Salmo 147
Pagdayaw sa Dios nga Makagagahom
1Dayawa ang Ginoo!
Daw ano kanami ang magkanta sang mga pagdayaw sa aton Dios.
Maayo gid kag nagakabagay nga dayawon siya.
2Ginatukod liwat sang Ginoo ang Jerusalem,
kag ginatipon niya ang mga Israelinhon nga nabihag.
3Ginaayo niya ang mga tagipusuon nga napaslawan;
ginabulong niya ang ila mga pilas.
4Ginpat-od niya ang kadamuon sang mga bituon
kag ginhatagan niya ang kada isa sa ila sang ngalan.147:4 ginhatagan… ngalan: ukon, ginatawag niya ang kada isa sa ila sa ila nga ngalan.
5Gamhanan gid ang aton Ginoo;
ang iya kaalam wala sing limitasyon.
6Ginabuligan sang Ginoo ang mga kubos,
pero ginalaglag niya sing bug-os ang mga malaot.
7Magkanta kamo nga may pagpasalamat sa Ginoo.
Magtukar kamo sang arpa para sa aton Dios.
8Ginatabunan niya ang kalangitan sang mga panganod,
ginapaulanan niya ang kalibutan,
kag ginapatubo ang mga hilamon sa mga bukid.
9Ginahatagan niya sang pagkaon ang mga kasapatan kag ang mga buto sang uwak kon magpangayo sila sang pagkaon.
10Ang iya kalipay indi sa makusog nga mga kabayo ukon sa madasig nga mga soldado,
11kundi sa mga nagatahod sa iya, nga nagasalig sa iya nga gugma.
12Dayawa ninyo ang Ginoo nga inyo Dios, kamo nga mga pumuluyo sang Zion, ang siyudad sang Jerusalem.
13Kay ginapabakod niya ang mga puwertahan sang inyo siyudad,
kag ginapakamaayo niya kamo.
14Ginahatagan niya sang kalinong ang inyo lugar,
kag ginabusog niya kamo sang pinakamaayo nga trigo.
15Ginamanduan niya ang kalibutan,
kag nagapati ini gilayon.
16Ginatabunan niya ang duta sang snow nga daw sa habol nga puti,
kag ginalapta niya ang mapino nga yelo147:16 mapino nga yelo: ang buot silingon diri, frost. nga daw sa abo.
17Nagapadala siya sang ulan nga yelo pareho sang magagmay nga mga bato.
Wala sing may makaagwanta sang katugnaw sini.
18Nagmando siya kag nagkalatunaw ang yelo;
ginpahangin niya kag nag-ilig ang tubig.
19Ginpahayag niya ang iya mga pulong, mga pagsulundan, kag mga sugo sa mga taga-Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
20Wala niya ini ginhimo sa iban nga mga nasyon;
wala sila kahibalo sang iya mga sugo.
Dayawa ang Ginoo!
Salmo 147
1¡Aleluya! ¡Alabado sea el Señor!
¡Cuán bueno es cantar salmos a nuestro Dios,
cuán agradable y justo es alabarlo!
2El Señor reconstruye Jerusalén
y reúne a los exiliados de Israel;
3restaura a los de corazón quebrantado
y cubre con vendas sus heridas.
4Él determina el número de las estrellas
y a todas ellas les pone nombre.
5Excelso es nuestro Señor, y grande su poder;
su entendimiento es infinito;
6El Señor sostiene a los pobres,
pero hace morder el polvo a los impíos.
7Cantad al Señor con gratitud;
cantad salmos a nuestro Dios al son del arpa.
8Él cubre de nubes el cielo,
envía la lluvia sobre la tierra
y hace crecer la hierba en los montes.
9Él alimenta a los ganados
y a las crías de los cuervos cuando graznan.
10El Señor no se deleita en los bríos del caballo,
ni se complace en la fuerza147:10 en la fuerza. Lit. en las piernas. del hombre,
11sino que se complace en los que le temen,
en los que confían en su gran amor.
12Alaba al Señor, Jerusalén;
alaba a tu Dios, oh Sión.
13Él refuerza los cerrojos de tus puertas
y bendice a los que en ti habitan.
14Él trae la paz a tus fronteras
y te sacia con lo mejor del trigo.
15Envía su palabra a la tierra;
su palabra corre a toda prisa.
16Extiende la nieve cual blanco manto,147:16 cual blanco manto. Lit. como lana.
esparce la escarcha cual ceniza.
17Deja caer el granizo como grava;
¿quién puede resistir sus ventiscas?
18Pero envía su palabra y lo derrite;
hace que el viento sople, y las aguas fluyen.
19A Jacob le ha revelado su palabra;
sus leyes y decretos a Israel.
20Esto no lo ha hecho con ninguna otra nación;
jamás han conocido ellas sus decretos.
¡Aleluya! ¡Alabado sea el Señor!
