Ein fest gegründeter Glaube
(Kapitel 1)
Anschrift und Gruß
1Simon Petrus, ein Diener und Apostel von Jesus Christus, schreibt diesen Brief an alle, die denselben Glauben haben wie wir. Dieser kostbare Glaube wurde uns geschenkt durch Jesus Christus, unseren Gott und Retter. Durch ihn sind wir von unserer Schuld freigesprochen.
2Ich wünsche euch, dass Gottes Gnade und sein Friede euch immer mehr erfüllen. Das wird geschehen, wenn ihr Gott und unseren Herrn Jesus immer besser kennen lernt.
Bewährung im Glauben
3Jesus Christus hat uns in seiner göttlichen Macht alles geschenkt,1,3 Oder: Gott hat uns in seiner Macht alles geschenkt. was wir brauchen, um so zu leben, wie es ihm gefällt. Denn wir haben ihn kennen gelernt; er hat uns durch seine Kraft und Herrlichkeit zu einem neuen Leben berufen. 4Durch sie hat er uns das Größte und Wertvollste überhaupt geschenkt: Er hat euch zugesagt, dass ihr an seinem ewigen Wesen und Leben Anteil habt. Denn ihr seid dem Verderben entronnen, das durch die menschlichen Leidenschaften und Begierden in die Welt gekommen ist. 5Deshalb setzt alles daran, dass euer Glaube sich in einem vorbildlichen Leben auswirkt. Ein solches Leben wird dazu führen, dass ihr Gott immer besser kennen lernt. 6Daraus entsteht immer größere Selbstbeherrschung, die zu wachsender Ausdauer führt, und aus der wiederum erwächst wahre Liebe zu Gott. 7Wer Gott liebt, wird auch seine Brüder und Schwestern lieben, und schließlich werden alle Menschen diese Liebe zu spüren bekommen.
8Wenn all das euer Leben zunehmend bestimmt, wird euer Glaube nicht leer und wirkungslos bleiben, sondern ihr werdet unseren Herrn Jesus Christus immer besser kennen lernen. 9Wer aber sein Leben nicht davon prägen lässt, der tappt wie ein Blinder im Dunkeln, denn er hat vergessen, dass er von seiner Schuld befreit wurde.
10Deshalb, meine lieben Brüder und Schwestern, sollt ihr euch mit aller Kraft in dem bewähren, wozu Gott euch berufen und auserwählt hat. Dann werdet ihr nicht vom richtigen Weg abkommen, 11und die Tür zum ewigen Reich unseres Herrn und Retters Jesus Christus wird euch weit offen stehen.
12Ich will euch immer wieder an all dies erinnern, selbst wenn ich euch damit nichts Neues sage. Ihr seid ja längst davon überzeugt und in der Wahrheit gefestigt, die euch verkündet wurde. 13Trotzdem halte ich es für meine Pflicht, euch immer wieder daran zu erinnern und euch wach zu halten, solange ich lebe. 14Durch unseren Herrn Jesus Christus weiß ich aber, dass ich diese Erde bald verlassen muss.1,14 Wörtlich: (Vers 13b) solange ich in diesem Zelt bin. (Vers 14) Und ich weiß, dass das Ablegen meines Zeltes bald geschieht, wie es mir unser Herr Jesus Christus klargemacht hat. 15Deswegen sorge ich mit diesem Brief dafür, dass ihr euch das alles auch nach meinem Tod in Erinnerung rufen könnt.
Zeugen der Wahrheit
16Wir haben doch nicht irgendwelche klugen Geschichten erfunden, als wir euch verkündeten, dass unser Herr Jesus Christus in Macht und Herrlichkeit erscheinen wird. Mit unseren eigenen Augen haben wir seine herrliche Größe ja schon gesehen. 17-18Gott, der Vater, hat ihm diese Ehre und Macht gegeben. Als Jesus mit uns auf dem heiligen Berg war, haben wir selber die Stimme Gottes, des Höchsten, gehört. Vom Himmel her sprach er: »Das ist mein geliebter Sohn, an dem ich mich von Herzen freue.«1,17‒18 Matthäus 17,5
19Umso fester verlassen wir uns jetzt auf das, was Gott durch seine Propheten zugesagt hat. Auch ihr tut gut daran, wenn ihr darauf hört. Denn Gottes Zusagen leuchten wie ein Licht in der Dunkelheit, bis der Tag anbricht und der aufgehende Morgenstern in eure Herzen scheint.
20Doch vergesst vor allem eines nicht: Kein Mensch kann jemals die prophetischen Worte der Heiligen Schrift aus eigenem Wissen deuten.1,20 Oder: Kein prophetisches Wort in der Heiligen Schrift beruht auf eigenmächtigen Überlegungen der Menschen. 21Denn niemals haben sich die Propheten selbst ausgedacht, was sie verkündeten. Immer trieb sie der Heilige Geist dazu, das auszusprechen, was Gott ihnen eingab.
داستان سلام و درود از پطرس
1-2از طرف من، شمعون پطرس، خدمتگزار و رسول عيسی مسيح،
به همهٔ شما كه با ما ايمانی يكسان داريد.
دعا می‌كنم كه رحمت و آرامش در اثر شناخت خدا و خداوندمان عيسی، به فراوانی به شما عطا شود.
