Die Visionen von Amos
(Kapitel 7–9)
Die Vision von den Heuschrecken
1Gott, der Herr, gab mir eine Vision: Ich sah, wie er Heuschreckenschwärme erschuf. Gerade hatte man das erste Heu eingebracht, das für die königlichen Stallungen bestimmt war, und das Gras wuchs allmählich wieder nach. 2Da fielen die Heuschrecken über die Pflanzen im ganzen Land her. Als sie alles abgefressen hatten, rief ich: »Ach, Herr, Gott, vergib doch! Wie sollen die Nachkommen von Jakob sonst überleben? Sie sind ja ein so kleines Volk!« 3Da hatte der Herr Erbarmen mit ihnen und sagte: »Was du eben gesehen hast, wird nicht geschehen!«
Die Vision vom Feuer
4Dann gab Gott, der Herr, mir eine weitere Vision: Ich sah, wie er Feuer herbeirief, um sein Volk zu bestrafen. Zuerst verzehrte es das Wasser in den Tiefen der Erde, dann bedeckten die Flammen das ganze Land. 5Da rief ich: »Ach, Herr, Gott, bitte hör auf! Wie sollen die Nachkommen von Jakob sonst überleben? Sie sind ja ein so kleines Volk!« 6Da hatte der Herr wieder Erbarmen mit ihnen und sagte: »Auch was du gerade gesehen hast, wird nicht geschehen.«
Die Vision vom Bleilot
7Zum dritten Mal gab der Herr mir eine Vision: Nun sah ich, wie er auf einer Mauer stand, die mit Hilfe eines Lots gebaut worden war. Er hielt ein Bleilot in der Hand 8und fragte mich: »Amos, was siehst du?« »Ein Bleilot«, antwortete ich. Da sagte er: »Ich lege jetzt dieses Lot an mein Volk Israel, um es zu prüfen. In Zukunft gehe ich nicht mehr über ihre Sünden hinweg. 9Ich verwüste die Opferstätten, wo die Nachkommen von Isaak ihre Götter verehren; ja, alle Heiligtümer Israels verwandle ich in Trümmerhaufen. Mein Schwert trifft das Königshaus von Jerobeam!«
Amos soll das Nordreich verlassen
10Amazja, der oberste Priester in Bethel, sandte einen Boten zu Jerobeam, dem König von Israel, und ließ ihm ausrichten: »Amos zettelt mitten in Israel einen Aufstand gegen dich an! Seine Reden sind unerträglich! 11Er hat behauptet: ›Jerobeam wird durchs Schwert umkommen, und das Volk Israel wird aus dem Land vertrieben und in die Verbannung geführt.‹«
12Zu Amos sagte Amazja: »Du Prophet7,12 Wörtlich: Seher. – Vgl. »Seher« in den Sacherklärungen., verschwinde von hier und geh heim nach Juda! Dort kannst du weiter weissagen und dir so dein Brot verdienen. 13Aber hier in Bethel ist Schluss damit! Denn hier steht der Tempel des Königs, das wichtigste Heiligtum Israels.«
14Amos erwiderte: »Ich bin kein Prophet, der sich bezahlen lässt, und ich komme auch aus keiner Prophetenschule. Ich bin Viehzüchter und pflanze Maulbeerfeigenbäume an. 15Aber der Herr hat mich von meiner Herde weggeholt und mir befohlen: ›Geh zu meinem Volk Israel und richte ihm meine Botschaft aus!‹ 16Und nun willst du mir verbieten, den Auftrag Gottes zu erfüllen und zu den Israeliten, den Nachkommen von Isaak, zu sprechen? Hör, was der Herr dir ankündigt: 17Deine Frau soll in dieser Stadt zur Hure werden, deine Söhne und Töchter werden im Krieg getötet, dein Grundbesitz wird an andere verteilt, und du selbst wirst in einem heidnischen7,17 Wörtlich: unreinen. – Dieses Schicksal war für einen Priester besonders schlimm, da er ja zwischen rein und unrein zu unterscheiden hatte (vgl. 3. Mose 10,10). Vgl. »rein/unrein« in den Sacherklärungen. Land sterben! Denn die Israeliten werden von hier verschleppt werden. Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort!«
رؤيای ملخ و آتش و شاقول
1در رؤيايی كه خداوند به من نشان داد ديدم برداشت محصول اول غله كه سهم پادشاه بود تمام شده و محصول دوم، تازه سبز شده بود. سپس ديدم خداوند انبوهی ملخ فرستاد. 2ملخها هر چه سر راهشان بود، خوردند. آنگاه من گفتم: «ای خداوند، التماس می‌كنم قوم خود را ببخش و اين آفت را از آنها دور كن، زيرا اسرائيل كوچک و ضعيف است و نمی‌تواند طاقت بياورد.» 3خداوند نيز ترحم فرمود و گفت: «اين بلا را نمی‌فرستم.»
