Salmo 89Salmo 89 Ang titulo sa Hebreo: Ang “maskil” nga ginsulat ni Etan nga Ezranhon.
Ang Kasugtanan sang Dios kay David
1Ginoo, kantahon ko permi ang imo dako nga gugma.
Isugid ko ang imo katutom hasta san-o.
2Ipahibalo ko nga malig-on ang imo gugma sa wala sing katapusan, kag magapadayon pareho sang langit.
3Nagsiling ka, “Naghimo ako sang kasugtanan sa akon alagad nga si David, nga akon ginpili nga mangin hari.
Kag amo ini ang akon ginpromisa sa iya:
4Ang tagsa ka hari sang Israel magahalin sa imo mga kaliwat hasta san-o;
ang imo ginharian magapadayon sa wala sing katapusan.”
5Ginoo, ang mga langitnon nga tinuga nagadayaw sa imo makatilingala nga mga binuhatan kag sa imo katutom.
6Wala sing bisan isa sa langit nga pareho sa imo, Ginoo.
Wala sing langitnon nga tinuga nga makapareho sa imo.
7Ginatahod ka sa pagtililipon sang langitnon nga mga tinuga.
Sila tanan nga nagapalibot sa imo may kahadlok gid sa imo.
8Ginoong Dios nga Makagagahom, wala sing bisan sin-o nga pareho sa imo;
gamhanan ka kag matutom sa tanan mo nga ginahimo.
9Ginagamhan mo ang mabalod nga dagat;
ginapalinaw mo ang iya dalagko nga mga balod.
10Gindugmok mo ang dragon nga si Rahab kag napatay ini.
Paagi sa imo gahom ginpalapta mo ang imo mga kaaway.
11Imo ang langit kag ang kalibutan;
gintuga mo ang kalibutan kag ang tanan nga ara sa sini.
12Ginhimo mo ang aminhan kag ang bagatnan.
Ang Bukid sang Tabor kag ang Bukid sang Hermon daw sa mga tawo nga nagakanta sa imo sa kalipay.
13Gamhanan ka gid! Puwerte ikaw kakusog!
14Nagahari ka nga may pagkamatarong kag hustisya, nga ginapangunahan sang gugma kag katutom.
15Ginoo, bulahan ang mga tawo nga nakaeksperiensya sang paghinugyaw sa imo sa kalipay,
nga nagakabuhi sa kaayo sang imo presensya.
16Tungod sa imo89:16 Tungod sa imo: sa literal, Sa imo ngalan. nagakalipay sila permi,
kag ginadayaw nila ang imo pagkamatarong.
17Ikaw ang ginapabugal nila nga ila kusog.
Tungod sa imo kaayo nagmadinalag-on kami.
18Ginoo, Balaan nga Dios sang Israel, ikaw ang nagapanag-iya sang amon hari nga nagaprotektar sa amon.
19Sang una nagpakighambal ka sa imo matutom nga mga alagad paagi sa palanan-awon.
Siling mo, “Ginbuligan ko ang isa ka soldado.
Ginpili ko siya halin sa akon katawhan agod mangin hari.
20Si David, nga akon alagad, amo ang akon ginpili nga hari
paagi sa paghaplas sa iya sang akon balaan nga lana.
21Ang akon gahom magaupod sa iya kag magapabaskog sa iya.
22Indi makadaog-daog sa iya ang iya mga kaaway;
indi makapigos sa iya ang mga malaot.
23Samtang nagatulok siya dugmukon ko ang iya mga kaaway hasta nga magkalamatay sila.
24Higugmaon ko siya kag unungan.
Kag paagi sa akon gahom magmadinalag-on siya.
25Pagahumon ko siya halin sa Dagat sang Mediteraneo hasta sa Suba sang Eufrates.89:25 halin sa… Eufrates: ukon, sa mga duta sa pihak sang mga dagat kag mga suba.
26Magasiling siya sa akon, ‘Ikaw ang akon Amay kag Dios;
ikaw ang palalipdan nga bato nga nagaluwas sa akon.’
27Kabigon ko siya nga akon kamagulangan nga anak, ang labing gamhanan sa tanan nga hari.
28Padayunon ko ang akon gugma sa iya hasta san-o,
kag ang akon kasugtanan sa iya indi gid magpalyar.
29Ang tagsa ka hari sang Israel magahalin sa iya mga kaliwat hasta san-o;
ang iya ginharian magadugay pareho kadugay sang langit.
