Obadja kündigt Gottes Gericht über Edom an
(Kapitel 1)
Gottes Strafe trifft die Edomiter
1In diesem Buch ist die Botschaft Obadjas aufgeschrieben, die ihm von Gott offenbart wurde.
Gott, der Herr, hat uns gezeigt, welches Urteil er über Edom gefällt hat. Er hat einen Boten zu den Völkern gesandt, der ihnen zuruft: »Kommt, wir führen Krieg gegen die Edomiter! Zieht in den Kampf!«
2Und dies sagt Gott zu den Edomitern: »Ich mache euch zu einem kleinen und unbedeutenden Volk, das tief verachtet wird. 3Durch euren Stolz habt ihr euch selbst betrogen. In unzugänglichen Felsklüften1,3 Das hebräische Wort für Fels (»Sela«) ist zugleich der Name von Edoms Hauptstadt, die schwer zugänglich im Gebirge lag. wohnt ihr, hoch oben im Gebirge, und meint: ›Von hier kann uns niemand hinunterstürzen!‹ 4Doch selbst wenn ihr euer Nest so hoch baut wie ein Adler, ja, selbst wenn ihr es zwischen die Sterne am Himmel setzt, stoße ich euch hinab in die Tiefe! Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort!
5Wenn Diebe im Schutz der Nacht einbrechen, nehmen sie nur mit, so viel sie tragen können. Wenn die Winzer den Weinberg abernten, lassen sie eine Nachlese übrig. Ihr aber werdet vollkommen vernichtet! 6Die Feinde werden euer ganzes Land ausplündern und jeden Schlupfwinkel aufspüren. 7Die Völker, mit denen ihr verbündet wart, jagen euch aus eurem Land, eure eigenen Freunde treiben ein falsches Spiel mit euch und fallen euch in den Rücken. Die vorher noch am selben Tisch mit euch saßen, stellen euch eine Falle und sagen: ›Die Edomiter merken es ja doch nicht!‹
8Wenn jener Tag kommt, hat für euch klugen Leute im Bergland von Edom die letzte Stunde geschlagen. Dafür sorge ich, der Herr! Dann seid ihr mit eurer Weisheit am Ende! 9Eure mutigen Soldaten in der Festung Teman werden vor Angst zittern, denn auch der letzte Nachkomme von Esau wird ermordet.
10Ihr Edomiter habt euer Brudervolk, die Nachkommen von Jakob, grausam misshandelt. Diese Schande lastet auf euch, und darum werdet ihr für immer vernichtet. 11Als fremde Truppen durch die Tore von Jerusalem einmarschierten, als sie die Einwohner durch das Los unter sich verteilten und ihr Hab und Gut wegschleppten, da tatet ihr so, als ginge euch das gar nichts an. Ja, ihr habt sogar mit den Feinden gemeinsame Sache gemacht! 12Ihr hättet damals nicht so schadenfroh das Unglück der Judäer mit ansehen dürfen! Warum habt ihr euch über ihr Leid lustig gemacht und gespottet, als sie in Not waren? 13Es war ein Tag des Schreckens, ein Tag voller Tod und Verderben. Doch ihr seid auch noch in die eroberte Stadt eingedrungen und habt euch angesehen, wie die Menschen dort litten! Den letzten Besitz meines Volkes habt ihr an euch gerissen. 14Und wenn einige von ihnen fliehen konnten, habt ihr ihnen heimtückisch an den Wegkreuzungen aufgelauert, um sie zu töten oder an ihre Verfolger auszuliefern! 15Der Tag, an dem ich, der Herr, über alle Völker Gericht halte, steht schon vor der Tür. Dann ziehe ich auch euch Edomiter zur Rechenschaft. Man wird euch genau das antun, was ihr euren Brüdern aus Juda angetan habt!«
Das Volk Gottes findet Rettung!
16»Ihr Einwohner von Jerusalem musstet auf meinem heiligen Berg aus dem Becher meines Zorns trinken. Genauso werden die anderen Völker daraus trinken, und sie werden ihn bis zur Neige leeren müssen. Nach ihrem Untergang wird nichts mehr an sie erinnern.
17Aber auf dem Berg Zion findet man Rettung; er wird wieder ein heiliger Ort sein, an dem ich, der Herr, wohne! Die Nachkommen von Jakob werden das Land neu in Besitz nehmen. 18Wie loderndes Feuer Stroh verzehrt, so werden die Judäer und Israeliten1,18 Wörtlich: das Haus Jakob und das Haus Josef. die Edomiter vernichten. Keiner von Esaus Nachkommen wird mit dem Leben davonkommen. So habe ich, der Herr, es beschlossen!
19Die Judäer aus der Steppe im Süden werden das edomitische Bergland erobern, die aus dem westlichen Hügelland das Gebiet der Philister und die übrigen das Gebiet von Ephraim und die Gegend um Samaria. Der Stamm Benjamin nimmt das Bergland von Gilead in Besitz. 20Den Verschleppten aus dem Reich Israel wird das Land der Kanaaniter bis nach Zarpat im Norden gehören, während die Einwohner von Jerusalem, die nach Sefarad verbannt wurden, die Städte im Süden Judas einnehmen werden. 21Befreier1,21 Oder nach der griechischen Übersetzung: Die Befreiten. werden nach Jerusalem auf den Berg Zion kommen und über das Bergland der Edomiter herrschen. Ich, der Herr, aber werde König sein!«
مجازات ادوم
1خداوند، آيندهٔ سرزمين ادوم را در رؤيايی به عوبديا نشان داد.
