Salmo 41Salmo 41 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Sa direktor sang mga manugkanta.
Pangamuyo sang Tawo nga Nagamasakit
1Bulahan ang tawo nga nagakabalaka sa mga kubos.
Buligan siya sang Ginoo sa tion sang kalisod.
2Protektaran siya sang Ginoo kag tipigan ang iya kabuhi.
Pakamaayuhon siya sang Ginoo sa duta sang Israel;
indi siya pag-itugyan sa iya mga kaaway.
3Buligan siya sang Ginoo sa iya masakit;
ayuhon niya siya sa iya ginabatyag.
4Nagsiling ako, “Ginoo, kaluoyi ako.
Ayuha ako, kay nakasala ako sa imo.”
5Nagahambal sing malain ang akon mga kaaway parte sa akon.
Siling nila, “San-o pa bala siya mapatay agod malimtan na siya?”
6Kon magbisita sila sa akon, nagapakuno-kuno sila nga maayo ang ila tuyo,
pero nagatipon lang gali sila sang indi maayo nga mga estorya parte sa akon.
Kag pagkaguwa nila ginakutsokutso nila ini sa iban.
7Ang tanan nga akig sa akon nagahutikay kontra sa akon,
kag nagahunahuna sila sing malain kontra sa akon.
8Nagasiling sila, “May malala siya nga balatian,
gani indi na gid siya makabangon pa.”
9Bisan ang suod ko nga abyan nga ginasaligan ko gid kag nagasalo sa akon sa pagkaon nagtraidor sa akon.
10Pero ikaw, Ginoo, kaluoyi ako;
ayuha ako agod nga makabalos ako sa akon mga kaaway.
11Dayon mahibaluan ko nga nalipay ka sa akon, kay wala makadaog ang akon mga kaaway sa akon.
12Tungod kay wala ako sing may ginahimo nga malain, ginatipigan mo ang akon kabuhi sa wala sing katapusan.
13Dalayawon ang Ginoo, ang Dios sang Israel, sa wala sing katapusan. Amen! Amen!
Salmo 41
Salmo de David. Para o diretor do coro.
1Felizes são aqueles que socorrem os pobres;
a esses o Senhor os livra.
2Mantendo-lhes a vida,
o Senhor os favorece aqui na Terra
e os guarda de ficarem por conta dos seus inimigos.
3É o Senhor mesmo quem cuida deles,
quando estão doentes,
e os alivia restabelecendo-os na sua cama.
4Eu disse ao Senhor:
“Tem piedade de mim e cura a minha alma,
pois pequei contra ti.”
5Mas os meus adversários falam contra mim dizendo:
“Não há meio de morrer,
de forma a que mais ninguém se lembre dele!”
6Quando vêm visitar-me, são muito delicados;
dizem banalidades, para serem amáveis.
Mas no seu coração vão amontoando maldade;
quando vão embora deixam-na sair da boca.
7E vão falando, entre si,
sobre tudo o que imaginam de mal a meu respeito.
8E dizem: “Aquilo é doença sem cura!
Já não poderá levantar-se daquela cama!”
9Até o meu melhor amigo, em quem eu confiava,
e que comia do meu pão, até esse me trai41.9 Literalmente: levantou contra mim o calcanhar. Este versículo é parcialmente citado em Mt 26.21; Mc 14.18; Jo 13.18, 21..
10Mas tu, Senhor, tem compaixão de mim;
dá-me de novo a saúde, para que possa retribuir-lhes.
11Será a prova de como tu me favoreces;
que não deixas que os meus inimigos triunfem.
12Tu me tens dado forças, porque vês que sou sincero;
deixas que eu viva na tua presença, para sempre.
13Louvado seja o Senhor, o Deus de Israel,
através de todos os séculos e para sempre!
Amém! Assim seja!
