Salmo 89 – HLGN & CARST

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 89:1-52

Salmo 89Salmo 89 Ang titulo sa Hebreo: Ang “maskil” nga ginsulat ni Etan nga Ezranhon.

Ang Kasugtanan sang Dios kay David

1Ginoo, kantahon ko permi ang imo dako nga gugma.

Isugid ko ang imo katutom hasta san-o.

2Ipahibalo ko nga malig-on ang imo gugma sa wala sing katapusan, kag magapadayon pareho sang langit.

3Nagsiling ka, “Naghimo ako sang kasugtanan sa akon alagad nga si David, nga akon ginpili nga mangin hari.

Kag amo ini ang akon ginpromisa sa iya:

4Ang tagsa ka hari sang Israel magahalin sa imo mga kaliwat hasta san-o;

ang imo ginharian magapadayon sa wala sing katapusan.”

5Ginoo, ang mga langitnon nga tinuga nagadayaw sa imo makatilingala nga mga binuhatan kag sa imo katutom.

6Wala sing bisan isa sa langit nga pareho sa imo, Ginoo.

Wala sing langitnon nga tinuga nga makapareho sa imo.

7Ginatahod ka sa pagtililipon sang langitnon nga mga tinuga.

Sila tanan nga nagapalibot sa imo may kahadlok gid sa imo.

8Ginoong Dios nga Makagagahom, wala sing bisan sin-o nga pareho sa imo;

gamhanan ka kag matutom sa tanan mo nga ginahimo.

9Ginagamhan mo ang mabalod nga dagat;

ginapalinaw mo ang iya dalagko nga mga balod.

10Gindugmok mo ang dragon nga si Rahab kag napatay ini.

Paagi sa imo gahom ginpalapta mo ang imo mga kaaway.

11Imo ang langit kag ang kalibutan;

gintuga mo ang kalibutan kag ang tanan nga ara sa sini.

12Ginhimo mo ang aminhan kag ang bagatnan.

Ang Bukid sang Tabor kag ang Bukid sang Hermon daw sa mga tawo nga nagakanta sa imo sa kalipay.

13Gamhanan ka gid! Puwerte ikaw kakusog!

14Nagahari ka nga may pagkamatarong kag hustisya, nga ginapangunahan sang gugma kag katutom.

15Ginoo, bulahan ang mga tawo nga nakaeksperiensya sang paghinugyaw sa imo sa kalipay,

nga nagakabuhi sa kaayo sang imo presensya.

16Tungod sa imo89:16 Tungod sa imo: sa literal, Sa imo ngalan. nagakalipay sila permi,

kag ginadayaw nila ang imo pagkamatarong.

17Ikaw ang ginapabugal nila nga ila kusog.

Tungod sa imo kaayo nagmadinalag-on kami.

18Ginoo, Balaan nga Dios sang Israel, ikaw ang nagapanag-iya sang amon hari nga nagaprotektar sa amon.

19Sang una nagpakighambal ka sa imo matutom nga mga alagad paagi sa palanan-awon.

Siling mo, “Ginbuligan ko ang isa ka soldado.

Ginpili ko siya halin sa akon katawhan agod mangin hari.

20Si David, nga akon alagad, amo ang akon ginpili nga hari

paagi sa paghaplas sa iya sang akon balaan nga lana.

21Ang akon gahom magaupod sa iya kag magapabaskog sa iya.

22Indi makadaog-daog sa iya ang iya mga kaaway;

indi makapigos sa iya ang mga malaot.

23Samtang nagatulok siya dugmukon ko ang iya mga kaaway hasta nga magkalamatay sila.

24Higugmaon ko siya kag unungan.

Kag paagi sa akon gahom magmadinalag-on siya.

25Pagahumon ko siya halin sa Dagat sang Mediteraneo hasta sa Suba sang Eufrates.89:25 halin sa… Eufrates: ukon, sa mga duta sa pihak sang mga dagat kag mga suba.

26Magasiling siya sa akon, ‘Ikaw ang akon Amay kag Dios;

ikaw ang palalipdan nga bato nga nagaluwas sa akon.’

27Kabigon ko siya nga akon kamagulangan nga anak, ang labing gamhanan sa tanan nga hari.

28Padayunon ko ang akon gugma sa iya hasta san-o,

kag ang akon kasugtanan sa iya indi gid magpalyar.

29Ang tagsa ka hari sang Israel magahalin sa iya mga kaliwat hasta san-o;

ang iya ginharian magadugay pareho kadugay sang langit.

30-31Pero kon ang iya mga kaliwat indi magtuman sang akon kasuguan, mga pagsulundan, kag mga pagpanudlo,

32silutan ko sila sing masakit tungod sang ila mga sala.

33Pero higugmaon kag unungan ko gihapon si David.

