Zacarias 9 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Zacarias 9:1-17

Pagasilutan sang Dios ang mga Kaaway nga mga Nasyon sang Israel

1Amo ini ang mensahi sang Ginoo:

Nagasiling ang Ginoo nga silutan niya ang mga siyudad sang Hadrac kag Damascus,9:1 Hadrac kag Damascus: Ang Hadrac isa ka siyudad sa aminhan sang Damascus (ang kapital sang Syria) kag sang Hamat. (Tan-awa ang bersikulo 2.) tungod nga dapat magtulok ukon magdangop sa Ginoo ang tanan nga katawhan kag labi na ang mga tribo sang Israel.9:1 dapat… Israel: ukon, nagatulok ang Ginoo sa tanan nga katawhan, kag labi na sa mga tribo sang Israel. 2Silutan man sang Ginoo ang Hamat, nga katupad nga siyudad sang Hadrac kag sang Damascus, kag ang mga siyudad sang Tyre kag Sidon, bisan pa nga ang mga pumuluyo sini maabilidad. 3Nagpatindog ang mga pumuluyo sang Tyre sang pamakod nga mga pader, kag nagtipon sila sang mga pilak kag mga bulawan nga pareho lang nga nagtumpok sila sang duta. 4Pero kuhaon sang Ginoo ang ila mga pagkabutang kag ihaboy niya ang ila manggad sa dagat. Kag ang ila siyudad pagalamunon sang kalayo.

5Makita ina sang mga pumuluyo sang Ashkelon kag mahadlukan sila. Magalubid sa kasakit ang mga pumuluyo sang Gaza, kag amo man ang mga pumuluyo sang Ekron kay ang ila ginasaligan madula. Mapatay ang hari sang Gaza, kag ang Ashkelon indi na maestaran. 6Ang Ashdod pagaestaran sang mga tawo nga nagkalain-lain ang lahi. Pagalaglagon sang Ginoo ang ginapabugal sang mga Filistinhon. 7Indi na sila magkaon sang karne nga may dugo9:7 magkaon… dugo: ukon, mag-inom sang dugo. ukon sang mga pagkaon nga ginadilian nga kaunon. Ang mabilin sa ila kabigon sang aton Dios nga iya katawhan, nga daw isa ka grupo sang katawhan sa Juda. Ang mga pumuluyo sang Ekron mangin bahin sang katawhan sang Ginoo pareho sang mga Jebusnon.9:7 Jebusnon: Ang tumandok nga mga pumuluyo sang Jerusalem nga ginsakop ni David pagkatapos nga naagaw niya ang siyudad (II Samuel 5:6-10). 8Protektaran sang Ginoo ang iya templo9:8 templo: ukon, Jerusalem; ukon, bug-os nga nasyon sang Israel. kontra sa mga manugsalakay. Wala na sing may magpigos sa iya katawhan, kay ginabantayan niya sila subong.

Ang Magaabot nga Hari sang Jerusalem

9Nagsiling ang Ginoo, “Maghinugyaw kamo sing tudo sa kalipay, kamo nga mga pumuluyo sang Zion, ang siyudad sang Jerusalem,9:9 mga pumuluyo sang Zion, ang siyudad sang Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion… anak nga babayi sang Jerusalem. kay ang inyo hari magaabot. Matarong siya kag madinalag-on. Mapainubuson siya, kag magaabot nga nagasakay sa tinday nga asno. 10Dulaon ko na ang pag-ilinaway. Kuhaon ko ang pang-inaway nga mga karwahe kag mga kabayo sa Israel kag sa Juda.9:10 sa Israel kag sa Juda: sa Hebreo, sa Efraim kag sa Jerusalem. Ang Efraim nagarepresentar sang ginharian sang Israel kag ang Jerusalem nagarepresentar sang ginharian sang Juda. Ang mga pana nga ginagamit sa inaway pagabalion. Ang magaabot nga hari magahambal sa mga nasyon nga untatan na nila ang pag-ilinaway. Magahari siya halin sa isa ka dagat hasta sa isa pa gid ka dagat,9:10 halin… dagat: siguro ang buot silingon, halin sa Patay nga Dagat hasta sa Dagat sang Mediteraneo. kag halin sa Suba sang Eufrates hasta sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan.”9:10 kalibutan: ukon, duta sang Israel.

Hilwayon sang Dios ang mga Israelinhon nga Nabihag

11Nagsiling pa ang Ginoo, “Kon parte sa inyo nga mga Israelinhon, hilwayon ko ang mga nabihag sa inyo. Daw pareho sila sa tawo nga ginhulog sa bubon nga wala sing tubig. Hilwayon ko sila tungod sang akon kasugtanan sa inyo nga ginpalig-on paagi sa dugo. 12Kamo nga mga nabihag nga nagalaom nga mahilway, magbalik na kamo sa inyo mabakod nga mga lugar. Karon nagasiling ako sa inyo nga ibalik ko sing doble ang mga nadula sa inyo. 13Gamiton ko ang Juda nga daw pareho sang pana kag ang Israel nga daw pareho sang baslay.9:13 pana… baslay: sa English, bow… arrow. Himuon ko ang katawhan sang Zion nga daw pareho sang espada sang soldado, kag laglagon nila ang katawhan sang Grecia.”

