Zefanias 1 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Zefanias 1:1-18

1Amo ini ang mensahi nga ginpahayag sang Ginoo kay Zefanias sang panahon nga si Josia nga anak ni Amon amo ang hari sang Juda. Si Zefanias anak ni Cushi, si Cushi anak ni Gedalia, si Gedalia anak ni Amaria, kag si Amaria anak ni Hezekia.

Ang Palaabuton nga Kalaglagan

2Nagsiling ang Ginoo, “Laglagon ko sing bug-os ang tanan nga ara sa duta— 3ang mga tawo, ang mga sapat pati na ang mga pispis kag mga isda. Dulaon ko ang mga nagatulod sa mga tawo sa pagpakasala pati man ang mga makasasala.1:3 ang mga nagatulod… makasasala: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Laglagon ko gid ang tanan nga tawo sa duta. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

4“Silutan ko ang mga pumuluyo sang Juda pati na ang tanan nga pumuluyo sang Jerusalem. Laglagon ko ang mga nagkalabilin nga mga manugsimba sang dios-dios nga si Baal pati na ang mga pari nga nagaalagad sini, agod indi na sila madumduman pa. 5Laglagon ko man ang mga nagasaka sa atop sang ila balay sa pagsimba sa adlaw, bulan kag mga bituon. Laglagon ko ang mga nagasimba kag nagasumpa nga mag-alagad indi lang sa akon kundi sa dios-dios man nga si Molec.1:5 Molec: sa Hebreo, Malcam, nga amo ang isa ka ngalan ni Molec. 6Laglagon ko ang mga nagatalikod sa akon ukon ang mga wala nagadangop sa akon.

7“Maglinong kamo sa akon presensya, kay malapit na ang adlaw nga magasilot ako. Ginpreparar ko na ang akon katawhan nga pamatyon pareho sang sapat nga inughalad. Ginseparar ko na ang mga kaaway nga akon gintawag nga magsalakay sa Juda. 8Sa sina nga adlaw, pamatyon ko ang mga taga-Juda pareho sang sapat nga inughalad. Silutan ko ang ila mga opisyal kag ang mga anak sang ila hari, kag ang tanan sa ila nga nagasunod sa malaot nga mga pangginawi sang mga taga-iban nga nasyon.1:8 nagasunod… nasyon: sa literal, nagasuksok sang bayo sang taga-iban nga nasyon. 9Silutan ko man sa sina nga adlaw ang tanan nga nagasunod sa mga seremonya sang mga wala nakakilala sa akon1:9 nagasunod… sa akon: sa literal, wala nagatapak sa may puwertahan dampi. kag ang mga nagapamintas kag nagapangdaya agod mapuno nila sang mga pagkabutang ang balay sang ila agalon.1:9 ang balay sang ila agalon: ukon, ang templo sang ila dios.

10Ako, ang Ginoo, nagasiling nga sa sina nga adlaw mabatian ang paghinibi sa Puwertahan sang mga Isda1:10 Puwertahan sang mga Isda: Siguro diri ginapaagi ang mga isda nga ginadala sa siyudad. sang siyudad sang Jerusalem kag sa bag-o nga bahin sang siyudad. Mabatian man ang puwerte nga gahod sang mga nagkalarumpag nga mga balay sa mga bukid. 11Maghibi kamo nga nagaestar sa ubos nga bahin1:11 ubos nga bahin: ukon, merkado. sang siyudad sang Jerusalem tungod kay magakalamatay ang tanan ninyo nga mga negosyante.

12“Sa sina man nga tion usisaon ko sing maid-id1:12 sing maid-id: sa literal, paagi sa mga suga. ang mga taga-Jerusalem kag silutan ko ang mga tawo nga nagapatawhay-tawhay lang nga nagasiling sa ila kaugalingon, ‘Wala sing himuon ang Ginoo nga maayo ukon malain.’ 13Agawon ang ila mga pagkabutang kag bayaan nila ang ila mga balay. Indi sila ang magaestar sa mga balay nga ila ginpatindog. Kag indi sila ang magainom sang bino nga halin sa ila gintanom nga mga ubas.”

Ang Makahaladlok nga Adlaw nga Magasilot ang Ginoo

14Malapit na lang gid ang makahaladlok nga adlaw nga magasilot ang Ginoo. Dali na lang ini mag-abot! Mapait ang ina nga adlaw, kay bisan gani ang mga soldado magasinggit sa pagpangayo sang bulig. 15Amo ina nga adlaw nga ipakita sang Dios ang iya kaakig. Adlaw ina sang kalisod, kasakitan, kalaglagan, kag kapierdihan. Madulom kag magal-om ang ina nga adlaw, 16kag mabatian ang pagpatunog sang mga budyong kag ang pagsininggit sang mga soldado samtang nagasalakay sila sa napaderan nga mga banwa kag sa mataas nga mga tore sini.

17Nagasiling ang Ginoo, “Padal-an ko sang sina nga kalisod ang mga tawo kag magalakat sila nga daw sa mga bulag, tungod kay nakasala sila kontra sa akon. Magailig ang ila dugo pareho sang tubig,1:17 tubig: sa Hebreo, balas. kag magakaladunot ang ila mga bangkay pareho sang ipot.1:17 magakaladunot… ipot: ukon, magaguwa ang ila mga tinai sa ila lawas pareho sang ipot. 18Indi makaluwas sa ila ang ila mga pilak kag mga bulawan sa sina nga adlaw nga ipakita ko ang akon kaakig nga pareho sang kalayo nga magalamon sang bug-os nga duta. Gulpi ko lang nga laglagon ang tanan nga nagaestar sa duta.”