4آنگاه خداوند، آتش بزرگی را كه برای مجازات آنها تدارک ديده بود، به من نشان داد. اين آتش آبهای عميق زمين را بلعيده، تمام كشتزارها را سوزانيد.
5گفتم: «ای خداوند، التماس می‌كنم اين كار را نكن، زيرا اسرائيل كوچک و ضعيف است و نمی‌تواند طاقت بياورد.»
6پس خداوند از اين نقشه هم منصرف شد و فرمود: «اين كار را نيز نخواهم كرد.»
7سپس، اين رؤيا را به من نشان داد: خداوند در كنار ديوار راستی كه با شاقول تراز شده بود ايستاده، با شاقول آن را امتحان می‌كرد تا ببيند تراز است يا نه. 8آنگاه خداوند به من فرمود: «عاموس، چه می‌بينی؟»
جواب دادم: «يک شاقول.»
خداوند فرمود: «من بوسيلهٔ شاقول، قومم را امتحان می‌كنم و اين بار، ديگر از مجازات كردن آنها منصرف نخواهم شد. 9قربانگاه‌های بتها و بتخانه‌های اسرائيل نابود خواهند شد و من دودمان يربعام پادشاه را با شمشير از بين خواهم برد.»
عاموس و امصيا
10اما وقتی امصيا، كاهن بيت‌ئيل، آنچه را كه عاموس می‌گفت شنيد، با عجله اين پيغام را برای يربعام پادشاه فرستاد: «عاموس به قوم ما خيانت می‌كند و عليه تو توطئه می‌چيند. موعظه‌های او مملكت ما را به نابودی خواهد كشاند. 11عاموس می‌گويد تو كشته می‌شوی و قوم اسرائيل به سرزمينهای دور دست به تبعيد و اسارت برده می‌شوند.»
12آنگاه امصيا به عاموس گفت: «ای نبی، از سرزمين ما خارج شو! به سرزمين يهودا بازگرد و در آنجا موعظه كن و نان بخور. 13ديگر در بيت‌ئيل برای ما نبوت نكن، چون عبادتگاه پادشاه و مقر سلطنتی او در اينجا قرار دارد.»
14ولی عاموس جواب داد: «من نه نبی هستم، نه از نسل انبیا. كارم چوپانی و چيدن ميوه‌های صحرايی بود، 15اما خداوند مرا از كار چوپانی گرفت و گفت: ”برو و برای قوم من اسرائيل نبوت كن.“ 16ولی تو به من می‌گويی كه بر ضد اسرائيل پيشگويی نكنم، پس به پيامی كه خداوند برای تو دارد گوش كن: 17”چون در كار خداوند دخالت كردی، زنت در همين شهر فاحشه خواهد شد، پسران و دخترانت كشته خواهند شد و املاكت تقسيم خواهد گرديد. خودت نيز در سرزمين بيگانه خواهی مرد و قوم اسرائيل از وطن خود تبعيد شده، به اسارت خواهند رفت.“»
