4. Mose 21 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

4. Mose 21:1-35

Auseinandersetzungen mit den Bewohnern Kanaans

(Kapitel 21–25)

Der König von Arad greift an

1Der König von Arad im Süden Kanaans hörte, dass die Israeliten auf dem Weg nach Atarim herankamen. Er griff sie mit seinem Heer an und nahm etliche von ihnen gefangen. 2Da legten die Israeliten vor dem Herrn ein Gelübde ab: »Wenn du dieses Volk in unsere Gewalt gibst, werden wir an ihren Städten dein Urteil vollstrecken.« 3Der Herr erhörte sie und gab ihnen den Sieg über die Kanaaniter. Die Israeliten töteten ihre Feinde und zerstörten deren Städte. Den Ort des Kampfes nennt man daher Horma (»Vernichtung«).

Die bronzene Schlange

4Danach brachen die Israeliten vom Berg Hor auf und zogen zunächst wieder nach Süden in Richtung des Schilfmeers, um das Land Edom zu umgehen. Doch unterwegs verloren sie die Geduld 5und klagten Gott und Mose an: »Warum habt ihr uns aus Ägypten geholt? Damit wir in der Wüste sterben? Es gibt kein Brot, es gibt kein Wasser, nur immer dieses armselige Manna. Das hängt uns zum Hals heraus!«

6Da schickte der Herr ihnen Schlangen, deren Gift wie Feuer brannte. Viele Menschen wurden gebissen und starben. 7Die Israeliten liefen zu Mose und riefen: »Wir haben uns schuldig gemacht! Es war falsch, dass wir uns gegen dich und den Herrn aufgelehnt haben. Bitte den Herrn, uns von den Schlangen zu befreien!«

Da betete Mose für das Volk, 8und der Herr antwortete ihm: »Mach dir eine Schlange aus Bronze und befestige sie am Ende einer Stange. Dann sag den Israeliten: Jeder, der gebissen wird und sie ansieht, bleibt am Leben.« 9Mose fertigte eine Schlange aus Bronze an und befestigte sie an einer Stange. Nun musste niemand mehr durch das Gift der Schlangen sterben. Wer gebissen wurde und zu der Schlange schaute, war gerettet.

Die Lagerplätze im Ostjordanland

10Die Israeliten setzten ihren Weg fort. Als Nächstes schlugen sie ihr Lager in Obot auf, 11dann in Ije-Abarim, das in der Wüste östlich von Moab liegt. 12Danach machten sie am Seredbach Halt. 13Von dort ging es weiter in die Wüste südlich des Arnon. Dieser Fluss entspringt in dem Gebiet, wo die Amoriter lebten; er bildete die Grenze zwischen ihnen und den Moabitern, die weiter südlich wohnten. 14Über den Vorstoß der Israeliten in diese Gegend heißt es deshalb im »Buch der Kriege des Herrn«:

»… Waheb in Sufa und die Zuflüsse des Arnon, 15die Wasser, die an Moabs Grenze zur Stadt Ar hinunterfließen.«

16Von dort zogen die Israeliten weiter nach Beer, das nach einem Brunnen benannt war. Hier sprach der Herr zu Mose: »Ruf das Volk zusammen! Ich will euch Wasser geben.« 17Damals entstand dieses Lied:

»Brunnen, fülle dich mit Wasser!

Dich besingen wir.

18Fürsten haben dich gegraben,

Herrscher haben hier

mit dem Zepter in der Hand

dich gebohrt durch Stein und Sand.«

Von Beer in der Wüste ging es weiter nach Mattana. 19Danach lagerten die Israeliten in Nahaliël und Bamot-Baal. 20Schließlich erreichten sie die Ebene im Land der Moabiter, aus der sich der Berg Pisga erhebt. Von dort aus konnte man weit ins untere Jordantal hinabsehen.

Der Amoriterkönig Sihon greift Israel an

(5. Mose 2,24‒36)

21Die Israeliten sandten Boten zu Sihon, dem König der Amoriter, und baten ihn: 22»Lass uns durch euer Land ziehen. Wir werden eure Felder und Weinberge nicht betreten und kein Wasser aus euren Brunnen trinken. Wir bleiben auf der großen Straße, bis wir euer Gebiet wieder verlassen haben.« 23Aber Sihon erlaubte es ihnen nicht, sondern rief sein Heer zusammen und zog Israel in der Wüste entgegen. Bei Jahaz kam es zur Schlacht. 24Die Israeliten töteten die Amoriter mit dem Schwert und eroberten das ganze Land zwischen den Flüssen Arnon im Süden und Jabbok im Norden. Am Jabbok begann das Gebiet der Ammoniter, deren Grenze gut gesichert war. 25Die Israeliten nahmen nach und nach alle Städte der Amoriter ein und ließen sich dort nieder, vor allem in Heschbon und den umliegenden Orten.

26Heschbon war die Stadt des amoritischen Königs Sihon gewesen. Er hatte einst den moabitischen König, dem das Land vorher gehörte, angegriffen und das ganze Gebiet bis hinunter zum Arnon besetzt. 27Daher heißt es in einem Gedicht:

»Kommt nach Heschbon, zur Stadt Sihons! Baut sie wieder auf, errichtet ihre Mauern neu!

