исраил!
Пусть дом Давуда правит своим собственным родом!
И исраильтяне разошлись по домам. 17Только теми, кто жил в городах Иудеи, по-прежнему правил Реховоам.
18Царь Реховоам послал Адонирама, надсмотрщика за подневольными рабочими, но исраильтяне забили его камнями до смерти. Однако царю Реховоаму удалось вскочить в колесницу и спастись в Иерусалиме. 19С тех пор и до сегодняшнего дня Исраил не подчиняется дому Давуда.
Воцарение Иеровоама I, первого исраильского царя
(2 Лет. 11:1-4)
20Когда исраильтяне услышали, что Иеровоам возвратился, они послали за ним, позвали его в собрание и сделали царём всего Исраила. Лишь род Иуды сохранил верность дому Давуда.
21Когда Реховоам прибыл в Иерусалим, он собрал весь род Иуды и род Вениамина – сто восемьдесят тысяч лучших воинов, – чтобы воевать с Исраилом и вернуть себе царство. 22Но пророку Шемае было от Аллаха такое слово:
23– Скажи Реховоаму, сыну Сулеймана, царю Иудеи, всему народу Иуды и Вениамина и остальному народу: 24Так говорит Вечный: «Не ходите воевать со своими братьями исраильтянами. Ступайте по домам, потому что это произошло по Моей воле».
Они послушались слова Вечного и, по Его слову, вернулись домой.
Идолопоклонство Иеровоама
25Иеровоам укрепил Шехем в нагорьях Ефраима и жил там. Выйдя оттуда, он отстроил Пениил.
26Иеровоам думал: «Царство может вернуться к дому Давуда. 27Если народ будет ходить приносить жертвы в храм Вечного в Иерусалим, то сердца их обратятся к господину своему, Реховоаму, царю Иудеи. Они убьют меня и вернутся к царю Реховоаму». 28И, посоветовавшись, царь сделал двух золотых тельцов и сказал народу:
– Хватит вам ходить в Иерусалим. Вот твои боги, Исраил, которые вывели тебя из Египта.
29Одного он поставил в городе Вефиле на юге, а другого в городе Дане на севере. 30Это привело к греху, потому что народ стал ходить к одному из них даже до самого Дана.
31Иеровоам построил капища на возвышенностях и поставил священнослужителей из народа, которые не были левитами. 32Он установил праздник, соответствующий празднику Шалашей, что справляли в Иудее12:32 Иеровоам постановил отмечать праздник Шалашей, который справляли в пятнадцатый день седьмого месяца (см. сноску на 8:2), ровно на один месяц позже., на пятнадцатый день восьмого месяца (в середине осени) и приносил жертвы на жертвеннике в Вефиле – жертвы тельцам, которых он сделал. Там же он назначил жрецов для капищ на возвышенностях, которые он сделал.
Пророк из Иудеи
33В пятнадцатый день восьмого месяца – месяца, который Иеровоам выбрал самовольно, установив праздник для исраильтян, он подошёл к жертвеннику, построенному им в Вефиле, чтобы возжечь благовония.
