Habakuk 2 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

Habakuk 2:1-20

1Jetzt will ich meinen Platz auf dem Turm an der Stadtmauer einnehmen. Dort halte ich wie ein Wachposten Ausschau und warte gespannt darauf, was der Herr mir auf meine Klage antworten wird.

Der Hochmütige wird zugrunde gehen!

2Der Herr sprach zu mir: »Was ich dir in dieser Vision sage, das schreibe in deutlicher Schrift auf Tafeln nieder! Jeder, der vorübergeht, soll es lesen können. 3Denn was ich dir jetzt offenbare, wird nicht sofort eintreffen, sondern erst zur festgesetzten Zeit. Aber es wird sich ganz bestimmt erfüllen, darauf kannst du dich verlassen. Warte geduldig, selbst wenn es noch eine Weile dauert! Dies ist, was du schreiben sollst:

4Nur der wird leben, der Gottes Willen tut und ihm vertraut.2,4 Wörtlich: Der Gerechte wird durch seinen Glauben leben. Wer aber hochmütig und unaufrichtig ist, verfehlt sein Ziel. 5Wer sich auf seine Reichtümer verlässt, betrügt sich selbst.2,5 So nach einigen alten Handschriften. Der hebräische Text lautet: Der Wein ist trügerisch. Der Hochmütige wird zugrunde gehen, auch wenn er sein Maul so weit aufreißt wie das Totenreich und so unersättlich ist wie der Tod, ja, selbst wenn er jetzt noch ein Volk nach dem anderen verschlingt.«

Drohworte gegen einen mächtigen Herrscher

6Eines Tages werden die eroberten Völker ein Spottlied über ihren Feind anstimmen. Mit ihren Anspielungen werden sie sich über ihn lustig machen und rufen:

»Wehe dir! Denn du hast fremden Besitz an dich gerissen. Wie lange soll das noch so weitergehen? Du bereicherst dich, indem du Pfand von anderen forderst. 7Doch mit einem Mal werden sie alles mit Zinsen von dir zurückfordern. Du wirst vor ihnen zittern – so wird der Räuber selbst zur Beute! 8Wie du ganze Völker ausgeraubt hast, so rauben sie dich dann aus. Sie zahlen dir heim, dass du so viele Menschen umgebracht und all ihre Städte und Länder verwüstet hast.

9Wehe dir! Denn ständig willst du deinen Besitz vergrößern, und dabei ist dir jedes Mittel recht. Du tust alles, um dich sicher zu fühlen, über jede Gefahr erhaben wie ein Adler hoch oben in seinem Nest. Doch letzten Endes stürzt du dich und deine Familie damit nur ins Unglück. 10Du hast beschlossen, viele Völker auszurotten, aber damit hast du dein Leben verwirkt! Es wird deinem Königshaus nichts als Schande einbringen! 11Sogar die Steine in der Mauer schreien deine Untaten heraus, und die Sparren im Gebälk stimmen mit ein.

12Wehe dir! Denn als du deine Stadt bautest, hast du viel Blut vergossen; deine Festung ist auf Unrecht gegründet. 13Aber der Herr, der allmächtige Gott, hat das letzte Wort: Was Völker mühsam errichtet haben, hat keinen Bestand – ihre Bauwerke werden ein Raub der Flammen!

14Wie das Wasser die Meere füllt, so wird die Erde einmal erfüllt sein von der Erkenntnis der Herrlichkeit des Herrn.

15Wehe dir! Denn du hast deinen Nachbarvölkern einen Becher mit Gift2,15 Oder: (einen Becher) voll Zorn. eingeschenkt. Sie taumelten wie Betrunkene, und du hast ihre Schande genossen. 16Bald aber wirst du selbst vor Scham vergehen; dann ist es vorbei mit all deiner Herrlichkeit. Die starke Hand des Herrn wird dir den Becher reichen, der mit seinem Zorn gefüllt ist. Du musst ihn austrinken und wirst selbst entblößt2,16 Oder nach einigen alten Handschriften und Übersetzungen: stürzen.. So wird auch deine Ehre in den Schmutz gezogen.

17Du hast den Libanon abgeholzt und sein Wild ausgerottet. Das kommt dich teuer zu stehen! Du hast Menschen umgebracht und all ihre Städte und Länder verwüstet; dafür wirst du büßen müssen.

18Kann eine Götterfigur, die ein Mensch geschnitzt oder gegossen hat, ihm etwa helfen? Sie ist ein glatter Betrug! Wie kann jemand einem stummen Götzen vertrauen, den er selbst gemacht hat?

19Wehe dir! Denn du sagst zu einem Stück Holz: ›Wach auf!‹, und zu einem toten Stein: ›Werde lebendig!‹. Kann denn ein solcher Götze einen guten Rat erteilen? Er ist mit Gold und Silber überzogen, aber er hat kein Leben in sich! 20Der Herr dagegen wohnt in seinem heiligen Tempel. Seid still vor ihm, ihr Menschen auf der ganzen Welt!«

Ang Pulong Sang Dios

Habakuk 2:1-20

1Nagsiling dayon si Habakuk, “Masaka ako sa tore, sa akon balantayan, kag hulaton ko kon ano ang isiling sa akon sang Ginoo kag kon ano ang iya isabat sa akon reklamo.”2:1 kon ano… reklamo: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.

