Salmo 18 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 18:1-50

Salmo 18Salmo 18 Ang titulo sa Hebreo: Sa direktor sang mga manugkanta. Ang kanta nga ginsulat ni David nga alagad sang Ginoo. Ginkanta niya ini sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kay Saul kag sa iban pa niya nga mga kaaway.

Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog

(2 Sam. 22:1-51)

1Ginahigugma ko ikaw, Ginoo. Ikaw ang akon kusog.

2Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,

ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.

Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.

Ikaw ang akon taming, gamhanan nga manluluwas, kag dalangpan.

3Dalayawon ka, Ginoo,

kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo

ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.

4-5Ang kamatayon daw pareho sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.

Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.

6Gani sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.

Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,

kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.

7Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang mga bukid nag-uyog,

tungod kay naakig ka, Ginoo.

8Nagguwa ang aso sa imo ilong,

kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.

9Ginbuksan mo ang langit,

kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.

10Nagsakay ka sa kerubin,

kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.

11Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.

Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.

12Nagpangilat sa imo atubangan,

kag halin sa panganod nagguwa ang mga yelo kag ang nagadabadaba nga mga baga.

13Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.18:13 Ang ini nga bersikulo sa Hebreo may sugpon pa, “nga may mga yelo kag nagadabadaba nga mga baga.” Pero wala ini sa iban nga mga kopya sang Hebreo kag sa Septuagint.

14Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway,

kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.

15Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat

kag makita ang duta sa idalom sini,

kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.

16Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.

17Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.

18Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,

pero gin-apinan mo ako, Ginoo.

19Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;

ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.

20Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi

kag wala ako sing may nahimo nga sala.

21Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi

kag wala ako nagbiya sa imo Ginoo, nga akon Dios.

22Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo

kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.

23Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi

kag ginalikawan ko nga makasala.

24Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi

kag wala ako sing may nahimo nga sala.

25Matutom ka sa mga matutom sa imo,

kag maayo sa mga tawo nga maayo man.

26Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,

kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.

27Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,

pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.

28Ginoo nga akon Dios, ikaw ang akon kasanag.

Sa kadulom ikaw ang akon suga.

29Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado,

kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.

30Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.

Ang imo pulong masaligan gid.

Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.

31Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;

ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.

32Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog

kag ang nagabantay sa akon dalanon.

33Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,

agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.

34Ginahanas mo ako sa pagpakig-away

pareho abi sa pagbinat sang mabakod nga pana.

35Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming,

gani luwas ang akon kabuhi.

Ginatipigan mo ako paagi sa imo gahom,

kag paagi sa imo bulig nangin bantog ako.

36Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,

gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.

37Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag naabtan ko sila.

Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.

38Ginlaglag ko sila kag natumba sila sa akon tiilan

kag indi na sila makabangon pa.

39Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away

kag ginpadaog sa akon mga kaaway.

40Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway

kag ginlaglag ko sila.

41Nagpangayo sila sang bulig,

pero wala sing may nagluwas sa ila.

Nagpanawag sila sa imo,

pero wala mo sila ginsabat.

42Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok nga ginapalid sang hangin.

Gintasak-tasak ko sila pareho sa lunang sa dalan.

43Ginluwas mo ako sa rebelde nga katawhan.

Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.

Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.

44Pagkabati nila sa akon, nagatuman dayon sila sang akon mando. Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok.

45Nadulaan sila sang kaisog,

gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.

46Buhi ka, Ginoo!

Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato!

Ginapakataas ko ikaw, O Dios nga akon manluluwas.

47Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,

kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.

48Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,

kag ginapadaog mo ako sa ila.

49Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon.

Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.

50Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.

Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.

Nueva Versión Internacional

Salmo 18:1-50

Salmo 18Sal 18 En el texto hebreo 18:1-50 se numera 18:2-51. Este canto de David se repite con poca variación en 2S 22:1-51.

Al director musical. De David, siervo del Señor. David dedicó al Señor la letra de esta canción cuando el Señor lo libró de las manos de todos sus enemigos y de las manos de Saúl. Dijo así:

1¡Cuánto te amo, Señor, fuerza mía!

2El Señor es mi roca, mi amparo, mi libertador;

es mi Dios, la roca en que me refugio.

Es mi escudo, el poder que me salva,18:2 el poder que me salva. Lit. el cuerno de mi salvación.

¡mi más alto escondite!

3Invoco al Señor, que es digno de alabanza,

y quedo a salvo de mis enemigos.

4Los lazos de la muerte me envolvieron;

los torrentes destructores me abrumaron.

5Los lazos del sepulcro18:5 del sepulcro. Lit. del Seol. me enredaron;

las redes de la muerte me atraparon.

6En mi angustia invoqué al Señor;

clamé a mi Dios por ayuda.