30-31Pero kon ang iya mga kaliwat indi magtuman sang akon kasuguan, mga pagsulundan, kag mga pagpanudlo,
32silutan ko sila sing masakit tungod sang ila mga sala.
33Pero higugmaon kag unungan ko gihapon si David.
34Indi ko pagdulaon ang akon kasugtanan sa iya,
kag indi ko pagliwaton ang akon ginpromisa sa iya.
35Sa akon balaan nga ngalan, nakapromisa na ako nga indi gid ako magbutig sa kay David.
36Ang tagsa ka hari sang Israel magahalin sa iya mga kaliwat hasta san-o.
Ang iya ginharian magadugay sa akon panulok pareho kadugay sang adlaw;
37magapadayon ini hasta san-o pareho sang bulan nga ginakabig nga masaligan nga manugpamatuod sa langit.”
38Pero, Ginoo, naakig ka sa imo pinili nga hari;
gintalikdan mo siya kag ginsikway.
39Gindula mo ang imo kasugtanan sa iya nga imo alagad,
kag ginkuha mo ang iya awtoridad bilang hari.
40Ginrumpag mo ang mga pader sang iya siyudad.
Gin-guba mo ang iya napaderan nga mga siyudad.
41Ang mga pagkabutang sang iya siyudad ginpanguha sang tanan nga nagaagi.
Ginpakahuy-an siya sang iya katupad nga mga nasyon.
42Ginpadaog mo ang iya mga kaaway;
ginlipay mo sila tanan.
43Ginhimo mo nga wala sing pulos ang iya mga armas
kag ginpapierdi mo siya sa inaway.
44Ginkuha mo ang iya pagkagamhanan89:44 pagkagamhanan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. kag ang iya awtoridad bilang hari.
45Ginpatigulang mo siya dayon;89:45 Ginpatigulang mo siya dayon: ukon, Ginpalip-ot mo ang iya kabuhi.
kag ginpakahuy-an mo siya.
46Hasta san-o pa bala, Ginoo, nga magpanago ka?
Hasta bala sa wala sing katapusan?
Hasta san-o pa bala ang imo kaakig nga daw sa kalayo?
47Dumduma bala kon daw ano kalip-ot sang kabuhi sang tawo;
dumduma nga ginhimo mo ang tawo nga may kamatayon.
48Sin-o bala ang tawo nga indi mapatay?
Makalikaw bala ang tawo sa kamatayon?
49Ginoo, diin na bala ang imo gugma nga pareho sang una, nga ginpromisa mo kay David sa imo katutom sa iya?
50Dumduma, Ginoo, ang pagpakahuya sang madamo nga mga nasyon sa imo mga alagad,89:50 mga alagad: siguro ang buot silingon, ang katawhan sang Israel. Sa iban nga mga kopya sang Hebreo makita ang “alagad” nga siguro ang buot silingon, ang hari sang Israel. nga ginaagwanta ko lang.
51Sila nga imo mga kaaway, Ginoo, amo ang nagayaguta sang imo pinili nga hari bisan diin siya magkadto.
52Dalayawon ang Ginoo sa wala sing katapusan! Amen! Amen!
Salmo 89
Poema didático de Etã, o ezraíta.
1Cantarei constantemente a bondade do Senhor;
a minha boca anunciará às gerações vindouras
como te manténs fiel às tuas promessas.
2Direi que a tua bondade é eterna;
confirmaste a tua fidelidade até no céu.
3Disse o Senhor:
“Fiz uma aliança solene com David,
aquele que eu próprio escolhi:
4A tua dinastia será estabelecida para sempre
e firmarei o teu trono eternamente.” (Pausa)
5Os céus te louvarão pelas tuas maravilhas, ó Senhor;
milhares de anjos te darão louvores,
por seres fiel à tua palavra.
6Quem, em todo o universo,
se pode comparar com o Senhor?
Qual dos anjos mais poderosos
é semelhante a Deus?
7Ele é extremamente admirado na assembleia dos anjos;
é grandemente reverenciado por todos os que o cercam.
8Ó Senhor, Deus dos exércitos,
quem é tão forte como tu?
A fidelidade faz parte do teu próprio carácter.
9Tu dominas a força do mar;
acalmas as vagas que se levantam sob a violência das tempestades.
10Abateste o altivo Raab89.10 Nos relatos babilónicos da criação do mundo, o monstro marinho (Raab) personificava o oceano ou o caos, vencido pelo deus criador. como se fosse ferido de morte;
dispersaste os inimigos com o teu poderoso e forte braço.
