Herr, du durchschaust mich!
1Ein Lied von David.
Herr, du durchschaust mich,
du kennst mich durch und durch.
2Ob ich sitze oder stehe – du weißt es,
aus der Ferne erkennst du, was ich denke.
3Ob ich gehe oder liege – du siehst mich,
mein ganzes Leben ist dir vertraut.
4Schon bevor ich anfange zu reden,
weißt du, was ich sagen will.
5Von allen Seiten umgibst du mich
und hältst deine schützende Hand über mir.
6Dass du mich so genau kennst, übersteigt meinen Verstand;
es ist mir zu hoch, ich kann es nicht begreifen!
7Wie könnte ich mich dir entziehen;
wohin könnte ich fliehen, ohne dass du mich siehst?
8Stiege ich in den Himmel hinauf – du bist da!
Wollte ich mich im Totenreich verbergen – auch dort bist du!
9Eilte ich dorthin, wo die Sonne aufgeht,
oder versteckte ich mich im äußersten Westen, wo sie untergeht,139,9 Wörtlich: Erhöbe ich die Flügel des Morgenrots, ließe ich mich nieder am äußersten Ende des Meeres.
10dann würdest du auch dort mich führen
und nicht mehr loslassen.
11Wünschte ich mir: »Völlige Dunkelheit soll mich umhüllen,
das Licht um mich her soll zur Nacht werden!« –
12für dich ist auch das Dunkel nicht finster;
die Nacht scheint so hell wie der Tag
und die Finsternis so strahlend wie das Licht.
13Du hast mich mit meinem Innersten geschaffen,
im Leib meiner Mutter hast du mich gebildet.
14Herr, ich danke dir dafür,
dass du mich so wunderbar und einzigartig gemacht hast!
Großartig ist alles, was du geschaffen hast –
das erkenne ich!
15Schon als ich im Verborgenen Gestalt annahm,
unsichtbar noch, kunstvoll gebildet im Leib meiner Mutter139,15 Wörtlich: in den Tiefen der Erde. – Hier wahrscheinlich als Bezeichnung für den Mutterleib.,
da war ich dir dennoch nicht verborgen.
16Als ich gerade erst entstand,
hast du mich schon gesehen.
Alle Tage meines Lebens hast du in dein Buch geschrieben –
noch bevor einer von ihnen begann!
17Wie überwältigend sind deine Gedanken für mich, o Gott,
es sind so unfassbar viele!
18Sie sind zahlreicher als der Sand am Meer;
wollte ich sie alle zählen, ich käme nie zum Ende139,18 So nach einigen alten Handschriften. Der hebräische Text lautet: ich erwache und bin noch bei dir.!
19Mein Gott! Wie sehr wünsche ich,
dass du alle tötest, die sich dir widersetzen!
Ihr Mörder, an euren Händen klebt Blut!
Mit euch will ich nichts zu tun haben!
20Herr, wenn diese Leute von dir reden,
dann tun sie es in böser Absicht,
sie missbrauchen deinen Namen.
21Herr, wie hasse ich alle, die dich hassen!
Wie verabscheue ich alle, die dich bekämpfen!
22Deine Feinde sind auch meine Feinde.
Mein Hass auf sie ist grenzenlos!
23Durchforsche mich, o Gott, und sieh mir ins Herz,
prüfe meine Gedanken und Gefühle!
24Sieh, ob ich in Gefahr bin, dir untreu zu werden,
und wenn ja: Hol mich zurück auf den Weg,
den du uns für immer gewiesen hast!139,24 Wörtlich: Sieh, ob ich auf dem Weg der Mühsal bin, und leite mich auf dem ewigen Weg!
علم كامل و مراقبت خداوند
1ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. 2تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فكرهای من از تو پوشيده نيست. 3تو كار كردن و خوابيدن مرا زير نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. 4حتی پيش از آنكه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. 5مرا از هر سو احاطه كرده‌ای و با دست خود مرا حفظ نموده‌ای. 6شناختی كه تو از من داری بسيار عميق است و من يارای درک آن را ندارم.
7از حضور تو به كجا می‌توانم بگريزم؟ 8اگر به آسمان صعود كنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمين فرو روم، تو در آنجا هستی. 9-10اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوس درياها پرواز كنم، در آنجا نيز حضور داری و با نيروی دست خود مرا هدايت خواهی كرد. 11اگر خود را در تاريكی پنهان كنم يا روشنايی اطراف خود را به ظلمت شب تبديل كنم، 12نزد تو تاريكی تاريک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو يكسان است.
13تو مرا در رحم مادرم نقش بستی و مرا بوجود آوردی. 14تو را شكر می‌كنم كه مرا اينچنين شگفت‌انگيز آفريده‌ای! با تمام وجود دريافته‌ام كه كارهای تو عظيم و شگفت‌انگيز است. 15وقتی استخوانهايم در رحم مادرم به دقت شكل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌كردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ 16بلی، حتی پيش از آنكه من بوجود بيايم تو مرا ديده بودی. پيش از آنكه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت كرده بودی. 17خدايا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هايی كه تو برای من داشته‌ای! 18درک عظمت آنها از فهم من بالاتر است. هر روز كه از خواب بيدار می‌شوم كماكان خود را در حضور تو می‌بينم.
19خدايا، بدكاران را نابود كن! ای جنايتكاران از من دور شويد! 20خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو كفر می‌گويند. 21پس ای خداوند، آيا حق ندارم از كسانی كه از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ 22آری، از آنها بسيار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم كرد!
23-24خدايا، دل مرا تفتيش كن و افكارم را بيازما؛ ببين آيا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حيات جاويد هدايت فرما.
