Josua 6 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

Josua 6:1-27

Die Eroberung der Gebiete westlich des Jordan

(Kapitel 6–12)

Israel erobert Jericho

1In Jericho hatte man aus Angst vor den Israeliten sämtliche Tore fest verriegelt. Niemand kam mehr heraus oder hinein. 2Da sprach der Herr zu Josua: »Ihr werdet sehen: Ich gebe die Stadt, ihren König und seine Soldaten in eure Gewalt. 3Sechs Tage lang sollt ihr jeden Tag einmal mit allen kampffähigen Männern um die Stadt ziehen. 4Nehmt die Bundeslade mit! Lasst sieben Priester mit Widderhörnern in der Hand vor ihr hergehen! Am siebten Tag sollt ihr siebenmal um die Stadt ziehen, und die Priester sollen die Hörner blasen. 5Wenn der langgezogene Signalton des Widderhorns ertönt, so stimmt ein lautes Kriegsgeschrei an! Dann wird die Stadtmauer einstürzen, und ihr könnt von allen Seiten nach Jericho eindringen.«

6Josua, der Sohn von Nun, rief die Priester zusammen und wies sie an: »Nehmt die Bundeslade des Herrn! Sieben von euch sollen mit Widderhörnern vor ihr herziehen.« 7Dem Heer befahl er: »Macht euch bereit und geht um Jericho herum, einige Kämpfer als Vorhut, dahinter die Priester mit der Bundeslade und am Schluss alle übrigen Soldaten!«

8-9Nachdem Josua seine Anweisungen gegeben hatte, stießen die Priester in die Hörner, und alle brachen auf. An der Spitze des Zuges marschierte die ausgewählte Vorhut. Hinter ihr gingen die sieben Priester, die nun unablässig ihre Hörner bliesen, und die anderen Priester mit der Bundeslade. Den Schluss bildete das übrige Heer. 10Zuvor hatte Josua angeordnet: »Macht keinen Lärm! Verhaltet euch ganz still, bis ich euch befehle, ein lautes Kriegsgeschrei anzustimmen. Dann aber schreit, so laut ihr könnt!« 11So zogen sie mit der Bundeslade einmal um Jericho herum und kehrten anschließend wieder in ihr Lager zurück, wo sie übernachteten.

12Früh am nächsten Morgen ließ Josua sie wieder aufbrechen: Die Priester trugen die Bundeslade, 13sieben von ihnen gingen vor der Bundeslade her und bliesen immerzu die Hörner, eine Gruppe von Soldaten marschierte voraus, und alle übrigen folgten. 14Wie am Vortag zogen die Israeliten einmal um Jericho herum und kehrten dann in ihr Lager zurück. Das taten sie insgesamt sechs Tage lang.

15Am siebten Tag brachen sie bereits bei Sonnenaufgang auf und zogen wie zuvor um die Stadt herum, an diesem Tag jedoch siebenmal. 16Beim siebten Mal, als die Priester die Hörner bliesen, rief Josua seinen Männern zu: »Schreit, so laut ihr könnt! Der Herr gibt euch Jericho! 17Die ganze Stadt ist dem Untergang geweiht. Darum löscht alles aus, was ihr darin findet! Nur die Prostituierte Rahab soll am Leben bleiben und jeder, der bei ihr im Haus ist, denn sie hat unsere Kundschafter versteckt. 18Hütet euch davor, irgendetwas für euch zu behalten, worüber Gott sein Urteil verhängt hat! Sonst stürzt ihr Israel ins Unglück und bringt dieselbe Strafe über unser Volk, die ihr an Jericho vollstrecken sollt. 19Das Silber und Gold und die Gegenstände aus Bronze und Eisen gehören dem Herrn. Sie sollen in der Schatzkammer des heiligen Zeltes aufbewahrt werden.«

20Die Priester bliesen ihre Hörner, und die Soldaten stimmten das Kriegsgeschrei an. Da stürzte die Mauer von Jericho ein. Die Israeliten stürmten die Stadt von allen Seiten und eroberten sie. 21Mit ihren Schwertern vernichteten sie alles Leben darin: Männer und Frauen, Kinder und Greise, Rinder, Schafe und Esel.

