Salmo 17 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 17:1-15

Salmo 17Salmo 17 Ang titulo sa Hebreo: Ang pangamuyo ni David.

Pangamuyo sang Tawo nga Matarong

1Pamatii, Ginoo, ang akon nga pagpangayo sang hustisya.

Pamatii ang akon sinsero nga pangamuyo.

2Nakahibalo ka kon ano ang husto,

gani ikaw ang makahukom nga wala ako sing sala.

3Gin-usisa mo ang akon tagipusuon bisan kon gab-i.

Gintilawan mo ako kag wala ka sing may nakita nga sala sa akon.

Nagdesisyon ako nga indi maghambal sing malain

4pareho sang ginahimo sang iban.

Paagi sa pagtuman ko sang imo mga sugo, nalikawan ko ang pagpamintas.

5Ginasunod ko permi ang imo pamaagi

kag wala ako magsipak sa sini.

6O Dios, nagapangamuyo ako sa imo

kay nahibaluan ko nga pagasabton mo ako.

Pamatii ang akon pangamuyo.

7Ipakita ang makatilingala mo nga gugma.

Paagi sa imo gahom, ginaluwas mo ang mga tawo nga nagapangayo sang proteksyon sa imo tungod sang ila mga kaaway.

8Halungi ako pareho sang paghalong sang tawo sa iya nga mata,

kag protektari ako pareho sang pagprotektar sang pispis sa iya mga buto sa idalom sang iya mga pakpak.

9Protektari ako sa akon mga kaaway nga nagasalakay sa akon palibot agod patyon ako.

10Wala sila sing kaluoy, kag matinaas-taason kon maghambal.

11Ginpangita nila ako kag karon ginalibutan na nila ako.

Nagahulat sila sang kahigayunan nga laglagon ako.

12Pareho sila sa leon nga nagapalipod,

nga handa sa paggus-ab sa iya mabiktima.

13Sige na, Ginoo, kontraha kag pierdiha ang akon malaot nga mga kaaway.

Luwasa ako sa ila paagi sa imo gahom.17:13 gahom: sa literal, espada.

14Luwasa ako sa sini nga mga tawo nga nagakabalaka lang sa mga butang diri sa kalibutan.

Siluti sila sang silot nga gintigana mo sa ila,

pati na ang ila mga kabataan.

Kag tigan-i man sang silot ang ila mga apo.17:14 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa sini nga bersikulo.

15Pero ako iya makakita sa imo

kay wala ako sing may nahimo nga sala.

Pagbugtaw ko malipay gid ako sa akon pagkakita sa imo.

Nueva Versión Internacional

Salmo 17:1-15

Salmo 17

Oración de David.

1Señor, oye mi justo ruego;

escucha mi clamor;

presta oído a mi oración,

pues no sale de labios engañosos.

2Pronuncia tu sentencia en mi favor;

tus ojos ven lo que es justo.

3Tú escudriñas mi corazón,

tú me examinas por las noches;

¡ponme a prueba,

que no hallarás en mí ningún plan maligno!

¡Mi boca no pecará

4a pesar de lo que hace la otra gente,

pues yo cumplo con tu palabra!

Del camino de la violencia

5he apartado mis pasos;

mis pies no tropiezan en tus sendas.

6Dios mío, a ti clamo porque tú me respondes;

inclina a mí tu oído y escucha mi oración.

7Tú, que salvas con tu diestra

a los que buscan escapar de sus adversarios,

dame una muestra de tu gran amor.

8Protégeme como a la niña de tus ojos,

escóndeme bajo la sombra de tus alas

9de los malvados que me atacan,

de los enemigos que me han cercado.

10Han cerrado su insensible corazón

y profieren insolencias con su boca.

11Vigilan de cerca mis pasos,

prestos a derribarme.

12Parecen leones ávidos de presa,

leones que yacen al acecho.

13¡Levántate, Señor, enfréntate a ellos!

¡Derrótalos!

¡Con tu espada rescátame de los malvados!

14¡Con tu mano, Señor, sálvame de estos mortales

que no tienen más herencia que esta vida!

Con tus tesoros les has llenado el vientre,

sus hijos han tenido abundancia

y hasta ha sobrado para sus descendientes.

15Pero yo en justicia veré tu rostro;

cuando despierte, estaré satisfecho al contemplar tu semejanza.