Zacarias 7 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Zacarias 7:1-14

Ginapakamalaot sang Dios ang Indi Sinsero nga Pagpuasa

1May ginhambal ang Ginoo kay Zacarias sang ikaapat nga adlaw sang bulan sang Kislev (ikasiyam nga bulan), sadtong ikaapat nga tuig sang paghari ni Darius. 2-3Natabo ini pagkatapos nga ginpadala sang katawhan sang Betel si Sharezer kag si Regem Melec, upod ang ila mga tinawo, sa pagpangabay sa mga pari sa templo kag sa mga propeta nga pamangkuton ang Ginoo kon bala kinahanglan pa nga magpangasubo kag magpuasa sila sa ikalima nga bulan sa pagdumdom sang pagkaguba sang templo, pareho sa ginahimo nila sa malawig na nga mga tinuig. 4Kag amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom kay Zacarias: 5“Hambala ang tanan nga katawhan sang Israel pati ang mga pari, nga ang ila pagpuasa kag pagpangasubo sa kada ikalima kag ikapito nga bulan sa sulod sang 70 ka tuig wala nila ginahimo para sa akon. 6Kag kon magkaon sila kag mag-inom, ginahimo nila ina para lang sa ila kaugalingon nga kalipayan. 7Amo man ini ang mensahi nga ginpahambal ko sa mga propeta sadto, sang panahon nga mainuswagon pa ang Jerusalem kag madamo pa ini sang tawo pati ang mga banwa sa palibot sini, kag pati ang Negev7:7 Negev: Ang bagatnan sang Juda. kag ang mga bulobukid sa nakatundan.”7:7 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela.

8Nagsiling liwat ang Ginoo kay Zacarias, 9“Amo ini ang akon ginsiling sa akon katawhan: ‘Maghukom kamo sing husto. Ipakita ninyo ang kaayo kag kaluoy sa isa kag isa. 10Indi ninyo pagpigusa ang mga balo nga babayi, mga ilo, mga imol, kag ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo. Indi kamo maghunahuna sing malain kontra sa isa kag isa.’

11“Pero wala gid sila magsapak sa akon ginsiling. Ginsikway nila ini kag wala nila ginpamatian. 12Ginpatig-a nila ang ila mga tagipusuon pareho sang bato, kag wala sila magpamati sa Kasuguan kag sa mga pulong nga ginpasugid sang akon Espiritu sa mga propeta sadto. Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, akig gid katama. 13Kag tungod nga wala sila magpamati sang akon ginsiling, indi man ako magpamati kon magpanawag sila sa akon. 14Daw pareho ako sa buhawi nga nagpalapta sa ila sa iban nga mga lugar nga wala pa nila makadtui. Ginbayaan nila ang ila maayo nga duta nga indi na mapuslan kag indi na maestaran.”

Nueva Versión Internacional

Zacarías 7:1-14

Justicia y misericordia en lugar de ayuno

1En el cuarto año del reinado del rey Darío, en el día cuatro del mes noveno, que es el mes de quisleu, la palabra del Señor vino a Zacarías. 2El pueblo de Betel había enviado a Sarézer y a Reguen Mélec, y a sus hombres, a buscar el favor del Señor 3y a preguntarles a los sacerdotes del Templo del Señor de los Ejércitos y a los profetas: «¿Debemos seguir llorando y ayunando en el quinto mes, tal como lo hemos hecho todos estos años?».

4Vino entonces a mí esta palabra de parte del Señor de los Ejércitos: 5«Dile a todo el pueblo de la tierra y también a los sacerdotes: “Cuando ustedes ayunaban y se lamentaban en los meses quinto y séptimo de los últimos setenta años, ¿realmente ayunaban por mí? 6Y cuando comen y beben, ¿acaso no lo hacen para sí mismos?

7»”¿No son estas las palabras que por medio de los antiguos profetas el Señor mismo proclamó cuando Jerusalén y las ciudades cercanas estaban habitadas y tenían paz, cuando el Néguev y las llanuras occidentales también estaban habitadas?”».

8La palabra del Señor vino de nuevo a Zacarías. Le dijo:

9«Así dice el Señor de los Ejércitos:

»“Juzguen con verdadera justicia;

muestren amor y compasión

los unos por los otros.

10No opriman a las viudas ni a los huérfanos,

ni a los extranjeros, ni a los pobres.

No maquinen el mal en su corazón

los unos contra los otros”.

11»Pero ellos se negaron a hacer caso. Desafiantes, volvieron la espalda y se taparon los oídos. 12Para no oír la Ley ni las palabras que por medio de los antiguos profetas el Señor de los Ejércitos había enviado con su Espíritu; endurecieron su corazón como el diamante. Por lo tanto, el Señor de los Ejércitos se llenó de ira. 13“Como no me escucharon cuando los llamé, tampoco yo los escucharé cuando ellos me llamen —dice el Señor de los Ejércitos—. 14Como con un torbellino, los dispersé entre todas las naciones que no conocían. La tierra que dejaron quedó tan desolada que nadie siquiera pasaba por ella. Fue así como convirtieron en ruina la tierra que antes era apetecible”».