Hoffnung für Alle

Zefanja 1:1-18

Gottes Gericht über Hochmut und Götzendienst

(Kapitel 1–3)

Der Tag kommt, an dem der Herr Gericht hält

1In diesem Buch ist die Botschaft aufgeschrieben, die Zefanja vom Herrn empfing. Zefanjas Vater hieß Kuschi, seine weiteren Vorfahren waren Gedalja, Amarja und Hiskia1,1 Wahrscheinlich handelt es sich um König Hiskia, der etwa 729–686 v.Chr. über Juda herrschte.. Seinerzeit regierte in Juda König Josia, der Sohn von Amon.

2»So spricht der Herr: Mit Stumpf und Stiel werde ich alles ausrotten, was auf der Erde lebt: 3Menschen und Vieh, die Vögel am Himmel und die Fische im Meer. Die Menschen, die von mir nichts wissen wollen, lasse ich vom Erdboden verschwinden und mit ihnen alles, was sie zur Auflehnung gegen mich verleitet hat. Darauf könnt ihr euch verlassen!

4Auch gegen Juda und die Einwohner von Jerusalem erhebe ich meine Hand, um sie zu strafen. Ich lösche noch die letzte Spur von ihrem Götzendienst aus, mit den Priestern Baals und aller anderen Götzen ist es dann endgültig vorbei. 5Ich vernichte alle, die auf den Dächern ihrer Häuser die Sterne anbeten, und ich ziehe jene zur Rechenschaft, die sich zwar vor mir niederwerfen und einen Eid in meinem Namen ablegen, gleichzeitig aber auf den Götzen Milkom1,5 So nach einigen alten Übersetzungen. Der hebräische Text lautet: auf ihren König. schwören. 6Alle sollen umkommen, die mir den Rücken kehren und denen ich gleichgültig geworden bin, ja, alle, die mit mir nichts zu tun haben wollen.«

7Seid still vor Gott, dem Herrn! Denn der Tag, an dem er Gericht hält, steht vor der Tür. Schon bereitet er das Schlachtopfer vor und lädt Judas Feinde als Gäste zum Opfermahl ein. 8Er sagt: »An diesem Tag ziehe ich die führenden Männer des Landes und die Königsfamilie zur Rechenschaft. Alle, die religiöse Bräuche fremder Völker übernehmen,1,8 Wörtlich: die ausländische Kleidung tragen. – Gemeint sind vermutlich Kleidungsstücke, die mit der Verehrung fremder Götter zu tun hatten. müssen sich dann vor mir verantworten. 9Ich übe Vergeltung an denen, die aus Ehrfurcht vor den Götzen niemals auf die Türschwelle treten, wenn sie in ein Haus gehen1,9 Vermutlich ein Brauch oder Aberglaube, der auf den Philistergott Dagon zurückgeht. Vgl. 1. Samuel 5,5.. Ich bestrafe alle, die durch Gewalt und Betrug für ihre Herren Schätze anhäufen.

10An diesem Tag wird man vom Fischtor her Hilferufe hören, Angstschreie aus der Neustadt und lautes Schlachtgetümmel von den Hügeln. Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort. 11Ja, klagt nur, ihr Händler aus der Unterstadt, denn ich vernichte alle Kaufleute, die dort ihr Silber abwiegen!

12Dann durchsuche ich Jerusalem mit Lampen und spüre alle auf, die selbstzufrieden in den Tag hineinleben. Sie gleichen einem Wein, der nie umgegossen wurde und dadurch verdorben ist. Sie denken: ›Mit dem Herrn brauchen wir nicht zu rechnen, von ihm kommt weder Gutes noch Böses.‹ 13Doch sie werden erleben, dass man ihren Besitz plündert und ihre Häuser zertrümmert. Wer ein neues Haus gebaut hat, wird nie darin wohnen; wer einen neuen Weinberg angelegt hat, wird nicht einen Tropfen Wein daraus trinken.«

14Der große Gerichtstag des Herrn steht vor der Tür. Er kommt näher, immer näher. Hört! Selbst die Tapfersten schreien verzweifelt auf! Es ist ein schrecklicher Tag, 15an dem sich Gottes ganzer Zorn entlädt, ein Tag voll Angst und Grauen. Überall herrschen Krieg und Verwüstung, schwarze Wolken verdunkeln den Himmel, und tiefe Finsternis breitet sich aus. 16An diesem Tag erfüllen Kampfgeschrei und der Schall von Hörnern die Luft: Man bläst zum Sturm auf die Städte mit ihren hohen Mauern und Türmen.

17Gott sagt: »Ich versetze die Menschen in so große Angst, dass sie hilflos wie Blinde umhertappen. Ihr Blut wird vergossen, so wie man Dreck wegschüttet, ihre Eingeweide werden fortgeworfen wie Kot. Das alles geschieht, weil sie gegen mich, den Herrn, gesündigt haben. 18Wenn sich an diesem Tag mein Zorn entlädt, hilft ihnen auch all ihr Silber und Gold nicht mehr: Mein leidenschaftlicher Zorn bricht los wie ein Feuer und verwüstet die ganze Welt. Alle ihre Bewohner lasse ich ein schreckliches Ende finden.«