Salmo 18 – HLGN & NUB

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 18:1-50

Salmo 18Salmo 18 Ang titulo sa Hebreo: Sa direktor sang mga manugkanta. Ang kanta nga ginsulat ni David nga alagad sang Ginoo. Ginkanta niya ini sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kay Saul kag sa iban pa niya nga mga kaaway.

Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog

(2 Sam. 22:1-51)

1Ginahigugma ko ikaw, Ginoo. Ikaw ang akon kusog.

2Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,

ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.

Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.

Ikaw ang akon taming, gamhanan nga manluluwas, kag dalangpan.

3Dalayawon ka, Ginoo,

kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo

ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.

4-5Ang kamatayon daw pareho sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.

Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.

6Gani sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.

Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,

kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.

7Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang mga bukid nag-uyog,

tungod kay naakig ka, Ginoo.

8Nagguwa ang aso sa imo ilong,

kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.

9Ginbuksan mo ang langit,

kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.

10Nagsakay ka sa kerubin,

kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.

11Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.

Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.

12Nagpangilat sa imo atubangan,

kag halin sa panganod nagguwa ang mga yelo kag ang nagadabadaba nga mga baga.

13Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.18:13 Ang ini nga bersikulo sa Hebreo may sugpon pa, “nga may mga yelo kag nagadabadaba nga mga baga.” Pero wala ini sa iban nga mga kopya sang Hebreo kag sa Septuagint.

14Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway,

kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.

15Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat

kag makita ang duta sa idalom sini,

kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.

16Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.

17Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.

18Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,

pero gin-apinan mo ako, Ginoo.

19Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;

ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.

20Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi

kag wala ako sing may nahimo nga sala.

21Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi

kag wala ako nagbiya sa imo Ginoo, nga akon Dios.

22Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo

kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.

23Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi

kag ginalikawan ko nga makasala.

24Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi

kag wala ako sing may nahimo nga sala.

25Matutom ka sa mga matutom sa imo,

kag maayo sa mga tawo nga maayo man.

26Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,

kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.

27Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,

pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.

28Ginoo nga akon Dios, ikaw ang akon kasanag.

Sa kadulom ikaw ang akon suga.

29Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado,

kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.

30Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.

Ang imo pulong masaligan gid.

Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.

31Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;

ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.

32Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog

kag ang nagabantay sa akon dalanon.

33Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,

agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.

34Ginahanas mo ako sa pagpakig-away

pareho abi sa pagbinat sang mabakod nga pana.

35Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming,

gani luwas ang akon kabuhi.

Ginatipigan mo ako paagi sa imo gahom,

kag paagi sa imo bulig nangin bantog ako.

36Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,

gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.

37Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag naabtan ko sila.

Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.

38Ginlaglag ko sila kag natumba sila sa akon tiilan

kag indi na sila makabangon pa.

39Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away

kag ginpadaog sa akon mga kaaway.

40Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway

kag ginlaglag ko sila.

41Nagpangayo sila sang bulig,

pero wala sing may nagluwas sa ila.

Nagpanawag sila sa imo,

pero wala mo sila ginsabat.

42Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok nga ginapalid sang hangin.

Gintasak-tasak ko sila pareho sa lunang sa dalan.

43Ginluwas mo ako sa rebelde nga katawhan.

Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.

Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.

44Pagkabati nila sa akon, nagatuman dayon sila sang akon mando. Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok.

45Nadulaan sila sang kaisog,

gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.

46Buhi ka, Ginoo!

Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato!

Ginapakataas ko ikaw, O Dios nga akon manluluwas.

47Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,

kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.

48Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,

kag ginapadaog mo ako sa ila.

49Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon.

Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.

50Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.

Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.

Swedish Contemporary Bible

Psaltaren 18:1-51

Psalm 18

Kungens tacksägelse

(2 Sam 22:1-51)

1För körledaren. Av Herrens tjänare David, som sjöng denna sång till Herren, när Herren hade räddat honom från alla hans fiender och från Sauls våld.

2Herre, vad jag älskar dig, du min styrka!

3Herren är min klippa,

han är min borg, min räddare.

Han är min Gud, min tillflykts klippa.

Han är min sköld och min frälsnings horn18:3 Genomgående i Psaltaren är horn en bild för ära, makt och styrka., mitt värn.

4När jag ropar till Herren,

han som är värd allt pris,

räddar han mig från alla mina fiender.

5Dödens snaror omgav mig,

fördärvets strömmar sköljde över mig.

6Dödsrikets band omgav mig,

dödens snaror föll över mig.

