Hesekiel 19 – HOF & APSD-CEB

Hoffnung für Alle

Hesekiel 19:1-14

Ein Klagelied

1»Du aber, Hesekiel, stimm ein Klagelied über die Herrscher Israels an! 2Das sollst du singen:

›Was für eine majestätische Löwin war deine Mutter!

Sie hatte ihr Lager bei kräftigen Löwen

und zog dort ihre Jungen auf.

3Um einen jungen Löwen kümmerte sie sich besonders;

er wurde stark und lernte, auf Raubzüge zu gehen

und sogar Menschen zu fressen.

4Ganze Völker erklärten ihm den Krieg, als sie davon hörten;

sie fingen ihn in einer Grube

und zerrten ihn an Haken bis nach Ägypten.

5Die Löwin sah, dass die Hoffnung,

die sie auf ihn gesetzt hatte, umsonst war,

und so zog sie ein anderes ihrer Jungen auf.

6Der junge Löwe wuchs inmitten des Rudels heran;

auch er wurde stark und lernte, auf Raubzüge zu gehen

und sogar Menschen zu fressen.

7Er machte sich über die Festungen19,7 Wörtlich: seine Witwen. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten. her

und legte ganze Städte in Trümmer;

die Bewohner des Landes erstarrten vor Schreck,

wenn sein Gebrüll ertönte.

8Da versammelten sich die Völker aus den Provinzen ringsum,

um gegen ihn zu kämpfen.

Sie fingen ihn in einer Grube

und warfen ihr Fangnetz über ihn.

9An Haken zerrten sie ihn in einen Käfig

und brachten ihn zum König von Babylonien.

Dort hielt man ihn gefangen,

denn seine Stimme sollte nicht mehr

auf den Bergen Israels zu hören sein.

10Deine Mutter war wie ein Weinstock19,10 Wörtlich: wie ein Weinstock in deinem Blut. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.,

der nahe am Fluss gepflanzt wurde.

Nie fehlte es ihm an Wasser,

er hatte viele Ranken und trug reiche Frucht.

11Seine Zweige wurden kräftig genug,

um aus ihnen Zepter für Könige zu machen.

Der Weinstock wuchs hoch hinauf,

er ragte bis zu den Wolken;

weithin sichtbar war er

durch seine Größe und seine vielen Ranken.

12Doch schließlich riss man ihn im Zorn aus dem Boden

und warf ihn fort.

Der heiße Ostwind trocknete ihn aus,

seine Früchte wurden abgerissen.

Sein kräftiger Stamm verdorrte

und wurde vom Feuer verzehrt.

13Nun ist der Weinstock wieder eingepflanzt,

er steht in der dürren und trockenen Wüste.

14Seine Zweige haben Feuer gefangen,

und alle seine Früchte sind ein Raub der Flammen geworden.

Kein kräftiger Zweig ist mehr an ihm zu finden,

aus dem man ein Zepter anfertigen könnte.‹«

Dies ist ein Klagelied, und als solches wurde es immer wieder gesungen.

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 19:1-14

Ang Awit sa Pagbangotan alang sa mga Pangulo sa Israel

1Miingon ang Ginoo kanako, “Awita kini nga Awit sa Pagbangotan alang sa mga pangulo sa Israel:

2“Ang imo nga inahan nahisama sa usa ka liyon nga nagaatiman sa iyang mga anak uban sa uban nga mga liyon. 3Giatiman niya ang usa sa iyang mga anak ug nahimo kini nga kusgan nga liyon. Nakakat-on kini pagpanukob, ug nangaon kini nga tawo. 4Sa dihang nahibaloan kini sa uban nga mga nasod gilit-ag nila kini ug gidala sa Ehipto nga kinaw-itan.

5-6“Sa dihang nakita sa inahan niini nga liyon nga ang iyang pangandoy alang sa iyang anak napakyas, gipadako niya ang usa pa sa iyang mga anak ug nahimo usab kini nga kusgan nga liyon. Nakig-uban kini sa panon sa mga liyon ug nakakat-on kini pagpanukob, ug nangaon kinig tawo. 7Giguba niya ang mga paril sa mga kaaway19:7 Giguba… kaaway: o, Gilugos niya ang mga asawa sa iyang mga kaaway nga iyang gipamatay. ug gipangguba ang ilang mga lungsod. Nalisang ang mga lumulupyo niini sa iyang pagngulob.

8“Naghiusa ang mga nasod batok kaniya, ug gilibotan nila siya. Giladlad nila ang ilang pukot ug napukot nila siya. 9Gikaw-itan nila siya ug gisulod sa hawla, ug gidala ngadto sa hari sa Babylon. Gikulong nila siya aron dili na madunggan sa kabukiran sa Israel ang iyang pagngulob.

10“Ang imo nga inahan nahisama usab sa ubas nga gitanom sa daplin sa tubig. Daghan kinig sanga ug bunga tungod kay abunda man sa tubig. 11Lig-on kini ug mga sanga ug pwede himuong baston sa hari. Mitaas pag-ayo ang ubas, ug milabaw sa uban nga labong nga mga tanom. Makita kini tungod sa kataason niini ug sa kalabong sa iyang mga sanga. 12Apan giibot kini sa nasuko kaniya, ug gilabay sa yuta. Nalawos kini tungod sa mainit nga hangin gikan sa sidlakan. Nalaya ang iyang lig-ong punoan ug gisunog dayon kini. 13Karon gitanom kini pag-usab didto sa disyerto, sa dapit nga mamala ug walay tubig. 14Nasunog ang punoan niini ug mikaylap ang kalayo ngadto sa uban nga mga sanga ug mga bunga niini. Busa wala nay lig-ong sanga nga nabilin nga mahimo nga himuong baston sa hari.

“Kini usa ka awit sa pagbangotan nga angay nga awiton niini nga panahon.”