Psalm 116 – HOF & APSD-CEB

Hoffnung für Alle

Psalm 116:1-19

Du hast mir das Leben neu geschenkt!

1Ich liebe den Herrn,

denn er hat mich gehört, als ich zu ihm um Hilfe schrie.

2Ja, er hat sich zu mir herabgeneigt;

mein Leben lang will ich zu ihm rufen!

3Ich war schon gefangen in den Fesseln des Todes,

Sterbensangst hatte mich gepackt,

und ich war völlig verzweifelt.

4Da schrie ich laut zum Herrn, ich flehte ihn an:

»O Herr, rette mein Leben!«

5Wie gnädig und gerecht ist der Herr!

Ja, unser Gott ist voll Erbarmen!

6Er beschützt alle, die sich selbst nicht helfen können.

Ich war in großer Gefahr, doch der Herr hat mir geholfen!

7Nun kann ich wieder ruhig werden und sagen:

»Der Herr hat mir Gutes erwiesen!«

8Ja, er hat mich vor dem sicheren Tod gerettet.

Meine Tränen hat er getrocknet

und mich vor dem Untergang bewahrt.

9Ich darf am Leben bleiben,

darf weiterleben in seiner Nähe.

10Ich vertraute auf Gott, darum sagte ich ihm:

»Ich weiß nicht mehr aus noch ein!«

11In meiner Bestürzung rief ich:

»Auf keinen Menschen kann man sich verlassen!«

12Wie soll ich dem Herrn nun danken

für all das Gute, das er mir getan hat?

13Beim Opfermahl will ich den Kelch zum Dank erheben

und den Herrn preisen, der mich gerettet hat.116,13 Wörtlich: Ich will den Becher des Heils erheben und den Namen des Herrn anrufen.

14Vor seinem ganzen Volk will ich erfüllen,

was ich ihm versprochen habe.

15Der Herr bewahrt alle, die ihm die Treue halten,

denn in seinen Augen ist ihr Leben wertvoll116,15 Wörtlich: denn kostbar ist in den Augen des Herrn der Tod seiner Frommen..

16Gott, du bist mein Herr, und ich diene dir,

wie schon meine Mutter es getan hat.

Du hast mich den Klauen des Todes entrissen.

17Deshalb will ich dir ein Dankopfer bringen

und deinen Namen, Herr, preisen.

18-19Vor den Augen deines ganzen Volkes –

in den Vorhöfen des Tempels mitten in Jerusalem –

will ich dir, Herr, meine Gelübde erfüllen.

Halleluja – lobt den Herrn!

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 116:1-19

Salmo 116

Ang Dios Nagaluwas sa Tawo gikan Kamatayon

1Gihigugma ko ang Ginoo,

kay gidungog niya ang akong pagpangayo ug tabang kaniya.

2Tungod kay gipatalinghogan niya ako, dili ako moundang sa pagtawag kaniya samtang nagakinabuhi pa ako.

3Nahadlok ako kay nabati ko nga morag hapit na akong mamatay;

ang kamatayon daw pisi nga naglambod kanako.

Nahasol gayod ako ug naguol,

4busa nanawag ako sa Ginoo, “Ginoo, luwasa ako!”

5Ang Ginoo nga atong Dios maloloy-on, matarong, ug may kahangawa.

6Gipanalipdan niya ang mga walay alamag.

Sa dihang wala na gayod akoy mahimo, giluwas niya ako.

7Karon makapahulay na ako ug magmalinawon tungod kay maayo kaayo ang Ginoo kanako,

8ug tungod kay giluwas niya ako sa kamatayon, sa kasubo,116:8 kasubo: o, kasakit. Sa literal, paghilak. ug sa kalaglagan.116:8 kalaglagan: sa literal, pagkapandol.

9Busa magkinabuhi ako nga duol sa Ginoo dinhi sa kalibotan sa mga buhi.

10Mituo gihapon ako, bisan pa kon nakaingon ako, “Labihan gayod ang akong pag-antos.”

11Sa akong kahadlok miingon ako,

“Wala gayoy tawo nga kasaligan.”

12Unsay ibalos ko sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako?

13Mosimba ako sa Ginoo ug magdala ako ug halad sa pagpasalamat kaniya sa iyang pagluwas kanako.

14Tumanon ko ang akong mga saad kaniya atubangan sa tanan niyang katawhan.

15Masakitan ang Ginoo kon may mamatay sa iyang matinumanong katawhan.116:15 Masakitan… katawhan: o, Bililhon atubangan sa Ginoo ang kamatayon sa iyang katawhan.

16Ginoo, ubos mo ako nga alagad.116:16 ubos mo ako nga alagad: o, tinuod nga alagad mo ako sama sa akong inahan nga imo usab nga alagad.

Giluwas mo ako sa pagkabihag.

17Mosimba ako ug mohalad ug halad sa pagpasalamat kanimo.

18Tumanon ko ang akong mga saad kanimo atubangan sa tanan mong katawhan,

19didto sa mga hawanan sa imong templo sa Jerusalem.

Dayega ang Ginoo!