11Pertencem-te os céus e a Terra;
criaste o universo com tudo o que nele existe.
12Toda a Terra, de norte a sul, foi criada pelas tuas mãos;
os montes Tabor e Hermon alegram-se,
por serem uma obra assinada pelo teu nome.
13O teu braço é poderoso! Forte é a tua mão!
A sua força atua eficazmente até na glória do céu!
14A justiça e a retidão são as bases do teu trono;
a misericórdia e a verdade vão à tua frente.
15Feliz é o povo que conhece e que responde
ao som festivo da trombeta e que toca para te celebrar!
Esses andarão na luz da tua presença.
16Alegrar-se-ão o dia inteiro no prestígio
que tem o teu nome e a tua justiça.
17Tu és o esplendor da sua força:
o nosso poder está fundamentado no teu favor.
18Porque o nosso rei, que é para nós como um escudo, pertence ao Senhor;
o rei pertence ao Santo de Israel.
19Numa visão, falaste aos teus servos fiéis:
“Prestei ajuda a alguém que é um herói e cheio de vontade,
que vem do meio do povo.
20É David quem me servirá!
Nomeei-o e qualifiquei-o através do santo óleo
que recebeu de mim.
21Firmá-lo-ei e o fortalecerei com o meu forte braço.
22O inimigo nunca lhe passará por cima;
os filhos da maldade não o afligirão.
23Derrubarei os seus inimigos na sua frente;
destruirei os que o aborrecem.
24Acompanhá-lo-ei com a minha bondade;
terá sempre a garantia da minha fidelidade.
25O seu poder eu estenderei sobre os mares;
dominará desde os rios até ao mar.
26Invocar-me-á, dizendo:
‘És o meu Pai, o meu Deus,
a rocha da minha salvação.’
27Também, por isso, o tratarei com a honra
que se dá a um filho mais velho;
farei dele o mais poderoso dos reis da Terra.
28Manterei para sempre a minha bondade para com ele;
a aliança de amor que faço com ele nunca será anulada.
29Terá sempre um herdeiro e o seu trono não terá fim;
será como os dias do céu!
30Mas, se os seus filhos deixarem a minha Lei,
e não seguirem os meus mandamentos,
31se desprezarem os meus estatutos,
interpretando-os segundo os seus interesses,
32então virei junto deles para os castigar,
para punir a sua maldade.
33Contudo, não retirarei dele a minha bondade,
nem deixarei de cumprir a minha promessa.
34Não anularei a minha aliança com ele,
nem retirarei uma só palavra que saiu dos meus lábios.
35Porque o jurei a David,
como Deus santo que não pode mentir.
36A sua descendência durará para sempre
e o seu trono terá a duração do próprio Sol.
37Será como a Lua que permanece sólida,
como testemunho no céu da minha fidelidade.” (Pausa)
38No entanto, tu rejeitaste e aborreceste o teu ungido;
indignaste-te contra ele.
39Não vês com bons olhos a aliança que fizeste com ele;
lançaste a sua coroa no pó da terra.
40Derribaste as muralhas;
deixaste em ruínas as fortificações que o defendiam.
41Todos os que passam por ali o despojam;
os seus vizinhos o desprezam.
42Deste força aos seus inimigos,
os quais têm tido fortes razões para se regozijarem.
43As suas armas encravaram-se, não prestam;
retiraste-lhe a tua ajuda na batalha.
44Acabaste com o esplendor que tinha antes;
o seu trono caiu.
45Envelheceu antes do tempo;
cobriste-o de vergonha. (Pausa)
46Até quando, Senhor, será assim?
Vais ignorar para sempre o meu apelo?
Deixarás que a tua ira se acenda como um fogo?
47Lembra-te como são breves os dias da minha vida;
tu não criaste os homens para uma vida inútil e vazia.
48Também não há ninguém que viva para sempre,
sem conhecer a morte;
que tenha a capacidade de se livrar do poder do mundo dos mortos. (Pausa)
49Senhor, onde está o amor
que mostraste para com David, antigamente,
e que lhe juraste com a verdade da tua palavra?
50Lembra-te da vergonha em que se encontra o teu povo;
trago no peito a marca do escárnio de toda essa gente.
51Gente que tem posto a tua honra de rastos,
pois são teus inimigos, Senhor;
riem-se da vida deste, que tu escolheste e ungiste.
52Bendito seja o Senhor, para sempre!
Amém! Assim seja!
