Salmo 18Salmo 18 Ang titulo sa Hebreo: Sa direktor sang mga manugkanta. Ang kanta nga ginsulat ni David nga alagad sang Ginoo. Ginkanta niya ini sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kay Saul kag sa iban pa niya nga mga kaaway.
Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog
(2 Sam. 22:1-51)
1Ginahigugma ko ikaw, Ginoo. Ikaw ang akon kusog.
2Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,
ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.
Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.
Ikaw ang akon taming, gamhanan nga manluluwas, kag dalangpan.
3Dalayawon ka, Ginoo,
kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo
ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.
4-5Ang kamatayon daw pareho sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.
Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.
6Gani sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.
Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,
kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.
7Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang mga bukid nag-uyog,
tungod kay naakig ka, Ginoo.
8Nagguwa ang aso sa imo ilong,
kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.
9Ginbuksan mo ang langit,
kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.
10Nagsakay ka sa kerubin,
kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.
11Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.
Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.
12Nagpangilat sa imo atubangan,
kag halin sa panganod nagguwa ang mga yelo kag ang nagadabadaba nga mga baga.
13Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.18:13 Ang ini nga bersikulo sa Hebreo may sugpon pa, “nga may mga yelo kag nagadabadaba nga mga baga.” Pero wala ini sa iban nga mga kopya sang Hebreo kag sa Septuagint.
14Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway,
kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.
15Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat
kag makita ang duta sa idalom sini,
kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.
16Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.
17Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.
18Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,
pero gin-apinan mo ako, Ginoo.
19Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;
ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.
20Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
21Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi
kag wala ako nagbiya sa imo Ginoo, nga akon Dios.
22Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo
kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.
23Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi
kag ginalikawan ko nga makasala.
24Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
25Matutom ka sa mga matutom sa imo,
kag maayo sa mga tawo nga maayo man.
26Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,
kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.
27Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,
pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.
28Ginoo nga akon Dios, ikaw ang akon kasanag.
Sa kadulom ikaw ang akon suga.
29Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado,
kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.
30Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.
Ang imo pulong masaligan gid.
Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.
31Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;
ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.
32Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog
kag ang nagabantay sa akon dalanon.
33Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,
agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.
34Ginahanas mo ako sa pagpakig-away
pareho abi sa pagbinat sang mabakod nga pana.
35Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming,
gani luwas ang akon kabuhi.
Ginatipigan mo ako paagi sa imo gahom,
kag paagi sa imo bulig nangin bantog ako.
36Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,
gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.
37Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag naabtan ko sila.
Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.
38Ginlaglag ko sila kag natumba sila sa akon tiilan
kag indi na sila makabangon pa.
39Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away
kag ginpadaog sa akon mga kaaway.
40Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway
kag ginlaglag ko sila.
41Nagpangayo sila sang bulig,
pero wala sing may nagluwas sa ila.
Nagpanawag sila sa imo,
pero wala mo sila ginsabat.
42Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok nga ginapalid sang hangin.
Gintasak-tasak ko sila pareho sa lunang sa dalan.
43Ginluwas mo ako sa rebelde nga katawhan.
Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.
Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.
44Pagkabati nila sa akon, nagatuman dayon sila sang akon mando. Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok.
45Nadulaan sila sang kaisog,
gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.
46Buhi ka, Ginoo!
Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato!
Ginapakataas ko ikaw, O Dios nga akon manluluwas.
47Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,
kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.
48Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,
kag ginapadaog mo ako sa ila.
49Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon.
Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.
50Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.
Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.
Salmo 18
Para o mestre de música. De Davi, servo do Senhor. Ele cantou as palavras deste cântico ao Senhor quando este o livrou das mãos de todos os seus inimigos e das mãos de Saul. Ele disse:
1Eu te amo, ó Senhor, minha força.
2O Senhor é a minha rocha, a minha fortaleza
e o meu libertador;
o meu Deus é o meu rochedo,
em quem me refugio.
Ele é o meu escudo e o poder18.2 Hebraico: chifre. que me salva,
a minha torre alta.
3Clamo ao Senhor, que é digno de louvor,
e estou salvo dos meus inimigos.
4As cordas da morte me enredaram;
as torrentes da destruição me surpreenderam.
5As cordas do Sheol18.5 Essa palavra pode ser traduzida por sepultura, profundezas, pó ou morte. me envolveram;
os laços da morte me alcançaram.
6Na minha aflição clamei ao Senhor;
gritei por socorro ao meu Deus.
Do seu templo ele ouviu a minha voz;
meu grito chegou à sua presença, aos seus ouvidos.
