1. Chronik 19 – HOF & APSD-CEB

Hoffnung für Alle

1. Chronik 19:1-19

König Hanun beleidigt Davids Gesandte

(2. Samuel 10,1‒5)

1Einige Zeit später starb Nahasch, der König der Ammoniter, und sein Sohn trat die Nachfolge an. 2David dachte: »König Nahasch war mir immer wohlgesinnt. Darum will ich mich nun seinem Sohn Hanun gegenüber freundlich verhalten.« Er schickte eine Gesandtschaft zu Hanun, um ihm sein Beileid auszusprechen.

Als die Boten an Hanuns Hof kamen, richteten sie dem König aus, was David ihnen aufgetragen hatte. 3Aber die Fürsten des Landes sagten zu König Hanun: »Glaubst du wirklich, David hat diese Männer nur zu dir gesandt, um deinem Vater die letzte Ehre zu erweisen und dir sein Beileid auszusprechen? Das ist doch nur ein Vorwand! Spione sind sie, die unser Land auskundschaften sollen, weil David uns bald angreifen und erobern will!« 4Da nahm Hanun Davids Gesandte gefangen, ließ ihnen den Bart abrasieren und die Kleider bis über das Gesäß abschneiden. Dann jagte er sie davon. 5Als David das erfuhr, schickte er seinen Gesandten Boten entgegen und ließ ihnen ausrichten: »Bleibt in Jericho, bis euer Bart wieder nachgewachsen ist, und kommt erst dann heim.« David wollte ihnen die Schande ersparen, mit abrasiertem Bart zurückkehren zu müssen.

Es kommt zum Krieg mit den Ammonitern

(2. Samuel 10,6‒14)

6Die Ammoniter wussten genau, dass sie David durch diese Tat schwer beleidigt hatten. Darum schickte Hanun Unterhändler nach Mesopotamien, nach Maacha in Syrien und nach Zoba. Er gab ihnen 35 Tonnen Silber mit, um dort Streitwagen und Wagenkämpfer anzuwerben. 7Es gelang ihnen, den König von Maacha mit seinem ganzen Heer für sich zu gewinnen; außerdem konnten sie 32.000 Streitwagen aufbringen. Die verbündeten Truppen lagerten vor der Stadt Medeba. Auch die Ammoniter kamen aus ihren Städten und rüsteten sich zum Kampf. 8David hörte davon und befahl Joab, sofort mit dem ganzen Heer gegen die Feinde auszurücken. 9Die Ammoniter stellten sich vor ihrer Hauptstadt Rabba zur Schlacht auf, während die verbündeten Könige mit ihren Truppen in einiger Entfernung auf offenem Feld Stellung bezogen.

10Als Joab merkte, dass ihm von vorne und von hinten ein Angriff drohte, teilte er sein Heer. Er selbst wollte mit den besten Soldaten den Kampf gegen die Syrer aufnehmen. 11Den Rest des Heeres übergab er dem Kommando seines Bruders Abischai, der gegen die Ammoniter kämpfen sollte. 12Bevor die beiden Heere sich trennten, sagte Joab zu seinem Bruder: »Wenn die Syrer uns überlegen sind, dann komm uns mit deiner Truppe zu Hilfe. Sind die Ammoniter stärker als ihr, dann helfe ich dir mit meinen Soldaten. 13Sei mutig und entschlossen! Wir wollen für unser Volk kämpfen und für die Städte, die Gott uns gegeben hat. Der Herr aber möge tun, was er für richtig hält.«

14Dann griff Joab mit seinem Heer die Syrer an und schlug sie in die Flucht. 15Als das die Ammoniter sahen, flohen auch sie vor Abischai und zogen sich in die Stadt zurück. Da kehrte Joab nach Jerusalem um.

Der Krieg gegen die Syrer

(2. Samuel 10,15‒19)

16Die Syrer wollten sich mit der Niederlage gegen die Israeliten nicht abfinden. Darum ließen sie auch die syrischen Stämme, die jenseits des Euphrat in Mesopotamien wohnten, zum Kampf ausrücken. Schobach, der oberste Heerführer von Hadad-Eser, führte sie an. 17Als David das erfuhr, zog er alle wehrfähigen Israeliten ein, überquerte mit seinem Heer den Jordan und stellte sich den Feinden gegenüber zum Kampf auf. Die Israeliten griffen an, und eine heftige Schlacht begann. 18Wieder wurden die Syrer in die Flucht geschlagen. Doch diesmal erlitten sie schwere Verluste: 7000 Wagenlenker und 40.000 Fußsoldaten fielen. Auch der Heerführer Schobach wurde von David getötet. 19Die besiegten syrischen Könige, die bis dahin Hadad-Esers Untertanen gewesen waren, schlossen Frieden mit David und stellten sich in seinen Dienst. Von da an wollten die Syrer die Ammoniter nicht mehr unterstützen.

