Ang Panawagan sa Pagbalik sa Dios
1May ginhambal ang Ginoo kay Propeta Zacarias sang ikawalo nga bulan sang ikaduha nga tuig sang paghari ni Darius sa Persia. Si Zacarias nga ini anak ni Berekia kag apo ni Ido. 2-3Ginsugo sang Ginoo nga Makagagahom si Zacarias nga ihambal ini sa katawhan sang Israel:
“Akig gid ako sa inyo mga katigulangan. Karon, magbalik kamo sa akon kag magabalik1:2-3 magabalik: ukon, magabulig. ako sa inyo. 4Indi ninyo pagsunda ang ginhimo sang inyo mga katigulangan. Ginsugo ko sadto ang mga propeta nga hambalan sila nga talikdan na nila ang ila malaot nga mga ginahimo, pero wala sila nagpati. Wala gid sila nagtuman sa akon. 5Ang inyo mga katigulangan kag ang ato nga mga propeta nagkalamatay na. 6Natabo gid man sa inyo mga katigulangan ang akon mga pulong kag mga paandam nga ginpasugid ko sa akon mga alagad nga mga propeta. Dayon naghinulsol sila kag nagsiling, ‘Ginsilutan kita sang Ginoo nga Makagagahom suno sa aton mga ginhimo, subong sang iya ginplano nga himuon sa aton.’ ”
Ang Palanan-awon Parte sa mga Kabayo
7-8May ginhambal ang Ginoo kay Zacarias paagi sa isa ka palanan-awon. Natabo ini sang gab-i sang ika-24 nga adlaw sang bulan sang Shebat (ika-11 nga bulan), sadtong ikaduha nga tuig sang paghari ni Darius. Kag amo ini ang pahayag ni Zacarias:
Nakita ko ang isa ka tawo nga nagasakay sa pula nga kabayo nga nagapundo sa isa ka patag nga may mga kahoy nga mirto. Sa likod niya may mga tawo nga nagasakay sa pula, kaki, kag puti nga mga kabayo. 9Nagpamangkot ako sa anghel nga nagapakigsugilanon sa akon, “Sir, ano ang buot silingon sang sini nga mga manugkabayo?” Nagsabat siya, “Ipaathag ko sa imo ang buot silingon sini.”
10Dayon ang tawo nga ara sa may mga kahoy nga mirto amo ang nagpaathag sini sa akon. Siling niya, “Inang mga manugkabayo ginpadala sang Ginoo sa paglibot sa bug-os nga kalibutan.”
11Dayon nagpanugid ang mga manugkabayo sa anghel sang Ginoo nga ara sa may mga kahoy nga mirto. Siling nila, “Nalibot namon ang bug-os nga kalibutan kag nakita namon nga malinong ini.”1:11 kag nakita namon nga malinong ini: ukon, kag nakita namon ang mga nasyon nga nagapatawhay-tawhay lang.
12Dayon nagsiling ang anghel sang Ginoo, “Ginoo nga Makagagahom, sa sulod sang 70 ka tuig akig ka sa Jerusalem kag sa iban pa nga mga banwa sang Juda. Hasta san-o mo pa bala sila nga indi pagkaluoyan?” 13Nagsabat ang Ginoo sa anghel nga nagapakigsugilanon sa akon. Ang iya sabat maayo kag makapalipay.
14Ini nga anghel nagsiling sa akon nga isugid ko ining ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Nagakabalaka gid ako sa Jerusalem nga ginatawag man nga Zion, 15pero akig gid ako sa mga nasyon nga nagapatawhay-tawhay lang.1:15 nagapatawhay-tawhay lang samtang ginapabudlayan nila ang iban nga mga nasyon labi na ang siyudad sang Jerusalem. Sadto indi masyado ang akon kaakig sa ila, pero gindabukan nila ini. 16Gani magabalik1:16 magabalik: ukon, magabulig. ako sa Jerusalem nga may kaluoy, kag patindugon ko liwat1:16 patindugon ko liwat: sa literal, pagatakson sang higot nga inugtakos. ini nga siyudad pati na ang akon templo. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.”
17Nagsiling ang anghel nga isugid ko pa gid ining ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Magauswag liwat ang akon mga banwa sa Juda. Kag lipayon ko liwat ang Zion, ang siyudad sang Jerusalem, kag kabigon ko ini liwat nga akon pinili nga siyudad.”