7A terra tremeu e agitou-se,
e os fundamentos dos montes se abalaram;
estremeceram porque ele se irou.
8Das suas narinas subiu fumaça;
da sua boca saíram brasas vivas e fogo consumidor.
9Ele abriu os céus e desceu;
nuvens escuras estavam sob os seus pés.
10Montou um querubim e voou,
deslizando sobre as asas do vento.
11Fez das trevas o seu esconderijo;
das escuras nuvens, cheias de água,
o abrigo que o envolvia.
12Com o fulgor da sua presença
as nuvens se desfizeram em granizo e raios,
13quando dos céus trovejou o Senhor,
e ressoou a voz do Altíssimo.
14Atirou suas flechas e dispersou meus inimigos,
com seus raios os derrotou.
15O fundo do mar apareceu,
e os fundamentos da terra foram expostos
pela tua repreensão, ó Senhor,
com o forte sopro das tuas narinas.
16Das alturas estendeu a mão e me segurou;
tirou-me das águas profundas.
17Livrou-me do meu inimigo poderoso,
dos meus adversários, fortes demais para mim.
18Eles me atacaram no dia da minha desgraça,
mas o Senhor foi o meu amparo.
19Ele me deu total libertação;18.19 Hebraico: Ele me levou para um local espaçoso.
livrou-me porque me quer bem.
20O Senhor me tratou conforme a minha justiça;
conforme a pureza das minhas mãos recompensou-me.
21Pois segui os caminhos do Senhor;
não agi como ímpio, afastando-me do meu Deus.
22Todas as suas ordenanças estão diante de mim;
não me desviei dos seus decretos.
23Tenho sido irrepreensível para com ele
e guardei-me de praticar o mal.
24O Senhor me recompensou conforme a minha justiça,
conforme a pureza das minhas mãos diante dos seus olhos.
25Ao fiel te revelas fiel,
ao irrepreensível te revelas irrepreensível,
26ao puro te revelas puro,
mas com o perverso reages à altura.
27Salvas os que são humildes,
mas humilhas os de olhos altivos.
28Tu, Senhor, manténs acesa a minha lâmpada;
o meu Deus transforma em luz as minhas trevas.
29Com o teu auxílio posso atacar uma tropa;
com o meu Deus posso transpor muralhas.
30Este é o Deus cujo caminho é perfeito;
a palavra do Senhor é comprovadamente genuína.
Ele é um escudo para todos
os que nele se refugiam.
31Pois quem é Deus além do Senhor?
E quem é rocha senão o nosso Deus?
32Ele é o Deus que me reveste de força
e torna perfeito o meu caminho.
33Torna os meus pés ágeis como os da corça,
sustenta-me firme nas alturas.
34Ele treina as minhas mãos para a batalha
e os meus braços para vergar um arco de bronze.
35Tu me dás o teu escudo de vitória;
tua mão direita me sustém;
desces ao meu encontro para exaltar-me.
36Deixaste livre o meu caminho,
para que não se torçam os meus tornozelos.
37Persegui os meus inimigos e os alcancei;
e não voltei enquanto não foram destruídos.
38Massacrei-os, e não puderam levantar-se;
jazem debaixo dos meus pés.
39Deste-me força para o combate;
subjugaste os que se rebelaram contra mim.
40Puseste os meus inimigos em fuga
e exterminei os que me odiavam.
41Gritaram por socorro, mas não houve quem os salvasse;
clamaram ao Senhor, mas ele não respondeu.
42Eu os reduzi a pó, pó que o vento leva.
Pisei-os como à lama das ruas.
43Tu me livraste de um povo em revolta;
fizeste-me o cabeça de nações;
um povo que não conheci sujeita-se a mim.
44Assim que me ouvem, me obedecem;
são estrangeiros que se submetem a mim.
45Todos eles perderam a coragem;
tremendo, saem das suas fortalezas.
46O Senhor vive! Bendita seja a minha Rocha!
Exaltado seja Deus, o meu Salvador!
47Este é o Deus que em meu favor executa vingança,
que a mim sujeita nações.
48Tu me livraste dos meus inimigos;
sim, fizeste-me triunfar sobre os meus agressores,
e de homens violentos me libertaste.
49Por isso eu te louvarei entre as nações, ó Senhor;
cantarei louvores ao teu nome.
50Ele dá grandes vitórias ao seu rei;
é bondoso com o seu ungido,
com Davi e os seus descendentes para sempre.