7I min förtvivlan vädjade jag till Herren,

ropade till min Gud, och han hörde mig i sitt tempel.

Mitt rop nådde hans öron.

8Då darrade jorden och bävade,

bergens grundvalar skakade.

De skälvde, för han var vred.

9Rök vällde fram ur hans näsborrar

och eldslågor slog ut från hans mun.

Han sprutade glöd.

10Han sänkte ner himlen

och kom ner med mörka moln under sina fötter.

11Han red på en kerub och flög,

med vindens vingar svävade han fram.

12Han dolde sig inne i mörkrets tält som omslöt honom:

mörka vatten, tjocka regnmoln.

13I ljuset av hans närvaro bröt molnen fram,

med hagel och klot av eld.

14Herren dundrade i himlen.

Den Högste lät sin stämma höras

med hagel och klot av eld.

15Han sköt sina pilar och skingrade dem,

han lät blixtar i mängd ljunga och förvirrade dem.

16Vattnens bäddar visade sig,

jordens grund blev synlig på din tillrättavisning, Herre,

för din vredes stormvind.

17Från höjden sträckte han ner sin hand, grep tag i mig

och drog mig upp ur det djupa vattnet.

18Han räddade mig från mina mäktiga fiender,

från dem som var starkare än jag.

19De anföll mig på min olyckas dag,

men Herren blev mitt stöd.

20Han ledde mig till en rymlig plats,

han räddade mig,

för han älskar mig.

21Eftersom jag hade handlat rättfärdigt och rent

belönade Herren mig.

22Jag har följt Herrens vägar.

Jag har inte avfallit och vänt mig bort ifrån min Gud.

23Jag har noga hållit hans lagar

och aldrig överträtt någon enda av dem.

24Jag har varit fläckfri inför honom

och aktat mig för att synda.

25Därför har Herren belönat min rättfärdighet,

mina händers renhet inför honom.

26Du är trogen mot den som är trogen.

Du är pålitlig för den som är pålitlig.

27Du visar dig ren mot den rene,

men den som sviker möter du med list.

28Du räddar det folk som är förnedrat,

men du förödmjukar de stolta.

29Du låter mitt ljus lysa, Herre, min Gud,

förvandlar mitt mörker till ljus.

30Med din hjälp kan jag anfalla en här,

med min Gud störta fram mot en mur.

31Guds väg är fullkomlig.

Alla Herrens ord är sanna.

Han är en sköld för alla som tar sin tillflykt till honom.

32Vem är Gud utom Herren?

Vem är en klippa utom vår Gud?

33Gud ger mig kraft

och hjälper mig att vandra på den rätta vägen.

34Han gör mig säker på foten som en hind,

och ställer mig uppe på bergen.

35Han ger mig skicklighet i striden

och lär mig hur jag ska spänna bågen.

36Du gav mig din frälsnings sköld.

Din högra hand stödde mig

och när du svarade mig, stärkte du mig18:36 En annan möjlig betydelse är: din omtanke stärkte mig..

37Du gav mig fotfäste,

så att jag aldrig behövde snava.

38Jag förföljde mina fiender

och hann upp dem,

och jag vände inte om

förrän alla hade förintats.

39Jag krossade dem, så att de inte kunde resa sig.

Jag trampade ner dem fullständigt.

40Du gav mig styrka till att strida.

Mina fiender föll besegrade framför mina fötter.

41Du drev mina fiender på flykten.

Jag har utplånat dem allesammans.

42De ropade på hjälp,

men ingen räddade dem.

De ropade på Herren,

men han svarade inte.

43Jag krossade dem till dammkorn.

Jag trampade ner dem som smuts på gatan.

44Du räddade mig då jag anfölls av folken.

Du gjorde mig till ledare över folken,

även främlingar kom och betjänade mig.

45Främlingar kom krypande till mig.

När jag talade till dem, lydde de.

46Främlingars mod försvann,

och darrande kom de ut ur sina fästen.

47Herren lever! Prisad vare han,

min klippa, upphöjd vare min frälsnings Gud!

48Gud låter mig hämnas mina fiender,

och lägger folken under mig.

49Du räddar mig undan mina fiender.

Du låter dem inte få tag på mig,

utan skyddar mig från dessa våldsmän.

50Därför vill jag prisa dig bland folken, Herre,

och sjunga till din ära!

51Han ger stora segrar till sin smorde kung.

Han är nådig mot David

och hans ättlingar för evigt.