22Den beiden jungen Männern, die Jericho erkundet hatten, befahl Josua: »Geht zum Haus der Prostituierten und holt sie und ihre Angehörigen heraus, wie ihr es geschworen habt!« 23Die beiden liefen zu Rahabs Haus, brachten sie zusammen mit ihren Eltern, Geschwistern und allen Verwandten aus der Stadt und führten sie an einen Ort außerhalb des israelitischen Lagers.

24Schließlich steckte man Jericho in Brand. Nur das Silber, das Gold und die bronzenen und eisernen Gegenstände nahmen die Israeliten mit und brachten sie in die Schatzkammer des heiligen Zeltes. 25Von den Einwohnern der Stadt ließ Josua niemanden am Leben außer der Prostituierten Rahab, der Familie ihres Vaters und ihren anderen Verwandten. Denn sie hatte die israelitischen Kundschafter versteckt, die Josua nach Jericho gesandt hatte. Noch heute lebt sie in Israel.

26Als Jericho niederbrannte, sprach Josua einen Fluch aus: »Die Strafe des Herrn soll den treffen, der diese Stadt wieder aufbaut. Wenn er das Fundament legt, muss er dafür mit dem Tod seines ältesten Sohnes bezahlen, und wenn er die Tore einsetzt, wird er auch noch seinen jüngsten verlieren.« 27Der Herr stand Josua zur Seite. Im ganzen Land sprach man von ihm.

Ang Pulong Sang Dios

Josue 6:1-27

Ang Pagkalaglag sang Jerico

1Ginsiradhan gid sing maayo ang Jerico sang mga nagaestar didto tungod sang mga Israelinhon. Wala sing may makasulod ukon makaguwa nga mga tawo sa banwa. 2Nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Ipasakop ko sa inyo ang Jerico pati ang iya hari kag mga soldado. 3Ikaw kag ang imo mga soldado maglibot sa banwa sing makaisa kada adlaw, sa sulod sang anom ka adlaw. 4Paunahon mo sa Kahon sang Kasugtanan ang pito ka pari nga ang kada isa sa ila may dala nga budyong. Sa ikapito nga adlaw, maglibot kamo sa banwa sing makapito ka beses, upod sa mga pari nga nagapatunog sang ila mga budyong. 5Kon mabatian na gani ninyo ang malawig nga tunog sang ila budyong, magsinggit kamo tanan sing tudo gid. Dayon mawasak ang pader sang banwa kag makasulod kamo tanan nga wala sing sablag.”

6Gani gintawag ni Josue nga anak ni Nun ang mga pari kag ginsilingan, “Dal-a ninyo ang Kahon sang Kasugtanan. Mag-una ang pito sa inyo nga ang kada isa may dala nga budyong.” 7Kag ginsilingan man niya ang mga tawo, “Maglakat na kamo. Libuti ninyo ang banwa. Ang iban nga mga soldado mag-una sa pito ka pari sa atubangan sang Kahon sang Ginoo.”

8Suno sa ginsiling ni Josue, nag-una ang pito ka pari sa Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo kag ginapatunog nila ang ila mga budyong. 9Ang iban nga mga soldado nagauna sa sini nga mga pari, kag ang iban pa gid nagasunod sa Kahon. Wala gid sing untat ang pagtunog sang mga budyong. 10Pero ginsilingan ni Josue ang mga tawo nga indi magsinggit ukon maggahod kon indi pa siya magmando nga magsinggit. 11Suno sa ginsugo ni Josue, ginlibot nila sa banwa sing makaisa ang Kahon sang Ginoo. Pagkatapos nagbalik sila sa ila kampo kag didto nagtulog pagkagab-i.