ايمانی كه به آن اشاره كردم، ايمانی است كه از جانب خدا و نجات دهندهٔ ما عيسی مسيح عطا می‌گردد و نعمتی گرانبهاست؛ و خدا به خاطر مهربانی و نيكويی مطلق خود، اين ايمان را به هر يک از ما عنايت می‌فرمايد.
زندگی برگزيدگان خدا
3او همچنين با قدرت عظيمش، هر چه كه برای يک زندگی خداپسندانه نياز داريم، عطا می‌كند و حتی ما را در جلال و نيكويی خود سهيم می‌سازد؛ اما برای اين منظور، لازم است كه او را بهتر و عمیقتر بشناسيم. 4با همين قدرت عظيم بود كه تمام بركات غنی و عالی را كه وعده داده بود، به ما بخشيد. يكی از اين وعده‌ها اين بود كه ما را از شهوت و فساد محيط اطرافمان رهايی دهد و از طبيعت و صفات الهی خود بهره‌ای به ما عطا فرمايد.
5اما برای دسترسی به اين بركات، علاوه بر ايمان، به خصلت‌های ديگری نيز نياز داريد؛ بلی، بايد سخت بكوشيد كه نيک باشيد، خدا را بهتر بشناسيد و به ارادهٔ او پی ببريد. 6همچنين بايد حاضر باشيد تا خواسته‌های خود را كنار گذاشته، با صبر و دينداری خدا را با شادی خدمت نماييد. 7به اين ترتيب، راه را برای قدم بعدی هموار می‌كنيد، يعنی آماده می‌شويد تا انسانها را دوست بداريد. اين محبت رشد كرده، تبديل به محبتی عميق نسبت به انسانها خواهد گشت. 8اگر اجازه دهيد اين خصلت‌های خوب در شما رشد كنند و فزونی يابند، از لحاظ روحانی نيرومند شده، برای خداوندمان عيسی مسيح مفيد و پرثمر خواهيد شد. 9اما كسی كه اجازه نمی‌دهد اين خصوصيات در او ريشه بدوانند، در حقيقت كور يا لااقل كوته‌بين است و فراموش كرده است كه خدا او را از زندگی گناه‌آلود سابقش نجات داده تا بتواند برای خداوند زندگی كند.
10بنابراين، ای برادران عزيز، بكوشيد تا ثابت كنيد كه حقيقتاً جزو برگزيدگان و دعوت‌شدگان خدا هستيد؛ زيرا اگر چنين كنيد، هرگز لغزش نخواهيد خورد و از خدا دور نخواهيد شد؛ 11و خدا نيز دروازه‌های آسمان را به روی شما خواهد گشود تا وارد ملكوت جاودانی خداوند و نجات‌دهندهٔ‌مان عيسی مسيح گرديد.
يادآوری حقيقت
12اما من هيچگاه از يادآوری اين مطالب به شما، كوتاهی نخواهم كرد، گرچه آنها را می‌دانيد و در حقيقتی كه يافته‌ايد، ثابت و استوار می‌باشيد. 13تا زمانی كه در اين دنيای فانی به سر می‌برم، وظيفهٔ خود می‌دانم كه اين نكات را به شما تذكر دهم تا آنها را فراموش نكنيد. 14زيرا می‌دانم كه بزودی دار فانی را وداع خواهم گفت؛ خداوندمان عيسی مسيح نيز مرا از اين موضوع آگاه ساخته است. 15بنابراين، سعی می‌كنم اين نكات را چنان در فكر و ذهن شما نقش نمايم كه حتی پس از رحلت من نيز بتوانيد آنها را به یاد آوريد.
16زمانی كه ما دربارهٔ قوت و بازگشت خداوندمان عيسی مسيح با شما سخن گفتيم، داستانهای ساختگی برايتان تعريف نكرديم، زيرا من با چشمان خود، عظمت و جلال او را ديدم. 17-18وقتی بر آن كوه مقدس، جلال و شكوه خدای پدر از او می‌درخشيد، من آنجا بودم. من آن صدا را شنيدم كه از آسمان طنين افكند و گفت: «اين فرزند عزيز من است؛ از او بسيار خشنودم.»
19پس ملاحظه می‌كنيد كه ما آنچه را كه انبیا گفته‌اند، به چشم ديده و ثابت كرده‌ايم كه گفتار آنان حقيقت دارد. شما نيز اگر به نوشته‌های ايشان با دقت بيشتری توجه نماييد، كار بسيار خوبی می‌كنيد. زيرا كلام ايشان همچون نور بر همهٔ زوايای تاريک می‌تابد و نكات مبهم و دشوار را برای ما روشن می‌سازد. با مطالعه و دقت در كلام ايشان، نور در وجودتان طلوع خواهد كرد و مسيح، اين «ستارهٔ صبح» در قلبتان خواهد درخشيد. 20-21اين را بدانيد كه هيچيک از پيشگويی‌های كتاب آسمانی، از فكر خود انبیا تراوش نكرده، بلكه روح‌القدس در وجود اين مردان خدا قرار می‌گرفت و حقيقت را به ايشان عطا می‌كرد تا بازگو نمايند.
