Niemand will etwas von mir wissen!
1Ein Gebet von David, zum Nachdenken. Er verfasste es, als er sich auf der Flucht vor Saul in einer Höhle versteckte.142,1 Vgl. 1. Samuel 22,1.
2Ich schreie zum Herrn um Hilfe
und flehe laut um sein Erbarmen.
3Ihm klage ich meine ganze Not;
ihm sage ich, was mich bedrängt.
4Wenn ich nicht mehr weiterweiß,
kennst du, Gott, noch einen Ausweg.
Denn wohin ich auch gehe:
Überall will man mich ins Unglück stürzen.
5Wohin ich auch sehe:
Nirgendwo will man etwas von mir wissen.
Ich finde keine Hilfe mehr,
und keiner kümmert sich um mich.
6Deshalb schreie ich zu dir, Herr!
Ich bekenne: Du allein bist meine Zuflucht!
Du bist alles, was ich im Leben brauche.142,6 Wörtlich: Du bist mein Erbteil im Land der Lebendigen.
7Höre auf meinen Hilfeschrei,
denn ich bin völlig verzweifelt!
Rette mich vor meinen Verfolgern,
denn ich bin ihnen hilflos ausgeliefert!
8Hole mich aus dieser Höhle142,8 Wörtlich: aus dem Gefängnis. heraus!
Dann will ich deinen Namen preisen
und dir vor allen danken, die zu dir gehören.
Denn du hast mir Gutes getan.
دعای كمک
1با صدای بلند نزد خداوند فرياد می‌زنم و درخواست كمک می‌نمايم. 2تمام شكايات خود را به حضور او می‌آورم و مشكلات خود را برای او بازگو می‌كنم. 3وقتی جانم به لب می‌رسد او به كمكم می‌شتابد و راهی پيش پايم می‌نهد. دشمنانم بر سر راه من دام می‌گذارند. 4به اطراف خود نگاه می‌كنم و می‌بينم كسی نيست كه مرا كمک كند. پناهی ندارم و كسی به فكر من نيست.
5ای خداوند، تنها نزد تو فرياد برمی‌آورم و از تو ياری می‌جويم. در اين دنيا، يگانه پناهگاه من تو هستی. تنها تو می‌توانی جانم را در امان بداری. در زندگی، تنها تو را آرزو دارم. 6فريادم را بشنو، زيرا بسيار درمانده هستم. مرا از دست دشمنانم برهان، زيرا آنها بسيار قويتر از من هستند. 7مرا از اين پريشانی و اسارت آزاد كن، تا تو را به سبب خوبی‌هایی كه برايم كرده‌ای در جمع نيكان ستايش كنم.