Ang Pulong Sa Dios

1 Cronica 19:1-19

Gipildi ni David ang mga Amonihanon ug mga Aramehanon

(2 Sam. 10:1-19)

1Unya, namatay si Nahash nga hari sa mga Amonihanon. Ug ang iyang anak nga si Hanun mao ang mipuli kaniya ingon nga hari. 2Miingon si David, “Pakitaan ko sa kaayo si Hanun tungod kay maayo ang iyang amahan kanako.” Busa nagpadala si David ug mga opisyal aron sa pagpaabot sa iyang pahasubo kang Hanun sa pagkamatay sa amahan niini.

Apan sa pag-abot sa mga opisyal ni David didto kang Hanun sa yuta sa mga Amonihanon, 3miingon ang mga opisyal sa Amonihanon kang Hanun, “Nagatuo ka ba nga pasidunggan ni David ang imong amahan pinaagi sa pagpadala ug mga tawo aron sa pagpaabot sa iyang pagpahasubo kanimo? Wala kaha sila moanhi dinhi aron sa pagpangispiya sa atong nasod aron laglagon kini?”

4Busa gipadakop ni Hanun ang mga tawo ni David ug gipakiskisan ang ilang mga bangas. Gipaputlan usab niya ang ilang mga bisti gikan sa hawak paingon sa ubos, ug unya gipapauli sila. 5Sa dihang nabalitaan ni David ang nahitabo sa iyang mga tawo, nagpadala siya ug mga mensahero sa pagsulti sa iyang mga tawo nga magpabilin lang una sa Jerico hangtod nga motubo ang ilang mga bangas, ayha mopauli.

6Nakaamgo ang mga Amonihanon nga ang ilang gibuhat nakapasuko pag-ayo kang David. Busa nagpadala sila ug 37 ka toneladang plata aron pag-abang ug mga karwahe ug mga tigkarwahe gikan sa Aram Naharaim, Aram Maaca, ug Zoba. 7Ang gidaghanon sa mga karwahe ug mga tigkarwahe nga ilang giabangan 32,000 tanan. Nakigdapig usab kanila ang hari sa Maaca uban sa iyang mga sundalo. Nagkampo sila duol sa Medeba. Nanggawas usab ang mga Amonihanon sa ilang mga lungsod ug nangandam sa pagpakiggira. 8Sa pagkadungog ni David niini, gipadala niya si Joab ug ang tibuok kasundalohan aron sa pagpakiggira. 9Mipahimutang ang mga Amonihanon sa pultahan sa ilang lungsod aron sa pagpakiggira, samtang ang mga hari nga nakigdapig kanila mipahimutang didto sa kapatagan.

10Sa dihang nakita ni Joab nga may mga kaaway diha sa iyang atubangan ug likod, gipili niya ang labing maayong mga sundalo sa Israel, ug gipangulohan niya sila sa pagpakiggira sa mga Aramehanon. 11Ang nahibiling mga sundalo gipapangulohan niya kang Abishai nga iyang igsoon sa pagpakiggira sa mga Amonihanon. 12Miingon si Joab kang Abishai, “Kon makita mo nga morag mapildi na kami sa mga Aramehanon, tabangi ninyo kami, apan kon kamo ang morag mapildi sa mga Amonihanon tabangan namo kamo. 13Pagmaisogon kamo! Makiggira kita nga may kaisog alang sa atong katawhan ug sa mga lungsod sa atong Dios. Himuon sa Ginoo kon unsa ang maayo sumala sa iyang kabubut-on.”

14Unya misulong si Joab uban sa iyang mga tawo, ug nangikyas ang mga Aramehanon gikan kanila. 15Pagkakita sa mga Amonihanon nga nangikyas ang mga Aramehanon, nangikyas usab sila gikan kang Abishai nga igsoon ni Joab, ug nanulod sa ilang lungsod. Busa mibalik si Joab sa Jerusalem.

16Sa dihang nakita sa mga Aramehanon nga mapildi sila sa mga Israelinhon, nagpadala sila ug mga mensahero sa mga kauban nila nga mga Aramehanon didto sa tabok sa Suba sa Eufrates aron sa pagsulti nga tabangan sila. Si Shofac nga komander sa mga sundalo ni Hadadezer maoy nangulo niini nga grupo.

17Sa pagkahibalo ni David niini, gipatigom niya ang tanang sundalo sa Israel. Unya mitabok sila sa Suba sa Jordan ug mipahimutang atbang sa mga Aramehanon, ug unya nakiggira sila kanila. 18Apan nangikyas ang mga Aramehanon gikan sa mga Israelinhon. Nakapatay sila si David ug 7,000 ka mga tigkarwahe ug 40,000 ka mga sundalo nga nagalakaw lang. Napatay usab nila si Shofac nga komander sa mga sundalo. 19Sa dihang nakita sa mga sakop ni Hadadezer nga napildi na sila sa mga Israelinhon, nakighigala sila kang David ug nagpasakop kaniya. Sukad niadto, wala na motabang ang mga Aramehanon sa mga Amonihanon.