2. Korinther 5 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

2. Korinther 5:1-21

Mit Gott versöhnt durch Jesus Christus

(Kapitel 5)

Hoffnung auf eine neue Heimat

1Das wissen wir: Unser irdischer Leib ist vergänglich; er gleicht einem Zelt, das eines Tages abgebrochen wird. Dann erhalten wir einen neuen Leib, eine Behausung, die nicht von Menschen errichtet ist. Gott hält sie im Himmel für uns bereit, und sie wird ewig bleiben. 2Voll Verlangen sehnen wir uns danach, den neuen Leib schon jetzt überzuziehen wie ein Gewand, 3damit wir nicht nackt, sondern bekleidet sind, wenn wir unseren irdischen Körper ablegen müssen. 4Solange wir in diesem Körper leben, liegt eine schwere Last auf uns. Am liebsten wäre es uns, wenn wir nicht erst sterben müssten, um unseren neuen Körper anziehen zu können. Wir möchten den neuen Körper einfach über den alten ziehen, damit alles Vergängliche vom Leben überwunden wird. 5Auf dieses neue Leben hat uns Gott vorbereitet, indem er uns als sicheres Pfand dafür schon jetzt seinen Geist gegeben hat.

6Deshalb sind wir jederzeit zuversichtlich, auch wenn wir in unserem irdischen Leib noch nicht bei Gott zu Hause sind. 7Unser Leben auf dieser Erde ist dadurch bestimmt, dass wir an ihn glauben, und nicht, dass wir ihn sehen. 8Aber wir rechnen fest damit und würden am liebsten diesen Leib verlassen, um endlich zu Hause beim Herrn zu sein.

9Ganz gleich ob wir nun daheim bei ihm sind oder noch auf dieser Erde leben, wir möchten in jedem Fall tun, was Gott gefällt. 10Denn einmal werden wir uns alle vor Christus als unserem Richter verantworten müssen. Dann wird jeder das bekommen, was er für sein Tun auf dieser Erde verdient hat, mag es gut oder schlecht gewesen sein.

Friede mit Gott

11Wenn ich Menschen für Christus, den Herrn, gewinne, habe ich dabei immer vor Augen, dass ich mich einmal vor ihm verantworten muss. Gott weiß, dass es mir um nichts anderes geht, und ich hoffe, auch ihr unterstellt mir keine anderen Absichten.

12Das sage ich nun wirklich nicht, um für mich selbst zu werben. Ich will euch nur ein paar Gründe nennen, warum ihr stolz auf mich sein dürft. Dann könnt ihr sie denen entgegenhalten, für die äußere Vorzüge wichtiger sind als innere Überzeugung. 13Manche werfen uns vor, wir hätten uns bei euch so verhalten, als hätten wir den Verstand verloren. Wenn das der Fall war, geschah es zur Ehre Gottes.5,13 Oder: Wenn wir, ergriffen von Gottes Geist, in Ekstase geraten, geschieht es zur Ehre Gottes. Und wenn wir jetzt bei klarem Verstand sind, dann kommt das euch zugute.

14Was wir auch tun, wir tun es aus der Liebe, die Christus uns geschenkt hat – sie lässt uns keine andere Wahl. Wir sind davon überzeugt: Weil einer für alle Menschen starb, sind sie alle gestorben. 15Und Christus ist deshalb für alle gestorben, damit alle, die leben, nicht länger für sich selbst leben, sondern für Christus, der für sie gestorben und auferstanden ist.

16Daher beurteilen wir auch niemanden mehr nach rein menschlichen Maßstäben. Selbst wenn wir Christus früher danach beurteilt haben, so tun wir das heute nicht mehr. 17Gehört also jemand zu Christus, dann ist er ein neuer Mensch. Was vorher war, ist vergangen, etwas völlig Neues hat begonnen. 18All dies verdanken wir Gott, der uns durch Christus mit sich selbst versöhnt hat. Er hat uns beauftragt, diese Botschaft überall zu verkünden. 19Und so lautet sie: Gott ist durch Christus selbst in diese Welt gekommen und hat Frieden mit ihr geschlossen, indem er den Menschen ihre Sünden nicht länger anrechnet. Gott hat uns dazu bestimmt, diese Botschaft der Versöhnung in der ganzen Welt zu verbreiten. 20Als Botschafter von Christus fordern wir euch deshalb im Namen Gottes auf: Lasst euch mit Gott versöhnen! Wir bitten euch darum im Auftrag von Christus. 21Denn Gott hat Christus, der ohne jede Sünde war, mit all unserer Schuld beladen und verurteilt, damit wir freigesprochen sind und vor ihm bestehen können.5,21 Wörtlich: Den, der Sünde nicht kannte, hat er (Gott) für uns zur Sünde gemacht, damit wir die Gerechtigkeit Gottes würden in ihm.