34Indi ko pagdulaon ang akon kasugtanan sa iya,

kag indi ko pagliwaton ang akon ginpromisa sa iya.

35Sa akon balaan nga ngalan, nakapromisa na ako nga indi gid ako magbutig sa kay David.

36Ang tagsa ka hari sang Israel magahalin sa iya mga kaliwat hasta san-o.

Ang iya ginharian magadugay sa akon panulok pareho kadugay sang adlaw;

37magapadayon ini hasta san-o pareho sang bulan nga ginakabig nga masaligan nga manugpamatuod sa langit.”

38Pero, Ginoo, naakig ka sa imo pinili nga hari;

gintalikdan mo siya kag ginsikway.

39Gindula mo ang imo kasugtanan sa iya nga imo alagad,

kag ginkuha mo ang iya awtoridad bilang hari.

40Ginrumpag mo ang mga pader sang iya siyudad.

Gin-guba mo ang iya napaderan nga mga siyudad.

41Ang mga pagkabutang sang iya siyudad ginpanguha sang tanan nga nagaagi.

Ginpakahuy-an siya sang iya katupad nga mga nasyon.

42Ginpadaog mo ang iya mga kaaway;

ginlipay mo sila tanan.

43Ginhimo mo nga wala sing pulos ang iya mga armas

kag ginpapierdi mo siya sa inaway.

44Ginkuha mo ang iya pagkagamhanan89:44 pagkagamhanan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. kag ang iya awtoridad bilang hari.

45Ginpatigulang mo siya dayon;89:45 Ginpatigulang mo siya dayon: ukon, Ginpalip-ot mo ang iya kabuhi.

kag ginpakahuy-an mo siya.

46Hasta san-o pa bala, Ginoo, nga magpanago ka?

Hasta bala sa wala sing katapusan?

Hasta san-o pa bala ang imo kaakig nga daw sa kalayo?

47Dumduma bala kon daw ano kalip-ot sang kabuhi sang tawo;

dumduma nga ginhimo mo ang tawo nga may kamatayon.

48Sin-o bala ang tawo nga indi mapatay?

Makalikaw bala ang tawo sa kamatayon?

49Ginoo, diin na bala ang imo gugma nga pareho sang una, nga ginpromisa mo kay David sa imo katutom sa iya?

50Dumduma, Ginoo, ang pagpakahuya sang madamo nga mga nasyon sa imo mga alagad,89:50 mga alagad: siguro ang buot silingon, ang katawhan sang Israel. Sa iban nga mga kopya sang Hebreo makita ang “alagad” nga siguro ang buot silingon, ang hari sang Israel. nga ginaagwanta ko lang.

51Sila nga imo mga kaaway, Ginoo, amo ang nagayaguta sang imo pinili nga hari bisan diin siya magkadto.

52Dalayawon ang Ginoo sa wala sing katapusan! Amen! Amen!

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Забур 89:1-17

Четвёртая книга

Песнь 89

1Молитва пророка Мусо.

2Владыка, Ты был для нас прибежищем

из поколения в поколение.

3Прежде чем родились горы

и Ты образовал землю и весь мир,

от века и до века Ты – Бог.

4Ты возвращаешь человека в тление

и говоришь: «Вернитесь, смертные».

5Тысяча лет в глазах Твоих, как день вчерашний, что минул,

как несколько часов в ночи.

6Как наводнением уносишь людей;

они проходят, как сон.

Они – как трава, что утром взошла:

утром она цветёт и зеленеет,

а вечером вянет и засыхает.

7Мы исчезаем от Твоего гнева,

мы в смятении от Твоей ярости.

8Ты поставил наши беззакония перед Собою

и наши тайные грехи – перед лицом Своим.

9Наши дни проходят в Твоём гневе;

мы завершаем свои годы со стоном.

10Дней нашей жизни – лет семьдесят,

а для тех, кто покрепче, – лет восемьдесят,

и большая часть их – труд и скорбь;

быстро они проходят, и мы исчезаем.

11Кто познал силу Твоего гнева?

Ярость Твоя столь же велика,

сколь велик страх перед Тобой.

12Научи нас вести счёт нашим дням,

чтобы мы обрели сердце мудрое.

13Возвратись, Вечный! Как долго ещё будешь гневаться?

Сжалься над Своими рабами!

14Насыщай нас по утрам милостью Своей,

чтобы мы радовались и веселились все наши дни.

15Возвесели нас за дни, когда Ты наказывал нас,

и за годы, в которые мы испытывали бедствие.

16Да откроется взору рабов Твоих дело Твоё,

и слава Твоя – их детям.

17И да пребудет на нас милость Владыки, нашего Бога.

Укрепи наше дело,

укрепи для нас дело наших рук.