28Einst brachen Sihons Truppen aus Heschbon hervor wie ein Feuer, sie zerstörten die Stadt Ar-Moab hoch über dem Arnontal, die Stadt, in der die Herrscher Moabs lebten.

29Wehe euch, ihr Moabiter! Ihr seid verloren! Euer Gott Kemosch hat euch aus der Heimat vertrieben. Er hat eure Frauen und Mädchen in die Gewalt des Amoriterkönigs Sihon gegeben.

30Doch dann sind wir gekommen und haben die Amoriter besiegt. Jetzt liegt alles zwischen Heschbon und Dibon in Trümmern. Bis nach Nofach haben wir ihre Städte verwüstet, bis nach Medeba haben wir sie verbrannt.«

31So wohnten die Israeliten nun in dem Gebiet, das vorher den Amoritern gehört hatte. 32Von hier aus ließ Mose Jaser erkunden, wo ebenfalls Amoriter lebten. Die Israeliten vertrieben auch sie und nahmen ihre Stadt und die umliegenden Orte ein.

Die Schlacht gegen König Og von Baschan

(5. Mose 3,1‒11)

33Dann zogen die Israeliten nach Norden in Richtung Baschan. Auf dem Weg kam ihnen Og, der König von Baschan, mit seinem ganzen Heer entgegen. Bei Edreï trafen sie aufeinander. 34Da sprach der Herr zu Mose: »Hab keine Angst vor ihm! Ich werde Og, sein ganzes Heer und sein Land in deine Gewalt geben. Vernichte ihn so wie Sihon, den Amoriterkönig aus Heschbon.« 35Die Israeliten töteten den König, seine Söhne und das ganze Heer. Sie ließen niemanden entkommen und nahmen das Land Baschan ein.

Ang Pulong Sang Dios

Numero 21:1-35

Napierdi ang mga Canaanhon

1Karon, ang Canaanhon nga hari sang Arad nga nagaestar sa Negev nakabati nga nagapadulong ang mga Israelinhon, nga nagaagi sa dalan sang Atarim. Gani ginsalakay niya sila kag ginbihag ang iban sa ila. 2Dayon nagsumpa ang mga Israelinhon sa Ginoo, “Kon itugyan mo ini nga mga tawo sa amon mga kamot, laglagon namon sing bug-os21:2 laglagon namon sing bug-os: Ang Hebreo nga pulong sini nagakahulugan sang mga gintugyan sa Ginoo paagi sa paghalad ukon paglaglag sini. ang ila mga banwa.” 3Ginpamatian sang Ginoo ang pangabay sang mga Israelinhon kag gintugyan niya sa ila ang mga Canaanhon. Ginlaglag sila sing bug-os sang mga Israelinhon pati ang ila mga banwa, gani gintawag ato nga lugar nga Horma.21:3 Horma: buot silingon sa Hebreo, kalaglagan.

Ang Man-og nga Saway

4Halin sa Bukid sang Hor, naglakat ang mga Israelinhon nga nagaagi sa dalan nga pakadto sa Mapula nga Dagat agod makalibot sila sa duta sang Edom. Pero natak-an ang mga tawo sa ila paglakat, 5gani nagreklamo sila sa Dios kag kay Moises. Siling nila, “Ngaa bala ginpaguwa pa ninyo kami sa Egipto agod magkalamatay man lang diri sa kamingawan? Wala diri sing pagkaon kag tubig! Kag indi na kami makaagwanta sining makasulum-od nga manna.”

6Gani, ginpadal-an sila sang Ginoo sang dalitan nga mga man-og kag ginpangkagat sila, kag madamo ang nagkalamatay sa ila. 7Nagkadto ang mga tawo kay Moises kag nagsiling, “Nakasala kami sang paghambal namon kontra sa Ginoo kag sa imo. Pangamuyua sa Ginoo nga kuhaon niya sa amon ining mga man-og.” Gani nagpangamuyo si Moises para sa mga tawo.

8Nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Maghimo ka sang man-og nga saway kag ibutang ini sa punta sang isa ka tukon. Ang bisan sin-o nga ginkagat sang man-og magtulok lang sa sining man-og nga saway kag indi siya mapatay.” 9Gani naghimo si Moises sang man-og nga saway kag ginbutang sa punta sang isa ka tukon. Kag ang bisan sin-o nga ginkagat sang man-og nagtulok lang sa sining man-og nga saway kag wala siya napatay.

Ang Pagpanglakaton Pakadto sa Moab

10Nagpadayon sa paglakat ang mga Israelinhon, kag nagkampo sila sa Obot. 11Halin sa Obot, naglakat sila kag nagkampo sa Iye Abarim, sa kamingawan nga ara sa sidlangan dampi sang Moab. 12Halin didto naglakat sila kag nagkampo sa Zered nga ililigan sang tubig. 13Kag halin sa Zered naglakat naman sila kag nagkampo sa tabok sang Arnon nga ililigan sang tubig, nga ara sa kamingawan nga malapit sa teritoryo sang mga Amornon. Ang Arnon amo ang dulunan sang duta sang mga Moabnon kag sang duta sang mga Amornon. 14Amo gani nga nasulat sa Libro sang Pagpakig-away sang Ginoo ang banwa sang Waheb nga sakop sang Sufa, ang mga ililigan sang tubig lakip na ang Arnon, 15kag ang kilid sang mga ililigan sang tubig nga nagalambot sa banwa sang Ar nga ara sa dulunan sang Moab.