Él me escuchó desde su Templo;

¡mi clamor llegó a sus oídos!

7La tierra tembló, se estremeció;

se sacudieron los cimientos de los montes;

temblaron a causa de su enojo.

8Por la nariz echaba humo,

por la boca, fuego consumidor;

¡lanzaba carbones encendidos!

9Rasgando el cielo, descendió,

pisando sobre oscuros nubarrones.

10Montando sobre un querubín, surcó los cielos

y se remontó sobre las alas del viento.

11De las tinieblas y los oscuros nubarrones

hizo su escondite, una tienda que lo rodeaba.

12De su radiante presencia brotaron nubes,

granizos y carbones encendidos.

13En el cielo, entre granizos y carbones encendidos,

se oyó el trueno del Señor;

resonó la voz del Altísimo.

14Lanzó sus flechas y dispersó a los enemigos;

con relámpagos los desconcertó.

15A causa de tu reprensión, oh Señor,

y por el resoplido de tu enojo,18:15 por … tu enojo. Lit. por el soplo del aliento de tu nariz.

las cuencas del mar quedaron a la vista;

al descubierto quedaron los cimientos de la tierra.

16Extendiendo su mano desde lo alto,

tomó la mía y me sacó del mar profundo.

17Me libró de mi enemigo poderoso,

de aquellos que me odiaban y eran más fuertes que yo.

18En el día de mi desgracia me salieron al encuentro,

pero mi apoyo fue el Señor.

19Me sacó a un amplio espacio;

me libró porque se agradó de mí.

20El Señor me ha pagado conforme a mi justicia;

me ha premiado conforme a la limpieza de mis manos.

21He guardado los caminos del Señor

y no he cometido el error de alejarme de mi Dios.

22Presentes tengo todas sus leyes;

no me he alejado de sus estatutos.

23He sido íntegro ante él

y me he abstenido de pecar.

24El Señor me ha recompensado conforme a mi justicia,

conforme a la limpieza de mis manos ante sus ojos.

25Tú eres fiel con quien es fiel

e íntegro con quien es íntegro;

26sincero eres con quien es sincero,

pero sagaz con el que es tramposo.

27Tú das la victoria a los humildes,

pero humillas a los altivos.

28Tú, Señor, mantienes mi lámpara encendida;

tú, Dios mío, iluminas mis tinieblas.

29Con tu apoyo me lanzaré contra un ejército;

contigo, Dios mío, podré asaltar murallas.

30El camino de Dios es perfecto;

la palabra del Señor es intachable.

Escudo es Dios a los que se refugian en él.

31Pues ¿quién es Dios sino el Señor?

¿Quién es la Roca sino nuestro Dios?

32Es él quien me arma de valor

y hace perfecto mi camino;

33da a mis pies la ligereza del venado

y me mantiene firme en las alturas;

34adiestra mis manos para la batalla

y mis brazos para tensar un arco de bronce.

35Tú me cubres con el escudo de tu salvación

y con tu diestra me sostienes;

tu ayuda me ha hecho prosperar.

36Has despejado el paso de mi camino,

para que mis tobillos no se tuerzan.

37Perseguí a mis enemigos, les di alcance

y no retrocedí hasta verlos aniquilados.

38Los aplasté. Ya no pudieron levantarse.

¡Cayeron debajo de mis pies!

39Tú me armaste de valor para el combate;

doblegaste ante mí a los rebeldes.

40Hiciste retroceder a mis enemigos

y así exterminé a los que me odiaban.

41Pedían ayuda y no hubo quien los salvara.

Al Señor clamaron,18:41 Al Señor clamaron (versiones antiguas); TM no incluye clamaron. pero no respondió.

42Los desmenucé. Parecían polvo disperso por el viento.

Los pisoteé18:42 Los pisoteé (LXX, Siríaca, Targum, mss. y 2S 22:43); Los vacié (TM). como al lodo de las calles.

43Me has librado de los conflictos con el pueblo;

me has puesto por líder de las naciones;

me sirve gente que yo no conocía.

44Apenas me oyen, me obedecen;

son extranjeros y me rinden homenaje.

45Esos extraños se descorazonan

y temblando salen de sus refugios.

46¡El Señor vive! ¡Alabada sea mi Roca!

¡Exaltado sea el Dios de mi salvación!

47Él es el Dios que me vindica,

el que pone los pueblos a mis pies.

48Tú me libras de mis enemigos,

me exaltas por encima de mis adversarios,

me salvas de los hombres violentos.

49Por eso, Señor, te alabo entre las naciones

y canto salmos a tu nombre.

50Él da grandes victorias a su rey;

a su ungido David y a sus descendientes

les muestra por siempre su gran amor.