Buligan sang Dios ang Iya Katawhan

14Dayon magapakita ang Ginoo sa ibabaw sang iya katawhan. Magakirab ang iya baslay pareho sang kilat. Patunugon sang Ginoong Dios ang budyong; kag magaabot siya upod sa bagyo nga halin sa bagatnan. 15Protektaran sang Ginoo nga Makagagahom ang iya katawhan. Tasak-tasakon lang nila ang mga bato nga ginalabyog sa ila sang ila mga kaaway. Magakinaon sila kag magaininom sa pagselebrar sang ila kadalag-an. Magahinugyaw sila nga daw sa mga hubog. Mapuno ang ila tiyan sang ilimnon pareho sang yahong nga puno sang dugo nga ginawisik-wisik sa mga pamusod sang halaran. 16-17Sa sina nga adlaw luwason sila sang Ginoo nga ila Dios bilang iya mga karnero. Daw ano sila kanami kag katahom tulukon sa ila nga duta. Daw pareho sila sa malahalon nga mga bato nga nagaigpat sa korona. Mangin bugana ang ila mga uyas kag mga ubas nga magahatag sang kusog sa ila mga pamatan-on.

Hoffnung für Alle

Sacharja 9:1-17

Weissagungen über die Zukunft Israels und der anderen Völker

(Kapitel 9–14)

Gericht und Gnade für Israels Feinde

1Dies ist eine Botschaft des Herrn: Sie lastet schwer auf dem Land Hadrach und trifft Damaskus mit voller Wucht. Denn der Herr hat9,1 Oder: Denn den Herrn haben. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten. nicht nur die Stämme Israels im Blick, sondern auch die anderen Völker. 2Sein richtendes Wort erreicht Hamat, das an Damaskus grenzt, ebenso wie die Städte Tyrus und Sidon, deren Einwohner so überaus klug sind. 3Tyrus hat sich selbst zu einer mächtigen Festung ausgebaut, es hat ganze Berge von Gold und Silber zusammengetragen. 4Trotzdem wird der Herr Tyrus erobern: Er wirft die gewaltigen Mauern ins Meer9,4 Oder: zerschlägt seine Streitmacht im Meer. und lässt die Stadt in Flammen aufgehen. 5Wenn das die Einwohner von Aschkelon, Gaza und Ekron erfahren, packt sie die Angst, denn mit ihrem Verbündeten ist auch ihre Hoffnung dahin. Gaza verliert seinen König, Aschkelon wird zu einer unbewohnten Stadt, 6und in Aschdod siedeln sich Fremde aus allen Völkern an.

Gott sagt: »Ich werde den Hochmut der Philister brechen. 7Ich reiße ihnen die blutigen Fleischstücke aus dem Mund und bereite ihren abscheulichen Opfermahlzeiten ein Ende! Doch die überlebenden Philister dürfen sich zu meinem Volk zählen und werden dann als Sippe im Stamm Juda gelten. Ja, Ekron wird in mein Volk aufgenommen wie damals die Jebusiter. 8Ich selbst werde Wache halten, damit keine fremden Truppen mehr in mein Land einfallen können. Kein Gewaltherrscher wird es mehr erobern. Denn von nun an sehe ich mit eigenen Augen nach meinem Volk!«

Der neue König kommt!

9»Freut euch, ihr Menschen auf dem Berg Zion, jubelt laut, ihr Einwohner von Jerusalem! Seht, euer König kommt zu euch! Er ist gerecht und bringt euch Rettung9,9 Oder: und trägt den Sieg davon.. Und doch kommt er nicht stolz daher, sondern reitet auf einem Esel, ja, auf dem Fohlen einer Eselin.

10In Jerusalem und im ganzen Land9,10 Wörtlich: in Ephraim. – Mit »Ephraim« wurde oft das ehemalige Nordreich Israel bezeichnet, hier meint der Name wohl die Israeliten, die nördlich von Juda lebten. Vgl. auch Vers 13. beseitige ich, der Herr, die Streitwagen, die Schlachtrosse und alle Waffen. Euer König stiftet Frieden unter den Völkern, seine Macht reicht von einem Meer zum anderen, vom Euphrat bis zum Ende der Erde.«

Der Herr schützt sein Volk

11»Noch werden viele Menschen eures Volkes in der Verbannung festgehalten. Doch auch sie werde ich aus ihrer Gefangenschaft9,11 Wörtlich: aus der wasserlosen Grube. – Ausgetrocknete Zisternen wurden häufig als zeitweiliges Gefängnis genutzt. Hier steht es sinnbildlich für die Verbannung in Babylonien. befreien, denn ich habe einen Bund mit euch geschlossen; mit dem Blut von Opfertieren wurde er besiegelt. 12Kehrt heim, ihr Gefangenen, in die Stadt, die euch Schutz bietet! Ihr habt nicht vergeblich gehofft! Heute verspreche ich euch: Ihr werdet doppelt entschädigt für das, was ihr erlitten habt!

13Die Männer von Juda sind wie ein Bogen in meiner Hand, die Männer von Ephraim sind die Pfeile, und ihr aus Zion seid das Schwert, das ich wie ein Krieger gegen die Truppen der Griechen schwinge.«

14Ja, der Herr selbst wird über seinem Volk erscheinen, um es zu beschützen: Er schießt seine Pfeile ab wie Blitze, er bläst das Horn zum Angriff und jagt daher im Sturm aus dem Süden. 15Der Herr, der allmächtige Gott, verteidigt die Israeliten. Seine Krieger strecken die Feinde mit ihren Steinschleudern zu Boden. Sie sind vom Blut berauscht wie vom Wein, ja, sie sind damit überströmt wie die Opferschalen im Tempel oder wie die Ecken des Altars.9,15 So in Anlehnung an die griechische Übersetzung. Der hebräische Text in Vers 15b ist nicht sicher zu deuten.

16An jenem Tag wird Gott, der Herr, sein Volk retten. Er sorgt für sie wie ein Hirte für seine Herde. Wie funkelnde Edelsteine in einer Königskrone schmücken sie künftig sein Land! 17Ja, Israel wird schön und einzigartig sein. Seine jungen Leute sind kräftig und gesund, denn das Land bringt reiche Ernte an Getreide und Wein.