Ang Sabat sang Dios kay Habakuk

2Amo ini ang sabat sang Ginoo kay Habakuk: “Isulat sing maathag sa sululatan nga bato ang igapahayag ko sa imo agod mahapos ini basahon. 3Isulat lang anay ini kay wala pa mag-abot ang gintalana nga tion nga matabo ini. Pero matabo gid ini sa indi madugay kag indi ini mapaslaw. Kon daw madugay-dugay ini hulata lang, kay sigurado gid nga matabo ini kag indi maatrasar. 4Amo ini ang isulat:

“Tan-awa ang mga bugalon! Mga malaot sila nga mga tawo. Pero ang matarong nga mga tawo magakabuhi tungod sang ila pagtuo.2:4 Pero… pagtuo: ukon, Pero ang ginpakamatarong nga mga tawo tungod sang ila pagtuo magakabuhi. 5Sa pagkamatuod, ang manggad2:5 manggad: Amo ini sa Dead Sea Scrolls. Sa iban nga mga kopya sang Hebreo, bino. indi masaligan. Kag ang bugalon nga mga tawo nga dalok sa manggad indi mapahamtang kag indi kontento. Pareho sila sa kamatayon nga wala nagakaayawan. Amo ina kon ngaa ginabihag nila ang madamo nga mga nasyon. 6Pero yagutaon sila sang sina nga mga nasyon paagi sa masakit nga binalaybay nga nagasiling,

“ ‘Kaluluoy kamo nga nagapanguha sang mga butang nga indi inyo kag nagatipon sang manggad paagi sa pagpanguwarta. Hasta san-o pa bala ninyo ina himuon? 7Pero ang matuod, gulpi lang kamo nga balusan sang mga nasyon nga ginbihag ninyo,2:7 mga nasyon nga ginbihag ninyo: sa literal, ang mga gin-utangan ninyo; ukon, ang mga nag-utang sa inyo. kag tungod sa ila magakurog kamo sa kahadlok, kag sila naman ang magaagaw sang inyo mga pagkabutang. 8Tungod nga madamo nga mga nasyon ang gin-agawan ninyo sang mga pagkabutang, kamo naman ang agawan sang mga tawo nga nagkalabilin sa sini nga mga nasyon. Matabo ini sa inyo tungod sa pagpamatay ninyo sang mga tawo kag sa pagpanghalit ninyo sang ila mga duta kag mga banwa.

9“ ‘Kaluluoy kamo nga nagapatindog sang mga balay2:9 nagapatindog sang mga balay: ukon, nagapauswag sang ginharian. halin sa kuwarta nga nakuha ninyo sa malain nga paagi. Ginapapag-on pa ninyo ang inyo mga balay agod indi kamo maano kon mag-abot ang katalagman. 10Tungod sang pagpamatay ninyo sang madamo nga mga tawo, kamo pagapatyon man kag pagagub-on ang inyo mga balay.2:10 balay: ukon, ginharian. 11Ang mga bato sa dingding kag ang mga balayan sang inyo mga balay daw sa magasinggit sa pagpangayo sang bulig kay maguba na ang balay.

12“ ‘Kaluluoy kamo nga nagatukod sang banwa sa mapintas nga paagi. Handa kamo nga magpatay sang tawo basta matukod lang ini. 13Pero inang ginpatukod ninyo sa mga katawhan nga ginbihag ninyo pagasunugon man lang, gani mangin wala sing pulos ang ila pinangabudlayan. Gintalana na ini sang Ginoo nga Makagagahom. 14Kay ang mga tawo sa kalibutan mapun-an sang ihibalo parte sa gahom sang Ginoo, subong nga ang dagat puno sang tubig.

15“ ‘Kaluluoy kamo! Kay sa inyo kaakig ginapakahuy-an ninyo ang inyo katupad nga mga nasyon. Daw pareho lang nga ginahubog ninyo sila sang bino agod nga makita ninyo ang ila pagkahublas. 16Karon kamo naman ang mahuy-an imbes nga padunggan, kay pagasilutan gid kamo sang Ginoo. Daw pareho lang nga paimnon niya kamo sang bino agod nga kon hubog na gani kamo makita ang inyo pagkahublas2:16 makita ang inyo pagkahublas: sa literal, makita ang inyo kinatawo nga wala matuli. Sa iban nga dumaan nga mga teksto, magaduling-duling kamo. kag mahuy-an gid kamo. 17Ginpangtapas ninyo ang mga kahoy sa Lebanon, kag tungod sini nagkalamatay ang mga sapat didto. Gani halitan man kamo kag magakurog kamo sa kahadlok. Matabo ini sa inyo tungod sa pagpamatay ninyo sang mga tawo kag sa pagpanghalit ninyo sang ila mga duta kag mga banwa.

18“ ‘Ano bala ang pulos sang mga dios-dios? Ginhimo man lang ina sang tawo halin sa kahoy ukon metal, kag indi man ina makasugid sang matuod. Kag ngaa bala nga ginapatihan gid ina sang mga tawo nga naghimo sina? Indi gani ina makahambal. 19Kaluluoy kamo nga nagasiling sa imahen nga kahoy ukon bato, “Magbugtaw ka kag buligi kami.” Indi gani ina makatudlo sa inyo. Kag bisan tuod nga nahaklapan ina sang bulawan kag pilak, pero wala ina sang kabuhi. 20Pero ang Ginoo iya ara sa iya balaan nga templo sa langit. Gani ang tanan nga ara sa kalibutan maghipos sa iya presensya.’ ”