Salmo 32Salmo 32 Ang titulo sa Hebreo: Ang “maskil” nga ginsulat ni David.
Pagtuad sang Sala kag Pagpangayo sang Patawad sa Dios
1Bulahan ang tawo nga ang iya mga paglapas ginpatawad,
nga ang iya mga sala wala na ginadumdom sang Dios.
2Bulahan ang tawo nga ang iya mga sala indi na pag-isipon sang Ginoo kontra sa iya
kag wala sing sala nga natago sa iya tagipusuon.
3Sang wala ko pa matuad ang akon mga sala, nagapalangluya ako,
daw sa nagakamudmod ang akon mga tul-an,
tungod sang akon pag-ugayong sa bilog nga adlaw.
4Kay adlaw-gab-i ginasilutan mo ako;
nawad-an na ako sang kusog,
pareho nga nabulad ako sa init sa tingadlaw.
5Dayon gintuad ko ang akon mga sala sa imo;
wala ko ini gintago.
Desidido ako sa pagtuad sang akon mga sala sa imo,
kag ginpatawad mo ako.
6Gani ang tanan nga matutom dapat magpangamuyo sa imo sa tion sang kalisod,32:6 sa tion sang kalisod: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.
agod nga kon mag-abot ang kalisod nga daw sa baha, indi sila maano.
7Ikaw ang akon palanaguan;
tipigan mo ako sa tion sang kalisod,
kag palibutan mo ako sang mga tawo nga nagahinugyaw sa kalipay
tungod sang imo pagluwas sa akon.
8Nagsiling ka sa akon,
“Tudluan ko ikaw sang dalan nga dapat mo pagaagyan.
Laygayan ko ikaw samtang nagabantay ako sa imo.
9Indi ka magpareho sa kabayo ukon mula nga wala sing pag-intiendi,
nga kinahanglan pa anay nga busalan kag rendahan agod magtuman.”
10Madamo ang mga kalisod sang mga malaot,
pero ang nagasalig sa Ginoo higugmaon gid niya.
11Gani kamo nga mga matarong,
magkalipay kamo sa Ginoo!
Kamo nga nagakabuhi sing husto,
maghinugyaw kamo sa kalipay!
1Een leerzaam gedicht van David.
Gelukkig is hij wiens misstap vergeven wordt
en wiens zonden vergeten worden.
2Gelukkig is hij
aan wie de Here zijn zonde niet toerekent
en wiens innerlijk eerlijk en oprecht is.
3Zolang ik mijn zonde niet beleed,
kwijnde ik weg.
Ik was de hele dag tot tranen toe bewogen.
4Dag en nacht voelde ik
hoe U tot mijn geweten sprak.
Ik schrompelde in elkaar als bij grote hitte.
5Toen heb ik U al mijn zonden beleden
en niets voor U verborgen gehouden.
Ik zei: ‘Ik zal de Here alles opbiechten’
en toen hebt U mijn schuld vergeven.
6Laat iedere gelovige veel tot U bidden,
nu U Zich nog laat vinden.
Zelfs al komt grote ellende op hem af,
dan nog zult U hem beschermen.
7U verbergt mij.
U spaart mij voor moeilijke omstandigheden.
U vult mijn hart met lofliederen over mijn bevrijding.
8‘Ik, de Here, laat u zien
welke weg u moet gaan.
Ik geef u raad
en houd mijn oog op u gericht.
9Gedraag u dus niet als een paard of een muildier,
dat met bit en teugels in bedwang moet worden gehouden.
Dat wil Ik niet.’
10Iemand die zonder God leeft,
krijgt veel zorgen en moeite te verduren.
Maar wie op de Here vertrouwt,
wordt door zijn liefde en goedheid omringd.
11Wees blij in de Here en zing een loflied, alle gelovigen!
Laten allen die oprecht tegenover God staan het uitjubelen.