Ang Palanan-awon Parte sa Apat ka Sungay kag Apat ka Panday
18Dayon nakita ko ang apat ka sungay. 19Nagpamangkot ako sa anghel nga nagapakigsugilanon sa akon, “Ano ang buot silingon sang sini nga mga sungay?” Nagsabat siya sa akon, “Ini nga mga sungay amo ang mga nasyon nga nagpalapta sa mga taga-Israel kag taga-Juda, pati na sa mga taga-Jerusalem.”
20Dayon ginpakita sang Ginoo sa akon ang apat ka panday. 21Nagpamangkot ako, “Ano ang ila himuon?” Nagsabat siya, “Pahadlukon nila kag wasakon ang mga sungay. Ini nga mga sungay amo ang mga nasyon nga naglaglag sing bug-os sa Juda kag nagpalapta sang iya mga pumuluyo.”
Un llamado a volver al Señor
1En el mes octavo del segundo año del reinado de Darío, la palabra del Señor vino al profeta Zacarías, hijo de Berequías y nieto de Idó:
2«El Señor está ardiendo en ira contra vuestros antepasados. 3Por lo tanto, adviértele al pueblo que así dice el Señor Todopoderoso:
»“Volveos a mí,
y yo me volveré a vosotros
—afirma el Señor Todopoderoso—.
4»”No seáis como vuestros antepasados,
a quienes les proclamaron
los profetas de antaño
que así dice el Señor Todopoderoso:
‘Volveos de vuestra mala conducta
y de vuestras malas acciones’.
Porque ellos no me obedecieron
ni me prestaron atención
—afirma el Señor—.
5»”¿Dónde están vuestros antepasados?
¿Acaso los profetas siguen con vida?
6¿No se cumplieron en vuestros antepasados
las palabras y los decretos
que a mis siervos los profetas
ordené comunicarles?
»”Entonces ellos se volvieron al Señor, y dijeron: ‘El Señor Todopoderoso nos ha tratado tal y como había resuelto hacerlo: conforme a lo que merecen nuestra conducta y nuestras acciones’ ”».
El hombre entre los arrayanes
7En el segundo año del reinado de Darío, en el día veinticuatro del mes de sebat, que es el mes undécimo, la palabra del Señor vino al profeta Zacarías, hijo de Berequías y nieto de Idó: 8Una noche tuve una visión, en la que vi a un hombre montado en un caballo alazán. Ese hombre se detuvo entre los arrayanes que había en una hondonada. Detrás de él había jinetes en caballos alazanes, bayos y blancos. 9Yo le pregunté: «¿Qué significan estos jinetes, mi señor?» El ángel que hablaba conmigo me respondió: «Voy a explicarte lo que significan». 10Y el hombre que estaba entre los arrayanes me dijo: «El Señor ha enviado estos jinetes a recorrer toda la tierra».
11Los jinetes informaron al ángel del Señor que estaba entre los arrayanes: «Hemos recorrido toda la tierra. Por cierto, la encontramos tranquila y en paz». 12Ante esto, el ángel del Señor replicó: «Señor Todopoderoso, ¿hasta cuándo te negarás a compadecerte de Jerusalén y de las ciudades de Judá, con las que has estado enojado estos setenta años?»
13El Señor le respondió con palabras buenas y consoladoras al ángel que hablaba conmigo, 14y luego el ángel me dijo: «Proclama este mensaje de parte del Señor Todopoderoso:
»“Mi amor por Sión y por Jerusalén
me hace sentir celos por ellas.
15En cambio, estoy lleno de ira
con las naciones engreídas.
Mi enojo no era tan grave,
pero ellas lo agravaron más”.
16»Por lo tanto, así dice el Señor:
“Volveré a compadecerme de Jerusalén.
Allí se reconstruirá mi templo,
y se extenderá el cordel de medir,
afirma el Señor Todopoderoso”.
17»Proclama además lo siguiente de parte del Señor Todopoderoso:
»“Otra vez mis ciudades rebosarán de bienes,
otra vez el Señor consolará a Sión,
otra vez escogerá a Jerusalén”».
18Alcé la vista, ¡y vi ante mí cuatro cuernos! 19Le pregunté entonces al ángel que hablaba conmigo: «¿Qué significan estos cuernos?» Y el ángel me respondió: «Estos cuernos son los poderes que dispersaron a Judá, a Israel y a Jerusalén».
20Luego el Señor me mostró cuatro herreros. 21Le pregunté: «¿Y estos qué han venido a hacer?» Y el Señor me respondió: «Los cuernos son los poderes que dispersaron a Judá, a tal punto que nadie pudo volver a levantar la cabeza. Los herreros han venido para aterrorizarlos, y para deshacer el poder de las naciones que levantaron su cuerno contra la tierra de Judá y dispersaron a sus habitantes».
