Besiegte Angst
1Ein Lied von David, nach der Melodie: »Die Taube verstummt in der Fremde«. Es stammt aus der Zeit, als die Philister ihn in Gat festgenommen hatten.56,1 Vgl. 1. Samuel 21,11‒16.
2Gott, hab Erbarmen mit mir,
denn man will mich zur Strecke bringen!
Die Feinde bedrängen mich den ganzen Tag.
3Unaufhörlich greifen sie mich an,
viele bekämpfen mich in ihrem Hochmut.
4Doch gerade dann, wenn ich Angst habe,
will ich mich dir anvertrauen.
5Ich lobe Gott für das, was er versprochen hat;
ihm vertraue ich und fürchte mich nicht.
Was kann ein Mensch mir schon antun?
6Unablässig verdrehen sie, was ich sage,
und überlegen, wie sie mir schaden können.
7Überall muss ich mit einem Hinterhalt rechnen. Sie beschatten mich
und warten nur darauf, mich umzubringen.
8Gott, wirf diese Leute56,8 Wörtlich: die Völker. in deinem Zorn zu Boden!
Sollten sie bei so viel Bosheit ungeschoren davonkommen?
9Du siehst doch, wie lange ich schon umherirre!
Jede Träne hast du gezählt,56,9 Wörtlich: Sammle meine Tränen in deinem Schlauch (= Behälter für Flüssigkeiten).
ja, alle sind in deinem Buch festgehalten.
10Sobald ich dich um Hilfe bitte,
werden meine Feinde kleinlaut den Rückzug antreten.
Denn das weiß ich: Du, Gott, bist auf meiner Seite!
11Ich lobe Gott für das, was er versprochen hat,
ja, ich lobe die Zusage des Herrn.
12Ihm vertraue ich und fürchte mich nicht.
Was kann ein Mensch mir schon antun?
13Gott, was ich dir versprochen habe,
will ich jetzt einlösen und dir aus Dank Opfer bringen.
14Denn du hast mich vor dem Tod gerettet,
vor dem Sturz in die Tiefe hast du mich bewahrt.
Ich darf weiterleben – in deiner Nähe.
Du hast mir das Leben neu geschenkt.
دعا برای رستگاری از دشمن
1ای خدا، بر من رحم فرما، زيرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌كنند. 2تمام روز دشمنانم بر من يورش می‌آورند. مخالفانم كه با من می‌جنگند بسيارند. 3هنگامی كه بترسم، ای خداوند، بر تو توكل خواهم كرد. 4وعده‌های خداوند را می‌ستايم و بر او توكل دارم، پس نخواهم ترسيد، انسان فانی به من چه می‌تواند كرد؟
5دشمنانم تمام روز در فكر آزار من هستند و يک دم مرا راحت نمی‌گذارند. 6آنها با هم جمع شده در كمين می‌نشينند و تمام حركات مرا زير نظر گرفته، قصد جانم را می‌كنند. 7به هيچ وجه مگذار آنها جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون كن.
8تو از پريشانی من آگاهی؛ حساب اشكهايم را داری و آن را در دفترت ثبت كرده‌ای. 9روزی كه تو را به كمک بخوانم، دشمنانم شكست خورده، خواهند گريخت. يقين دارم كه خداوند پشتيبان من است. 10-11وعده‌های خداوند را می‌ستايم و بر او توكل دارم، پس نخواهم ترسيد. انسان به من چه می‌تواند كرد؟ 12ای خدا، نذرهای خود را ادا خواهم كرد و قربانیهای تشكر را به درگاه تو تقديم خواهم نمود، 13زيرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانيدی و نگذاشتی پايم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اكنون در نور حياتی كه در حضور توست راه روم.