16Halin didto sa Arnon, nagkadto ang mga Israelinhon sa Beer, ang bubon nga sa diin nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Tipuna ang mga tawo kay hatagan ko sila sang tubig.” 17Kag didto nagkanta ang mga Israelinhon sang sini nga ambahanon:

“Padayon nga maghatag sang tubig ang ini nga bubon!

Magkanta kita parte sa sini nga bubon 18nga ginpakutkot sang mga pangulo kag mga dungganon nga mga tawo paagi sa ila awtoridad.”21:18 awtoridad: sa literal, bulobaston kag mga sulosungkod.

Halin sa kamingawan nagkadto sila sa Matana; 19halin sa Matana nagkadto sila sa Nahaliel; halin sa Nahaliel nagkadto sila sa Bamot; 20kag halin sa Bamot nagkadto sila sa pulopatag sang Moab, nga sa diin makita ang kamingawan sa ubos sang putokputokan sang Pisga.

Napierdi si Haring Sihon kag si Haring Og

(Deu. 2:26–3:11)

21Karon, nagpadala sang mga mensahero ang Israel kay Sihon nga hari sang mga Amornon. Amo ini ang ila mensahi: 22“Kon mahimo tuguti kami sa pag-agi sa inyo duta. Indi kami mag-agi sa mga uma ukon talamnan sang ubas ukon mag-inom sa mga bubon. Maagi lang kami sa inyo mayor nga dalan hasta nga makaguwa kami sa inyo teritoryo.”

23Pero wala nagsugot si Sihon nga mag-agi ang mga Israelinhon sa iya teritoryo. Sa baylo, gintipon niya ang iya bug-os nga mga soldado kag nagkadto sila sa kamingawan sa pagsalakay sa mga Israelinhon. Pag-abot nila sa Jahaz, nagpakig-away sila kontra sa mga Israelinhon. 24Pero ginpamatay sila sang mga Israelinhon kag gin-agaw ang ila duta halin sa Arnon pakadto sa Suba sang Jabok. Pero hasta lang ang mga Israelinhon sa dulunan sang duta sang mga Ammonhon, tungod kay ang ila dulunan napaderan sing mapag-on.21:24 ang ila dulunan napaderan sing mapag-on: sa Septuagint, ang Jazer amo ang ila dulunan. 25Gani naagaw sang mga Israelinhon ang tanan nga banwa sang mga Amornon kag gin-estaran nila ini, pati ang Heshbon kag ang tanan nga baryo nga sakop sini. 26Ining Heshbon amo sadto ang kapital nga siyudad ni Sihon nga hari sang mga Amornon. Napierdi niya sadto ang isa ka hari sang Moab kag gin-agaw niya ang tanan nga duta sini hasta sa Arnon. 27-28Amo ina kon ngaa ang mga manugbinalaybay nagasiling nga,

“Dali kamo sa Heshbon, ang siyudad ni Sihon, kag patinduga ninyo ini liwat. Sadto anay ang mga soldado sang Heshbon nagsalakay nga daw sa nagadabadaba nga kalayo kag naglamon sa banwa sang Ar nga sakop sang Moab kag naglaglag sa mataas nga mga lugar sang Arnon. 29Kaluluoy kamo nga mga taga-Moab! Nalaglag kamo nga mga nagasimba sa dios nga si Kemosh. Kamo nga iya mga anak ginpabay-an niya nga mabihag ni Sihon nga hari sang mga Amornon. 30Pero karon nalaglag na namon ang mga Amornon. Nagkalaguba na ang siyudad sang Heshbon, pati ang Dibon, Nofa, kag Medeba.”

31Gani nag-estar ang mga Israelinhon sa duta sang mga Amornon.

32Pagkatapos, nagpadala si Moises sang mga espiya sa Jazer, kag gin-agaw man nila ini kag ang mga baryo nga sakop sini. Ginpahalin nila ang mga Amornon nga nagaestar didto. 33Dayon nagkadto sila sa Bashan, pero ginsalakay sila ni Haring Og sang Bashan kag sang iya bug-os nga mga soldado didto sa Edrei.

34Nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Indi ka magkahadlok sa iya, kay sigurado nga itugyan ko siya sa imo, pati ang iya bug-os nga katawhan kag ang iya duta. Himua sa iya ang ginhimo mo kay Sihon nga hari sang mga Amornon nga naghari sa Heshbon.”

35Gani ginpatay sang mga Israelinhon si Og, pati ang iya kabataan kag ang tanan niya nga katawhan, kag wala gid sing may nabilin sa ila. Dayon ginpanag-iyahan sang mga Israelinhon ang duta nga sakop ni Og.