12Pagkaaga, aga pa gid nga nagbangon si Josue. Gindala liwat sang mga pari ang Kahon sang Ginoo, 13kag ang pito sa ila nagauna gihapon sa Kahon sang Ginoo nga nagapatunog sang ila mga budyong. Kag amo man gihapon ang ginhimo sang mga soldado—ang iban sa ila sa una sang Kahon sang Ginoo kag ang iban sa likod, samtang padayon nga ginapatunog ang mga budyong. 14Sa sining ikaduha nga adlaw, ginlibot nila liwat sing makaisa ang banwa, kag pagkatapos, nagbalik sila sa ila kampo. Amo ato ang ila ginhimo sa sulod sang anom ka adlaw.

15Sang ikapito nga adlaw, nagbangon sila sang nagapamanagbanag pa lang kag naglibot sa banwa sing pito ka beses, sa amo man gihapon nga paagi. Amo lang ato nga adlaw nga naglibot sila sa banwa sing pito ka beses. 16Sa ikapito na nila nga paglibot, ginpatunog sang mga pari ang ila mga budyong kag ginsugo ni Josue ang mga tawo nga magsinggit. Kag nagsiling si Josue, “Ginahatag na sang Ginoo sa aton ini nga banwa! 17Ang bug-os nga banwa kag ang tanan nga ara dira laglagon sing bug-os bilang halad sa Ginoo. Si Rahab lang nga nagabaligya sang iya lawas kag ang bug-os niya nga panimalay ang pagaluwason tungod kay gintago niya ang aton mga espiya. 18Indi gid kamo magkuha sang bisan ano nga butang nga ginhalad na sing bug-os sa Ginoo. Kon magkuha kamo sang bisan ano, malaglag gid kamo, kag kamo ang mangin kabangdanan kon may kalaglagan nga mag-abot sa Israel. 19Ang tanan nga butang nga hinimo halin sa pilak, bulawan, saway, ukon salsalon iseparar para sa Ginoo, kag dapat ibutang ini sa talaguan sang manggad sang Ginoo.”

20Ginpatunog sang mga pari ang ila mga budyong, kag nagsinggit sing tudo ang mga Israelinhon sang nabatian nila ini. Nawasak gid ang mga pader sang banwa kag nagsalakay sila. Nakasulod sila nga wala sing sablag, kag gin-agaw nila ang banwa. 21Ginhalad nila sing bug-os sa Ginoo ang banwa paagi sa pagpamatay sang mga lalaki kag babayi, tigulang kag bata, kag pati mga baka, karnero, kanding kag mga asno.

22Ginsugo ni Josue ang duha ka tawo nga nagpang-espiya sa duta sang Jerico, “Kadtui ninyo ang balay sang babayi nga nagabaligya sang iya lawas, kag paguwaa ninyo siya kag ang bug-os niya nga panimalay suno sa inyo ginpromisa sa iya.”

23Gani naglakat sila nga duha kag gindala nila paguwa si Rahab, kaupod ang iya amay, iloy, mga utod kag ang tanan nga sakop sang iya panimalay. Ginpaguwa nila sila tanan kag ginpatiner sa guwa sang kampo sang Israel. 24Ginsunog nila ang bug-os nga banwa kag ang tanan nga ara dira luwas lang sa mga butang nga hinimo halin sa pilak, bulawan, saway, kag salsalon. Ginpanguha nila ini para ibutang sa talaguan sang manggad sang Ginoo. 25Pero ginluwas ni Josue si Rahab kag ang iya panimalay tungod kay gintago niya ang mga lalaki nga ginsugo ni Josue nga magpang-espiya sa Jerico. Hasta subong ang iya mga kaliwat nagaestar sa Israel.

26Sadto nga tion, ginpaandaman ni Josue ang mga Israelinhon: “Pakamalauton sang Ginoo ang bisan sin-o nga magtinguha sa pagpatindog liwat sang sini nga banwa sang Jerico. Ang magpatukod sang pundasyon sini mapatyan sang kamagulangan nga anak. Ang magpaobra sang mga puwertahan sini mapatyan sang kamanghuran nga anak.”

27Ang Ginoo nag-upod gid kay Josue, kag ang iya kabantog naglapnag sa bug-os nga duta.