از جانب خداوند خبر رسيده كه قاصدی با اين پيام نزد قومها فرستاده شده است: «آماده شويد تا به جنگ ادوم برويم.»
2خداوند می‌فرمايد: «ای ادوم، تو را در ميان قومها خوار و ضعيف می‌سازم.
3«از اينكه بر صخره‌های بلند ساكن هستی به خود می‌بالی و با غرور می‌گويی: ”كيست كه دستش در اين بلنديها به من برسد!“ خود را گول نزن! 4اگر همچون عقاب به اوج آسمانها بروی و آشيانهٔ خود را بين ستارگان بر پا داری، تو را از آنجا به زمين می‌آورم.
5«اگر دزدها شبانگاه آمده تو را غارت می‌كردند به مراتب برای تو بهتر می‌بود، زيرا همه چيز را نمی‌بردند! يا اگر انگورچينان به سراغ تو می‌آمدند پس از چيدن انگور خوشه‌ای چند باقی می‌گذاشتند! 6ولی وقتی به چنگ دشمن بيفتی تمام ثروت تو به يغما خواهد رفت و چيزی برای تو باقی نخواهد ماند.
7«تمام هم‌پيمانانت دشمن تو می‌شوند و دست به دست هم داده، تو را از سرزمينت بيرون می‌رانند. دوستان مورد اعتمادت، برايت دام می‌گذارند و تو از آن آگاه نخواهی شد.»
8خداوند می‌فرمايد: «در آن روز در سراسر ادوم حتی يک شخص دانا باقی نخواهد ماند! زيرا من همهٔ دانايان1:8 ادوم به داشتن حکيمان و دانايان معروف بود. اليفاز تيمانی، داناترين دوست ايوب نيز از ادوم بود. نگاه کنيد به ايوب 4. ادوم را از حماقت پر می‌سازم. 9دليرترين سربازان تيمان، هراسان و درمانده شده نخواهند توانست از كشتار جلوگيری كنند.
دليل مجازات ادوم
10«به سبب ظلمی كه به برادر خود اسرائيل كردی رسوا و برای هميشه ريشه‌كن خواهی شد؛ 11زيرا اسرائيل را به هنگام سختی و احتياجش ترک كردی. وقتی كه مهاجمان، ثروت او را غارت می‌كردند و بر اورشليم قرعه انداخته، آن را ميان خود تقسيم می‌نمودند، تو كنار ايستاده، نخواستی هيچ كمكی به او بكنی و مانند يكی از دشمنانش عمل نمودی.
12«تو نمی‌بايست اين كار را می‌كردی. وقتی كه او را به سرزمينهای بيگانه می‌بردند تو نمی‌بايست می‌نشستی و او را تماشا می‌كردی. در روز مصيبتش نمی‌بايست شادی می‌كردی و زمانی كه در سختی بود نمی‌بايست به او می‌خنديدی. 13روزی كه اسرائيل گرفتار اين مصيبت و بلا شده بود، تو نيز به او بدی رساندی و رفته، غارتش كردی. 14بر سر چهارراه‌ها ايستادی و كسانی را كه سعی می‌كردند فرار كنند كشتی. در آن زمان وحشت و پريشانی، بازماندگان اسرائيل را دستگير نموده، تحويل دشمن دادی.
مجازات قومها
15«من، خداوند بزودی از تمام قومها انتقام خواهم كشيد. ای ادوم، همانطور كه با اسرائيل رفتار كردی، با تو نيز به همانگونه رفتار خواهد شد. هر چه كردی بر سر خودت خواهد آمد. 16بر بالای كوه مقدس من، جام مكافاتم را نوشيدی، قومهای ديگر نيز آن را خواهند نوشيد. آری، آنها خواهند نوشيد و از بين خواهند رفت و اثری از آنها باقی نخواهد ماند.
پيروزی اسرائيل
17«ولی كوه مقدس من در اورشليم، پناهگاه و محل نجات خواهد شد. اسرائيل سرزمين خود را دوباره تصرف خواهد نمود 18و مانند آتش، ادوم را خواهد سوزاند به طوری كه از ادوم كسی باقی نخواهد ماند.» اين را خداوند می‌فرمايد.
19اهالی جنوب يهودا، كوهستان ادوم را اشغال خواهند كرد و اهالی جلگه‌های يهودا، دشتهای فلسطين را تصرف نموده، دوباره مراتع افرايم و سامره را به چنگ خواهند آورد و قبيلهٔ بنيامين، جلعاد را خواهد گرفت. 20تبعيدشدگان اسرائيلی مراجعت نموده، فينيقيه را تا صرفه در شمال، اشغال خواهند كرد و آنانی كه از اورشليم به آسيای صغير به اسارت رفته بودند، به وطن خود بازگشته، شهرهای جنوب يهودا را خواهند گرفت. 21فاتحان اورشليم بر سرزمين ادوم حكومت خواهند كرد و خداوند، پادشاه ايشان خواهد بود!
