Salmo 147 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 147:1-20

Salmo 147

Pagdayaw sa Dios nga Makagagahom

1Dayawa ang Ginoo!

Daw ano kanami ang magkanta sang mga pagdayaw sa aton Dios.

Maayo gid kag nagakabagay nga dayawon siya.

2Ginatukod liwat sang Ginoo ang Jerusalem,

kag ginatipon niya ang mga Israelinhon nga nabihag.

3Ginaayo niya ang mga tagipusuon nga napaslawan;

ginabulong niya ang ila mga pilas.

4Ginpat-od niya ang kadamuon sang mga bituon

kag ginhatagan niya ang kada isa sa ila sang ngalan.147:4 ginhatagan… ngalan: ukon, ginatawag niya ang kada isa sa ila sa ila nga ngalan.

5Gamhanan gid ang aton Ginoo;

ang iya kaalam wala sing limitasyon.

6Ginabuligan sang Ginoo ang mga kubos,

pero ginalaglag niya sing bug-os ang mga malaot.

7Magkanta kamo nga may pagpasalamat sa Ginoo.

Magtukar kamo sang arpa para sa aton Dios.

8Ginatabunan niya ang kalangitan sang mga panganod,

ginapaulanan niya ang kalibutan,

kag ginapatubo ang mga hilamon sa mga bukid.

9Ginahatagan niya sang pagkaon ang mga kasapatan kag ang mga buto sang uwak kon magpangayo sila sang pagkaon.

10Ang iya kalipay indi sa makusog nga mga kabayo ukon sa madasig nga mga soldado,

11kundi sa mga nagatahod sa iya, nga nagasalig sa iya nga gugma.

12Dayawa ninyo ang Ginoo nga inyo Dios, kamo nga mga pumuluyo sang Zion, ang siyudad sang Jerusalem.

13Kay ginapabakod niya ang mga puwertahan sang inyo siyudad,

kag ginapakamaayo niya kamo.

14Ginahatagan niya sang kalinong ang inyo lugar,

kag ginabusog niya kamo sang pinakamaayo nga trigo.

15Ginamanduan niya ang kalibutan,

kag nagapati ini gilayon.

16Ginatabunan niya ang duta sang snow nga daw sa habol nga puti,

kag ginalapta niya ang mapino nga yelo147:16 mapino nga yelo: ang buot silingon diri, frost. nga daw sa abo.

17Nagapadala siya sang ulan nga yelo pareho sang magagmay nga mga bato.

Wala sing may makaagwanta sang katugnaw sini.

18Nagmando siya kag nagkalatunaw ang yelo;

ginpahangin niya kag nag-ilig ang tubig.

19Ginpahayag niya ang iya mga pulong, mga pagsulundan, kag mga sugo sa mga taga-Israel nga mga kaliwat ni Jacob.

20Wala niya ini ginhimo sa iban nga mga nasyon;

wala sila kahibalo sang iya mga sugo.

Dayawa ang Ginoo!

Hoffnung für Alle

Psalm 147:1-20

Gottes Macht ist einzigartig

1Halleluja – lobt den Herrn!

Es ist gut, unserem Gott Loblieder zu singen;

ja, es macht Freude, ihn mit unserer Musik zu preisen.

2Der Herr baut Jerusalem wieder auf

und bringt die Israeliten zurück,

die man aus ihrem Land verschleppt hat.

3Er heilt die Menschen, die innerlich zerbrochen sind,

und verbindet ihre Wunden.

4Er hat die Zahl der Sterne festgelegt

und gab jedem einzelnen einen Namen.

5Wie groß ist unser Herr und wie gewaltig seine Macht!

Unermesslich ist seine Weisheit.

6Der Herr richtet die Erniedrigten auf

und tritt alle Gottlosen in den Staub.

7Singt dem Herrn Danklieder!

Spielt für unseren Gott auf der Harfe!

8Er überzieht den Himmel mit Wolken

und lässt es auf der Erde regnen.

Er sorgt dafür, dass Gras auf den Weiden wächst,

9und gibt den Tieren ihr Futter –

auch den jungen Raben, wenn sie danach krächzen.

10Viele Menschen erwarten ihre Sicherheit

von schnellen Pferden und guten Soldaten.

Gott aber lässt sich davon nicht beeindrucken.147,10 Wörtlich: Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, er findet nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes.

11Der Herr freut sich über alle, die ihm in Ehrfurcht begegnen

und von seiner Gnade alles erwarten.

12Jerusalem, lobe den Herrn!

Du Stadt auf dem Berg Zion, rühme deinen Gott!

13Er gewährt dir Schutz in deinen Mauern147,13 Wörtlich: Er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht.

und segnet die Menschen, die darin wohnen.

14Er gibt deinem Land Frieden und Wohlstand

und versorgt dich reichlich mit dem besten Getreide.

15Er sendet seine Befehle hinunter zur Erde,

und in Windeseile erreichen sie ihr Ziel.

16Er lässt es in dichten Flocken schneien

und überzieht alles mit feinem Reif.

17Dicke Hagelkörner lässt er auf die Erde prasseln,

er schickt klirrende Kälte, die kein Mensch erträgt.

18Er gibt einen Befehl, und schon schmilzt der Schnee;

er haucht das Eis an, und schon taut es.

19Den Nachkommen Jakobs hat er sein Wort verkündet,

damit sie nach seinen Gesetzen und Ordnungen leben.

20An keinem anderen Volk hat Gott je so gehandelt,

kein anderes kennt seine Ordnungen.

Lobt den Herrn – halleluja!