Ang Pulong Sang Dios

2 Corinto 5:1-21

Ang Bag-o nga Lawas

1Ining aton dutan-on nga lawas pareho sang balay nga aton ginapuy-an. Indi bali sa aton kon mapatay ini nga lawas. Kay nahibaluan ta nga may ihatag ang Dios sa aton nga langitnon nga lawas5:1 langitnon nga lawas: ukon, lawas sa langit. nga indi na gid mapatay hasta san-o. Ini nga lawas indi ginhimo sang tawo kundi sang Dios. 2Sa karon nagaugayong kita kay ginahandom ta nga makapuyo na sa sinang langitnon nga lawas, 3agod nga kon makasuklob5:3 makasuklob: sa iban nga Bisaya, makasuksok. na kita sang sina nga lawas indi magaguwa nga hublas ang aton kalag. 4Samtang diri pa kita nagapuyo sa sini nga lawas, nagaugayong kita tungod sang kabudlayan. Indi tungod nga gusto ta nga mapatay5:4 mapatay: sa literal, ubahon ining aton lawas., kundi gusto ta nga masukluban sang lawas nga langitnon, agod ining lawas nga may kamatayon mailisan sang wala na gid sang kamatayon. 5Ang Dios ang nagpreparar sa aton agod mabaton ta ining bag-o nga lawas. Kag ginhatag niya ang Espiritu Santo sa aton agod masiguro ta nga ini himuon gid niya sa aton.

6Gani indi kita magkaluya bisan nahibaluan ta nga samtang diri pa kita sa sini nga lawas wala pa kita didto sa puluy-an sang Ginoo. 7Kay sa karon nagakabuhi kita sa pagtuo kag indi suno sa aton makita. 8Wala kami nagakaluya, bisan pa nga gusto namon kuntani nga bayaan ining lawas kag magpauli didto sa Ginoo. 9Sa sini nga bagay, gusto namon nga malipay ang Dios sa amon, bisan diri pa kami ukon didto na sa iya. 10Kay kita tanan kinahanglan gid nga mag-atubang kay Cristo sa ulihi nga mga inadlaw agod hukman niya. Kag ang tagsa-tagsa sa aton magabaton sang balos suno sa aton hinimuan, maayo ukon malain man, sang nagakabuhi pa kita diri sa kalibutan.

Nakabalik Kita sa Dios Paagi kay Cristo

11Gani tungod sa kahadlok namon sa Ginoo, ginahimulatan namon nga kombinsihon ang mga tawo nga magtuo sa iya. Nahibaluan sang Dios ang amon pagkatawo, kag nagasalig ako nga ina nahibaluan man ninyo. 12Ini indi sa pagdayaw liwat sang amon kaugalingon, kundi gusto lang namon nga mahatagan kamo sang inugpabugal parte sa amon, agod may isabat man kamo sa mga tawo nga nagadayaw sang mga butang nga makit-an lang kag indi ang sa tagipusuon gid. 13Kon daw buang kami, ina para sa Dios; kag kon husto ang amon panghunahuna, ina para sa inyo. 14Kay tungod sa gugma ni Cristo sa amon indi mahimo nga indi namon paghimuon ang iya gusto. Kay nahibaluan namon nga si Cristo napatay para sa tanan, gani ang tanan makabig nga napatay. 15Napatay siya para sa tanan, agod nga ang mga tawo nga buhi subong indi na magkabuhi para sa ila kaugalingon kundi para sa iya nga napatay kag nabanhaw para sa ila.

16Gani karon, wala na kami nagatulok sa tawo pareho sang pagtulok sang tawo nga wala makakilala sa Dios. Sang una pareho sina ang amon pagtulok kay Cristo. Pero subong indi na. 17Ang bisan sin-o nga ara kay Cristo bag-o na nga tawo. Wala na ang iya daan nga pagkatawo, kundi bag-o na siya. 18Ang Dios amo ang naghimo sini. Ginpabalik niya kita sa iya paagi kay Cristo. Kag ginhatagan niya kami sing obra sa pagbalita nga ginapabalik na niya ang mga tawo sa iya. 19Amo ini ang amon ginabalita: nga ginapabalik na sang Dios ang mga tawo sa iya paagi kay Cristo. Wala na niya ginadumdom ang ila mga sala. Kag kami amo ang iya gintugyanan sa pagpalapnag sini nga balita.

20Gani nagabalita kami bilang mga pinadala ni Cristo. Kag paagi sa amon, nagapangabay ang Dios sa inyo nga magbalik na kamo sa iya! 21Si Cristo wala gid sing sala, pero siya amo ang ginsilutan sang Dios tungod sa aton mga sala, agod nga kon ara kita kay Cristo, pakamatarungon kita sang Dios.